"Help!" - Celebrities | Topic twee - Speeltopics

Zes beroemdheden worden op ieder een verschillende manier meegenomen door twee ontvoerders. Ze worden tegen hun wil in naar een huis vervoerd waarvan iedereen denkt dat het er spookt. Dit is echter allemaal onzin, wel is het vervallen huis omgetoverd tot in één groot martelgebouw. De ontvoerders vragen voor elk beroemdheid een gelijk hoeveelheid miljoen dollar. Maar het is onmogelijk te betalen dus zullen de mensen nog wel een tijdje gevangen blijven, maar of dat nou zo leuk is. Als iemand de ontvoerders tegenwerkt of als iets hun niet zint wordt die beroemdheid gemarteld op een gruwelijke wijze. Zo moeten ze het proberen vol te houden, met ruzies, liefdes en een hoop pijn.

De wereld is een illusie. Niks is wat het lijkt.

Antonio Francesco Giovanni

Gomez komt naar me toe en vraagt waarom ik dit doe. 'Dat zijn zaken die jou helemaal niks aangaan. Jou familie moet gewoon geld betalen om jou vrij te kijken. Of we dat dan gaan doen ligt eraan. Maar voor nu moet je gewoon me godverdomme met rust laten,' zeg ik met een zucht. Ze is echt ongelooflijk irritant. Ze begint te schelden en ik rol met mijn ogen. Ze wil echt geslagen worden ofzo. Dan krijgt ze haar zin maar. Ik sla haar hard tegen haar hoofd zodat ze op de grond valt en er een plasje bloed om haar hoofd komt. 'Jij blijft van mij weg, anders snij ik je keel door en krijgen we het geld gewoon. Of beter nog, dan vermoord ik gewoon een van je stomme vriendjes,' zeg ik vals. Ik weet dat het meer pijn doet om een ander voor je gemarteld te zien worden. Ik heb daar ervaring mee. Ik sla haar nog een keer hard.

Spoiler alert: you will save yourself

selena gomez

'dat zijn zaken die jou helemaal niks aangaan. jou famillie moet gewoon geld betalen om jou vrij te krijgen, of we dat gaan doen ligt eraan. maar voor nu moe je gewoon me met rust laten' zegt hij meteendidelijk geiriteerde zucht. ik begin hem uit te schelden over van alles en nog wat. opeens slaat hij me en ik val met mijn hoofd op de grond. er gaat een steek door mijn hoofd heen en ik hou mijn hand stevig tegen mijn hoofd aan. als ik mijn hand eraf haal zie ik bloed. 'jij blijft van mij weg anders snij ik je keel door en krijgen we gewoon het geld of beter nog dan vermoord ik gewoon een van je stomme vriendjes' zegt hij vals. "dat durf je niet en ze zijn helemaal niet stom" zeg ik. maar ik weet dat de mense die ons hebben vermoord tot alles in staat zijn zelfs moorden. ik wilde net weggaan toen ik weer een klap keeg. dit keer hield ik het voor me enkeek hem alleen heel vuil aan. daarna kroop ik weg en ging helemaal aan de andere kant van hem zitten.

[Tate heeft Antonio meegetrokken aan z'n oor .]

