Tomorrow ||| One Direction ||| Speeltopic - Speeltopics

Het begin:
Het is s ochtends vroeg op vrijdag ochtend. Morgen is het zo ver voor alle koppels. Alles staat al klaar, of er moet nog van alles gebeuren. Sommingen proberen kalm te blijven terwijl anderen totaal flippen. De spanning is in elk geval wel duidelijk merkbaar, of de jongens nu een vrije dag hebben of aan het werk moeten. Allemaal zitten ze met hun hoofd bij de dag van morgen, want dat is de dag des oordeels...

[ bericht aangepast op 14 april 2014 - 17:28 ]

Bowties were never Cooler

LouisPan schreef:
[Skippen of niet? Tot een uurtje of half 6? Of gaan we nog even door met slapen?

Is iedereen het daar mee eens? Of is er niemand meer?]

How far is far

[Het is nu half 6 in de avond]

Louis Tomlinson
Ik sliep heerlijk als de kleine lepel in Harry's armen. Mijn slaap werd verstoord door het piepen van mijn telefoon. Met een zachte kreun opende ik mijn ogen en grabbelde met een arm naar mijn telefoon. Ik deed de wekker uit en draaide me om naar Harry. Ik voelde nu een stuk beter dan hiervoor. Ik drukte een kusje op zijn neus en wachtte tot hij wakker zou worden. Scott begon ondertussen vrolijk op het bed te springen. Ik rolde met mijn ogen en signaalde hem dat hij van het bed moest. Dat deed hij wel, maar hij bleef op de grond rondspringen. Maf beest. Ik zou wel even rond gaan met hem als Harry de pizza's opwarmde. Daarmee werd ik al niet vertrouwd en met een goede reden. Thee kon ik nog net zetten en een ei bakken inmiddels ook, maar meer niet. Ik speelde rustig wat met Harry zijn krullen terwijl ik vredig naar hem keek. Ik begon een beetje hoop te krijgen dat het goed kwam dit weekend. Ik drukte nog een kusje op Harry zijn lippen. Daarna bleef ik gewoon rustig naar hem kijken. Ik zou niet alleen wakker hoeven te worden, omdat ik Harry echt niet zou laten gaan, hoeveel pijn hij me ook deed en hoe rot onze ouders ook deden. Het maakte me natuurlijk wel uit dat we onze ouders waarschijnlijk niet meer zouden zien hierna, ik misschien mijn lieve zusjes ook niet, maar ik kon de liefde van mijn leven niet opgeven. Hij was degene met wie ik de rest van mijn leven wilde delen, niemand anders. Dat kon ik gewoon niet en ik zou me aan hem vastketenen als dat ervoor zou zorgen dat ik hem niet kwijt zou raken. Natuurlijk, als hij het oprecht zou menen, zou ik hem laten gaan, maar onder geen enkel ander beding. Ik zou tot aan het einde zeker voor hem vechten... Zeker tot aan het einde en erna. Nu wachtte ik gewoon met een klein glimlachje tot mijn liefje zijn ogen open zou doen en me zou aankijken met z'n prachtige groene ogen.

