[RPG] Pokémon, your turn! || 01. - Speeltopics

Nadat Ash alle gymleaders heeft verslagen, is het nu jouw beurt in Peortaw, een onbekende regio voor vele. Peortaw, een regio waar alleen kinderen leven die iemand zijn verloren die veel voor hun betekende, ze werden hier heen gebracht met een Scyther. De Scyther is de stichter van de Peortaw regio. Er zijn maar enkele volwassen in Peortaw en dat zijn de Nurse Joy-sisters en de gymleaders. Word jij de beste trainer van Peortaw en behaal jij alle badges?

Verhaal.



Regels.



CHARACTERS - TRAINERS.



KAART:



WAAR BEGINNEN WE?

De gymleaders [ALLE DUS] gaan een gesprek voeren, en maken de kinderen wakker op een veld, de scyther is een NPC en word bestuurd door iedereen, en hij speelt de leider enzo. De scyther kan communiceren dmv telepathie.

[Maak allemaal een trainercard via KLIK]

TRAINERCARDS.

[ bericht aangepast op 18 mei 2013 - 9:41 ]

---

Giovanni

Hiljemark schreef:
(...)

[Aah sorry. Mijn eerste rpg, maar goed, van elke fout leer je :')]

[ Was niet echt kwaadaardig bedoeld, caps stond perongelijk aan .]

---

Giovanni

Darren Nathan Brooks - Dark Type Gym- Sableye
Het meisje leek eerst haar ogen niet te openen ,maar na een tijdje opent ze toch haar ogen en trekt ze een angstig gezicht.
Haar pokémon ,kruipt beschermend in haar armen en kijk ons met een waarschuwende blik aan.
'W-w-wie ben jij?' zei ze angstig en verbaasd.'Waar z-z-zijn we?'
Ik maakte een sussend geluid om haar wat te kalmeren."Rustig maar ,je bent in Peortaw,een plaats waar kinderen die iemand dierbaars verloren hebben ,naartoe worden gebracht."leg ik rustig uit en glimlach zwakjes.
"Ik ben Darren en dat is Sableye."zei ik en wees naar mijn pokémon. "Ik ben een gymleader en ben hier om jullie met andere gymleaders een leuk en spannend avontuur te laten beleven."beëinig ik mijn uitleg. Ik probeerde het meisje en haar pokémon wat op haar gemak te stellen. Ik keek even naar de andere gymleaders en zie Violet met haar Fraxure . Ik glimlach naar haar en zwaai even ,in de hoop dat ze zou komen en me helpen met uitleggen.
Ik was niet echt zo goed in het geruststellen,maar het lukte redelijk. Hoop ik.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Hayden Williams || Trainer || Snow (Torchic)
'Dat is aan jullie om te beslissen waar we zijn.'
Het was vreemd. Ik hoorde scyther praten, maar zijn kaken bewogen zich niet op en neer. Er kwam ook geen enkel geluid uit zijn keel en toch kon ik horen wat de pokemon zei. 'Sommige mensen beschouwen deze wereld als realiteit, anderen beschouwen deze wereld als een droom, maar ik noem het Peortaw.'
'Peortaw?' herhaalde ik verbaasd. Ik keek hem verontwaardig in zijn ogen aan en verbaasde me zo over de scyther dat het me geen eens was opgevallen dat er een man bij ons stond. Pas wanneer scyther zich tot hem wendde, draaide Snow en ik ons om en zagen een man staan. Hij was een heel stuk ouder dan ik, minstens wel tien jaar en zijn gezicht stond ook strak. In zijn oceaanblauwe ogen kon ik het vuur zien branden die in elke gymleader hoorde te branden. De vastberaden uit om elk doel te bereiken die hij voor ogen had. Ik wist niet wat zijn naam was, maar ik wist wel dat ik hem wilde verslaan in een pokemon gevecht. Meer hoefde ik ook niet te weten van hem.
Wanneer ik me terugdraaide naar de scyther merkte ik dat hij was verdwenen. Ik begon me daarom sterk af te vragen wat de rol was van deze scyther in deze wereld en waarom hij naar mij kwam. Er moest een reden voor zijn en ook waarom deze gymleader zomaar voor me neus deed. Gymleaders hoorden in hun gyms te zijn, net als al deze pokemontrainers op reis hoorden te zijn. Ik had geen idee wat er gaande was, maar was vastbesloten dit uit te zoeken. Voor nu kon ik beter de informatie delen die ik had met deze gymleader, want misschien wist hij meer over deze hele situatie. Ik betwijfelde dat zeer, maar ik had nog de goede hoop. Daarom besloot ik me vriendelijk voor te stellen.
'Hey, mijn naam is Hayden en dit hier is Snow mijn torchic.'