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

Sherasade Amethist Desparo -Pyro-

Ze zag hoe entousiast Tate was het was grappig om te zien, hij zag als een jongen van zes jaar. Al snel knikte hij heftig. Maar net toen ze het hem wou vertellen draaide ze haar hoofd en daar zag ze Antonio, ze hoorde wat hij tegen haar zei. De blik in haar ogen veramdere meteen. De eerst lieve gezellige meid was verdwenen. Zo te zien veranderde Tate ook want ze zag hoe hij zijn gun pakte en keek even licht geschokken. Voordat ze nog iet kon zeggen was hij zijn kamer uit gegaan. Ze hoorde een paar schoten en voordat ze het wist kwam hij terug met Antonio. Hij hard hem vast aan zijn oor en keek even naar Tate. Wat zei hij nou? Moest Antonio sorry zeggen tegen haar?
Langzaam liep ze naar Tate toe en ging achter hem staan. Ze legde beide handen op zijn schouders. 'Hij zou geen sorry zeggen tegen mij' fluisterde ze hem toe.
Ze kon wel begrijpen waarom Antonio haar een slet noemde, maar die periode van haar is nu compleet verdwenen. Nu wist ze het zeker Tate moest de ware voor haar zijn geweest. Waarom doet Tate zo? Zou hij Antonio schieten alleen voor mij? Nee vast niet!' Ze legde haar hand om de zijn waarmee hij zijn gun vasthield. Een schok ging door haar lichaam heen. Ja, Tate was de ware. Zal Violet het zijn geweest die haar en hem bijelkaar brachten? Dat kon toch niet? Violet was er niet meer, tenzij ze rondoold als als een geest, maar dat is onmogelijk. Uiteindelijk liet Tate Antonio los aan zijn oor en keek Tate aan. Ze voelde zich schuldig wat ze Antonio heeft aangedaan, nou ja een beetje dan. 'Tate het heeft geen zin om hem te doden' zei ze zacht tegen hem. Misschien was het beste dat ze vertrok en niet meer terug kwam. Door haar werd het alleen maar moeilijker. Als zij er niet was geweest dan was zoiets nooit gebeurd dat stond vast.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Antonio Francesco Giovanni

Iemand schiet door de deur. Ik rol met mijn ogen. 'Tate, maak er nou geen drama van,' zucht ik. Daarna trapt hij de deur in. 'Jij regelt een nieuwe deur,' zeg ik. Hij trekt me aan mijn oor mee. Ik trek mezelf weg maar hij zet zijn geweer tegen mijn hoofd. 'Tate het heeft geen zin om hem te doden.' Ik kijk Pyro woedend aan. 'Nee, laat hem mij maar doodschieten. Dat is toch wat je zo graag wil, van mij af zijn en gezellig samen met je vriendje zijn. Of betekent hij ook niks voor je?' Ik kijk haar woedend aan. Mijn leven is een puinhoop. Eindelijk denk ik vrienden te hebben, word ik verliefd en het volgende moment zit ik hier met een geweer tegen mijn hoofd aan. 'Schiet dan. Schiet maar, ik ga geen sorry zeggen. Ik meende wat ik zei. Ze is gewoon een slet,' zeg ik. Ik kijk naar Pyro. Ik wil haar geen pijn doen. Maar ik heb geen keuze, ik moet sterk lijken, iemand die je niet kapot kan maken, van ijzer. Maar dat ben ik niet. Vanbinnen ben ik gebroken. Liefde is een groot leugen, er bestaat niks als liefde. Familie is iets anders, dat is iets wat niet kapot kan, aan je familie zit je je hele leven vast. Maar toch voel ik iets voor Pyro. Ik wil dat we samen kunnen zijn, dat Tate oprot. Maar ze houdt van hem, ik beteken helemaal niks voor haar. 'Sta daar maar gewoon toe te kijken hoe ik dood ga. Als ik ook maar iets voor je had betekend had je niet zomaar hem gekust. Dit bewijst enkel dat je een slet bent. Jullie mogen samen tot in de eeuwigheid naar het gekkenhuis, dat ik waar jullie thuishoren!' zeg ik boos.