[ bericht aangepast op 15 april 2014 - 15:01 ]

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Een rustige slaap als deze had ik in tijden niet meer gehad door alle zorgen, dus dat was echt fijn. Althans, het was een rustige slaap, tot dat een gepiep het verstoorde. Een geïrriteerd geluid rolde over mijn lippen en ik krulde me automatisch verder op, als een soort kinderachtig protest tegen de wekker. Daarbij hielp het niet dat Louis zich weer naar me toedraaide in mijn armen, een teken dat ik echt wakker moest worden. Ik humde zacht bij het kusje op mijn neus, maar weigerde nog steeds mijn ogen te openen. Daarvoor lag ik nog te prettig. Het was duidelijk dat het bijna avond was, al scheen de zon nog warm op mijn huid. Dat was het leuke aan de zomer, het werd nooit echt koud. "Moet ik er echt uit?" mompelde ik, terwijl ik langzaam hem toch aankeek. Ik wist heus wel dat het moest, maar het viel te proberen. Ik verplaatste mijn hand van zijn middel naar zijn wang, waar ik zachtjes over aaide. Dan zou ik zo maar eens die pizza's gaan opwarmen, anders aten we waarschijnlijk niet. Louis vertrouwde ik toch niet met de magnetron, en volgens mij dacht hij er zelf ook zo over. En het zou zonde zijn, want die dingen bleven niet lang meer goed, aangezien ze redelijk vers waren. Daarbij had ik nog een hele goede reden om eruit te komen, maar dat was weer iets heel anders. Ik besloot dat ik best nog heel even kon blijven liggen en schoof wat dichter tegen hem aan, om mijn ogen nogmaals te sluiten. Als hij het er niet mee eens was zou ik dat snel genoeg merken, want hij had de laatste tijd nogal creatieve manieren gevonden om me overeind te krijgen. Ik nam zijn kus in ontvangst en glimlachte licht, zoiets faalde er nooit in om me te laten lachen. Vooral omdat hij het was die het deed, hij was de enige die dat kon, ongeacht de situatie.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik grinnikte zacht bij zijn woorden en smolt door het stralende vloeibare groen van zijn ogen. "Ja kan ook mij de pizza laten opwarmen, maar we weten allebei dat een ei bakken al hogere kookwiskunde voor me is."zei ik voor ik nog even naar hem keek. Ik lag hier heel fijn, maar ik had ook best trek en mijn hond besloot dat hij aandacht nodig had. Gek ding. Ik stuurde hem van het bed en drukte toen nog een kusje op Harry zijn lippen. Het voelde fijn en goed en ook ik moest ervan glimlachen. Onder de kus draaide ik ons zodat ik bovenop hem kwam te liggen en me van hem af kon drukken zonder problemen. Ik keek hem aan en grijnsde. "Als je nog een kusje wil, moet je die komen halen?" zei ik met een scheve grijns voor ik van hem af sprong en naar beneden huppelde met een vrolijk lachje en Scott in mijn kielzog. Beneden pakte ik vast Scott's riem, maar bedacht me toen dat ik niks behalve een boxer aan had. Dit was misschien wel heel weinig om in naar buiten te gaan. Ik hing de riem om mijn nek en trippelde terug naar boven, waar ik in de deuropening ging staan en tegen de deurpost leunde. "Kom je hem nog halen, schatje? Of blijf je hier liggen tot ik je vanavond vastbind?" zei ik met een scheve grijns en een knipoog. Ik trippelde naar de stapel was die er van mij nog lag en trok er shorts en een tanktop tussenuit. Dat zou vast prima zijn. Ik sjorde zonder veel moeite de shorts aan en trok het shirt aan voor ik de riem er overheen ligde om mijn nek. Mijn versleten gympen stonden bneden, dus die trok ik onderweg wel aan. Ik hoorde van beneden scott ongeduldig blaffen. De hond reflecteerd het baasje en zeker bij ons. Scott was net een nog onvermoeibaardere versie van mij. Ach, hij zou nog wel heel even blijven wachten voor hij me kwam halen, dus Harry moest nu wel een klein beetje opschieten. Als Scott mijn shorts eenmaal vast had moest ik wel mee.