RPG - The House in the mountains [speeltopic] [2] - Speeltopics

In een huis, diep in de bergen, wonen Gregory McEwan en Anna Sharp. Zijn zijn bereid om een aantal jongeren in huis te nemen die het nodig hebben om terug op de rails te komen, die extra aandacht nodig hebben, die niet in de maatschappij passen of gewoon jongeren die een break nodig hebben van de hele wereld. De vorige groep jongeren heeft besloten om samen te gaan reizen, dus is nu is het de beurt aan een heel nieuwe groep.
Zullen zij net zo'n hechte groep vormen, of zullen ruzies en liefdesaffaires de groep uiteen drijven?'

Lees alle regels even door, dat bespaart weer een hele hoop werk, commentaar, etc.
Wij doen het namelijk net iets anders als alle andere RPG's.

RPG-regels:


Regels en gang van zaken binnen het huis:


Het niet opvolgen van de regels resulteert in een ban van het RPG.

Personages: (-/20 vrij)


De groepen:
Achter jullie personage zetten jullie direct je groep, in de kleur van die groep. (Die vind je hier onder.)


Het huis


Het praattopic
Het rollentopic [2]

Veel plezier!

Op vakantie:
-Pom
-Appelboompje
Alleen besturen waar nodig. Zodra ze terug reageren, stop je met het besturen van hen.
Tips; raak niet in een gesprek met hen, laat de personages met rust en rond huidige gesprekken af.

[ bericht aangepast op 30 juli 2013 - 19:49 ]

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Abigail Pierce

"Toen ik 6 was begon het, de jongens uit mijn klas pestte mij, ook op de middelbare school ging het zo. Toen ik 14 kreeg ik een briefje van een van de pester toegestuurd. 'Als je ons helpt, stoppen we met pesten. Ontmoet me om 20:00 bij de bioscoop.' Dus ik ging naar de bioscoop en ik kreeg mijn eerste opdracht. Een kleintje, iets bezorgen bij iemand. Ze stopten inderdaad met pesten, maar hoe langer ik meedeed, hoe groter de opdrachten werden. En als ik zou stoppen, zouden ze me vermoordden zeiden ze. Dus ik ging door. Door de ellende raakte ik aan de drugs en de drank. In 2010 werd de drugsbende waar ik bij zat opgerold en ging ik de gevangenis in. Twee jaar later kwam ik eruit en ging ik verder met de drank en de drugs. Toen kwam ik een meisje tegen, ik mocht haar heel erg. Maar ze zei dat als ik niet zou stoppen met drinken en roken enz. dat ze me dan nooit meer zou willen zien. Dus toen ging ik afkicken. Mijn ouders geloofden mij niet, omdat ik af en toe nog wel eens iets drink. Dus nu zit ik hier." Mijn god, dat was een heel verhaal... Hij was net als ik gepest, daarom begreep hij me, maar hij was nog veel erger in de problemen geraakt.
Ik sloeg mijn armen om hem heen en trok hem in een korte knuffel waarna ik hem weer los liet. "Dusss, een meisje he, heb je een vriendin?" Ik was wel nieuwsschierig.

---

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

James Yaser
Als ik klaar met mijn verhaal geeft Abigail me een knuffel en zegt: "Dusss, een meisje hè, heb je een vriendin?"
Waarop ik antwoord: "Nee, toen ik uit de afkickkliniek kwam had ze een ander."
Lekker naaiend, dat k*twijf. En dan denken dat mij terug kan krijgen. Nou mooi niet. Kans verspeeld.

Lizzy Franklyn
Ik blijf zolang door snikken dat ik in slaap val en ik voel nog net dat het meisje van net, het laken over mij legt en mij zachtjes over mijn hoofd aait. Ik droom niet, wat ik wel fijn vind. Ik slaap lekker.

---

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Abigail Pierce
"Nee, toen ik uit de afkickkliniek kwam had ze een ander." Autsj, "Ze is je niet waard... Je verdient beter dan dat. Dat weet ik zeker." en ik keek hem aan.
Hoe kon iemand nou zo iets zonder knipperen laten gaan.. weg sturen naar een afkick kliniek en gewoon een nieuwe zoeken... Mijn god.

[ bericht aangepast op 30 juli 2013 - 17:04 ]

---

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Appelboompje schreef:
Abigail Pierce
"Nee, toen ik uit de afkickkliniek kwam had ze een ander." Autsj, "Ze is je niet waard... Je verdient beter dan dat. Dat weet ik zeker."