---

"There’s no such thing as miracles, only the inevitable and the accidental – and what we do. I’ve always believed that.

Blaine McKaren - Gardevoir, Espeon, Xatu, Alakazam
Blaine stak zijn hand uit naar de jongen, in een poging hem op de benen te helpen. Hij was niet van het sympathieke gedoe en probeerde het zoveel mogelijk te ontwijken.
''Kom, dan gaan we de anderen ontmoeten,'' zei hij. Ja, het zou wat zijn om je niet voor te stellen met 7 andere kinderen erbij. Beetje onbeschoft. Blaine wist nog goed dat hij begon met zijn reis, in zijn eentje. Dit had hij nooit erg gevonden, aangezien de eenzaamheid zijn vriend werd. Maar op een gegeven moment begon hij naar gezeldschap te verlangen, aangezien bijna iedereen in kleine groepjes reist. Hij is een tijdje met een meisje op reis geweest, maar op ten duur kwam hij erachter dat het voor even leuk was, maar daar hield het mee op. Vanaf dat moment heeft hij zich afgezonderd en alleen het gezelschap van pokémon opgezocht.
Blaine keek om zich heen en zag dat de meeste gymleaders van het eiland zich hadden verzameld op het grasveld. Het was niet een gewoonte om elkaar te zien, laat staan in een grote groep. Dus op de een of andere manier zijn deze kinderen belangrijk, anders zou hij hier zelf ook niet zijn.

[ bericht aangepast op 15 mei 2013 - 20:03 ]

---

I'd rather die my way, than live yours.

Alicia 'Ally' Winter Lock || Charmander
De vrouw glimlacht naar me, en begint met haar uitleg. " Ik ben Heather. Een gymleader, aangenaam. Je bent op Peortaw. Een eiland waar kinderen de kans krijgen om 8 badges te verdienen, zodra ze iemand verloren zijn." De oude steek laait weer op bij de laatste deel van de laatste zin, maar dan voel ik een klein kneepje in mijn hand. Toto kijkt me hoopvol aan, en ik glimlach terug, de tranen uit mijn ogen knipperend. Genoeg verdriet voor een hele week, bedenk ik me. "Mijn Gym is vrij ver weg. Bij mij kan je de Flame-badge verdienen, maar dat duurt nog wel even. Dream City is niet heel ver van hier, we kunnen jullie er heen brengen, neem ik aan." Ik sta op uit het gras, en Toto kijkt nu ook vol belangstelling naar Heather. "Aangenaam," zeg ik, reeds weer met een vrolijke glimlach, "Mijn naam is Alicia, maar eigenlijk Ally. Dit is Toto. Ik zou het enorm fijn vinden als jullie ons, of in ieder geval, mij naar Dream City zou kunnen brengen. Toto heeft lang op zijn training moeten wachten, hé Toto?" Zeg ik, en ik krijg opgewonden geluidjes als antwoord. "Wat is de eerste Gym?" Vraag ik, enthousiast.

---

Tijd voor koffie.

Huoriel schreef:
jij was eerder...

