"Help!" - Celebrities | Topic twee - Speeltopics

Zes beroemdheden worden op ieder een verschillende manier meegenomen door twee ontvoerders. Ze worden tegen hun wil in naar een huis vervoerd waarvan iedereen denkt dat het er spookt. Dit is echter allemaal onzin, wel is het vervallen huis omgetoverd tot in één groot martelgebouw. De ontvoerders vragen voor elk beroemdheid een gelijk hoeveelheid miljoen dollar. Maar het is onmogelijk te betalen dus zullen de mensen nog wel een tijdje gevangen blijven, maar of dat nou zo leuk is. Als iemand de ontvoerders tegenwerkt of als iets hun niet zint wordt die beroemdheid gemarteld op een gruwelijke wijze. Zo moeten ze het proberen vol te houden, met ruzies, liefdes en een hoop pijn.

De wereld is een illusie. Niks is wat het lijkt.

| Ik niks Anders val ik in slaap |

That is a perfect copy of reality.

Troubletime > Murderhouse

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

Sherasade Amethist Desparo -Pyro-

Ze zag hoe emotieloos hij naar de muur staarde terwijl hij op het bed zat. Zou ze nu gewoon weg gaan of blijven? Langzaam liep ze richting Tate toe, ze kon zien dat die ver in gedachten was weg gezonken. 'Tate, dit noemen we niet echt rusten. Ik kan merken dat je gedachten ergens anders is. Je moet gewoon proberen gewoon je ogen te sluiten en even vergeten waar je nun aan denkt' ze keek hem beetje voorzichtig aan. Ze wist niet of wat ze zei wel een goed plan was.
Ze ging gehurkt voor hem zitten en legde voorzichtig haar handen op zijn benen. 'Ik weet niet waar je zoal aan denkt, maar ik weet dat het met Violet te maken heeft' sprak ze. Ook al had ze geen enkel idee wie Violet eigelijk was. 'Probeer even niet aan haar te denken, probeer aan iets anders te denken' zei ze tegen hem. Hij is eigenlijk knap, ooh ik wil graag dat hij aan anderen dingen denkt. Zal ik hem zoenen? God Sherasade waar zit jij nu met je hoofd? Zoenen? Hij is vijf jaar jonger dan jou en je hebt Anonio afgewezen. Haar gedachten was totaal aan het tollen eigenlijk.
'Wil je eigenlijk gewoon alleen zijn?' vroeg ze toen aan Tate en keek hem aan. Langzaam stond ze op en liep alvast richting de deur. Als hij liever wou dat hij gezelschap wou hebben moest die zeggen anders ging ze uit de deur. Wat was er in Godsnaam aan de hand net haar? Ze begreep zichzelf helemaal niet.
Haar hand legde ze op de hendel van de deur en even zuchtte ze. Het was beter misschien dat Tate alleen was, hij wou vast geen zeurderige type nu in zijn buurt hebben die continu zegt dat hij moest rusten en gewoon zijh ogen dicht moet doen etc. Toch ze kon het niet overhalen om de deur uit de te gaan, ze zou wachten totdat hij zou antwoorden en dan zou ze vertrekken. Als hij wou dat ze weg ging.

[ bericht aangepast op 17 jan 2014 - 16:56 ]

