"Help!" - Celebrities | Topic twee - Speeltopics

Zes beroemdheden worden op ieder een verschillende manier meegenomen door twee ontvoerders. Ze worden tegen hun wil in naar een huis vervoerd waarvan iedereen denkt dat het er spookt. Dit is echter allemaal onzin, wel is het vervallen huis omgetoverd tot in één groot martelgebouw. De ontvoerders vragen voor elk beroemdheid een gelijk hoeveelheid miljoen dollar. Maar het is onmogelijk te betalen dus zullen de mensen nog wel een tijdje gevangen blijven, maar of dat nou zo leuk is. Als iemand de ontvoerders tegenwerkt of als iets hun niet zint wordt die beroemdheid gemarteld op een gruwelijke wijze. Zo moeten ze het proberen vol te houden, met ruzies, liefdes en een hoop pijn.

De wereld is een illusie. Niks is wat het lijkt.

[Argh ik kan er niet tegen.. IK voel teveel mee met mijn personages:|
Maar misschien komt het gewoon door de muziek die ik luister
Maar ik leef nu dus heel erg (teveel dus) met Antonio mee]

Spoiler alert: you will save yourself

[Ieee dit gaat wat snel o-o. Ik reageer zo meteen i.v.m andere dingen.]

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

-whahha lol. Drama in the house. Is goed hoor, ik ga nu maar serie kijken op internet, maar hou het wel in de gaten-

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Tate Langdon

Het voelde fijn toen Sherasade haar armen om me heen legde. Het voelde vertrouwd. Tot dat Antonio het zei. Ongecontroleerd begon elk deeltje van mijn lichaam te trillen. 'Ik heb Violet niet vermoord!' Riep ik luid door de kamer. Zo hard dat zelfs voor de gevangenen het moest klinken alsof er in hun oren werd geschreeuwd. Onmiddellijk pakte Sherasade de gun uit mijn handen en richtte hem op Antonio. Ergens - vreemd genoeg dat dat nu boven kwam - voelde ik een soort trots. Voor zover ik het voelde dan. Ze bedreigde hem gewoon met een gun. Alsof het perfecte meisje nu voor me stond. Zonder ook maar één keer te knipperen liep ik langs Sherasade, haalde de revolver onder mijn bed vandaan en pakte Antonio's haar vast. 'Heb je heel even?' Het kwam kalm en rustig uit mijn mond. Haast stampend sleurde ik hem aan zijn haar mee naar zijn eigen kamer. Door de wond in zijn been zou hij niet kunnen lopen. Een rolstoel zou 'ie zelf maar moeten regelen. Door middel van hem aan zijn shirt op te tillen smeet ik hem op zijn bed. De gehele tijd had ik de revolver tegen zijn hoofd aangedrukt. Zonder een woord te zeggen liep ik de kamer uit. De deur sloeg ik met een harde knal dicht. Verbazingwekkend rustig liep ik weer terug naar mijn eigen kamer waar Sherasade stond. De revolver legde ik weer onder mijn bed. Terwijl ik niet probeerde te knipperen in de hoop dat er geen tranen in mijn ogen kwamen te staan omhelsde ik haar weer. 'Dankjewel' mompelde ik in haar oor. Door alles wat er gebeurd was in die vijf minuten wist ik het niet meer en drukte mijn lippen gewoon weer op die van Sherasade. Ruw was het niet, hard ook niet. Gewoon zoals een kus hoorde te zijn.

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

-

[ bericht aangepast op 24 jan 2014 - 21:59 ]

Spoiler alert: you will save yourself

[Wut. Tate heeft Antonio Antonio's bed gesmeten XDD.]

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

[Okay die zin snap ik niet. Wat bedoel je?]

Spoiler alert: you will save yourself

Sherasade Amethist Desparo -Pyro-

Ze hoorde hoe Antonio iets tegen haar zei en slikte, wat heeft ze in godsnaam gedaan? Maar aan de ene kant verdiende hij het wel. Ze keek van Antonio naar Tate.
Het voelde goed dat ze de gun in haar handen had en op Antonio had gericht. Niemand praat zo over Violet als diegene geen weet heeft hoe Tate zich voelt bij haar. Zij wist hoeveel Violet voor Tate betekende, ze kon dat zien aan Tate -noem het vrouwelijk instinct-. Ze liet de gun naast zich hangen toen ze zag hoe Tate de kamer uit ging en Antonio achtet zich meezeulde. Ze zuchtte diep en legde de gun terug op de plek waar het hoort en ging even op de bed zitten. Wat een drama vandaag zeg. Paat minuten later zag ze hem weer binnen komen en ze stond op. Ze keek hem aan en voelde hoe die haar omhelsde en haar bedankte. Voordat ze nog iets kon zegge voelde ze weer zijn lippen op de hare het was precies de zelfde manier als toen hij haar eerst kuste.
Na enkele seconde stopte ze de kus en keek ze hem aan. 'Geen dank Tate' zei ze tegen hem. Bij de meeste mannen was ze begerig en wou ze meer, maar bij Tate was het een fijn gevoel een een heerlijk gevoel. Gewoon kussen het hoeft niet meteen tong erbij geraakt te worden en dat is fijn. 'I love you'. Eidelijk heeft ze de drie woorden uit haar kunnen krijgen die eerst zo moeilijk voor haar waren, gleden nu zo makkelijk uit haar lippen. Zachtjes drukte ze haar lippen op de zijne en ze sloeg haar armen om zijn nek heen. Antonio mocht wel denken dat ze een slet is, maar hij heeft geen idee dat zij dat niet is. Een slet bespeeld iedereen en zoent iedereen, als zij een slet was geweest had ze zelfs met de schooiers gezoend. Zachtjes gleed haar ene hand door zijn haren. Even keek ze hem aan. Diep van binnen was ze in een strijd met zichzelf terwijl ze hem kuste. Zou ze weg gaan of blijven

-lees het stukje van Tate Taundriel-

[ bericht aangepast op 24 jan 2014 - 21:57 ]

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

-Heb het al veranderd. Waar kan ik nu heen met Antonio?-

Spoiler alert: you will save yourself

- nou je kan je woede afreageren op de schooiers?-

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

(ik wil wel slachtoffer zijn )

| Kaya mag ook wel. Ik volg het helemaal niet meer ;p |

That is a perfect copy of reality.

(ik volg het nog wel, maar ik reageer niet ik las gewoon de hele tijd mee)

[Hmm.. Nu moet ik kiezen ]

Spoiler alert: you will save yourself

-je kn ze beide doen-

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.