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik keek hem wat schuin aan bij zijn antwoord. Dat was geen goed plan, eigenlijk was het helemaal geen plan. Hopend dat ik nog heel even kon blijven liggen kroop ik wat dichter tegen hem aan tijdens de kus, maar hij had duidelijk hele andere plannen. Zonder al te veel protest liet ik hem me omdraaien en piepte ik toen hij terugtrok, dat was de bedoeling niet. Uit automatisme had ik mijn handen al op zijn heupen gelegd, dat deed ik altijd als hij besloot bovenop me te kruipen. Zijn woorden waren ook niet helemaal waar ik op gehoopt had, dus pruilde ik zielig. Dat was een hele vals manier om me uit het bed te krijgen en dat wist Louis heel goed. Verontwaardigd keek ik toe hoe hij en Scott naar beneden gingen. Het was niet eerlijk. Met tegenzin ging ik overeind zitten in kleermakerszit, en trok de deken bij het voeteneind over mijn benen heen. Ondanks dat het nog redelijk warm was voor deze tijd was de stof koel en fijn tegen mijn huid. Ik kwam er zo echt uit, even blijven zitten deed niemand kwaad. Ik verwachtte dat Louis ondertussen wel naar buiten gegaan zou zijn, tot hij weer naar boven kwam en ik besefte waarom het niet zo was. Bij zijn woorden sloeg ik koppig mijn armen over elkaar. "Nee, want je bent gemeen, dat verdien je niet," mompelde ik op zijn eerste vraag, voor de tweede ging ik geen eens moeite doen om die te beantwoorden. Hij had mij gewoon dat kusje moeten geven en dat zou hij weten ook. Kinderachtig als ik was, besloot ik ter plekke dat hij me niet meer mocht aanraken tot het de tijd daarvoor was. Na het eten dus. Ik mocht hem best duidelijk maken dat ik er niet van gediend was, al was ik zo vals nog niet. Hij had voor vanavond toch al de touwtjes in handen, dus een klein beetje weerstand kon hij prima hebben.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Harry bleef erg koppig zitten bij mijn vragen. En dan dacht ik dat ik de koppige hier was. Zijn woorden zorgden ervoor dat ik nadat ik was aangekleed mijn grote blauwe puppy ogen opzette en hem smekend aankeek. "Alsjeblieft, Hazza. Een klein kusje voor je kleine Tommo voor die de puppy gaat uitlaten?" vroeg ik in een kinderstemmetje terwijl ik hem smekend en nu met een klein pruillipje bleef aankijken. Bij het bed zakte ik door mijn knieen, waardoor ik nog iets kleiner leek. Normaal deed ik dit echt neit, maar smeken als een klein kindje hielp vaak. In elk geval om zijn koppige concentratie te breken en hopelijk toch een kusje te krijgen. Ik had dan wel erg gemeen gezegd dat hij hem moest komen halen, maar ik hunkerde er eerlijk gezegd ook nog wel naar een meer. Ik hunkerde er altijd naar een meer. Harry zijn kusjes, zijn hele zijn eigenlijk, waren erg verslavend en ik wilde gewoon de deur neit uit, op welke manier dan ook, voor ik een kusje had gehad. Ik gedroeg me dan vaak als een kleuter buiten mijn werk, dat betekende ook dat ik prima kon smeken als een kleuter die nog een koekje wilde. En anders kon ik dat koekje altijd nog heel geniepig van Harry zijn lippen stelen als hij even niet oplette. Ik bleef hem zo smekend aankijken terwijl ik al pootjes op de trap hoorde. het zou niet lang meer duren om de zwarte hond zou hier staan, mijn shorts beedpakken en me mee naar beneden sjorren. Dat was altijd de iets minder handige variant van gaan uitlaten, maar hiermee liet hij me duidelijk merken dat ik moest opschieten, iets waar ik verre van goed in was, want als er een vaak te laat was, dan was het Louis Tomlinson wel. Al was ik verrassend genoeg wel altijd optijd op mijn werk en weer terug thuis. Toch wild eik nu gewoon een kusje voor de hond me meesleurde en ik dus gedwongen werd even, een kwartiertje, alleen buiten te banjeren met mijn hond terwijl mijn schatje voor het eten zorgde.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Een triomfantelijke grijns sierde mijn gezicht bij het zien dat hij zijn puppyoogjes opzette, ik kreeg het altijd weer voor elkaar om hem te laten smeken, en nog op verschillende manieren ook. Als je het dan geen gave noemde wist ik het ook niet meer. Vlug veranderde mijn uitdrukking weer naar koppig, hij mocht niet denken dat ik toe ging geven. Zijn woorden brachten me wel in de verleiding om hem zijn zin te geven, ik kon er niet tegen als hij zo kinderlijk ging doen. Toch was ik vastberaden bij mijn standpunt te blijven, hij had me niet gegeven wat ik wilde op het moment zelf, dus kreeg hij het ook niet. Dat was wel zo eerlijk. Het was in