Evenings in London never felt so sad || One Direction || Topic 1 - Speeltopics

Het begin:

De jongens zijn allemaal een eigen weg hun eigen weggegaan.
Sommige hebben nog contact met elkaar, maar andere helemaal niet meer. Het leven gaat rustig door al is het wel één hele verandering geweest.
Geen band en geen contact meer.
Maar alles lijkt nu normaal te gaan of zover je het normaal kan noemen. De Directioners zullen blijven altijd.
Allen wat als de andere op een dag ineens voor je staan met een voorstel? Iemand die je kende als een van je beste vrienden?
Samen met het voorstel om het te keren naar de top met One Direction?

Waar kies je voor? Je familie of de roem? Wat is de juiste beslissing? Gaat het lukken om weer een band te vormen of heeft iemand er geen zin in...

[ bericht aangepast op 2 juli 2013 - 16:49 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Rosalie Lauren Holmes

'Ja, durf het niet serieus te menen,' bedreig ik hem, maar kan een lachje niet onderdrukken. 'Gelukkig,' grinnik ik en bijt op mijn lip. Ik wilde echt niet bekend staan als de strenge moeder. Wel rechtvaardig. Ik bedoel, ik zou mijn kind heus niet toestaan om de boel onder te kleuren. Teleurgesteld kijk ik naar Harry.
'Halen? Dan moet ik nog meer lopen.' Ik trek een pruillip, maar lach dan. 'Ik heb al zoveel tijd,' grinnik ki sarcastisch Ik kijk naar Hailey die van Harry's schoot afkruipt en de kamer verkend. Vanuit mijn ooghoek hou ik haar in de gaten.
'Het is moeilijk. Goed plannen, dat is de truc. Als Hailey op school is, schrijf ik artikelen en als Hailey slaapt leer ik voor toetsen als het nodig is. Alleen op woensdag moet ze naar een oppas of gaat ze met een vriendinnetje spelen, want dan zit ik ook op school,' som ik op. Ik kijk Harry aan en bijt op mijn lip. 'Natuurlijk kan het wel. Je had miljoenen fans Harry, elk meisje lag aan je voeten en ook al gaven ze het niet toe, ze vonden je stiekem wel knap. Desnoods, weet ik veel. Klop je aan bij een studio.' ik haal mijn schouders op. 'Waarom zijn jullie eigenlijk gestopt?' Ik kijk Harry aan. Hoewel ik een relatie met hem heb gehad, vroeg ik nooit echt over One Direction.
'Nou, dan haal jij woensdag Hailey op. Dan zit ik op school en kan Hailey wat tijd met jou doorbrengen. Misschien dat je met Liam en zijn dochtertje iets kan afspreken. Als jij tijd en zin hebt natuurlijk.' Ik glimlach even. Hailey zit ondertussen op de grond.
'Als je ooit wilt koken voor andere, mijn gasfornuis staat altijd voor je klaar,' grinnik ik en kijk hem aan. Hailey kijkt met grote ogen naar Harry en dan naar mij. Ze staat op en begint het woord speeltuin te roepen.
'Wel, ik denk dat we geen andere keuze meer hebben,' grinnik ik en sta op. Mijn jas had ik nog aan. 'We waren toch op weg naar het park, dus ik vind het prima,' reageer ik p zijn vragende blik.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Harry Edward Styles