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

(Kan Antonio mischien antwoorden

Tate Langdon

Ik keek niet op toen Sherasade weer praatte. Ik kon het gewoon niet. 'Ik wil Violet nu niet vergeten' zei ik zachtjes. Nooit zou ik haar voor ook maar een enkele seconde vergeten. Wel keek ik wat op toen Sherasade ineens gehurkt voor me zat. Met nog altijd wat waterige ogen keek ik haar aan. Zachtjes knikte ik toen ze zei dat mijn gedachtes met Violet te maken hadden. 'Dat kan ik niet. Ik heb het elke keer weer geprobeerd. Het lukt me niet' De woorden kwamen zacht maar toch ook wat dwingend uit mijn mond met een tikkeltje woede. Woedend op mezelf omdat ik het zo verpest had allemaal. "I used to think you were like me. You were attracted to the darkness. But, Tate you are the darkness" Met grote ogen keek ik haar aan. "No!" Probeerde ik nog snel. "I love you, Tate. But I can't forgive you" Met de vraag of ik alleen wilde zijn liep Sherasade alvast naar de deur. Ze keek me vragend aan en legde haar hand op de klink. Mijn schouders haalde ik op. Het maakte mij niet echt uit. 'Wat jij wilt' mompelde ik maar. Als ze hier zou blijven zou ik waarschijnlijk toch bijna niet praten, alleen als er me wat gevraagd werd waarbij je absoluut geen tekens of gebaren bij kon gebruiken als antwoord. Als ze weg zou gaan dan zou ik hier waarschijnlijk nog zo'n drie dagen zitten. Tot dat ik letterlijk dood ging van de honger en ik weer op moest staan om wat eten of drinken te pakken. Zo ging het ook de vorige keer dat Violet me wegstuurde. Pas toen er politie voor mijn deur stond - eigenlijk het SWAT team - ben ik zo snel mogelijk door het raam naar beneden geklommen en gevlucht. Zo kwam ik de anderen tegen en besloten we met z'n drieën de beroemdheden te ontvoeren. Wel, nu wisten de 'gevangenen' wel meteen dat we niet bang waren om iemand echt te vermoorden.

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

Sherasade Amethist Desparo -Pyro-

In haar gedachten dacht ze dat het geen goed idee was om weg te gaan. Ze liet de hendel los en liep langzaam terug naar hem en ging weer gehurkt voor hem zitten. 'Tate, Violet zal je nooit gaan vergeten, ik weet het. Het is lastig om iemand te vergeten als je zoveel van diegene houd, maar je moet proberen verder met je leven gaan, ook al is het soms heel erg lastig' Heel voorzichtig pakte ze zijn hand en kneep er zacht in. 'Tate, je moet aan de fijne dingen van haar denken, niet omdegene van wat er gebeurt is, die dingen zullen je alleen van binnen verscheuren' zei ze. Ze bleef Tate aankijken, haar blik gleed niet van hem af. Met haar andere hand maakte ze een vuist en kneep er hard in, ze wou hem gerust stellen hem over zijn wang strelen, maar wist niet of dat een goed idee was en dus hield ze zich drastisch in. Hoe was het mogelijk dat ze zoveel om Tate gaf, Tate en Antonio. Er was één iemand geweest om wie ze had gegeven en had nooit gedacht dat ze om andere personen gaf.
'Ze zal altijd voort bestaan in je hart, zolang je haar in je hart koesterd zou ze nooit dood zijn' Een glimlach sierde haar gelaatstrekken, ze keek hem aan en gleed toen voorzichtig met haar vrije hand over zijn wang. 'Tate? Weet je wat, ik heb dit nooit gezegd eigenlijk, maar 'ik' geef om je. Ik zal erg triest zijn als jij er niet meer was!' Ze ging langzaam omhoog en gaf hem een klein kusje op zijn lippen.
Ze keek hem aan, kneep nog even in zijn hand en stond langzaam op en liep naar het raam toe. Ze sloeg haar armen om zichzelf heen en een kleine zucht verliet haar lippen. Jemig Sherasade je hebt hem een kus gegeven? Maar bedoelde je het vriendschappelijk en caring of was het meer?Misschien beetje dubble? Ik mis je Cathy, my dear Cathy, I'm so sorry that I killed you! You where the only one I really cared about before I met Antonio and Tate. I miss you Cathy, my dear sweet little sister! Misschien was het beter dat ze nu maar weg ging, wat zou hij nu van haar gaan denken? Ze zal waarschijnlijk nooit tegen Violet op kunnen, want klaarblijkelijk was het wel misschien zijn vriendin, dat kon niet anders, toch? Haar blik bleef uit het raam koekeloeren.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Tate Langdon