Spoiler alert: you will save yourself

Tate Langdon

'Hij doet het maar, of 'ie nou wilt of niet' gromde ik. Die gast zou maar snel zijn excuses aanbieden. 'Ik ga hem ook niet doden. Behalve als hij wat doet. Dan maar al te graag' zei ik kalm. Met opgetrokken wenkbrauwen keek ik naar Antonio. 'Als jij er niet tegen kan dat een meisje is niet achter je aanloopt als een hondje dan is dat jouw probleem. Ga nou niet doen alsof je ooit wat voor haar hebt gevoeld, Antonio' mompelde ik. Net toen hij uitgesproken was hield ik mijn gun met één hand vast en sloeg hem hard tegen zijn hoofd aan met mijn vuist. 'Houd je bek. Pyro is geen slet' siste ik. Ik wist niet of Sherasade wilde dat ik haar echte naam zou gebruiken dus gebruikte ik Pyro maar. Ik was woedend geworden door Antonio. Hoe durfde hij überhaupt haar uit te schelden als hij zogenaamd zelf verliefd op haar was? Bij het woord gekkenhuis knipperde ik een paar keer. "You're a psychopath, Tate.." Binnen twee seconden had ik de gun op het bed gegooid om op Antonio te springen en hard mijn vuisten tegen hem aan liet knallen. Hard trapte ik tegen hem aan. Een meisje met wie je al even samenwerkte een slet noemen, dat ging er nog net mee door. Er mee doorgaan dat ze moest kijken hoe hij stierf, wat hij wilde. Maar hij waagde het niet om Pyro of mij gek te noemen. Want dan werd ik woedend. Totdat ik niets meer kon zien doordat ik duizelig werd in verband met alles vandaag rolde ik van hem af en stond op. Snel pakte ik mijn gun weer, richtte die op Antonio en legde mijn vinger klaar. Als hij nog iets zou doen zou ik serieus gaan schieten. Wat na hijgend van mijn aanval keek ik hem met mijn ogen tot spleetjes geknepen aan.

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

Sherasade Amethist Desparo -Pyro-

Wat Antonio tegen haar zei brak haar hart. Hij denkt dus echt dat ze een slet was en niet om hem gaf. Hij had het mis. Ze gaf wel om hem alleen niet op de manier hoe hij voor haar voelde. Ze was niet gek, ze wist dat hij nog steeds gevoelens voor haar had. 'Denk je dat ik niet om je geef Antonio? Dan heb je het mis. Maar ik kan niks aan doen wat ik voel voor Tate' Ze is gebroken, nooit heeft iemand haar kunnen breken, maar het was gelukt. Antonio heeft haar echt gebroken en de gedachte om iets aan te doen aan zich zelf. 'Weet jullie wat, ik heb een beter idee. Is het niet beter als ik gewoon uit jullie leven stap voorgoed. Want door mij zijn we nu verzeild geraakt hier.' Haar ogen begonnen rood te worden, ze was de tranen die ze had te bedwingen. Never had ze haar gevoelens geshowt, ze was altijd hard geweest als ijzer. Nu kon ze het niet meer aan.
Ze liet Tate los en keek Antonio aan. 'Dus is het gewoon niet beter dat ik uit jullie leven stap, want ik ben de boosdoener hier gewoon en dat zal ik vast altijd zo zijn'
Ze kreeg een gigantische brok in haar keel en vind het lastig om te slikken. De breekbare Sherasade kwam tevoorschijn, het meisje voordat ze haar ouders en zusje had vermoord. Wat ze voor Tate voelde was vast altijd al geweest alleen nu wist ze het zeker dat hij het was en niet Antonio. Wat ze voor hem voelde was gewoon even de lust die in haar opkwam, meer niet.
Plots zag ze hoe Tate tekeer ging met Antonio. 'Tate neee' schreeuwde ze. Ze ging tussen Tate en Antonio staan. Ze stond voor Tate en nu was de geweer op haar gericht. 'Tate je bent niet gek'. Ze liep naar hem toe en legde haar hand op de geweer. 'Als je iemamd wilt doden, dood dan mij. Ik ben hier de boosdoener, ik behoor dood te gaan niet Antonio' sprak ze tegen Tate en keek hem aan. Ze voelde zich zo gekweld van binnen. Ze hield echt veel van Tate. Ze wist heel zeker wat ze voor Antonio voelde was geheel vriendschappelijk, maar nu hij haar zo gekweld heeft weet ze niet of ze zijn vriendschap verdiend.