' Nee nu durf ik dat helemaal niet meer hoor' zeg ik sarcastisch en begin te lachen. Ik kijk haar aan als ze een pruillipje trekt, ' Tja misschien dat ik heel af en toe wel lief ben en het kom brengen, en met de tijd maakt dat niet veel uit toch? Het zit dichtbij je huis' zeg ik met een glimlach, het was wel even lopen maar zeker niet lang. ' Aha, want als je het niet red kan ze natuurlijk altijd naar mij nu hé, op welk moment dan ook, ik ben altijd op woensdag middag vrij dus ik zou haar dan wel mee kunnen nemen naar huis, als ze niet bij een vriendinnetje is?' stel ik voor, ik wou toch graag me dochter zien. Ik heb al veel te lang van der gemist en dat wil ik goedmaken en inhalen, zover dat mogelijk is. ' Nee, de tijd van muziek is wel klaar, ik wil niet alleen terug, ik zou het alleen nog met de jongens willen maar dat is klaar, die miljoenen fans zijn trouwens ook al weg nu hoor' zeg ik en kijk haar even aan waarna ik slik. ' We hadden eigenlijk een break maar ik heb nooit meer contact met de jongens gehad dus nu is het over' mompel ik terwijl ik op mijn lip bijt, ik vindt het niet makkelijk daarover te praten en doe het ook eigenlijk liever niet. ' Ja ik heb wel tijd woensdag en dat lijkt me wel leuk' zeg ik met een glimlach. Liam weer zien lijkt me leuk en tijd met Hailey doorbrengen nog leuker. Ik begin te lachen, 'Ja dat wil je wel hé, dat ik voor je ga koken' lach ik maar haal daarna mijn schouder op. ' Ik wil best een keer voor je koken hoor' zeg ik daarna met een glimlach. Het was leuk om te doen dus ik vond het prima. Hailey begint al de hele tijd speeltuin te roepen en ik lach vrolijk. ' Ik denk het ook niet nee' lach ik en sta op. Ik kijk naar Hailey en loop op haar af. Ik til haar op en zet haar op mijn nek. ' Nou op naar de speeltuin dan' zeg ik vrolijk waarna ik naar de deur toe loop en die open terwijl ik hailey met mijn andere hand goed vasthoud.

Rosalie Lauren Holmes

'Mooi. Ik weet gewoon dat je bang voor me bent Harry,' zeg ik serieus, alsof ik zijn sarcasme niet opmerk. Ik begin te grijnzend als hij zegt dat hij het wel langs kan brengen, maar als hij begint over er naar toe lopen, betrekt mijn gezicht weer.
'Ik ben ook zo'n lekker actief mens,' mompel ik ditmaal sarcastisch. Eigenlijk was het nog wel waar, maar ik kon ook heel lui zijn als het op bepaalde dingn aankwam. Net zoals brood halen.
'Is goed. Als je gewoon op haar wacht op het plein, dan zal je Liam daar ook zien en dan hoor je wel of ze weggaat of mee naar je huis gaat. Misschien komt er nog een vriendin mee, maar dat zie je dan wel.' Ik glimlach even. 'Kan je dat aan Styles?' Het voelde goed om zijn naam weer zo plagend uit te spreken. Lachend loop ik achter het tweetal aan en trek de voordeur achter me dicht. Ik kijk omhoog naar Hailey die loopt te grijnzen. Ik had haar vroeger wel eens o mijn nek gehad, maar de laatste tijd was zij daar te zwaar voor geworden, aangezien ik niet zo'n sterk lichaam had.
'Wauw, ik voel me nu echt een dwerg,' zeg ik zielig. Hailey lacht luid en ik kijk naar Harry die ook een kop groter was. Vandaag had ik geen hakken aan, normaal viel het nog wel mee. Ik was gewoon 1.74 maar Harry was nou eenmaal groot. Ik loop richting het park, verwachtend dat Harry achter me aanloopt.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Harry Styles

' Ja echt heel erg' lach ik en schud mijn hoofd even. ' Nou als je zo actief bent hoef ik dus helemaal niet meer te brengen maar kan je lekker op de vroege ochtend ze komen halen ' grijns ik en grinnik zachtjes. Ik zou heust wel een keer gauw langs gaan met wat croissantjes of zo, mijn baas vond dat toch prima. ' Ja dat doe ik, ik weet wel hoe een kind van school halen gaat hoor, ik heb het vaker gedaan maar ik zal wel kijken of ze naar een vriendinnetje gat of niet' glimlach ik. ' Ja hoor, makkelijk' zeg ik en kijk haar even aan, dat plagen ook weer, alsof er echt niks anders was dan vroeger. Ik begin te lachen door Rosalie zijn opmerking maar vooral door de harde lach van Hailey. ' Je bent ook gewoon heel klein' zeg ik plagend en grinnik terwijl ik haar kort aankijk. Ik ga naast Rosalie lopen maar hoor dan de bellen van de ijscowagen. ' Ooh, Hailey, jij wilt vast wel een ijsje of niet?" vraag ik met een glimlach en kijk daarna ook even Rosalie aan. Ze lust vast ook wel een ijsje. Ik loop richting de kant waar ik het belletje van de ijscokar gehoord had, het was bijna dezelfde richting aals we net liepen, omdat die volgens kij best dicht bij het park stond nu.

