[RPG] Nothing Better, But Fight Forever || One Direction || Topic Twee. - Speeltopics

De familie Tomlinson, Malik, Payne, Horan, Styles en Davies vechten al jaren een vete uit. De jongens zijn dan ook de grootste vijanden. De zes families en dan vooral hun zonen maken het dorp onveilig met hun streken. Tot het op een dag compleet uit de hand loopt, en ze wel nadering bij elkaar móéten vinden. Om zo de ander weg te werken en elkaar weer keihard te verraden. En vooral: Liggen haat en liefde niet heel dicht bij elkaar?

De rollen:
De jongens:
- Louis William Tomlinson. (Atalay.)
- Zayn Javadd Malik. (Hodor.)
- Liam James Payne. (Garde.)
- Niall James Horan. (GEZOCHT.)
- Harry Edward Styles. (Memorias.)
- Kit Owen Davies. (HelloSweety.)

Overige (Familieleden, vrienden, vijanden etc.):
- Beste vriendin van Harry Styles: Mary-Lia Louise Carter. (Daddario.)
- Zusje van Louis Tomlinson: Jaycee "Jay" Felicia Tomlinson. (HaIcyon.)
- Beste vriendin van Louis Tomlinson: Josie Penelope Shepherd. (Honeymoons.)
- Beste vriendin van Liam Payne: Elena Feline Lowell. (Brashares.)
- Zus van Harry Styles: Gemma Styles. (Cicero.)
- Zusje van Liam Payne: Liv Sarah Payne. (Bonjourx.)

De regels:
- Geen oneliners. Minimaal vier regels.
- Geen perfecte personages!
- Naamsveranderingen doorgeven.
- Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het in een andere kleur of tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
- Meld het alsjeblieft als je voor langere tijd niet kunt reageren. Twee weken niet reageren zonder reden is zonder pardon eruit.
- Alleen Garde of Atalay maken nieuwe topics.
- Geen ruzie, alleen in het RPG is dat toegestaan.
- 16+ mag.

Het Begin:
Het is vlak na een groot gevecht op het dorpsfeest, waarbij zelfs gewonden zijn gevallen en waarbij de politie nog steeds loopt te bemiddelen. Ze haten elkaar meer dan ooit. En de adrenaline stroomt nog door de lichamen van de jongens en de andere betrokkenen. Allemaal zijn ze een plan aan het bedenken, maar begrijpen ook dat het dit keer niet alleen zal lukken. Daarom proberen ze nadering te zoeken bij hun grootste vijanden. Met misschien wel de meest vuile ideeën voor ogen.

[ bericht aangepast op 16 dec 2013 - 16:33 ]

---

Reality's overrated.

[Ik leen nu de oude mobiel van mijn moeder en dit ding typt echt verschikkelijk. Ik heb wel eindelijk gevonden hoe dat woordenboek weg gaat, want daardoor zag ik hier niet meer wat ik typte ;x maar het is nog steeds verschikkelijk, dus het spijt me als je opeens hele rare worden voorbij ziet komen. Ik doe mijn best. :x]

Zayn Malik
Mijn lichaam protesteerde verschikkelijk en de pijn hakte er weer goed in. Ik hielt mijn kaken stijf op elkaar, om zo goed mogelijk te verbergen dat het me zo sloopten. Al was kit zijn uitstraling niet veel beter. Misschien hadden we toch beter niet in de kou moeten gaan zitten. Zwijgend liep ik de krullenbol achterna en gelukkig liepen de puppies goed mee en was er geen gevecht met de riemen nu. Ik kon niet snel genoeg terug zijn in de warme winkel, al werkte mijn lichaam niet echt mee. Toch waren we er weer redelijk snel en volgde ik Kit zijn voorbeeld door de pupies terug in het hok te zetten. Toen ik weer overeind kwam met de losgemaakte riemen, was Kit al weer weg en zwijgend hing ik de riemen terug. Ik keek al snel op toen ik mijn naam horden en zag Kit in het personeelshok staan. 'Ja?' Mompelde ik terwijl ik er heen sloften. Echt, ik kon het niet eens meer opbrengen om mijn voeten op te tillen.

