Camp Springwood - 1 - Speeltopics

Regels en waarschuwingen:
- Schelden en 16+ mag
- Gelieve stukjes te schrijven van meer dan zes regels
- Gelieve alleen ervaren RPG’ers
- Respecteer de andere spelers
- Bestuur alleen je eigen karakters

***
Begeleiders (3):
Daria Zena Nassir - Boira
Sionnach Regan - Theodora


Kampeerders:
Jaime Conneely - Homoseksueel - Theodora
Giorg Levi Willson - Homoseksueel - KellyBelly
Emmanuel Zacherias Ezra Russo Smit - Biseksueel - Boira
Thimo Cummings - Homoseksueel - Shelob
Vanity Johnson - Biseksueel - Jaimes
Ashley 'Ash' Caroline Billington - Biseksueel - Macabre
Callia Joanne Wicklow - Homoseksueel - Mirare
Valérie ´Val´ Rose Hattaway - Biseksueel - Nerys
[Vrouw - Biseksueel - Caleo]

We beginnen bij de aankomst op het terrein. In de brief die de kampeerders hebben gekregen staat dat ze zich moeten melden bij één van de begeleiders, die vertelt hen hun zaal. Hierna begint de RPG echt. De begeleiders delen de groep in tweeën en de eerste activiteit zal zijn dat ze in kleine groepjes kennis met elkaar maken.
story

[ bericht aangepast op 6 april 2013 - 10:54 ]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Ashley
Ik rolde met mijn ogen toen de man zijn vinger naar me op stak, als teken dat ik moest wachten.
Fijn, ik voelde me net een hond. Ik sloeg koppig mijn armen over elkaar. Toen hij klaar was met de jongen, richtte hij zich op mij en een paar anderen.
"Ashley, Valérie, Callia. Welkom op Camp Springwood," zei hij. Hij klonk opgelucht. Met een zachte zucht keek ik weer op, hopend om snel weg te kunnen. Ik smachtte naar een sigaret.
"Ik ben Sionnach, één van de begeleiders. Maar noem me gerust Shy. Ashley en Valérie, jullie zitten in mijn groep en slapen beiden in zaal twee. Callia, jij bent ingedeeld bij Daria, zij zal je je hutnummer meedelen. Als jullie even zo vriendelijk willen zijn jullie mobieltjes in de zak te doen, dan kan ik zometeen eventuele vragen beantwoorden," zei hij. Het klonk alsof hij avonden heeft gezeten om dit uit zijn hoofd te leren, of zo; en naar mijn gevoel was hij té vrolijk.
Ik trok mijn bovenlip een stukje op. Mijn mobieltje had mijn vader al afgepakt; volgens mij wist hij al dat ik er alles aan ging doen om dat ding bij me te houden. Maar nee, gelijk nadat hij Elise had weggestuurd had hij dat ding uit mijn handen gegrist, om vervolgens op me in te beuken.
Fijn.
Mijn blik gleed even naar het meisje dat zichzelf eerder Valérie had genoemd. Zij sliep dus in dezelfde zaal als mij... gelukkig zag ze er niet al te verkeerd uit. Mijn mondhoeken krulden lichtjes omhoog. Het enige voordeel was dat de meesten hier wel knap waren.
Mijn armen had ik nog steeds over elkaar geslagen en ik liet me op een stoel zakken.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

[Zo vreemd om mijn naam te lezen in het midden van een post. Heb ik zoiets van; ja, wat- Oh, wacht. :W]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Hehehehe, sawwy. (bloos)]

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

[Ook even *wakkerschop* ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Pfft, ik wil schrijven, maar Boira's internet doet nog steeds kut geloof ik ]

---

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Hee, ik heb nu een aantal dagen gewoon totaal geen internet meer, sorry. Ik had het liever zelf ook anders gezien.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[Is niet jouw schuld, Demi ^^]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Als het goed is, is het probleem met mijn verbinding opgelost. Het was iets technisch, maar goed. Elise ik zal jouw naam even in de lijst veranderen.]