Rosalie Lauren Holmes

'Oké, hou op,' zucht ik en keek hem triest aan. 'Ik ben heel actief, zo actief dat ik er gewoon geen tijd voor heb,' zeg ik zielig en kijk hem aan. 'Actieve mensen bewegen veel. Dus als je mij niet wilt zien verhongeren moet je het langs komen brengen.' Ik kijk Harry met grote ogen aan en glimlach dan. Ik grijns even en knik.
'Mooi.' Stilte volgde. Ik liep rustig door en beet op mijn lip. Het leek weer even zoals vroeger en nu het zo leek, besefte ik dat ik het ook mistte. De opmerking van Harry leverde hem een harde por op. Ik keek hem weer aan. ''Hou je mond kleuter. Ik ben een prima lengte.' Ik kijk hem trots aan en steek mijn neus demonstratief in de lucht. Dan lach ik even en kijk weer voor me uit. Net als het weer stil is, klinkt het belletje van een ijscokar. Ik grijns even. Hailey knikt wild van ja en Harry begint die kant al op te lopen. Met een glimlach loop ik erachter aan. Het geluid wordt harder en niet veel later zie ik het vrolijke autootje staan. Ik sluit zwijgend aan in de rij met Harry en Hailey aan mijn zijde. Hailey zegt van alles en nog wat. Ondertussen kijk ik rustig om me heen en zucht eventjes. Ik moest nog zoveel doen.... Vermoeid haal ik een hand door mijn haren en haal mijn portemonnee uit mijn tas. We zijn aan de beurt. Vragend kijk ik naar Hailey en daarna naar Harry. Hailey besteld zoals normaal een ijsje aardbei met smurfen smaak. Ik grinnik even en bestel het. Dan ga ik op mijn tenen staan om Hailey haar ijsje te geven. Ze kijkt me grijnzend aan. Ze neemt het ijsje aan en lacht vrolijk. Vlug trek ik mijn shirt weer recht die omhoog was gekropen en kijk Harry vragend aan.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Harry Styles

'Een goede lengte voor kabouters ja' plaag ik haar lachend veder maar vindt wel dat ze gelijk heeft, het was inderdaad wel een prima lengte maar ik was gewoon nog een stuk groter. Ik wacht rustig in de rij terwijl ik een beetje met de beentjes van Hailey speel die ik vast heb, terwijl Hailey ondertussen vrolijk aan het babbelen is. Niet veel later zijn we aan de beurt, hmm lekker ijs daar heb ik nu eigenlijk wel heel erg zin in. Ik kijk naar Rosalie die haar portemonnee pakt en ik schud mijn hoofd. 'Ik betaal' zeg ik met een glimlach en laat Hailey weer even met een hand los om mijn portemonnee te pakken en geef die even aan Rosalie. 'Haal het geld er maar uit, dat lukt me nu niet echt' zeg ik lachend en pak Hailey weer vast. 'Ik wil een ijsje met een bolletje chocola' bestel ik daarna maar als Hailey haar ijsje al heeft. Ik kijk even naar Rosalie en stap vast even aan de kant zodat andere mensen erbij kunnen. Dan valt mijn blik op een bekende, Louis. Was dat het hem echt? De jongen die ik al zo lang niet meer gezien had, maar daarvoor altijd mijn beste vriend geweest was. ' Louis?' breng ik zacht uit en kijk naar hem. Eerst ben ik blij hem te zien maar niet veel later wordt dit overspoeld door boosheid. Die jongen had mij gewoon laten zitten, alsof onze vriendschap niks voor hem betekende. Hij had nooit mer contact gezocht, terwijl ik dat wel probeerde. Ik kijk boos naar hem en draai me daarna gauw om.

