Ralf Auron
Ginny draaide zich een aantal keren naar me om, maar ze zei geen een woord, en ik staarde maar haar aan. De voorgevoeld die de hele tijd had voelde ik het sterker worden. Ik stond langzaam op. Mijn hand vloog langzaam noor voren, alsof ik haar vanaf hier wilde gaan oppakken en wegduwen can de rand van de toren. Ze wilde gaan springen. Waarom kwam ik er niet eerder op? Bang dat ze me dan vreemd zou vinden? Het was zo simpel. Een stap en ze was weg, en dat gebeurde ook. Mijn hart maakte eeb succesvolle salto toen ik zag hoe ze haar stap zette, de leegte in. Ik snelde naar haar toe, greep haar pols net op tijd vast voordat ze nog een stap kon zetten, en trok haar naar mijn richting toe.ik gooide mijn armen om hem heen en knuffelde haar zo stevig, alsof ze nu en dan uit mijn armen kan wurmen en weer gaat proberen om te gaan springen.
'Ginny jij Idioot!' Fluisterde ik en liet met een mengsel van woedde, verdriet, angst en opluchting, al mijn ingehouden tranen uit waardoor het met mijn woorden vermengde.
'Ik hou van je, waarom doe je dit?' Ik liet haar los en hield haar dan weer vast mij haar nek en ik probeerde in haar ogen te kijken.
'Als je er van af springt ik zweer in de grote meneer Merlijns naam dat ik gewoon achter je aan ga springen.' Ik drukte een snelle kus op haar lippen, die overgens ook wat nat waren door mijn eigen tranen.
'Vanaf nu gun ik je geen privacy meer, Sorry,' zei ik als laatst. Mijn hart klopte nog steeds razendsnel en de pijn die ik net voelde is omgezet naar verdier en angst, maar ook opluchting. Hoe haald ze het in haar hoofd om te gaan springen? Waarom zei ze gewoonniet wat er aan de hand was, ik kon haar helpen!
Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••