Camp Springwood - 1 - Speeltopics

Regels en waarschuwingen:
- Schelden en 16+ mag
- Gelieve stukjes te schrijven van meer dan zes regels
- Gelieve alleen ervaren RPG’ers
- Respecteer de andere spelers
- Bestuur alleen je eigen karakters

***
Begeleiders (3):
Daria Zena Nassir - Boira
Sionnach Regan - Theodora


Kampeerders:
Jaime Conneely - Homoseksueel - Theodora
Giorg Levi Willson - Homoseksueel - KellyBelly
Emmanuel Zacherias Ezra Russo Smit - Biseksueel - Boira
Thimo Cummings - Homoseksueel - Shelob
Vanity Johnson - Biseksueel - Jaimes
Ashley 'Ash' Caroline Billington - Biseksueel - Macabre
Callia Joanne Wicklow - Homoseksueel - Mirare
Valérie ´Val´ Rose Hattaway - Biseksueel - Nerys
[Vrouw - Biseksueel - Caleo]

We beginnen bij de aankomst op het terrein. In de brief die de kampeerders hebben gekregen staat dat ze zich moeten melden bij één van de begeleiders, die vertelt hen hun zaal. Hierna begint de RPG echt. De begeleiders delen de groep in tweeën en de eerste activiteit zal zijn dat ze in kleine groepjes kennis met elkaar maken.
story

[ bericht aangepast op 6 april 2013 - 10:54 ]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Christina "Chris" Yara Stone

"Dat klopt," antwoord Sionnach op mijn mompelende 'vraag'. Volgens mij vind hij het nou niet bepaald prettig dat ik zo mompel. Maar ik moet eerst wennen aan de situatie, mezelf kennende.
"Gelukkig," zeg ik met een zucht, iets duidelijker.
In mijn hoofd beginnen drie stemmetjes door elkaar te zingen, ik frons mijn wenkbrauwen en probeer het te negeren, wat redelijk lukt.
"Christina. Ik ben Sionnach, maar je mag me Shy noemen. Je slaapt in hut 1, hier vlak naast. Ik kom zo meteen je koffer controleren. Nu mag je het terrein nog even verkennen of je kamergenoten leren kennen," zegt Sionnach als hij mijn naam op de lijst heeft gevonden.
"Bedankt," zeg ik, veel duidelijker als daarnet.
Ik ben een beetje opgelucht, dit viel wel mee. Maar ik vraag me af wat er komen gaat.
"Lieve schat," zegt Dark Chris met een bekakt stemmetje, walgend om die twee woordjes. "Je gaat nú iemand anders opzoeken en een gesprek aanknopen, hup hup. Je kan het!
Ik knik. Hoewel ik de stemmen meestal haat was dit advies wel nuttig. Mijn hoofd bonkt, nog een 'bijwerking' die stemmetjes me bezorgen. Gelukkig word het al minder erg. De stemmen bedoel ik. Heel soms heb ik even rust, die momenten koester ik dan ook, dat zijn gewoon simpelweg de mooiste momenten van de dag. Dit is dan ook heel zeldzaam. Ik dump mijn koffer neer en ga op zoek naar kamergenoten.

[Iemand voor Chris?]

[ bericht aangepast op 7 mei 2013 - 21:37 ]

---

Reality's overrated.

[Ik heb Valérie wel vrij staan, in de deuropening van haar kamer. Moet er wel bijzeggen dat ik na vanavond waarschijnlijk pas vrijdag weer terug online ben. ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Giorg