Louis Tomlinson
Maddie was vrolijk aan het vertellen over van alles en nog wat, maar iets minder dan de helft drong tot me door. Ik zat met mijn gedachten meer bij trouwerij en de dingen die daar nog voor geregeld moesten worden. 'Papa Boo?' Ik keek opzij naar het kleine meisje als teken dat ik luisterde. 'Ik wil ook een prinsessenjurk aan op jullie grote dag.' Mijn glimlach werd alleen maar breder en ging iets door mijn knieën. 'Madelaine, je bent altijd een prinsesje, daar heb je geen jurk voor nodig. Maar ik beloof dat je de mooiste jurk aankrijgt op de bruiloft.' zei ik waarna ik een knuffel kreeg. 'Dankjewel.' Ik schudde mijn hoofd en sloeg mijn armen ook om het meisje heen. 'Jij bedankt, prinsesje, jij bedankt. Maar eerst krijg je nog een ijsje.' Ze liet me langzaam los waarna ze zich omdraaide om te kijken naar een ijsje. 'Tweemaal het gebruikelijke.' bestelde ik. Maddie was nog aan het kijken, maar kwam altijd op hetzelfde uit en dat wist iedereen. Niet veel later stonden we samen met een ijsje aan de kant. 'Papa wilt graag trouwen, hé?' verbrak ze de stilte ineens. Ik grinnikte zacht en knikte. 'Net zo graag als jij je prinsessenjurk wilt, dus heel erg graag.' De tijd om nog iets te zeggen, kreeg ik niet, want zacht hoorde ik mijn naam. Ondanks het zo zacht was, hoorde ik het duidelijk. Mijn blik ging naar voren waarna mijn ogen groot werden. 'Harry?' vroeg ik net zo zacht. Ik wist niet zo goed of ik nu blij moest zijn met het zien van de krullenbol of wel. Het enige wat ik wist, was dat ik verward was. Deze boze blik liet me verbaasd kijken en de hand van Maddie vastpakken, om naar hem toe te lopen. Alleen had Maddie andere gedachten. 'Papa Boo, we zouden weer gelijk naar binnen naar Zayn gaan?'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Okee, waar zijn jullie? En wat doen jullie?)

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Harry Edward Styles

Ik hoor wat voetstappen achter me en als ik me omdraai zie ik Louis mijn kant opkomen. Ik blijf hem boos aankijken, wat denkt hij wel niet? Ik hoef die gast niet meer te zien hoor. Mij zomaar laten vallen, ik heb hem nog een paar keer opgezocht maar hij was er niet, hij heeft helemaal niks gedaan. ik heb gewoon nooit wat van hem gehoord. Bij het horen wat het meisje naast hem zegt, hij heeft een kind?! Hij heeft me niet eens gezegd terwijl die gewoon vader geworden is en Zayn? Hij heeft wel contact met Zayn gehouden maar niet met mij?! Ik dacht dat die mijn beste vriend was. 'Zo dus je hebt wel contact gehouden met Zayn maar niet met mij?!niet met je beste vriend!' Mijn blik is alleen nog maar bozer en ik schud mijn hoofd. ' En je bent vader geworden zonder mij dat te vertellen?!' zeg ik en kijk hem aan. ' Ach je had me toch al laten vallen hé' ik voel mezelf steeds bozer worden. Hailey die nog steeds op mijn nek zit haal ik er even af. ' Ga maar even naar je mama toe' zeg ik zachtjes tegen haar.

