[RPG] Nothing Better, But Fight Forever || One Direction || Topic Twee. - Speeltopics

De familie Tomlinson, Malik, Payne, Horan, Styles en Davies vechten al jaren een vete uit. De jongens zijn dan ook de grootste vijanden. De zes families en dan vooral hun zonen maken het dorp onveilig met hun streken. Tot het op een dag compleet uit de hand loopt, en ze wel nadering bij elkaar móéten vinden. Om zo de ander weg te werken en elkaar weer keihard te verraden. En vooral: Liggen haat en liefde niet heel dicht bij elkaar?

De rollen:
De jongens:
- Louis William Tomlinson. (Atalay.)
- Zayn Javadd Malik. (Hodor.)
- Liam James Payne. (Garde.)
- Niall James Horan. (GEZOCHT.)
- Harry Edward Styles. (Memorias.)
- Kit Owen Davies. (HelloSweety.)

Overige (Familieleden, vrienden, vijanden etc.):
- Beste vriendin van Harry Styles: Mary-Lia Louise Carter. (Daddario.)
- Zusje van Louis Tomlinson: Jaycee "Jay" Felicia Tomlinson. (HaIcyon.)
- Beste vriendin van Louis Tomlinson: Josie Penelope Shepherd. (Honeymoons.)
- Beste vriendin van Liam Payne: Elena Feline Lowell. (Brashares.)
- Zus van Harry Styles: Gemma Styles. (Cicero.)
- Zusje van Liam Payne: Liv Sarah Payne. (Bonjourx.)

De regels:
- Geen oneliners. Minimaal vier regels.
- Geen perfecte personages!
- Naamsveranderingen doorgeven.
- Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het in een andere kleur of tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
- Meld het alsjeblieft als je voor langere tijd niet kunt reageren. Twee weken niet reageren zonder reden is zonder pardon eruit.
- Alleen Garde of Atalay maken nieuwe topics.
- Geen ruzie, alleen in het RPG is dat toegestaan.
- 16+ mag.

Het Begin:
Het is vlak na een groot gevecht op het dorpsfeest, waarbij zelfs gewonden zijn gevallen en waarbij de politie nog steeds loopt te bemiddelen. Ze haten elkaar meer dan ooit. En de adrenaline stroomt nog door de lichamen van de jongens en de andere betrokkenen. Allemaal zijn ze een plan aan het bedenken, maar begrijpen ook dat het dit keer niet alleen zal lukken. Daarom proberen ze nadering te zoeken bij hun grootste vijanden. Met misschien wel de meest vuile ideeën voor ogen.

[ bericht aangepast op 16 dec 2013 - 16:33 ]

---

Reality's overrated.

[Vanaf morgen heb ik elke dag stage van 9 tot 6, dus zal ik minder kunnen reageren.]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Liam James Payne.

"Tsja. Ik kon niet slapen, dus ben ik maar wat gaan wandelen. Wat toevallig dat ik jou tegen kwam, niet?"
Lichtjes knik ik. "Inderdaad." Zachtjes druk ik een kusje achter zijn oor. En pak, onopvallend voor Liv, zijn hand vast. Met mijn duim wrijf ik zachtjes over zijn tedere huid. En ik negeer Liv compleet, doe alsof ze er niet is. Al ben ik wel wat voorzichtiger. Want ik moet niet hebben dat Liv ook al gaat vragen. Nou heb ik een verklaring, maar het telkens maar blijven uitleggen word gewoon vervelend. Daarbij... Het voelt niet goed. Het laat me slecht voelen. Laat me zien wat voor slechts ik eigenlijk aan het doen ben.

---

Reality's overrated.

Louis Tomlinson.