[ bericht aangepast op 24 jan 2014 - 20:38 ]

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Antonio Francesco Giovanni

'Hij doet het maar, of 'ie nou wilt of niet.' Ik lach. 'Ja, want anders schiet je me dood. Doe dan maar,' zeg ik met een zucht. Wat duurt dit lang. 'Ik ga hem ook niet doden. Behalve als hij wat doet. Dan maar al te graag.' Ik rol met mijn ogen. Ik heb hier nou echt helemaal geen zin in. 'Als jij er niet tegen kan dat een meisje is niet achter je aanloopt als een hondje dan is dat jouw probleem. Ga nou niet doen alsof je ooit wat voor haar hebt gevoeld, Antonio,' zegt hij. Ik kijk hem boos aan. 'Nou, ik geef eerlijk toe dat ik wel iets voor haar voelde. Ik ben echt niet een gevoelloze gek als jij,' zeg ik tegen hem. Ze mogen het gewoon weten. Tegen Pyro heb ik het al gezegd. 'Houd je bek, Pyro is geen slet.' Alweer moet ik lachen. 'Ligt eraan wat jij een slet noemt. Ik weet niet of je het door hebt, maar ze zoende mij en nog geen kwartier laten staat ze alweer met jou te klooien,' bijt ik hem toe. 'Denk je dat ik niet om je geef Antonio? Dan heb je het mis. Maar ik kan niks aan doen wat ik voel voor Tate,' zegt Pyro. Ik kijk haar aan. 'Ga nou neit onschuldig doen. Alsof je ooit iets om mij gegeven heb.' De pijn is waarschijnlijk te horen in mijn stem. Ik probeer niet in huilen uit te barsten.Bij het horen van het woord 'gek' gooit hij zijn geweer weg en begint hij me aan te vallen. Ik doe niks en wacht tot hij klaar is. 'Je bent uit het gekkenhuis ontsnapt, is het niet? Ach, het maakt me niet uit. Ik dacht alleen dat we vrienden waren. Ik geef eerlijk toe dat het voelde alsof we broers waren. En familie is erg belangrijk voor me. Ik wil geen ruzie, ik vind het best om geen vrienden meer te zijn, alleen ik wil deze klus af kunnen maken. Je hebt de deur gesloopt en nu lopen ze waarschijnlijk al door het huis. Misschien zijn ze al buiten. Dan zijn we er geweest. En niet alleen ik. Ik hoef geen vrede, enkel een wapenstilstand. Ik heb dit geld nodig om mijn familie te redden. Zonder dit geld gaat mijn gehele familie eraan. Dus vermoord me maar, maar geef mijn deel van het geld aan mijn familie,' zeg ik. Mijn stem trilt. Ik wil gewoon dat alles voorbij is. Alles.

[ bericht aangepast op 24 jan 2014 - 20:30 ]

