Camp Springwood - 1 - Speeltopics

Regels en waarschuwingen:
- Schelden en 16+ mag
- Gelieve stukjes te schrijven van meer dan zes regels
- Gelieve alleen ervaren RPG’ers
- Respecteer de andere spelers
- Bestuur alleen je eigen karakters

***
Begeleiders (3):
Daria Zena Nassir - Boira
Sionnach Regan - Theodora


Kampeerders:
Jaime Conneely - Homoseksueel - Theodora
Giorg Levi Willson - Homoseksueel - KellyBelly
Emmanuel Zacherias Ezra Russo Smit - Biseksueel - Boira
Thimo Cummings - Homoseksueel - Shelob
Vanity Johnson - Biseksueel - Jaimes
Ashley 'Ash' Caroline Billington - Biseksueel - Macabre
Callia Joanne Wicklow - Homoseksueel - Mirare
Valérie ´Val´ Rose Hattaway - Biseksueel - Nerys
[Vrouw - Biseksueel - Caleo]

We beginnen bij de aankomst op het terrein. In de brief die de kampeerders hebben gekregen staat dat ze zich moeten melden bij één van de begeleiders, die vertelt hen hun zaal. Hierna begint de RPG echt. De begeleiders delen de groep in tweeën en de eerste activiteit zal zijn dat ze in kleine groepjes kennis met elkaar maken.
story

[ bericht aangepast op 6 april 2013 - 10:54 ]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Vanity Johnson
Onbeleefd of niet, ik had wel gelijk hun aandacht. Even gaat er weer kort een hand door mijn haar heen en laat ik mijn blik over de ruimte glijden. Hoe dom kan een kamp zijn? Er zijn hier allerlei knappe meisjes. Van de begeleiders hoor ik zacht gelach en ook een meisje ooit de groep kan het niet laten om zachtjes te lachen als ik mijn entree maak. Als je het doet, doe het dan goed. Dat is eigenlijk gewoon mijn motto.
'Ezra meldt zich,' hoor ik achter me en ik draai me er even voor om en kijk dan weer terug naar de begeleiders.
De man spreekt over koffers controleren en ook de telefoon "deponeren". Man, gebruik toch gewoon het woord afgeven, dat is veel simpeler en dan lijkt het niet alsof je op die wijze autoriteit wil uitstralen. Ja, zo denk ik nu eenmaal. Mensen die de baas over mij gaan spelen om mij van iets af te helpen zogenaamd wat ik maar al te graag behoud, is gewoon kansloos. Waarschijnlijk zal ik ook alleen maar slechte dingen aan beiden opmerken.
De begeleiders zijn beiden met een jongen bezig, maar wanneer de vrouw klaar is, staat ze op. Ik kijk haar gewoon strak aan en ze blijkt dan mijn kant op te lopen. Met rustige passen loopt ze naar me toe en ik kijk haar verveeld aan.
'Vanity, niet?" zegt ze met een klein lachje en ik trek een wenkbrauw op.
'Nee, niet Vanity,' zeg ik dan en rol met mijn ogen. 'Je hebt allang in je papieren gekeken dus weet je dat ik Vanity ben.'
Even zucht ik en laat mijn blik over haar heen glijden. Ze heeft een licht getinte huid, haar haren zijn donker en als ik in haar ogen kijk, zie ik een diepe bruine kleur. Er verschijnt een kleine grijns op mijn gezicht.
'En jij bent, miss beautiful?' vraag ik dan en knipoog.
Ik deins er echt niet voor terug om dat soort dingen te doen. Ze ziet er mooi uit en heeft een goed lichaam.
'Dus, Vanity Johnson meldt zich en heeft geen telefoon om af te geven, aangezien haar ouders dat niet toe lieten.'
Oke, er is een gedeelte waar van, dat ik Vanity Johnson ben en dat mijn ouders het niet toelieten dat ik mijn telefoon mee nam. Wat ze echter niet weten is dat ik dat toch gedaan heb en deze verstopt zit in mijn beha. Even verslapt mijn aandacht van de vrouw en kijk ik naar buiten. Een zonnetje schijnt en het weer is veel te vrolijk voor de dingen die in mijn gedachten afspelen. Dan kijk ik weer terug naar de vrouw en er staat een uitdagende blik in mijn ogen.
'Ik stem er trouwens ook niet mee in als mijn tas wordt gecontroleerd. Daar heb je geen recht toe.'
Simpel zat.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Ooh ik word zo ongelofelijk gek van deze site hé]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Yeah, ik ook. ]

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

[Vreselijk irritant dit -.- ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

[Ik ook *zucht*

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

[Oké, ik leef weer. Wel jammer dat we alleen aardige begeleiders hebben eigenlijk, eikels zorgen altijd voor drama.]