Haast onherkenbaar knikte Liam. "Inderdaad." Zegt hij, waarna ik algauw zijn lippen achter mijn oor voel. Een paar seconde erna voel ik hoe hij met zijn hand de mijne vastpakt, wel zo dat Liv het niet kon zien. Ik snapte niet waarom ze nog altijd bij ons stond, had ze niet begrepen dat we liever met z'n tweetjes wilde zijn? Niet dat we iets raars gingen doen, nee, ik dacht van niet. Ik had eigenlijk geen idee wat Liam dan van plan zou zijn. Zachtjes wrijft Liam met zijn duim over mijn hand heen en ik knijp zachtjes in zijn hand, om onopvallend iets dichter tegen de jongen aan te gaan zitten. God, we leken wel een verliefd stelletje zo. Tenminste, dat is wat omstandigers zouden kunnen denken, Liam en ik wisten wel beter, hoopte ik toch... "Misschien kunnen we anders ergens anders heen gaan?" Fluisterde ik zachtjes in zijn hoor, in de hoop dat Liv het niet gehoord zou hebben. Het was alleen maar zo dat we dan toch alleen zouden zijn, ik nam aan dat Liv ons niet zou volgen. Nee, dat zou stom zijn, maar je wist maar nooit.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Liam James Payne.

Zachtjes knijpt hij in mijn hand en onopvallend gaat hij iets dichter tegen me aan zitten. "Misschien kunnen we anders ergens anders heen gaan?" fluisterd hij zachtjes in mijn oor.
Lichtjes knik ik mijn hoofd op en neer. En misschien zelfs spijtig - waarom weet ik niet, ik bedoel, dit is Tomlinson - laat ik zijn hand, na een kort kneepje los, en sta op. Om dan even Louis aan te kijken en me weer naar hem toe te buigen. "Waarheen?" vraag ik zachtjes."
Als Liv er niet had gestaan had ik hem aan zijn hand meegenomen. Maar dat kan nu dus niet.

---

Reality's overrated.

[Ik zal kijken of ik vanavond kan reageren (;]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Zayn Malik
Ik had het dus toch goed. Ik wilde er een stomme opmerking over maken, maar hielt weeral mijn mond. God, ik was mezelf hier echt aan het verliezen. Ik hield nooit mijn mond, en al hellemaal niet om iets gemeens te zeggen tegen Kit of de andere jongens die ik liever dood dan levend zag. Maar ik wilde gewoon geen problemen. Zoals ik zelf tegen hem had gezegd, het was al kut genoeg dat we het met elkaar moesten doen. Daar hielp elkaar uit de tent lokken, totdat het echt weer fout zijn gaan echt niet bij. Ik hees nog wat aan mijn bijna opgebrande sigaret en schoot hem richting de straat. Net op tijd, want kit stopten voor een dierenwinkel en opende de deur. Dit was het moment dat ik me afvroeg of ik toch niet beter onderbroeken had kunnen gaan strijken. Zuchtend volgde ik hem en keek ik naar de man achter de toonbank, die zijn ontbijt naar binnen aan het werken was. Kit vroeg hem of het oke was, dat ik vandaag hielp. Hij knikte en vertelde ons wat te gaan doen. Met een klein zacht bedankje, volgde ik Kit naar achter. 'Nou, zeg maar wat ik moet doen.' Ow god, dit klonk zo stom. Kit die mij ging zeggen wat ik moest doen. Kon het nog idioter.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Kit Owen Davies
Toen Nathan het goed had gekeurd liep ik naar achter. Zayn liep zo te horen achter me aan. Eenmaal in de personeelsruimte trok ik mijn jas uit en legde die samen met het tasje met water op de kapstok. Ik keek de jongen met de ravenzwarte haren verbaast aan toen hij zei dat ik hem moest vertellen wat te doen. Dit was de situatie waar ik al zo langop had gewacht, maar behalve wat sexueel getinte uitspralen en gewoon wat hij moest doen kon ik niet echt iets lulligs verzinnen. Ik draaide echt helemaal door daarboven. Ik besloot het maar bij normale instructies te houden want van mijn idioterieen werd niemand beter. "Als jij de container van voor haalt beginnen we bij de vogels en de knaagdieren." die maakten er altijd de grootste zooi van en als je die niet genoeg verschoonde kwamen zeker de knaagdieren onder te zitten en daar werd niemand blij van. Vanuit de kast begon ik oude kranten, stro, hooi en zaagsel te pakken voor het verschonen van de hokken. Ook pakte ik twee vegers en twee blikken. Dat was ook wel handig. Het was echt vreemd om te bedenken dat Zayn en ik gister nog wel elkaars keel konden doorsnijden bij elkaars aanblik en dat we nu rustig en normaal samenwerkten. Toch wist ik niet zeker of het slecht was. Geen van onze families was blij met al dat gevecht. Misschien was dit wel de kans om het gedeeltelijk te stoppen.