ieder geval vermakelijk om te zien hoe hij op zijn knieën voor het bed zat en me smekend aan keek. Ik hoorde een ongeduldige Scott al naar boven komen, dus boog ik me over het bed heen naar de jongen toe. Zachtjes legde ik mijn beide handen op zijn wangen en bracht mijn lippen heel dicht bij de zijne. "Nee," zei ik heel duidelijk tegen hem, om snel weer wat naar achteren te gaan zitten. Dit ging ik zo verschrikkelijk terugkrijgen straks, maar het was het waard, vond ik. "En ga nu die hond uitlaten voor ik je persoonlijk de deur uitschop," voegde ik eraan toe. Misschien was het een goed idee om me alvast te gaan bergen, want ik wist bijna zeker dat hij hierdoor misbruik van zijn macht ging maken. Zonder verder nog iets te zeggen sloeg ik de deken van me af en stapte het bed uit. Ik aaide Scott even over zijn kop, aangezien die nu ook boven was, en trippelde de trap af, richting de keuken. De pizza's lagen nog op precies dezelfde plek als ik ze vanmiddag geplaatst had, en ik haalde ze iets naar me toe. Ik ging nog niks doen, want ik moest op mijn hoede zijn tot hij de deur uit was, daarna ging ik aan de slag.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Pas toen ik smekend op mijn knieen zat had ik door dat hij het zoals altijd weer voor elkaar had om me in welke context ook te laten smeken. Toch hield ik niet op, want ik wilde dat kusje. Ik glimlachte toen hij naar me toe boog en ik sloot mijn ogen al toen ik zijn woordje hoorde. Mijn ogen schoten open en ik fronste naar hem. Dit ging hij zoizo terugkrijgen vanavond. Ik rolde mijn ogen bij zijn woorden en keek hem nog even mokkend aan tot ik me echt bedacht hoe erg ik hem wel niet kon laten smeken vanavond. Ik scheve grijns verscheen weer op mijn gezicht en ik krabbelde op net voor Scott zijn tanden in mijn shorts zette. "Ik zou maar oppassen, Styles, met dit soort drijgementen." zei ik voor ik hem nakeek. Van dat lichaam, net als van de jongen die het bezat, kon ik nooit genoeg krijgen. Ik voelde nu Scott echt trekken. "Los." zei ik streng en hij keek me beteuterd aan. Toch deed hij het wel en kon ik hem aanlijnen. Het hoefde niet persé, maar gewoon voor de zekerheid. Ik aaide even over zijn koppie en liep toen met hem naar beneden. Daar zag ik Harry bij het aanrecht staan. Ik trippelde stilletjes, voor ze ver dat met een hond kon, naar hem toe en bracht mijn lippen naar zijn oor. "Vanavond piep je wel anders. Dan zal je smeken." fluisterde ik verleidelijk in zijn oor voor ik nog even in zijn bil kneep en toen met Scott naar de deur liep. Nu had ik geen kusje, maar genoeg om over na te denken. Ik opende de deur, pakte mijn sleutels, schoot in mijn gympen en vertrok. De deur sloot ik achter ons en ik begon rustig het rondje wat ik altijd na het eten maakte te lopen met Scott. Nu zou ik na het eten veels te druk zijn met andere dingen... Dingen die ik nu liep te verzinnen terwijl ik met mijn hond door de straten liep rond ons huis. Af en toe bleef hij staan, maar het was vooral het hondenpark op 3 minuten lopen van ons huis waar hij wilde spelen. Ik liet hem altijd maar en bleef zelf aan de kant kijken voor we weer terug zouden gaan na 10 minuten voor het avondeten.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik kon het niet laten om zacht te grinniken om de uitdrukking die nu van zijn gezicht af te lezen was. Het was te leuk om hem zo voor de gek te houden. Ik tikte nog even met mijn wijsvinger op zijn bed en kwam het bed uit. Zijn woorden negerend trippelde ik naar beneden. Ik wist prima wat ik me op de hals had gehaald, en zou zonder te klagen de bijbehorende straf ondergaan, maar het was te verleidelijk geweest om niet te doen. Hij zou zeker weten tot het uiterste gaan om gesmeek over mijn lippen te horen rollen, en heel eerlijk moest ik zeggen dat ik het eigenlijk helemaal niet erg vond. Ik was best benieuwd hoe lang ik kon zonder over mijn grenzen te gaan en Louis te smeken. Eenmaal bij de keuken pakte ik de twee dozen en maakte ze alvast open, de magnetron ging ik pas gebruiken als de jongen weg was, want nu vertrouwde ik hem absoluut niet meer. Ik tikte rustig wat met mijn vingers