Spoiler alert: you will save yourself

Tate Langdon

Ik snoof even en duwde Sherasade zachtjes weg. Daarna schoot ik Antonio zonder pardon in zijn been. Hij zou niet dood gaan, dat was zeker. Maar hij mocht best van mij de komende maanden pijn lijden. De anderen zouden maar zorgen dat zijn wond genas. 'Alsof ik ooit daar ben geweest. Ik mag dan wel,' Heel even slikte ik en keek ik weg 'een psychopaat zijn, maar dom ben ik niet. Het geld mag je wat mij betreft houden. Mijn miljoenen mag je hebben, ik hoef geen geld. Familie zijn we nooit geweest. Vrienden betwijfel ik. Vijanden? Zeker' mompelde ik. 'Ze kunnen niet ontsnappen want de deur naar de hal is op slot' lichtte ik hem gelijk even in. Een zachte blik wierp ik op Sherasade. 'Niet gaan,' mompelde ik 'ik heb Violet verloren en nu ga jij ook nog eens weg' De woorden kwamen zonder enig teken van liefde uit mijn mond. Maar of ik het ook echt meende? Dat zeker. Het was gewoon hard en moeilijk om wat te voelen. Blijdschap, woede, verdriet. Geen enkele zou ik ooit echt voelen. Angst was niet eens te voelen. Angst bestond voor mij niet. Liefde had ik enkel met Violet meegemaakt, en ook had ik altijd al liefde gevoeld voor mijn zus en broer. Dit was een nieuwe kans. 'Nee, Pyro. De enige boosdoener hier is hij daar' Mijn ogen gingen voor even weer naar Antonio. Toen bedacht ik me wat. 'Ik heb een beter idee. Wat nou als we jou laten leven maar je zusje boven neerschieten?' De oude Tate kwam weer voor even terug. Die gewoon studenten had neergeschoten omdat zijn stiefvader zijn broer had vermoord. En toch - hoe het ook mocht zijn gekomen - schudde ik mijn hoofd. 'Nee, dat doe ik je niet aan. Dat ben je nog wel waard' Het leek alsof ik met mezelf in overleg was. Wat zou ik nou moeten doen? Hij had Pyro beledigd en waarschijnlijk ook echte gevoelens voor haar. Dat kon ik niet accepteren maar of dat nou een reden was om zijn zúsje neer te schieten? Nee, dat niet. 'Goed dan. Een wapenstilstand. Geen ruzie, geen vrede, tot de tijd dat jij je geld hebt. Je kan je afreageren op die aanstellers die daar zitten in de kelder maar je waagt het niet om mij nog gek te noemen, of om Pyro uit te schelden. Want dan ben jij dood en kan je familie wel naar dat geld fluiten' Ongelooflijk dat ik zoiets deed. Alsof ik nu alles bepaalde. Ja daag, dat was morgen wel weer over. Ik was zo naïef als een klein kind.

[ bericht aangepast op 24 jan 2014 - 20:46 ]

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

[Als je echt niet wilt dat Tate schiet moet je het me maar zeggen, hoor! Dan pas ik het aan. Ik wist niet of je echt zo'n drama zou willen hebben dus ik deed het maar gewoon o-o.]

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

[Nee ik wil niet dat Antonio dood gaat I love him]

Spoiler alert: you will save yourself

Antonio Francesco Giovanni

Zonder pardon schiet hij me in mijn been. Ik schreeuw door de pijn. 'Klootzak!' schreeuw ik hard. Dat doet echt veel pijn. 'Alsof ik ooit daar ben geweest. Ik mag dan wel,' hij slikt. 'een psychopaat zijn, maar dom ben ik niet. Het geld mag je wat mij betreft houden. Mijn miljoenen mag je hebben, ik hoef geen geld. Familie zijn we nooit geweest. Vrienden betwijfel ik. Vijanden? Zeker.' Ik laat niet zien hoe boos ik eigenlijk ben op mezelf. Om mensen vrienden te noemen, van mensen te houden. 'Niet gaan,' zegt hij. 'Ik heb Violet verloren en nu ga jij ook nog eens weg.' Ik lach. 'Dude je hebt haar zelf vermoord. Doe niet zo zielig!' roep ik boos. 'Nee, Pyro. De enige boosdoener hier is hij daar,' zegt hij. Ik kijk hem verbaasd aan. 'Ik? Wat heb ik gedaan?' bijt ik hem toe. Ik kan me niet bedenken wat ik verkeerd gedaan heb. 'Ik heb een beter idee. Wat nou als we jou laten leven maar je zusje boven neerschieten?' stelt hij voor. Nu heeft hij me echt boos gemaakt. 'Je blijft van haar af! Doe met me wat je wilt, maar laat haar leven!' Tranen stromen nu over mijn wangen. Ze mogen Michaela niets aan doen. 'Nee, dat doe ik je niet aan. Dat ben je nog wel waard.' Waarom ben ik hier met die psychopaat? Hij is gestoord in zijn kop. 'Goed dan. Een wapenstilstand. Geen ruzie, geen vrede, tot de tijd dat jij je geld hebt. Je kan je afreageren op die aanstellers die daar zitten in de kelder maar je waagt het niet om mij nog gek te noemen, of om Pyro uit te schelden. Want dan ben jij dood en kan je familie wel naar dat geld fluiten,' zegt hij. Ik kijk hem boos aan. 'Voor mijn familie. En jij raakt Michaela met geen van je vieze vingers aan!' zeg ik bedreigend. Wacht, zit ik nu aan de onderkant van een deal? Hoe laag ben ik gezakt? Hier moet ik iets aan doen, maar wel op de goede manier.