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson.

Lichtjes knikt Liam, het is bijna niet te zien, maar het is dan ook nog wel redelijk donker. Na een klein kneepje laat Liam mijn hand los en staat hij op, om zich dan weer naar me toe te buigen. "Waarheen?" Vraagt hij zachtjes. Ik bijt zachtjes op mijn lip, voordat ik ook recht ga staan en heel even een blik werp op Liv. Ik buig me ook iets naar Liam toe. "Verder het park in?" Ik had anders ook geen idee, ik wilde alleen even 'verlost' van Liv zijn. Al was ik misschien wel redelijk nerveus voor wat er dan zou gaan gebeuren, je wist maar nooit. Al verwachtte ik het niet te erg, aangezien Liam net zo iets ergs had meegemaakt met Styles. Ach. We zullen wel zien.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Zayn Malik
Hoe ongemakkelijk kon iemand zich voelen. Ik had echt nu al spijt dat ik niet daar was gebleven om klusjes te doen. En niet alleen omdat hier heel de dag met stro sjouwen, mijn lichaam niet zou trekken. Het hulpje van Kit zijn vond ik veel erger. Gelukkig zetten hij me nog niet totaal voor paal en gaf me gewone instructies. Ik verdween weer naar voren en ging opzoek naar de container. Gelukkig was mijn zicht nog goed, dus had ik hem zo gevonden. 'Volgens en knaagdieren.' Mompelde ik in mezelf terwijl ik rondkeek. Je kon vanalles zeggen, maar het was gewoon groot hier. Ik pakeerde de container bij de hoken en besloot Kit maar een handje te gaan helpen met het dragen van de rest. Het was namelijk toch wel mijn schult dat zijn lichaam niet mee zou werken vandaag.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Kit Owen Davies
Zayn deed gelukkig wat ik vroeg zonder mokken. Zelf begon ik met moeite uit de opslag een groot pak hooi, stro en zaagsel te haken. Tillen deed pijn en slepen niet veel minder. Toen ik uiteindelijk de 3 zakken bij de hokken had liggen zag ik Zayn aanlopen met de container. Die had hij in elk geval gevonden en liep terug om een hele stapel kranten te pakken. Ik wilde net teruglopen toen hij voor mijn neus stond. "Als jij de vogelkooien doet, doe ik die van de knaagdieren. Gewoon al het oude eruit. Met krant en al in de container. Nieuwe krant en nieuwe vulling. Piece of cake." Ik liep terug naar de hokken en stortte de stapel kranten neer. Zelf bleef ik op mijn knieen zitten, want de knaagdieren zaten in de onderste helft van de wand met kooien. De vogels erboven. Ik kon dit makkelijker doen omdat mijn knieën goed waren. Ik haalde rustig de 3 vlaamse reus jongen uit het eerste en grootste hok en liet ze wat lopen terwijl ik begon met het legen en weer vullen van hun hok. Ze liepen vaak niet heel ver de winkel in en anders werd het straks nog een gezellig potje zoek en vang het konijn.

---

Bowties were never Cooler

[Lilarry went Memorias.]