(? ik heb al gepost hoor ^^)

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Nyan schreef:
(...)

(? ik heb al gepost hoor ^^)

Ik bedoelde mijn voorposter, over Scyther haha.

---

I'd rather die my way, than live yours.

[Maak allemaal een trainercard via KLIK]

---

Giovanni

{Verdomme, ik had een heel stuk geschreven, en nu is het weg ._.

Sorry, op het apparaat waar ik nu zit, kan ik ze niet opslaan.}

[ bericht aangepast op 15 mei 2013 - 20:11 ]

---

Tijd voor koffie.

Violet Iris Lohan || Dragon || Fraxure, Altaria, Dragonair, Garchomp.
Ik kwam net aanrennen met Fraxure op mijn hielen, toen ik Darren naar me zag zwaaien. Ik zwaaide terug, en liep buiten adem naar hem toe. 'Hey.' Zei ik lachend. Ik keek met een vriendelijke glimlach naar het meisje, en zag dat het een nieuw gezicht was. Voorzichtig hurkte ik bij haar neer. 'Hallo. Welkom op Peotraw. Ik ben Violet, de Dragon-Gymleader. Je bent hier door Scyther heengehaald omdat je een dierbaar iemand bent verloren. Hij daagt je als het ware uit voor een avontuur.' legde ik uit. Ik beet op mijn lip en keek naar Fraxure. Deze zat met een nieuwsgierige uitdrukking op zijn gezicht naar het meisje te kijken. Met zijn kopje een beetje schuin zag het er best lief uit. Ik stond weer op en woelde door Darren's haar. 'Hey, hoe is het?' vraag ik hem. 'Frax!' hoor ik naast me. Zacht grinnik ik, en woel ook even over zijn kopje.

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Damion - Fighting Gym Leader - Monferno, Riolu, Heracross, Machamp.

Ik merkte dat Scyther sprak. Niet omdat ik het hoorde, maar door de reactie van de jongen. Hij leek verbaast door de manier waarop Scyther met hem spreek. Niet gek natuurlijk, als je dat voor het eerst meemaakt is het natuurlijk ook vaag. Het moment dat ik Scyther voor het eerst hoorde vergeet ik nooit meer, dat was het moment dat ik Monferno ontmoette, toen nog een Chimchar. Ik was ongeveer zo oud als al deze kinderen hier. Vastberaden liep ik met mijn Machop door de bossen toen ik op dit veld Scyther zag. Met mijn stomme kop viel ik hem aan, omdat ik hem wilde vangen. Machop kon hem niet eens raken, toen waren zijn gedachtes al veranderd. Op dat moment sprak Scyther tot me en vertrouwde mij Chimchar toe, omdat ik me voor niks liet afschrikken.
Hetzelfde zie ik met deze trainer, hij ging gelijk naar Scyther toe om te vragen waar hij is. Ik herken diezelfde mentaliteit, misschien wel de mentaliteit om pokémon meester te worden.
'Hey, mijn naam is Hayden en dit hier is Snow mijn torchic.' zei de jongen.
Hayden heet hij dus, en zijn Torchic heet Snow. Ironisch, een vuurpokémon 'Snow' noemen, maar wel leuk.
'Damion, aangenaam.' begroette ik terug.
'Je torchic ziet er goed uit. Als je hem goed traint, kan het een hele sterke Blaziken worden.'
Ik liet een glimlachje ontglippen en Monferno kroop achter mij vandaan.
'Dit is mijn Monferno.' zei ik.
Op het moment dat hij voorgesteld werd sprong hij blij op en liep gelijk naar Torchic om hem blij te begroeten.
'Sorry, hij is altijd een beetje opgewonden om nieuwe pokémon te ontmoeten.'

---

It sounds like you have a narrow definition about being a hero. - John Diggle, Arrow.

