Ireth Sáralondë
Toen Ireth eindelijk "Kom binnen," hoorde, deed ze gelijk de deur open en stapte binnen. Haar blonde golvende haren, waren verscholen in haar zwarte kap met mantel eraan, en met haar bruine ogen keek ze de kamer rond. Haar blik viel op twee personen, een Elf met een vrijwel emotieloos gezicht, en lichte haren. Naar omschrijving van wat ze gehoord had, moest dat de koning zijn van Mirkwood, en daar stond een bekend meisje. Maar, waarvan ook alweer? Ireth probeerde het zich te herinneren, en ineens wist ze het weer. Toen ze jonger was dan nu, en ongeveer een maand we was uit Rivendell, kwam ze het meisje tegen. Ze had twee weken met haar, en haar familie gereisd. En het was een prettige reis, samen was je sterker, dat had de familie toen bewezen. Maar ook was Ireth wel opgelucht toen ze weer alleen kon reizen, afhankelijk van niemand. Vlak na die twee weken, startte haar jacht op Orks. Even glimlachte ze naar Ithilwen, en knikte haar toe.
“Lang niet gezien he?” zei Ireth met een grijns op haar gezicht. Toen mompelde ze tegen haar:
“We spreken straks wel uitgebreid.” Waarbij ze een blik op Thranduil wierp.
Ireth boog even voor Koning Thranduil, en stond toen op, nog altijd met haar zwarte kap op.
“Goedendag majesteit, ik ben Ireth Sáralondë. Als u mij bij die naam niet kent, men spreekt ook nog over mij als, Ireth The Ork Hunter.” Nu wist hij tenminste wie ze was, dat was nummer een.
“Ik hoorde dat u het op ging nemen tegen een draak. Dwergen, praten nogal hard weet u.” zei ze met een klein glimlachje op haar gezicht, maar niet zo zeer dat het een volledige glimlach leek. Verder stond haar gezicht wat serieuzer dan net, toen ze wat tegen Ithilwen zei.
“Wel, ik zou graag mee willen met u. Sterker nog, ik ga mee met u, maar het zou fijn zijn als u toestemming zou geven. En er is nog iets, iets wat ik straks graag alleen met u zou willen bespreken, iets belangrijks.” Zo, ze had haar zegje gedaan, en toen pas besefte Ireth dat Ithilwen en Thranduil misschien wel in een serieus privé-gesprek zaten.
“Oh, kom ik ongelegen?” zei Ireth aarzelend, terwijl ze van de ene Elf naar de andere ging. Normaal was ze heel wat brutaler, maar dit was immers de koning der elfen, en ze zou zo wel weer normaal gaan doen. Eerst die Thranduil maar even inschatten. Gelukkig stonden haar bruine ogen, die verscholen zaten onder de kap nog brutaal. Die je soms kon zien als ze haar gezicht wat optrok.
[ bericht aangepast op 30 dec 2013 - 17:46 ]
"She Is Far Away, She Is Far Far Away From Me." ~ Kili About Tauriel