---

"Family don’t end in blood”

Zayn Malik
Alles wat ik deed koste moeite. Bewegen deed pijn en mijn hoofd begon weer te barsten van de hoofdpijn. Toch deed ik zonder commentaar wat me gevraagd werd. Ik wilde niet dat Kit wist dat hij ervoor gezorgd had, dat ik straks elk moment kon neervallen. Ik reed de container naar de hokken en ik gin terug opzoek naar Zayn. De meteen weer vertelde wat ik moest doen, zodra ik hem gevonden had. Ik knikte enkel, pakte nog een zak vogelzang mee voor een nieuwe grondbewerking en liep terug naar de vogelkooien. Ik keek even bedenkelijk naar de beestjes. Ik vroeg me echt af hoe ze niet van hij stokje aflazerde als ze sliepen. Al was ik wel blij dat ze allemaal nog wat duf leken te zijn, zodat ik überhaupt mijn hand in de kooi durfde te steken. Ik klikte het hokje open en hielt de beestjes goed in de gaten, terwijl ik begon te doen wat me gevraagd werd. Toch leken zich automatisch naar Kit te blijven trekken. Ik wist niet wat het was en ik werd eigenlijk een beetje bang van mezelf. Ik flikkerde de krant en vieze rotzooi in de container en probeerde me te consentreren op het schoonmaken.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Kit Owen Davies
Ik had de vlaamse reuzen uit hun hok gehaald en haalde de kranten met alle viezigheid en stro eruit. Ik dumpte het in de bak en begon de laatste strotjes eruit te halen. Af en tie moest ik een van de konijnen terug halen. Ik legde er nieuwe kranten doen en toen nieuw stro. Ondertussen had ik tijd om te denken. Zayn was een jongen met een heel goed lijf, wat dun misschien maar wel goed. Zijn stem was kippenvel opwekkend op de goede manier als hij niet zo gilde. En ik was me gigantisch bewust van mezelf en hem nu hier. Hoe kon dit zomaar verandert zijn tussen gisteravond en nu? Men zei wel dat haat en liefde dicht bij elkaar lagen, maar dit was echt belachelijk. Hij was de ergste van de klootzakken in deze stad en zou liever waarschijnlijk mijn keel eruit scheuren dan wat dan ook. Toch stond hij heel rustig de vogelkooien schoon te maken. Ik zette de konijnen terug en zuchtte. Ikwchoof wat op en haalde de dwergkonijntjes uit het hok, dat waren er een stuk meer. Ook deze begon ik schoon te maken. Nogsteeds was ik erg verward. Ik had rare kriebels in mijn buik, zeker nu ik dichterbij Zayn was gaan zitten. Ik moest hier echt met iemand over praten, maar ik had het gevoel of niemand me snapte, behalve Zayn... En die zou me uitlachen en in elkaar slaan als hij het zou horen.

---

Bowties were never Cooler

[Styles -> Hodor ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Zayn Malik
Dit viel tot nu toe toch wel mee. Het was tenminste minder erg dan ik had verwacht. Misschien kwam het oke omdat we de strijdbel even hadden begraven. Want ik wist zeker dat als ik hier gister was binnen gelopen, ik kit zelf in zo'n hok had opgesloten.
Ik strooide het zand over de krant en zorgde dat het goed verdeeld was, voordat ik de kooi weer sloot. Zachtjes begon ik wat te hummen en keek ik naar de kooi die nu aan de beurt was. Ik had nul verstand van dieren, laat staan van vogels. Het enige wat ik wist, dat dit andere waren dan daarnet. Deze waren klein en hadden leuke kleurtjes. Ik keek even opzei en merkte dat Kit nu een stuk dichterbij zat en dat het hooi nog net niet in zijn haar zat. Automatisch kreeg ik een lichte grijns op mijn gezicht en begon ik ongestoord aan het schoonmaken van de tweede kooi. Automatisch begon ik zachtjes te zingen. Dit deed ik altijd als ik bezig was en ik het te stil vond. En eigenlijk kon het me maar weinig schelen wat Kit er van vond. Al verwachten ik niets positief, want volgens mij was alles wat ik deed, fout in zijn ogen.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''