Spoiler alert: you will save yourself

[Noh, hij heeft enkel een wond. Hij gaat er niet dood aan hoor :]! Maar ik doe wel dat Tate net naast hem schiet.

Of niet HAHAHAHA.]

[ bericht aangepast op 24 jan 2014 - 20:58 ]

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

[Hmmm, Antonio gaat echt wel wraak nemen hoor, maar op een sluwe manier(duivel)]

Spoiler alert: you will save yourself

Sherasade Amethist Desparo -Pyro-

Ze had Antonio nooit haar echte naam verteld omdat ze ze misschien wist dat die misschien op een dag tegen haar zou keren en dat bleek nu. Ze had nooit gezegd dat ze wel in een gekkenhuis zat -inrichting-. Dit hoefden ze niet te wetem, want dan wisten ze hoe gestoord ze wel niet was. Rustig luisterde ze naar Antonio en Tate. Het vreemde is, ze hield ervan dat hij een psychopaat is. Ze hoorde Tate's gemompel en keek hem aan. Hij wou dus echt niet dat ze hem verliet. Hij gaf dus werkelijk echt om haar? Toen hoorde ze Tate praten over Antonio's zusje, ze schudde haar hoofd. Misschien niet echt een goed idee en zo te zien deed Tate dat ook toch maar niet. Eigenlijk boeide het geld haar niet meer, dat was eerst wel geweest. Nu niet meer, niet sinds ze Tate ontmoette eigenlijk.
Hij was best een klein kind dat kon ze merken. Ze bekeek Antonio en de eerst zorgzame meisje die om Antonio gaf verdween, maar heel diep in haar gaf ze nog steeds om hem, alleen heeft ze het opgeborgen.
Antonio was gewond, hij was in zijn been geschoten, maar nu had ze geen medeleiden met hem, dat was waarschijnlijk kwartier geleden wel anders. Dit verdiende hij wel, maar de dood? Nee dat verdiende hij niet. Ze gaf beide om de mannen, maar voor Tate was ze eindelijk uit de bus gekomen dat hij degene is van wie ze ware gevoelens heeft en het negeren kon ze niet meer. Ze kon het niet meer opkroppen als voorheen. Het brak haar toen hij zei 'Niet gaan, ik heb Violet al verloren en nu ga jij ook nog eens weg'. Ze legde haar armen voorzichtig om Tate heen. Stiekem wou ze hem verlaten, maar ze was bang dat hij een echte totale ramp gaat worden als ze dat zou doen.
Toen Antonio over Violet had wist ze dat hel zou los barsten, zonder enige pardon griste ze snel de gun uit de handen van Tate voordat hij ergere dingen in zijn hoofd haalde. Ze draaide zich resuluut om en richte de gun op Antonio. 'Ik weet niet waar je het vandaan haalt. Maar hij zou nooit Violet doden en als dat wel zo was dam was het niet zijn schuld' riep ze hard. This prove it dat ze werkelijk om Tate gaf. Ze nam het voor hem op. 'Nog een woord en je zusje gaat het niet overleven' sprak ze vol overtuiging. Niemand gaat over Violet zo praten, ze kende haar niet, maar weet dat Tate erg veel om Violet gaf.

[ bericht aangepast op 24 jan 2014 - 21:06 ]

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.