[iPayphone --> Aquari.]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Louis Tomlinson
Ik knikte langzaam bij de vraag van Maddie. 'We gaan zo terug, eerst eventjes naar Harry.' zei ik zacht en keek toen de krullenbol voor me aan. De boze blik was niet te missen, maar negeerde deze. Waarom dat was zou ik zo wel weer te horen krijgen. Tenminste Harry kende, wist ik dat wel bijna zeker. Maddie trok aan mijn shirt waardoor ik mijn arm om haar heen sloeg. Het was vreemd om ineens weer tegenover mijn beste vriend te staan, na al die tijd. Zeker omdat het niet gelukt is om contact met de jongen op te nemen. En de laatste tijd had ik er niet heel lang meer bij stilgestaan. Nou ja, eigenlijk had ik de hoop opgeven. Mijn hand ging automatisch naar de ketting rond mijn nek bij zijn woorden en mijn andere arm sloeg ik steviger om Madelaine heen. 'Harry, het is niet heel moeilijk om contact te houden met degene waar je dag en nacht bij woont en heel toevallig ook je verloofde is. Dus ja, als je het zo ziet wel, maar dat laatste is niet mijn schuld, want jij neemt je telefoon ook nooit op. En de dagen dat ik langskwam was je er ook niet, dus..' Ik bleef er vrij rustig onder, want het kleine meisje stond nog altijd naast me. Zij hoefde niet alles mee te krijgen. ''Ja, ik ben inderdaad vader geworden. En mij alles verwijten? Harry Styles, volgens mij heb je mij ook niet over alles ingelicht.' Mijn blik veranderde naar verbaasd bij de volgende woorden. Mijn humeur daalde ook. 'Ja, tuurlijk daarom was Larry Stylinson ook altijd zo populair. Daarom probeerde ik je te bereiken. Weet je, ik blijf niet altijd achter iedereen aanlopen..Ik heb ook een leven en een gezin. Iets waar ik gelukkig mee ben.'

[ bericht aangepast op 14 juni 2013 - 20:58 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Rosalie Lauren Holmes

Ik staar Louis aan. Ik kende hem wel, maar ik had hem nooit echt ontmoet of iets. Ik kende hem enkel uit verhalen. Harry leek boos te worden en ergens was ik opgelucht toen hij mij Hailey gaf. Hailey keek verbaasd naar de twee mannen.
'Hazz,' sprak ik zacht en pakte hem bij zijn pols. Hij zou me zo weg kunnen duwen als hij zou willen. 'Rustig, met ruzie los je niks op.' Ik keek Harry aan in zijn groene ogen. Daarna keek ik naar Louis en het kleine meisje bij hem. Ik glimlachte geruststellend naar haar. Daarna keek ik ook Louis aan. Ik wist niet zo goed wat te doen.
'Kom, we gaan naar het park.' Ik hield mijn ijsje vast en nam vlug een likje om te voorkomen dat het ijs over mijn hand heen kwam. Langzaam liet ik Harry los en wierp nog een blik op Louis. Ik wilde wel met Louis praten, vroeger waren Harry en hij immers beste vrienden, maar toch weerhield ik me.
'Is het geen beter idee als jullie een keertje rustig praten? Met Liam en Zayn erbij? En Niall als iemand hem kan bereiken,' opper ik. 'Met zijn vijven herinneringen ophalen..' Ik bracht het aarzelend. 'Dan word alles misschien ook duidelijker.' Ik keek ze beiden aan en zuchtte. Eigenlijk moest ik me erbuiten houden.
'Harry, Hails en ik zijn in het park. Kom je zo,' vroeg ik hem. Ik schonk beiden mannen nog een glimlach en pakte toen Hailey's handje vast en wurmde me door de massa. Ik wierp af en toe nog een blik op mijn schouder en wandelde toen door naar het park.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Harry Styles

Bij zijn woorden gaan mijn ogen weer wijd open, wat?! Hij en Zayn? verloofd. ' Wat?' breng ik verbaast uit en kijk hem daarna weer boos aan. ' Ach Louis hou op, ik neem altijd mijn mobiel op, anders zou ik terugbellen en ik ben vaak genoeg bij jou huis geweest maar daar was je nooit' zeg ik en kijk hem strak aan. ' Louis, ik had helemaal niks bijzonders en bovendien als ik dat nog had was jij er al niet meer want jij hebt me laten vallen, gelijk toen one direction uit elkaar was' zeg ik en kan er niet tegen dat hij nog zo rustig kan blijven terwijl ik hier bijna flip. ' Louis, ik heb contact met je gezocht, en jij beweerd dat je dat ook met mij gedaan hebt maar we hebben elkaar nooit gezien? hoe moet ik dat geloven. Nou wees dan lekker gelukkig en vergeet mij maar weer, als je dat nog niet gedaan had' zeg ik en kijk achterom omdat Rosalie aan mijn arm trekt. 'Ik weet het' mompel ik maar de woorden helpen niet, het helpt misschien niet maar ik blijf boos. ' Ja ik kom' zeg ik en werp Louis nog een blik en richt me daarna op Rosalie. ' Nee we hoeven niet rustig te praten, het is klaar' zeg ik en kijk eraan. Ik ben er even klaar mee nu. ' Ik ga nu al mee' zeg ik en loop achter Rosalie aan, met Louis hoef ik niks meer te bespreken.