Emmanuel Ezra Russo
De jongen aan wie ik me voorstel leek er niet helemaal bij te zijn. Een waas voor zijn ogen zei mij dat hij momenteel niet met zijn gedachten hier was. Ondanks dat hij wel mijn hand schudde kon zijn antwoord dit alleen maar bevestigen.
“Ik ben zo in de war.” Lachend trok ik mijn wenkbrauwen omhoog en keek hem vragen aan. Een beetje gegrinnik ontsnapte uit mijn mond, maar de jongen verbeterde zich snel. “Jaime! Ik bedoel Jaime! Ik ben Jaime.” Hij liet mijn hand los en haalde hem nonchalant door zijn haren heen. Ook hij liet een klein lachje los. Qua trekjes leek hij niet veel jonger dan dat ik was, maar zijn uiterlijk, zo totaal verschillend. "Sorry, ik heb je naam niet helemaal meegekregen, volgens mij zat ik even op een andere planeet. Manu?"
Lachend schudde ik met mijn hoofd, Jaimes schaamte was daar mede verantwoordelijk voor.
“Ezra,” zei ik grijnzend. Ik had geen zin om de hele riedel die mijn moeder me heeft gegeven te herhalen. Vaak was het vermoeiend als je, je moest voorstellen. Mensen voelden zich ongemakkelijk, of zelfs een beetje geïntimideerd. Ik glimlachte en draaide me dan van de jongen weg om mijn koffer te openen. Hoewel ik geen ‘illegale producten’ met me meesleepte, zat mijn koffer toch stampvol. De nog net niet ontplofte koffer maakte ik open en ik haalde mijn kleding eruit. Ondanks dat ik ze zo strak mogelijk had vervoer, waren er flink wat kreukels in mijn overhemden gekomen, iets waar ik vaak van kon balen, maar nu scheelde het me niets. Ik was al blij dat ik mijn koffer zelf mocht openen en niet een van de begeleiders.
Langzaam ging ik op mijn bed zitten en keek op.
“Zo, ‘in de war’,” grinnikte ik. “Wie heeft je hier afgezet?”

Daria Zena Nassir

'Natuurlijk, schat, dat moet mij wel lukken om naar de slaapzaal te komen. Ik ben immers ook naar deze stinkende cafetaria gekomen in mijn eentje, niet waar? En ik vind het niet alleen, ik ben het ook. En dankje, ik zal hier zeker nog veel plezier hebben." Ik grinnikte zachtjes om Vanity’s felle antwoord. Het was een uitdaging, dit meisje. Precies het soort kind wat ik verwachtte om op zo’n kamp tegen te komen. Uitdagend, koppig, arrogant, maar vooral – diep in zichzelf – onzeker. Zonder iets nog te zeggen draaide het meisje zich om en liep ze met ferme stappen het cafetaria uit. Met een kleine grijns zette ik met mijn pen een duidelijk rondje rond haar naam. Vanity. In de gaten houden.
'Hoi, Callia Wicklow. Sio... Sion... Shy zei dat ik in jouw groep zat?' De vrouwelijke stem schrok me op. Ik keek even naar het meisje wat voor me stond en stak daarna mijn hand naar haar uit. Een uitnodiging om hem te schudden.
“Daria Nassir,” stelde ik mezelf vriendelijk voor en snel wiep ik een blik op mijn lijst. Callia stond inderdaad in mijn groep ingedeeld. “Ik zal jouw begeleider zijn,” ging ik verder. “Samen met nog 3 andere kampeerders zit je in mijn groep.” Ik keek haar heel even aan voordat ik mijn verhaal vervolgde. “Je slaapt op zaal drie, samen met Jaime en Emmanuel. Deze eerste zit ook bij je in de groep. Ik neem aan dat je jouw mobieltje hebt ingeleverd bij Shy?” Ik nam aan van wel, maar extra controle kon nooit kwaad.
Vanuit een hoek hoorde ik licht gemompel. Echt een zin kon ik er niet uit opmaken. Ik draaide me naar de jongen toe en verontschuldigde me.
"Sorry," zei ik met een vriendelijke lach. "Hoe zei je dat je heette?"

[ bericht aangepast op 4 april 2013 - 21:45 ]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Shelob schreef:
[Thimo had ook zijn naam gemompeld, hij zit op zijn koffer.]

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

[Tegen Daria?]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[in het algemeen, dus ze zou het gehoord kunnen hebben]

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

[Oh, dan verwerk ik het even. Sorry, waarschijnlijk overheen gelezen.]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[oke is goed(: ]

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Thimo Cummings

Ik luister naar de gesprekken en bekijk de mensen om mij heen nog eens goed. Ik zie al een paar knappe jongens, meteen bestraf ik mijzelf, ik mag niet zo over jongens denken. Jongens horen op meisjes te vallen en andersom. Dat hebben mijn ouders mij wel duidelijk gemaakt. 'Sorry' zegt een vrouw tegen mij. 'Hoe zei je dat je heette?' Ik kijk op en loop naar haar toe. Mijn koffer laat ik staan. 'Ik ben Thimo Cummings,' antwoord ik. Ik bekijk de vrouw, volgens mij heeft ze gemengd bloed. Ik kijk haar zwijgend aan en kijk daarna om me heen naar de andere begeleider, een man. Hopelijk zat ik daarbij. Oeps! Zo mag ik niet denken! Ik kijk weer naar de vrouw en wacht tot ze me verteld wat ik moet doen.