[One-liners mogen toch niet ?]

zo aangepast
2 regels,

[ bericht aangepast op 30 juli 2013 - 17:06 ]

---

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

James Yaser
"Ze is het niet waard. Je verdient beter dan dat. Dat ik zeker."
Wat lief van haar en dat zeg ik ook: "Wat lief van je. Maar ik denk het niet. Misschien zal ik wel eeuwig vrijgezel blijven. Maar met zoveel meisjes hier, moet er wel één iets in mij zien? Denk je niet?"
Ik doel op haar. Misschien heeft ze het niet door, maar ik vind haar écht leuk.

---

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Abigail Pierce
"Wat lief van je. Maar ik denk het niet. Misschien zal ik wel eeuwig vrijgezel blijven. Maar met zoveel meisjes hier, moet er wel één iets in mij zien? Denk je niet?" Ik lach, "Pardon, wie ziet er nou iets in jou..." zei ik met een vrij serieus gezicht waarna ik weer begin te lachen. "Grapje hoor, er is vast wel iemand die iets in jou ziet."

---

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

John Hunter Bell
Ik keek op na mijn verhaal. Ze leek het te snappen en het niet zo erg te vinden. Ik glimlachte toen ze beloofde mijn botten niet te breken. Ik had echt geen zin in nu dagen in het gips zitten terwijl dit mijn vakantie hoorde te zijn. Ik glimlachte en knikte naar haar toen ze het over de kamers had. "Heel erg graag. Ik ben benieuwt bij wie ik op de kamer zit." Ik haalde een hand door mijn zwarte pluizige krullen en grinnikte even bij haar woorden. "Dan wens ik je vast veel succes. En onderschat hem alsjeblieft niet. Ik heb al 7 keer vastgezeten voor poging tot moord, maar elke keer ging ik vrijuit omdat ik geen idee had van wat ik had gedaan. Ze kunnen moeilijk iemand opsluiten die niets heeft gedaan, maar de schuldige loopt ook nog vrij rond. Dat is het probleem met twee zielen in een lijf." Ik zuchtte en keek haar daarna vrolijk aan. "Maar laten we de kamers gaan bekijken. Ik wil wel eens zien in wat voor een hok ik nu weer wordt opgesloten." Als ik het niet over Hunter had ging communiceren met anderen me makkelijk af. Het was alleen lastig dat ik mensen niet bij Hunter in de buurt wilde hebben, dus dat echt goede vrienden maken me niet goed lukte en dat was ook de reden waarom ik nooit echt lang een vriendinnetje had gehad. vroeger of later duwde ik namelijk altijd iedereen weg om ze te beschermen tegen Hunter.

---

Bowties were never Cooler

James Yaser
"Pardon, wie ziet er nou iets in jou...Grapje hoor, er is vast wel iemand die iets in jou ziet."
"Hahaha, grappig hoor." zeg ik sarcastisch. "Alsof jij zoveel vriendjes hebt gehad. Misschien heeft een trol wel interesse in jou. Wie weet?"
Ik kaats haar opmerking terug en probeer haar aan het lachen te krijgen.

---

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Thomas William Laufreyson
Na lang lopen kwamen we aan bij de bungalow. Aan de kapstok te zien waren de rest er al. Ik liet mijn schoenen achter onder de kapstok en liet me zakken in een knus hoekje bij wat kussens. Daar zat ik gewoon een tijdje mensen te kijken. Dat was echt een van de leukste dingen vond ik om te doen. Iedereen was namelijk zo anders. Iedereen had andere gewoontes, uitspraak en nog meer andere dingen. Van sommigen zag je meteen dat als je met wat goede woorden kwam ze je achterna zouden lopen, terwijl anderen zo achterdochtig waren als de pest. Uiteindelijk werd de kamer langzaam leger. Die waren vast hun kamers aan het uitzoeken, misschien moest ik dat ook maar eens doen. Ik stond op en liep lichtvoetig door de kamer. Mijn oog viel kort op de mannelijke begeleider die een kussen naar het hoofd van de vrouwelijke begeleider gooide. Ik grinnikte zacht en liep toen door. Ik vond mijn kamer op de eerste verdieping en zuchtte toen ik mijn volledige naam op het kaartje zag staan. Gelukkig had ik een marker in mijn kontzak, altijd handig. Ik kraste 'Thomas William' weg en verving het voor 'Loki' ik sierlijke kaligrafie letters. De marker stak ik weer weg en ik deed de deur open. Op een van de bedden vond ik mijn rugzak en mijn kleinere rugzak. Ik ging naast mijn tassen zitten en begon er rustig spullen uit te halen om straks ofwel in de kast, ofwel onder mijn bed op te ruimen. Op vakantie met de familie had mijn broer namelijk altijd de hele kast in gebruik en legde ik mijn spullen altijd netjes onder mijn bed.