Ik zie zijn gezicht na mijn antwoord veranderen, wilde hij lachen of wat? Ik kijk rustig toe als hij mijn koffer doorzoekt. Even frons ik als hij het doosje paracetamols naast mijn koffer neerlegt. Is er wat verkeerd aan die dingen? Als hij klaar is pakt hij het doosje op en laat het aan me zien.
"Deze hou ik bij, er is een keer een incident geweest op een ander kamp en sindsdien zijn we voorzichtig met dit soort dingen. Als je ze nodig hebt mag je ze altijd bij mij komen halen. Alle begeleiders hebben een EHBO cursus gevolgd, dus je mag sowieso naar ons toekomen als je je bezeerd hebt." Ik wil net mijn mond open doen maar zijn aandacht word getrokken door een meisje die binnen staat. Ik zucht even. Paracetamols kunnen toch niet zoveel kwaad, het doet je pijn weghalen, meer niet, toch? Ik ben er nog nooit high van geworden hoor. Als dat kan tenminste. Kan dat? High worden van paracetamols?
Het gesprek tussen het meisje en Shy volg ik niet echt, ik zit meer in mijn gedachten na te denken of je nou wel of niet high kan worden van paracetamols. Het blijft me een raadsel. Ik houd het er maar op dat het niet kan, nee het kan niet! Ik kom uit mijn gedachten wanneer ik een deur hoor sluiten, ik zie nu dat het meisje weg is. Ik kijk naar Shy die mij aan kijkt.
"Maar, paracetamols kunnen toch geen kwaad?" vraag ik dan, ik wil antwoord op mijn vraag die ik de hele tijd al in mijn hoofd stel. "Je kan er niet high van worden toch? Of kan dat wel?" vraag ik en ik ga op het bed liggen. "Of is dat alleen als je er te veel van neemt?" vraag ik er dan achteraan en ik kijk naar Shy. Hopelijk wist hij antwoord op mijn vraag, anders zou ik er mee blijven piekeren tot ik gek word.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

High van paracetamol :') Dan moet je echt heel veel slikken.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[Hahah. Giorg is niet een van de allerslimste, eerder gewoon dom. Hahah]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Ik maak morgen een reactie, mijn arm is een beetje lam van het tafeltennissen xd]

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Haha, ik moest zo hard lachen om dat stukje van Giorg! Ik ben er nog nooit high van geworden hoor. Als dat kan tenminste. Kan dat? High worden van paracetamols? Wahaha.]

---

Reality's overrated.

(Theehee )

[ bericht aangepast op 8 mei 2013 - 9:26 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Caleo schreef:
[Haha, ik moest zo hard lachen om dat stukje van Giorg! Ik ben er nog nooit high van geworden hoor. Als dat kan tenminste. Kan dat? High worden van paracetamols? Wahaha.]

Het is wel mogelijk. Op vakantie moesten mensen bij mij driemaal daags 3000 mg innemen, geloof je dan ben je high.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

(hmm grappig. Ik moet altijd per keer 1000 miligram nemen anders helpt het niet hahah)

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Nadal schreef:
(...)

Het is wel mogelijk. Op vakantie moesten mensen bij mij driemaal daags 3000 mg innemen, geloof je dan ben je high.

[Ik zeg niet dat het niet mogenlijk is, het was gewoon zo grappig geschreven.]

---

Reality's overrated.

[Sorry, ik was gisteren naar de Efteling, vandaar dat ik niet reageerde. Ik was van plan 's avonds nog gewoon te schrijven, maar we hadden gigantische file op de terugweg, dus ik was pas om tien uur thuis en toen had ik nog niet eens gegeten, dus het kwam er niet van. Ik weet trouwens niet zeker of de beschrijving van de kamer een beetje klopt, dit is meer hoe ik het voor me zie - please correct me if I'm wrong.]

Callia Joanne Wicklow
'Je bent in ieder geval welkom. Ik ben Ezra,' zegt de gespierdste van de twee. Ik glimlach even naar hem en begin dan mijn koffer naar één van de bedden waar geen jongen op ligt te slepen. Ondertussen stelt de andere jongen zich als Jaime voor, maar aangezien ik mijn naam al gezegd heb, reageer ik er niet echt op. Rustig ga ik op mijn bed zitten, waarna ik de tijd neem om om me heen te kijken. Mijn nieuwe kamergenoten zien er best oké uit. Jaime blaast inmiddels tegen een veertje, wat een lichte grijns aan mijn lippen ontlokt. Nee, waarschijnlijk zal hij geen kettingzaag onder zijn matras bewaren. Op mijn gemak laat ik mijn blik door de kamer glijden. Al snel kom ik er echter achter dat er eigenlijk absoluut niks te zien is - het is een vrij sobere kamer, het enige meubilair bestaat uit de stapelbedden en een paar kasten.
'Wauw. Het is hier al net zo mooi ingericht als thuis,' merk ik op. Audrey's smaak was me nooit echt bevallen. Thuis was alles hetzelfde - de muren en de vloeren waren overal identiek, en alles volgde hetzelfde kleurenschema. Wit, grijs en beige dus; behoorlijk oninteressant, als je het mij vroeg. Waarschijnlijk was dat precies de bedoeling, Audrey hield immers niet van originaliteit, en Ian en Jared deden alles wat ze zei.

---

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.