Louis Tomlinson
Een glimlach verscheen op mijn gezicht, ondanks de reactie van Harry. Het waren de gedachten die me automatisch lieten glimlachen. 'Je hoorde me wel, Harry.' zei ik en er was al snel weer weinig emotie op mijn gezicht te herkennen. Mijn telefoon haalde ik uit mijn zak en hield hem voor Harry zijn neus toen ik de laatste gebelde nummers had opgezocht. Het lijst stond vol met de naam van Zayn en hier en daar een paar nummers van mensen over de bruiloft. Verder was het -het nummer van Harry dat voorbij kwam. 'Nooit gebeld, zeg je dus. Durf je dat nu nog te zeggen? En daarbij heb je nu hoogstwaarschijnlijk door dat ik niet meer op hetzelfde adres woon. Ik woon namelijk hier.' zei ik en wees naar de huis achter me. 'Sorry hoor, maar ik snap echt niet waar je het overhebt, want als dat zo was..Waarom zou ik überhaupt dan proberen om contact met je te zoeken?' vroeg ik en sloeg mijn andere arm weer om Maddie heen, die ondertussen al dichter tegen me aanstond. 'Dan geloof je het toch niet en dat komt zeker goed. Nee, Hazz dat was ik nog niet, maar dat jij dat denkt daar kan ik niets aandoen.' Na deze woorden keek ik naar degene met wie Harry hier was. 'Nee hoor, je hebt echt totaal niet te vertellen.' De woorden waren weer op Harry gericht terwijl ik mijn hoofd schudde. Opnieuw hoorde ik mijn naam en keek daardoor naar Madelaine. Haar armen had ze nar me uitgestoken waardoor ik haar nog een knuffel gaf. 'Papa Boo, gaan we naar binnen?' vroeg ze zacht waardoor ik knikte. 'Ja, prinsesje, we gaan al.'
Mijn blik ging nogmaals naar de krullenbol. 'Blijkbaar was het toch niet de vriendschap toch niet zo sterk.' zei ik zachtjes. Langzaam liet ik Madelaine daarna los waarna ze al naar huis liet. Ik kon niet veel dan haar volgen en heel soms achterom kijken.

[ bericht aangepast op 14 juni 2013 - 23:00 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles

Ik snapte er allemaal even niks meer van, Louis had wel contact met mij proberen te zoeken? maar dat was mijn oude nummer... ik had mijn nieuwe toch gegeven. Ik snapte er allemaal niks meer van maar het was in iedergeval allemaal nogal raar gelopen dus. Ik dacht echt dat Louis mij maar gewoon had laten vallen en dat ik niks meer voor hem betekende, maar die telefoonlijst? Ik stond er toch nog best wel wat keer in. Dat Louis nooit thuis was verklaarde ook een hoop aangezien die het nieuwe huis laat zien waar die woont en ik altijd bij zijn oude huis heb gestaan. Ondertussen staan er tranen in mijn ogen terwijl ik de zachte woorden van Louis hoor. Terwijl er ondertussen al wat tranen over mijn wangen lopen draai ik me om, maar hij loopt al weg. Misschien had die gelijk? was onze vriendschap helemaal niet zo bijzonder geweest en niet zo sterk,, Nee dit kan gewoon niet. Ik kijk naar Louis, ik wil hem niet nog een keer laten gaan. Gauw ga ik achter hem aan en pak hem vast. ' Lou' piep ik en kijk hem aan. Ik wil hem niet nog langer missen, ik was zo boos op hem maar het was onterecht, er waren gewoon zoveel dingen fout gegaan.