Nog altijd doods staarde ik haar aan. Ze wist niet wat er gebeurd was. Ik had beloofd om altijd te wachten, ook al zou ik nooit meer teruggenomen worden. Bij de fijne dingen kwam er onbedoeld een hele kleine glimlach op mijn gezicht. Wat gefronst typte ik op de laptop van Violet. Ze zat bij het raam en liep zachtjes naar mij toe. Net toen ik Utube had ingetypt glimlachte ze. Kort keek ze me aan. "It's not 'Youtube' with a 'U'. It's Youtube, Y-O-U." Glimlachend keek ik haar aan. "Oh" Was mijn enige antwoord. Internet heette het, geloofde ik. Niet dat ik er ook maar een ding van wist. Het was gewoon raar. "An old soul" Noemde Constance het vroeger altijd. Als je net zoals ik was dan hield je - je bezig met dingen die gewoon voor jou het allerbelangrijkst waren. Altijd had ik al een speelgoed auto als kind gehad en daar had ik me zo'n vier jaar wel mee kunnen vermaken. Nora kwam stiekem op bezoek als Constance dronken in bed lag of weer naar het café was - zoals elke dag. Zo kon ik me ook prima vermaken. Elke minuut was ze wel in voor spelletjes omdat ze haar baby had verloren nadat haar man sommige lichaamsdelen van het kind had verruild voor lichaamsdelen van dieren. Misselijk was het maar we hadden er nooit over gepraat. Pas toen Lawrence kwam zag ik Nora niet meer. Nadat Larry had aangekondigd dat we schijnbaar met zijn allen naar een toneelstuk gingen was ik woedend. Adelaide was er enthousiast over en nou net toen ze zei dat ze van het theater hield sloeg ik met een harde knal op mijn bord zodat die in scherven uitbarstte. "No, Addie! You're a smart girl, you know he killed our brother!" Zei ik luid. Onmiddellijk begon Constance te schreeuwen dat Beau natuurlijk was overleden. Toen ze uitgeschreeuwd was keek ik haar woedend aan. "No matter how much you want it. I will never be the perfect son" Ik siste het luid. Met een harde klap stond ik op waardoor mijn stoel naar achteren schoof en om klapte. Haast trillend liep ik de trap op naar mijn kamer waar ik op mijn bed ging zitten. Heel de nacht had ik geen enkele millimeter bewogen. Toen Sherasade zei dat ze om me gaf drukte ze een klein kusje op mijn mond. Daarna liep ze naar het raam toe. 'Waarom deed je dat?' Vroeg ik zachtjes. Het kon bijna niet. Ik was verliefd op Violet en had geen idee waarom ze het deed. Waarschijnlijk kwam het door de dood van Violet dat ik vond dat het niet kon. Eigenlijk was het niets groots maar Hayden had net zoiets bij me gedaan. Ruw had ik haar weggeduwd en was ik weggelopen. Natuurlijk bedoelde Sherasade het anders. Langzaam dwaalden mijn ogen van de muur af naar het raam waar ze stond. Heel lichtjes trilde ik. Mijn ogen waren alweer bijna zwart - de pupillen waren dit keer gewoon op normale grootte.