op het aanrecht en ging zo op in de simpele handeling dat ik niet doorhad dat Louis al naar beneden was gekomen. Ik rilde bij de woorden die hij in mijn oor fluisterde en sloot mijn ogen even, anders kreeg ik mezelf onmogelijk weer in de hand. Een zachte piep rolde over mijn lippen toen hij me kneep en ik keek hem verlangend naar meer aan terwijl hij wegging met Scott. Zuchtend schoof ik de pizza's in de twee verdiepingen van de magnetron en zette die op de juiste temperatuur, om vervolgens de tijd in te stellen en het deurtje te sluiten, waardoor het ding automatisch begon. Afwachtend leunde ik wat tegen het aanrecht tot of het apparaat zou piepen of tot Louis weer thuis zou zijn. Beide zou ik wel willen, al raakte mijn geduld een beetje op. Ik ging straks proberen zo lang mogelijk mijn mond te houden, want die lol gunde ik.hem nog niet. Dat moest hij eerst verdiend hebben.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik liep met een grijns om mijn lippen naar buiten toen ik dierilling van Harry had gevoelt en zijn gepiep had gehoord. Ik had geen idee hoe snel ik hem aan het smeken kon krijgen, maar ik gokte er wel op dat het even zou duren. Onder het wandelen dacht ik na over wat ik kon doen. Sommige acties streepte ik direct weg, terwijl andere wel op mijn potentiele lijstje bleven staan. Bij het hondenpark liet ik Scott los en hij begon vrolijk met de andere honden te spelen. Ik glimlachte even en zei de dames die er stonden gedag voor ik weer in gedachten wegzonk. Sommige dingen die hij met mij deed durfde ik niet zo goed. Zoizo kende ik zijn grenzen niet helemaal en ik stond net iets minder stevig in mijn schoenen in deze rol dan Harry. Toch waren er nog genoeg andere dingen die ik wel kon doen. Ook waren er dingen die ik van hem wist, zoals dat hij wilde zien wat er gebeurde, iets wat ik misschien nu wel even aan mijn laars zou lappen, want ik had ook persoonlijke ervaring met wat ervoor zorgt dat je sneller overging tot smeken. Na 10 minuutjea in het park had ik genoeg ideeen en was het wel weer tijd om naar huis te gaan. Ik riep mijn hond, lijnde hem aan en nam afscheid van de dames voor ik weer richting huis begon te lopen. De hond huppelde vrolijk naast me tot aan de voordeur. Die opende ik en mijn neus vulde zich direct met de heerlijke geur van pizza. Ik glimlachte en maakte de hond los voor ik mijn schoenen uittrapte en de riem opborg. Daarna liep ik naar de keuken en gaf de zwarte druktemaker te eten voor ik me op Harry richtte. "Lukt het, schatje?" vroeg ik voor ik mijn armen van achter om hem sloeg en mijn hoofd tegen zijn schouder legde. Ondanks dat het plan voor straks er al lag maakte dat me nu niet minder aanhankelijk. Dit zou er vast hylarisch uit zien, maar zijn rug was lekker warm en op een andere manier wist ik niet zeker of ik nu wel een knuffel zou krijgen.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik had absoluut geen spijt van mijn acties, zelfs niet terwijl ik wist wat de prijs ervoor was. Ach, de eerstvolgende keer dat we dit soort tijd samen hadden kon ik hem weer laten voelen wie hier altijd het laatste woord had. Ik ging verder met de pizza's klaarmaken en wachtte daarna gewoon af. Ergens had ik een idee wat Louis met me ging doen, aangezien hij net zoveel wist van mijn gevoelige punten als ik van hem. Alleen kon hij het nooit echt in de praktijk brengen. Mijn blik gleed even naar de deur om te checken of Louis en Scott al terug waren, wat gelukkig niet het geval was. Dan kon ik mezelf tenminste nog een beetje mentaal voorbereiden. Ik keek op bij het piepen van de magnetron en pakte de ovenhandschoenen die naast me op het aanrecht lagen, ik had geen zin om me te verbranden. Voorzichtig haalde ik ze eruit en plaatste ze op de twee grote borden die ik alvast had klaargezet. Nu hoefde ik alleen nog in eetbare stukken te snijden. Ik begon rustig een melodietje te neuriën terwijl ik het scherpste mes die we hadden uit de lade pakte. In de tijd dat ik daarmee bezig was hoorde ik de voordeur al open gaan en glimlachte ik licht. Ik keek vanuit mijn ooghoeken mee hoe hij het zwarte beest te eten gaf, waardoor ik bijna in mijn vinger sneed, net niet. Voor mijn eigen veiligheid richtte ik me toch weer op het mes, waar ik nu begon aan de laatste paar stukjes. Stiekem vond ik zijn armen om me heen heel fijn, maar dat ging ik niet laten zien, ik hoorde nog steeds boos op hem te zijn. "Toevallig ben ik net klaar, neem maar mee," zei ik en legde het mes in de afwasbak, om naar zijn bord te gebaren. Ik draaide me om in Louis zijn armen en keek in zijn heldere blauwe kijkers, die ik eigenlijk nooit kon weerstaan. Nu wel voor een keer, daarom sloeg ik mijn armen ook niet om hem heen. Misschien zo nog als hij lief deed.