[ bericht aangepast op 18 april 2013 - 14:50 ]

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

[Theodore? Sinds wanneer ben ik een jongen? :p]

Sionnach Regan

"Ehm, Shy?" Ik kijk op, maar herken de stem nog niet, waardoor ik niet meteen weet waar ik moet kijken. Dat Giorg zijn hand opgestoken heeft, is al een hele hulp. Ik kijk hem vragend aan, vraag me af wat het probleem is.
"Wat was mijn nummer ook al weer?" vraagt hij ietwat blozend "Ik onthoud niet zo goed."
Ja, tot die conclusie was ik zelf ook al gekomen. Het is amper tien minuten geleden dat ik hem zijn hutnummer verteld heb. Hoewel, ik kan best wel een beetje begrip opbrengen voor het feit dat het een verwarrende situatie is. Die jongen ligt natuurlijk helemaal met zichzelf in de knoop, dat kan ook niet anders als je zo ziek bent dat je hierheen moet komen. Maar ik kan het hem niet verwijten, het is zijn schuld niet.
"Je slaapt in hut twee, bij Ashley en Valérie hier," deel ik hem met een kleine glimlach mee. "Wel bij de pinken blijven, knul," voeg ik er met een knipoog aan toe terwijl ik hem een klapje op de schouder geef.
Ik mag dan wel kunnen verdragen dat hij eens iets niet hoort, of vergeet, maar ik heb gewoon geen tijd om alles tig keer te herhalen. Daarbij kom je op die manier geen stap vooruit en het is natuurlijk wel de bedoeling dat die jongeren hier kunnen groeien.
"Ik heb geen mobiel bij me.Is het goed als ik mijn tassen dan nu ga wegbrengen?" Ik richt mijn blik naar de meisjes, om tot de conclusie te komen dat het Valérie is die spreekt. Ik wacht geduldig tot ze haar koffer genomen heeft en knik dan even.
"Ik controleer je koffer nog, dus ik kom er achter of je liegt over je mobiel," zeg ik op een zo min mogelijk beschuldigende toon. "Ik ben voor een aanpak waarbij we elkaar het voordeel van de twijfel geven, en daar wil ik nu al mee beginnen dus vat het niet als een aanval op. Ik wil gewoon iedereen de kans geven om een eerlijke start te nemen," ga ik rustig verder.
Omdat ik ervoor zorg dat ik mijn drie jongeren elk om beurt aankijk, is de blik op Ashley's gezicht me niet ontgaan. En het zint me helemaal niet dat die er verschijn net op het moment dat ze naar Valérie keek. Ik kan de gore gedachten die in haar omgaan praktisch horen. En ik ben niet van plan het te tolereren.
"Giorg en Valérie," jullie mogen naar je hut gaan en het kamp wat verkennen. "Ashley, jou wil ik graag nog even spreken," zeg ik op een toon die niet kan verraden waar ik het met haar wil over hebben.

Jaime Conneely

De jongen schudt zijn hoofd met een lachje, en ik voel mijn schaamte alleen maar toenemen. Goed dan, nu blijf ik hem bij als die kluns die zijn eigen naam niet weet. Dat heb ik weer. Maar al bij al... Het had ook erger gekend. Toch?
“Ezra."
En ja hoor, daar heb je erger. Ik ben, zo blijkt nu, ook nog eens helemaal knettergek geworden want ik zou echt zweren dat ik een klank met "manu" had opgevangen. Mocht ik mezelf nou nog molesteren, dan zou de doofheid nog verstaanbaar zijn maar dat is dus ook helemaal niet het geval want daar hou ik me niet mee bezig. Ik zucht zachtjes en ga languit op mijn buik op mijn bed liggen. Ik begraaf mijn gezicht in het kussen terwijl ik de verwarring weer op voel komen. Zou Tiernan dan alleen maar doen alsof hij genezen is? Dat kan toch niet? Zo zou hij nooit tegen ons liegen, dat is je reinste godslastering en Tiernan is een goed mens. Meer nog, hij is een geweldig mens. Zelfs ondanks zijn constante geplaag is hij mijn grote voorbeeld. Ik kan me de dag niet herinneren dat ik niet naar hem opkeek.
Maar... Hij woont wel al alleen, het zou heel makkelijk zijn voor hem om achter onze rug om zijn gang te gaan.
Een rilling loopt over mijn rug bij de gedachte dat alles wat ik zelf wil zijn wel eens een hele grote leugen zou kunnen zijn. Maar Tiernan wilde net zoals ik zelf genezen. Hij had alle kansen in zijn voordeel. Dan moet hij gewoonweg genezen zijn.
Ik schrik als ik onverwachts Ezra's stem terug hoor.
“Zo. Wie heeft je hier afgezet?”
Ik leg het feit dat ik dat een vreemde vraag vind naast me neer en haal mijn schouders even op.
"Mhijh-" Ik draai mijn gezicht naar Ezra toe wanneer ik merk dat in je kussen praten niet makkelijk en bovendien waarschijnlijk ook niet echt beleefd is. "Mijn ouders," herhaal ik, terwijl ik mijn wang op het kussen neer leg. Ik schuif mijn armen onder het kussen, zodat mijn hoofd wat beter ligt en staar voor me uit zonder echt te zien wat er voor me is. "En mijn broer," voeg ik er nog zacht aan toe.
Mijn broer die ervoor gezorgd heeft dat ik in de war ben.
"En jij?" vraag ik, meer uit beleefdheid dan uit interesse.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.