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

Sherasade Amethist Desparo -Pyro-

Haar blik bleef op het raam gericht, langzaam draaide ze haar hoofd toen ze Tate hoorde en even zuchtte ze. 'Waarom ik het deed? Omdat ik gewoon om je geef en ik wil je gewoon niet kwijt'.'Langzaam draaide ze haar hoofd terug naar het raam toe. Wat ze had gezegd tegen Tate was de waarheid, ze gaf echt om Tate, maar gaf ze meer om hem dan Antonio? 'Ik weet zeker dat je ooit om iemand zou geven, net zoveel als bij Violet , want dat verdien je' zei ze zachtjes. Was het mogelijk dat ze echte gevoelens had voor Tate en dat voor Antonio meer lust was?
Ze wist het eigenlijk niet zeker, maar ze wist wel zeker dat ze erg veel om hem gaf, misschien toch meer dan Antonio. Ze had zo'n idee dat Tate bang was om Violet te bedriegen met een andere vrouw, omdat hij nog steeds veel om haar gaf en wou zich misschien niet binden aan een andere.
Langzaam draaide ze zich naar Tate. Diep in haarzelf was ze zeer bang, banger dan bij Antonio dan ze ware gevoelens voor hem had. Ze voelde dat haar hart aan het kloppen, langzaam. Wacht eens even, waarom klopt mijn hart opeens? Raar, bij Antonio was dit helemaal niet het geval, waarom bij Tate wel? Vreemd zeer vreemd. Toen ze Tate voor het eerst zag had ze echt overwogen om hem eigenlijk te doden, maar op een vreemde weize deed ze het toch niet. Misschien was het geval wel omdat er iets aan hem was, iets zodat ze hem niet kon doden. Meestal was ze helemaal niet openhartig, bij niemand. Toch bij Tate haalde die iets uit haar los, iets dat ze wilt verbergen, maar bij hem kon ze dat niet.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Tate Langdon

Hard gaf ik een ruk aan het kussen dat ik had gepakt waardoor er een grote scheur in het kussensloop kwam toen ze zei dat ik ooit net zoveel om iemand zou geven als dat ik om Violet gaf. 'Lieg niet!' Riep ik luid. Even knipperde ik een paar keer. Daarna keek ik wat op naar Sherasade. Ik wist het allemaal gewoon niet meer. Alsmaar dacht ik aan Violet. 'Ga uit mijn hoofd!' Schreeuwde ik terwijl de tranen alweer in mijn ogen stonde, alsof Violet me kon horen. Hard trommelde ik met mijn vuisten op mijn hoofd. "Tell me, what's your name?" Vroeg de vrouw. Het was in de kelder. Mijn auto had ik naar beneden geduwd maar er stond een grote hond in de weg waar ik niet langs durfde. Nu was hij weg, maar elk moment zou hij misschien wel terug kunnen komen! "Tate" antwoordde ik zachtjes. "If Thaddeus comes back to scare you again, just shut your eyes and say go away, you understand, Tate?" Ik knikte zacht naar de vrouw. "He'll mind you because I'm going to protect you." Glimlachte ze naar me. "I wish you were my mommy' fluisterde ik. Het was toen ik nog klein was, toen had ik Nora ontmoet. Gespannen keek ik naar mijn bureau. Ik stond op, liep er naar toe en pakte een zakje crystal meth uit het laatje. Daar ging ik mee op mijn bed zitten. Even bekeek ik het. Aarzelend of ik het weer zou snuiven nu of niet keek ik er naar terwijl ik heen en weer wiebelde. Uiteindelijk smeet ik het zakje maat op de grond. Dit ging niet zozeer om Violet meer, maar ik kreeg weer bijna een woedeaanval. Gewoon op mezelf. 'Klootzak! Je bent een vieze, vuile, gore klootzak!' Terwijl ik dat hard tegen mezelf schreeuwde gaf ik een trap tegen de muur. Ik had werkelijk zo'n erge hekel aan mezelf. Het was nergens onder verborgen, iedereen mocht het weten. Alsof mijnheer nog wat boeide.

[Eens een psychopaat, altijd een psychopaat .]

[ bericht aangepast op 21 jan 2014 - 21:48 ]

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

| Wie wil Kaya even pijn doen? ;p |

That is a perfect copy of reality.