[ bericht aangepast op 18 dec 2013 - 0:14 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Kit Owen Davies
Ik had net zelf twee pijnstillers ingenomen toen ik Zayn binnen hoorde sloffen. Ik keek langzaam om. "Hier. Dan voel je je beter." zei ik kort. Ze werkten nog niet en praten deed veel pijn. Met wat moeite stak ik mijn arm uit met het flesje water en de strip pillen. Ik liet me ondertussen met een zucht in een stoel glijden. Dit werd een hele lange dag. Het was nu een uurtje of 10 en we namen nu al weer pijnstillers in. Nu we vrede hadden gesloten hoopte ik dat ik niet meer zo hoefde te werken voortaan, want het was al vaker gebeurt. Ik werd hier best moe van. Zo werken was echt verschrikkelijk. Hopelijk was er gister en eergister weinig verkocht, want dan hoefden we niet zoveel te vullen. Met mijn vingers speelde ik wat met de zoom van mijn bloes. Ik keek naar de Pakistaanse jongen. Het leek wel een refles te zijn geworden om hem in de gaten te houden en dat ging niet zomaar weg. Ook het feit dat ik ondanks de vrede toch nog wat voorzichtig was. We hadden allebei een kort lontje, dus ondanks dit gebaat konden we zo weer in de klinsh liggen. Nu niet, want nu konden we bijde amper lopen.

[Volgens mij is het prima]

---

Bowties were never Cooler

Liam James Payne.

Tomlinson beweegt zijn hoofd weg en kijkt naar zijn schoenen alsof dezen ineens enorm interessant zijn. Als ik de roos aan heb gegeven kleuren ook zijn kaken langzaam en hij draait de roos langzaam tussen zijn vingers door. "Dankjewel, " mompelt hij schor. "Is het dan... goed, nu?"
Mijn twijfeling duurt te lang, naar mijn smaak. Dan knik Ik. "Ik hoop het, " zeg ik zachtjes. Een beetje verlegen. Dan ga ik weer naast hem zitten en kijk ietwat ongemakkelijk naar mijn eigen handen. Als ik erachter kom dat ik me toch geprikt heb en er een donkere druppel bloed ontstaat op mijn duim en de dunne lijntjes besmeurd.

[ bericht aangepast op 20 dec 2013 - 14:28 ]

---

Reality's overrated.