[ bericht aangepast op 30 juli 2013 - 17:32 ]

---

Bowties were never Cooler

Abigail Pierce
"Alsof jij zoveel vriendjes hebt gehad. Misschien heeft een trol wel interesse in jou. Wie weet?" "Eigenlijk heb ik geen vriendje gehad omdat... maakt ook niet uit, geen een gehad." en ik keek de andere kant op. Ik liet mensen nooit zo dicht bij, hoe dichter bij ze stonden, hoe meer je er om gaf, en hoe meer pijn ze je zouden doen. Zo was het leven, dat wist ik. Er kwam een andere jongen de kamer binnen, zal vast zijn kamergenoot zijn. Maar ik bestede er niet te veel aandacht aan en richtte mijn ogen op mijn handen.

---

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

James Yaser
Loki komt de kamer op en ik zeg tegen hem: "Hé, Loki, leuk dat we bij elkaar slapen, toch? Dit is Abigail."
En ik stel Loki voor aan Abigail: "Abigail, dit is Loki. Abigail slaapt ook op de eerste verdieping. We zitten niet bij elkaar in de groep, helaas. En ik zit ook niet bij Loki in de groep." zei ik er achter aan tegen Abigail. Ik sta op en begin langzaam mijn spullen een beetje te rangeren. Nu ik afgekickt ben, hou ik ervan om alles op orde te hebben.

---

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Thomas William Laufreyson
Het meisje negeerde me toen ik de kamer in kwam, maar James leek me wel te herkennen. Ik keek even op en knikte naar het meisje. "Aangenaam" zei ik zacht. Ondanks dat ik niet eens Noors kon spreken, had ik wel het accent. Ik ging rustig verder met uitpakken terwijl James verder ratelde. Toen uiteindelijk al mijn spulletjes uit de tassen netjes op geordende stapeltjes op mijn bed lagen begon ik mijn nachtkastje in te richten met mijn eigen wekken, telefoonoplader in het stopcontact en een foto van mijn familie. Ik mocht dan vernoemd zijn naar de god van onheil, magie en het kwaad, wat ik ook nog wel eens na kwam, ik hield van mijn familie en vond het heerlijk een geordend plekje te hebben.

---

Bowties were never Cooler

Abigail Pierce
James kwam direct in actie toen hij de jongen herkende en hij stelde ons voor aan elkaar, "Hé, Loki, leuk dat we bij elkaar slapen, toch? Dit is Abigail. Abigail, dit is Loki. Abigail slaapt ook op de eerste verdieping. We zitten niet bij elkaar in de groep, helaas. En ik zit ook niet bij Loki in de groep." Loki knikte "Aangenaam" waarna hij verder ging met zijn eigen werk. Er viel me wel een accent op, hij zal wel een andere afkomst hebben.. "Zelfde." en toen ook James begon met zijn spullen op hun plek te zetten haalde ik mijn schouders op en liet me gewoon op James zijn bed vallen waar plek was en keek toe hoe hij zijn spullen weg zette, ik moest toch iets te doen hebben.
"Dus je nodigt me uit binnen te komen en gaat je spullen weg zetten, gezellig ben jij" zei ik met een plagende ondertoon en ik begon te lachen de ongemakkelijkheid van net vergeten.

[ bericht aangepast op 30 juli 2013 - 18:41 ]

---

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

James Yaser
"Aangenaam." zegt Loki. Waarop Abigail zegt: "Zelfde."
Ik ga verder met mijn spullen als Abigail plagend zegt: "Dus je nodigt me uit binnen te komen en gaat je spullen weg zetten, gezellig ben jij."
"Laat ik het zo zeggen: Als jij niks zegt, dan heb ik ook niks te zeggen en dan ga ik me vervelen. En ook al ben ik geen vrouw ik kan toch praten en opruimen tegenlijk, hoor." antwoord ik daarop. "Dus Abby, mag ik je zo noemen? Abigail is wat lang. Dus ga je nog iets vertellen?"

---

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||