Sherasade Amethist Desparo -Pyro-

Met een ruk wende ze zich naar Tate en zag hoe hij tekeer ging in zichzelf. Ze rende naar hem toe gewoon. 'Tate,ik lieg niet. Ik meen wat ik zeg' sprak ze. 'Stop it! Stop torturing yourself, je bent geen klootzak, dat ben je niet' Ze keek hem aan. Ze greep zijn handen stevig beet. 'Tate kijk me aan, kijk me aan Tate. Wil je weten wat ik voor me zie. Een man, die gebroken is van verdriet en nooit zichzelf heeft laten gaan, maar. Ik zie ook een man die sterk in zijn schoenen staat en dat hij alles aan kan. Ik zie een man die iemand veel lief kan hebben' Langzaam ging ze gehurkt zitten. 'Ik heb dit nooit tegen iemand verteld. Antonio weet hier niks van. Mijn echte naam is niet Pyro. Ik heet eigenlijk Sherasade' Hoe dichter ze bij Tate was, hoe banger ze werd. Was het mogelijk dat haar gevoelens, haar echte gevoelens al die tijd voor hem waren? 'Ik moet je nog iets vertellen' Ze wende haar gezicht van hem af. 'Ik geloof dat ik' Ze slikte even. Haar mond ging open, maar toen sloot het weer. Ze ademde even diep in en uit. 'Ik geloof dat ik gevoelens voor je draag' zei ze snel en binnen een paar seconden was ze opgestaan en wou weg gaan, maar ze bleef staan.
[God, waarom heb je het aan hem verteld. Kon je het niet voor je houden? Wat zal hij nu van je denken? Je bent niet normaal bezig. Tjah eigenlijk ben ik niet normaal. Heb mijn ouders en zusje in brand laten vliegen, verschillende mensen ook in brand laten vliegen. Auto's en huizen in brand laten vliegen. Tjah hij zal dit vast niet luchtig nemen, helemaal niet.

[ bericht aangepast op 23 jan 2014 - 2:46 ]

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

[Wil iemand Liam pijn doen of zo? xd]

How far is far

Iemand voo niall??

Change is for weirdos ~ Niall Horan

(haha iedereen wil pijn gedaan worden inclusief selena )

Tate Langdon

Ik keek haar met waterige ogen aan. Violet ging gewoon niet uit mijn hoofd. Het was zo frustrerend dat het gewoon eng was. Alsjeblieft, smeekte ik van binnen, alsjeblieft Violet. Ik probeer je te vergeten. Ik zat haast op de jongen en hief mijn mes op. Hij keek me met grote ogen aan. "Could you maybe not look at me?" Mompelde ik. Als hij zo keek was het zo zielig. Door Violet was ik veranderd, mensen kon ik niet zomaar vermoorden. "Could you maybe turn around, or something?" Vroeg ik gefrustreerd. Toen ik een stem hoorde keek ik naar de deuropening. Daar stond ze. "Tate, stop it. Let him go" Stomverbaasd keek ik haar aan. "But you need somebody" zei ik zachtjes. "Not him" mompelde ze. "What do you want?' Vroeg ik verward. "What I wantend was you, Tate" Het klonk gemeend. Dat was het ook. "You told me to go away" Ik zei het haast fluisterend. "Yeah, but I never said goodbye" Steeds was ik dichterbij komen staan. De jongen vluchtte weg. Zachtjes drukte ik mijn lippen voor de allerlaatste keer op die van Violet. Waarom had ik het verpest? 'Sherasade' herhaalde ik. Toen ze zei dat ze nog iets moest vertellen veranderde mijn houding. Ik ging wat rechter op zitten. Afleiding, dat was het. Ik moest afgeleid worden. Maar hoe? Terwijl ik druk in de weer was met nadenken hoorde ik nog net wat ze zei. Eigenlijk wilde ik weer verder denken en haar voor even negeren maar toen pas drong het me door wat Sherasade nou eigenlijk gezegd had. 'Gevoelens voor mij?' Vroeg ik wat gefronst. Ik wist maar twee woorden te bedenken op dit moment. 'Maar waarom?' Met stomheid geslagen keek ik haar aan. Ze had gevoelens. Voor mij. Of het nou tot me doordrong of niet wist ik niet. 'Wacht,' zei ik wat zacht 'niet weggaan. Alsjeblieft' Het leek wel alsof ik haar smeekte. Naar het antwoord op mijn twee piepkleine woordjes was ik wel benieuwd.

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.