Zayn Jawadd Malik
Het was nier dat ik Kit ooit echt zou vertrouwen, maar ik pakte de pijnstillers en het flesje water wat hij me toerijkten, meteen zonder twijfel aan. En gister zou ik nog geen honderd euro van hem aanpakken. Ik liet me in een stoel zakken, maar ik was iets te enthouisast waardoor de pijn door mijn lichaam schoot op het moment dat ik neerkwam. Ik moest hard op mijn kiezen bijten om niets te laten horen en snel nam ik de pijnstillers in. Ik zuchten diep en nadat ik het flesje terug oo tafel had gezet sloot ik even mijn ogen. Ik was werkelijk doodmoe en het enige wat ik op dit moment wilde, was slapen. Langzaam opende ik mijn ogen weer en merkte ik meteen de observerende blik van Kit. De blik die hij eigenlijk altijd had als ik in de buurt was. Ik snapte het wel. Je moest altijd paraat staan om terug te vechten als er iets gebeurden. Maar als het aan mij lag nu, gebeurde er niets. Ik zou er tenminste niet mee beginnen. Ik was niet gek omeen dak boven mijn hoofd te riskeren. Daarbij had ik nu totaal geen behoefte om ook maar mijn hand naar hem op te heffen. 'Vakken vullen he.' Mompeldd ik zachtjes. Ik had er echt geen kracht voor.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Kit Owen Davies
Direct pakte hij het flesje en de pijnstillers aan. Aan hoe ik me voelde snapte ik dat wel. Ik was doodop en zelfs ademhalen deed veel pijn. Ik had hem volgens mij gister ook flink geraakt, dus hij zou er ook last van hebben, wat duidelijk werd toen hij zich in een stoel liet ploffen. Ik observeerde hem rustig. Vroeger was het altijd geweest om klaar te zijn voor elke aanval, maar dit kwam gewoon uit gewoontes. Ik zou namelijk niets beginnen en hij hopelijk ook niet. Ik zag hem kijken en mijn ogen verzachtten iets, al stonden ze al helemaal niet hard. Ik keek alleen niet weg. Mijn ademhaling probeerde ik ondertussen zo oppervlakkig mogelijk te houden om extreme pijn te voorkomen. Blij zijn woorden knikte ik kort. "Ja, maar met pijnstillers en zeker met z'n twee zijn we vrij pijnloos in een uurtje, misschien twee, klaar. Gister is er volgens mij weinig verkocht omdat het toen dorpsfeest was en Mimsi had hem de nacht ervoor gevult, dus het zal niet veel zijn." Langzaam werd de pijn minder, maar ik voelde dit zeker nog wel. Straks na het werk zouden we nog een tijdje alleen thuis zijn. Dat leek me nog wel het meest ongemakkelijke, maar we zouden het hopelijk overleven. Mijn werktijd was dan wel tot 5, hopelijk kon ik er wel een uurtje af kletsen. Het was toch rustig. Gelukkig want ik had echt geen zin om hard te werken.

[ bericht aangepast op 20 dec 2013 - 7:51 ]

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson.

Eigenlijk duurt het me wat te lang voordat hij reageert en bijna zou ik er wat van willen zeggen, maar dan hoor ik langzaam hoe hij iets zegt. Of eerder, eerst knikt hij. "Ik hoop het," hoor ik hem dan toch zachtjes zeggen. Hoor ik daar een verlegen toontje? Ik volg zijn handelingen als hij weer naast me komt zitten en zie hoe hij naar zijn handen kijkt en automatisch volg ik zijn blik, waar ik op zijn vinger langzaam bloed zie ontstaan. Blijkbaar heeft hij zich toch aan de roos geprikt. Ik voel met mijn beide handen in mijn jaszak, om uit de rechter een zakdoekje te halen en deze vervolgens rondom zijn vinger te binden. "Al -als het niet goed zit, mag je het best beter doen." God, wat een stomme opmerking, waarschijnlijk sloeg het sowieso nergens op dat ik hier met een zakdoekje rond liep, maar goed, even buiten dat.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

[Atalay -> Beelen.]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Liam James Payne.

Als mijn vinger begint te bloeden zoekt Louis in zijn jaszakken - Shit, ik bedoel Tomlinson. Uit zijn rechterzak haalt hij uiteindelijk een zakdoekje, die hij om mijn vinger heen bind. "Al- als hij niet goed zit, mag je het best beter doen."
Normaal had ik hem hiervoor uitgelachen, triomfantelijk geweest wegens zijn onzekerheid. Integendeel, ik kijk hem dankbaar aan. "Bedankt, Louis," zeg ik nog. "Het zit goed zo."
Twijfelend tik ik met mijn voet tegen de grond. Ik heb geen idee wat ik moet doen. Een grapje maken? De flirt uithangen? Stilletjes blijven zitten en wat voor me uit staren? Ik weet het werkelijk waar niet.

---

Reality's overrated.

Louis Tomlinson.