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik rook de pizza en glimlachte. Ik hield hem prettig tegen me aan en genoot voor de paar seconde dat het duurde. Bij zijn woorden piepte ik zacht en pruilde een beetje. Ik had echt geen zin hem los te laten en deed dat ook niet. Toen hij zich omdraaide keek ik met mijn grote zeeblauwe ogen recht in zijn smaragdgroene ogen. Hij sloeg zijn armen niet om me heen, wat ik wel had gehoopt, maar toch bleef ik nog even zo staan. Ik drukte een klein kusje in zijn nek. "Als jij dat nou doet, pak ik wat te drinken voor ons." mompelde ik zacht in zijn oor voor ik nog een kusje in zijn nek drukte. Ik wist prima wat zijn zwakke plekken waren, net als dat hij dat van mij wist. Hij plaagde mij vaak genoeg, maar ik wist er ook wat van, van tijd tot tijd. Ik liet hem daarna los en hobbelde naar de koelkast. Daar haalde ik een fles cola uit en pakte twee glazen uit het keukenkastje. Ik schonk rustig de cola in de glazen en zette daarna de fles weer terug. Daarna pakte ik de glazen en keek naar Harry. "Ik heb m'n handen vol, liefje. Neem jij dus de pizza's mee?" vroeg ik aan de jongen voor ik naar de woonkamer liep. Ik zette de glazen op tafel en ging in kleermakerszit op de bank zitten wachten op Harry. Ik wachtte ongeduldig en trippelde met mijn vingers op mijn knieen terwijl mijn maag rommelde. Ik begon weer na te denken over vanavond en grijnsde wat. Die jongen ging het krijgen vanavond. Dit was waarschijnlijk een keer en nooit meer, dus ik ging ervan genieten ook vandaag. Daarna ging alles terug naar normaal, iets waar ik absoluut ook mee kon leven. Ik vond het erg fijn als hij de touwtjes in handen had. Toch ging ik hiervan genieten, omdat het een keertje kon, al wist ik ook dat ik het 10x erger ging terugkrijgen. Misschien was dat ook wel een reden waarom ik verder durfde te gaan dan in mijn eerste gedachten.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Nog altijd koppig bezig weigerde ik mijn armen om hem heen te slaan, hoe graag ik het eigenlijk ook wilde. Hij leek er een beetje beteuterd om, eigen schuld. Wat genietend gehum liet ik horen door zijn lippen in mijn hals en knikte ik bij zijn woorden. Ik draaide me terug naar het aanrecht toen hij me losliet en zuchtte. Natuurlijk wist hij me precies te manipuleren op deze manier, al had ik nog wel het gevoel dat Louis niet helemaal wist wat hij deed. Dat was goed, dan had ik sowieso wat vrijheid. Zoiets had hij nooit bij mij, aangezien ik wist hoe strak ik de touwtjes moest hebben om hem onder controle te houden. Terwijl ik de borden oppakte keek ik half mee hoe de jongen de cola inschonk en wachtte af tot hij klaar was. Braaf volgde ik hem naar de woonkamer met de twee borden in mijn handen. Die van hem zette ik voorzichtig op zijn schoot, de borden waren niet heet dus erg was het niet. Ik nestelde me naast hem op de bank met het bord pizza op mijn schoot. Zometeen kwam ik er echt niet meer onderuit, dus kon ik net zo goed nu al in mijn rol van onderdanige kruipen. Ik legde een hand op zijn knie en boog me naar hem toe, om een vederlicht kusje op zijn wang te drukken en hem met grote onschuldige groene oogjes aan te kijken. Vervolgens pakte ik mijn eerste stukje pizza en begon er op mijn gemak van te eten. Nu kon hij me toch niet veel maken, hij moest zelf toch ook eten. Althans, dat was wat ik verwachtte, zeker wist ik het niet. Ik merkte het anders wel, ik wilde gewoon genieten van die ene keer dat hij alles met me mocht doen wat hij ook maar kon verzinnen. Mijn grenzen kon ik daarbij prima aangeven als ik het echt te ver vond gaan, dat was andersom ook zo. Als ik maar een piep van hem hoorde wat aangaf dat hij iets niet fijn vond stopte ik gelijk. Ik ging hem geen pijn doen voor zoiets onzinnigs.