Phoebe Lurlene Darnell || Chikorita
Ik was mij geheel bewust van het gras waar ik op lag. De sprietjes prikten tegen de onbedekte huid van mijn nek en handen en de grond voelde hard aan, waardoor mijn rug en linkerschouder, stijf waren. De verbazing vervulde mij, maar ik liet mij hier niet door overweldigen en dwong mijn ogen dicht te blijven, terwijl ik luisterde naar de stem van een jongeman die zeker niet meer dan zes jaar ouder kon zijn dan ik. Hij wilde dat ik wakker werd en nu ik voorbereid was op wat ik ongeveer zou zien, was ik ook wel bereid mijn ogen te open. Dat was dan ook het enige, want ik kende de persoon in kwestie niet en had bovendien geen idee waar ik precies was. Ik kon mij in ieder geval niet meer herinneren dat ik op een grasveld in slaap was gevallen. Misschien was het wel een engerd die mij had ontvoert! Dan zou hij wel een grote fout begaan zijn, want ik had in de afgelopen tijd al genoeg mensen bedrogen om mijn zin te krijgen en ik was zeker niet van plan om ergens vast te zitten bij een man van een aantal jaren ouder dan ik.
Toen ik mijn ogen opende en zag wie ik voor mij had, ontspande ik echter al een klein beetje, maar zette wel het geschrokken angstige gezicht op, dat mij gelijk een stuk onschuldiger maakte dan dat ik daadwerkelijk was. Ook Chikorita was wakker gemaakt door de pokémon van de jongeman en sprong meteen in mijn armen en keek de twee onbekenden waarschuwend aan, alsof hij zijn best deed mij te beschermen. We waren ontzettend goed op elkaar ingespeeld wat dit betreft en hij zou mij dan ook nooit verraden. Soms vond ik hem zelfs slimmer en sluwer dan dat ik was en geloof mij, dat zei zeer veel.
'W-w-wie ben jij?' kwam er vol angst en verbazing over mijn lippen. 'Waar z-z-zijn we?'
[ bericht aangepast op 15 mei 2013 - 19:41 ]
Happy Birthday my Potter!