Ik ben toch lichtelijk nieuwsgierig naar zijn reactie, ik blijf er toch over door zeuren dat hij dit straks alles als een grap had gevonden en wat moest ik dan? Ik had dan denk ik geen enkele reden meer om hier in dit kut dorp te blijven. Niemand die me sowieso al zou missen, dus voor dat zou ik het niet hoeven doen. Maar er rolde totaal andere woorden over zijn lippen heen. "Bedankt, Louis," zegt hij. "Het zit goed zo." Is het wat er als laatste uit komt, waarna er een akelige stilte tussen ons valt. En wat wil je, ineens naast de persoon die je -je hele leven hebt gehaat, zomaar vrolijk mee op een bankje zitten te kletsen, nee, dat zou er niet van komen. Er zou nog heel wat moeten voorvallen wilde ik, denk ik, lachend en kletsend met Liam op een bankje kunnen zitten. Het was al een wonder dat we elkaar nu nog niets aan hadden gedaan. Pas als hij met zijn voet tegen de grond tikt, schrik ik op uit mijn gedachten. "Het is niets," mompelde ik dan nog gauw na zijn woorden van net. Anders dan zou het helemaal stil blijven tussen ons.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Zayn Jawadd Malik
Ik kon er niets aan doen maar mijn ogen bleven op Kit gericht. Niet omdat ik bang was dat hij me plots aan zou vallen, maar omdat zijn verschijning misschien toch niet zo erg was om te zien. Zelfs niet onder de blauwe plekken die ik hem bezorgd had. Wetend dat ik zo niet moest denken nam ik snel nog een slok van het flesje water. Ik was best geschrokken van mijn eigen gedachten. Normaal ging ik al kokhalzen als ik enkel een glimp van hem opving. Daarbij moest ik sowieso elke gedachtes aan jongens zo snel mogelijk uit mijn gedachte verbannen. Kit of niet, het was onacceptabel om een jongen ook maar aantrekkelijk te vinden. Het mocht en kon gewoon niet. Als ik wilde dat mijn vader me ooit weer als familie wilde beschouwen, zou ik elke seksueel getinte gedachte aan een jongen moeten verbannen. Maar ik wist niet of ik dat wel kon. Mijn vader noemde homoseksualiteit een ziekte. Iets waarvan mensen konden genezen als ze maar hard genoeg hun best deden. Maar ik geloofde dat niet. Al zou ik nooit toegeven dat ik wel eens gafasinwerd was door een jongen. En absoluut al niet toegeven dat kit best een knappe jongen was. En al helemaal niet tegenover hem. Ik kreeg dan ook maar de helft binnen van wat hij zei en knikte loom. Ik moest natuurlijk wel bij de les blijven. Ik beet gefrustreerd op mijn onderlip en sloeg mijn ogen
weer op naar de jongen. 'Zullen we maar beginnen dan?' Ik zou niet weten wat hij anders van plan was.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Kit Owen Davies
Ik zag hoe Zayn diep in gedachten weggezonken was. Hij was best heel sexy, niet dat ik dat ooit hardop zou zeggen... Misschien als ik heel dronken was. Toch vond ik het heel vreemd dat ik nu dat soort gedachten over hem had terwijl ik gister nog met mijn blote handen zijn keel had willen openrijten. Het was gewoon heel raar gelopen. Natuurlijk had ik vaker met jongens geflikflooid, mijn ouders hadden er ook totaal geen problemen mee, maar dit was anders. We vochten al jaren met elkaar. In die tijd had ik genoeg liefjes gehad, maar waarom kwam dit dan nu pas op? Ik vond het vreemd, maar wist ook dat ik er niets aan kon doen. Ofwel het zou erg interessant worden, ofwel het ging hopelijk weg. Ik stelde voor om maar te gaan werken. Hij knikte loom. Ik drukte me voorzichtig omhoog en knikte. Ik liep langzaam naar de deur. De pijnstillers begonnen te werken. Eenmaal binnen liep ik naar het eerste vak en begon te tellen hoeveel we nodig hadden om het bij te vullen. Er waren inderdaad niet veel producten uit het schap. Een paar zakken voer, een paar speeltjes en een paar zakken snoepjes. Niet veel bijzonders. Op het notitieblok uit mijn kontzak schreef ik alles op, zodat we straks alles uit het magazijn konden halen wat we nodig hadden.

---

Bowties were never Cooler

[HelloSweety -> KiliOfDurin
Ik miste toch mijn oude username]

---

Bowties were never Cooler