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Al snel kwam Harry ook zitten en zette het bord pizza op zijn schoot. Ik kroop wat dichter naar hem toe uit een automatisme. Ik was dan vanavond de dominante. Ik vond het heerlijk om dicht tegen Harry aan te zitten en zijn warmte te voelen. Ik wilde net mijn pizza pakken toen ik zijn hand op mijn knie voelde. Ik glimlachte bij het lichte kusje op mijn wang en zette mijn bord met pizza ook op schoot. Ik boog naar hem toe en drukte een kusje op zijn wang. Daarna drukte ik er nog eentje in zijn nek voor ik hem even onschuldig aankeek en een hapje pizza nam. Ik sloot mijn ogen even en genoot van de pizza. Ik vond het echt heel erg lekker. Ik kon hem nu wel terugpakken, maar langzaam frustreren was leuker. Als de pizza zo op was ging ik zo wel even lekker op zijn schoot zitten. Daar wist ik dan wel raad mee. Dan had hij zijn handjes alleen bij mijn rug en kon ik alles doen met mijn handjes en mijn lippen in zijn nek. Ik grijnsde en at rustig verder aan mijn pizza. Het was goede pizza, ik had veel slechter eten gehad, zeker op werk. Dat was echt goor. Zeker als ze iets van salade ofzo haddem. De macroni ging vaak nog wel, maar de salades en broodjes waren niet te kanen. Toch moest ik daar ook wel eten en ik was te lui om brood te smeren. Daarom at ik thuis vaak wat meer. Nu hoefde dat gelukkig niet en kon ik lekker met mijn vriendje genieten van het lekkere eten en van elkaar. Dat was ook een groot pluspunt aan deze dag van ziekte. Ik hoorde Scott drinken in de keuken en wist dat hij hier zo kwam bedelen. Dat kon hij dan lang doen, want salami mocht hij niet en ik ging mijn pizza niet delen. Hij had brokken gehad en had nu gewoon echt pech. Hij moest blij zijn dat ik niet van plan was hem op te sluiten vanacht. Dus ik voelde me ook echt niet schuldig.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik glimlachte naar hem toen ik hetzelfde kusje terugkreeg en rolde niet veel later met mijn ogen om diezelfde actie in mijn nek. Hij was nu wel voorspelbaar te noemen. Met mijn vrije hand begon ik aan mijn eerste stuk van de pizza, aangezien de ander nog op zijn knie rustte. De pizza was nog even goed als altijd, we hadden geluk met de domino's die zo dichtbij zat. Gelukkig hoefde ik nooit op het werk te eten, in tegenstelling tot Louis, die er vaak uitgebreid over klaagde. Daarbij had je daar alleen maar snacks en sterke drank, en dat tweede mocht ik sowieso niet onder werkuren. Niet dat ik af en toe wel iets achterover moest slaan om niet te veel na te denken bij wat ik deed, maar dat was dan wel heel weinig. Ik was een redelijk snelle eter, dus had ik in de tussentijd al de helft van de pizza weggewerkt en ging ik op mijn gemak verder met de overgebleven helft. Ondanks dat ik vanavond niet veel te zeggen had, kon ik nog wel dingen proberen, dus liet ik mijn hand die op zijn knie lag langzaam naar boven glijden. Als hij dat niet pikte sloeg hij mijn hand echt wel weg, zo niet dan ging ik gewoon verder. Onschuldig keek ik hem aan vanonder mijn wimpers terwijl ik verder at, Louis kon een beetje plagen van mijn kant prima hebben. Zelfs als ik mijn normale positie had deed hij dat bij mij in overvloed. Het was nog steeds wat onwennig om dit te doen, maar als hij me een beetje hielp en leidde moest het goedkomen. Mocht het nodig zijn kon ik hem ook hier en daar bijsturen, al had ik het idee dat hij al een plan had uitgewerkt in zijn hoofd. Soms was het echt niet gezond dat ik zo snel at, ik had het hele ding nu al op. Nu pakte ik met beide handen het bord vast en zette die voor me op de tafel, om de cola te pakken en die aan mijn lippen te zetten. Het glas kreeg ik binnen no-time leeg, waarna ik mijn handen op mijn schoot legde en de jongen aankeek. Nieuwsgierig naar wat straks ging komen en wat mijn straf voor daarna was.

Because I love him, do I need another reason?