Arthur Maxwell Mc.Down - Mudkip
De jongen beantwoorde mijn vragen niet ,maar stak alleen zij hand uit.Ik aarzelde even,maar nam zijn hand dan toch en trok mezef dan recht,nochsteeds met Mudkip in mijn ene arm. Ik liet zijn hand los en keek hem even aan.
''Kom, dan gaan we de anderen ontmoeten,'' zei hij en ik knikte zacht en kijk dan naar de anderen.
Sommigen ,waren enthousiast ,sommigen bang,net zoals ik. Ik was meer verbaasd dan bang. Wie waren deze mensen? Ik zag wel een suster Joy,dus ik wist dat als er iets gebeurde met mudkip ,ik naar haar toe kon gaan.

(sorry voor de korte post)

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Nyan schreef:
Arthur Maxwell Mc.Down - Mudkip
De jongen beantwoorde mijn vragen niet ,maar stak alleen zij hand uit.Ik aarzelde even,maar nam zijn hand dan toch en trok mezef dan recht,nochsteeds met Mudkip in mijn ene arm. Ik liet zijn hand los en keek hem even aan.
''Kom, dan gaan we de anderen ontmoeten,'' zei hij en ik knikte zacht en kijk dan naar de anderen.
Sommigen ,waren enthousiast ,sommigen bang,net zoals ik. Ik was meer verbaasd dan bang. Wie waren deze mensen? Ik zag wel een suster Joy,dus ik wist dat als er iets gebeurde met mudkip ,ik naar haar toe kon gaan.

(sorry voor de korte post)

[Ik zou je iets willen vragen, zou je een Trainercard willen maken? En dan onderin met een spoiler erbij willen posten? Dat is wel leuk ;p.

---

Giovanni

Tara Rivers || Electric Gymleader || Zebstrika
Shit, ben ik te laat? "Sneller Tycy, sneller! We zijn er bijna!" Schreeuw ik mijn trouwe Zebstrika toe. We rennen op topsnelheid door de bossen, naar het veld waar ik de andere Gymleaders zal ontmoeten. Tycy hinnikt me bemoedigend toe. Ik wilde niet op Tycy rijden, ook omdat ik zelf wat beweging wilde. De laatste tijd zat ik voornamelijk in mijn Gym, maar stilzitten is niks voor mij. Het was een lange tocht geweest, maar ik train veel. Ik zie in de verte het grasveld al liggen, en ik zie ook al figuren verspreid over het grasveld. Kinderen en Gymleaders verschijnen als ik dichterbij kom. "Shit Tycy! We zijn te laat! Sneller!" Tycy roept me verontwaardigt toe, en ik kan wel raden wat hij zegt. "Waarom ga je dan ook altijd zo laat weg, Tara! Je zou toch onderhand geleerd moeten hebben dat je altijd te laat komt?" ik werp mijn hoofd in mijn nek en lach schaterend. "Gelijk heb je, Tycy!" We springen over een heuvel heen, en komen zo op het veld terecht. We rennen een klein stukje door om af te remmen, maar staan dan stil. Kleine druppeltjes zweet vormen banen over mijn hoofd, en ik veeg ze af met het zweetbandje dat ik altijd en eeuwig om heb. "Hey guys! Sorry dat ik zo laat ben!" De andere Gymleaders kennen mijn laatkomers-gedrag. "Wat heb ik gemist?" Schreeuw ik over het veld heen, en ik kom er al snel achter dat we de slapende kinderen moeten wekken. Ik steek mijn duim op naar degene die het naar me riep, en keer me dan tot Tycy. "Zullen we ook maar een kind voorbereiden op ontbijt?" Zeg ik tegen Tycy, met een knipoog. Hij geeft een soort briesgeluidje, en we lopen naar een kind toe dat nog ligt te slapen. "Hé, word wakker joh. De zon is allang op." Roep ik, en ik buig me over het kind heen. Tycy doet het ook, in de hoop dat het kind snel wakker word.

---

Tijd voor koffie.

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.