Callia Joanne Wicklow
Toen ik het hek eenmaal door was, bleef ik even staan om de omgeving in me op te nemen. Hoewel ik veel liever thuis was gebleven, moest ik toch toegeven dat het hier best mooi was, als je even negeerde dat we hier gebracht waren om onze aard te veranderen. Hier zou ik het vast wel een paar weken uithouden - het kon nooit lang duren voordat ik genezen werd verklaard, toch? Gewoon een jongen zoenen, walgen van een meisje en klaar. Einde verhaal, op naar huis, gezeur afgelopen.
Zonder me te haasten liep ik naar het cafetaria toe. Binnen zag ik dat er al verschillende kampeerders aanwezig waren, plus twee volwassenen die naar ik aannam de begeleiders waren. Mijn ogen scanden vluchtig de menigte - de meerderheid bestond uit jongens, vier om precies te zijn, maar er waren ook twee vrij knappe meisjes. Ik glimlachte onwillekeurig bij de gedachte aan het gezicht van Audrey als ik niet hetero, maar met een vriendin het kamp zou verlaten, maar mijn mondhoeken zakten weer toen ik me de represailles voorstelde. Normaal gesproken was Audrey niet fysiek gewelddadig, maar een nachtje in de kelder om af te koelen was niets nieuws, en als dit kamp niet hielp zouden de maatregelen nog een heel stuk erger worden.
Met een zucht zette ik me weer in beweging, op weg naar de man die ik als begeleider had gelabeld, aangezien de vrouw inmiddels was opgestaan.
'Callia Wicklow,' stelde ik me voor.

---

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

(Denk dat dat schijn is Mirare hihi.
Oh GleeManiac went KellyBelly)

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

(It's lovely to see this reopened :'D Bedankt voor de kleine credits in the original post. ^^ Hope you all have fun with this, I know I did.)

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Escritura schreef:
(It's lovely to see this reopened :'D Bedankt voor de kleine credits in the original post. ^^ Hope you all have fun with this, I know I did.)

[It's kind of weird without you though, darling. But one day, we're gonna throw our lovely Shatrick into a new RPG right? ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Roane schreef:
(...)

[It's kind of weird without you though, darling. But one day, we're gonna throw our lovely Shatrick into a new RPG right? ]

(Definitively. ^^)

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

[Sucks you don't have time, Lizz, but I'm still glad this is reopened ^^]

---

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Thimo Cummings

Aangezien iedereen naar binnen loopt, doe ik dat ook maar. Ik bekijk iedereen langzaam en bijt op mijn lip. Ik wou hier helemaal niet zijn. 'Ik ben Thimo Cummings en ik ben er.' Mompel ik dan toch maar. Ik zet mijn koffer recht neer en ga er op zitten. Dit was allemaal niet gebeurd als Kevin gewoon zijn mond had gehouden, maar Kevin kan er ook niks aan doen. Hij is bang, bang dat het in je genen ofzo zit, of als het een ongeneselijke, besmettelijke ziekte is. Bij beiden zou Kevin bang moeten zijn. We hebben hetzelfde genotype en tja, als het besmettelijk was, was hij waarschijnlijk al lang besmet. Ik ben twee minuten ouder dan Kev.
Zwijgend kijk ik weer rond in de groep met mensen. Hopelijk waren ze aardig, net als de begeleiders. Ik sla mijn benen kruislings over elkaar en zucht zacht.

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Jaime Conneely

Wanneer ze mijn hand aanneemt, schud ik zachtjes ter kennismaking.
“Hey, Jaime. Mijn naam is Daria Nassir. En ik zal jullie samen met Sionnach begeleiden deze zomer.” Ik knik zachtjes en glimlach naar haar. Ze komt heel spontaan en vlotjes over. Vriendelijk, zelfs.
Nieuwsgierig kijk ik toe hoe ze, na mijn hand los gelaten te hebben, een papier begint te bestuderen. Ik kan mijn curiositeit niet onderdrukken en leun wat naar voor om mee te kunnen lezen, maar dat blijkt nog een hele opgave om het ondersteboven en tegelijk subtiel proberen te doen. Ik concentreer me zodanig dat ik schrik en me een beetje betrapt voel wanneer Daria weer spreekt. Met een verlegen glimlach wend ik mijn blik af.
“Je slaapt vanaf nu in zaal…” Veel verder komt ze echter niet, gezien een meisje zich op een brute manier in het gesprek mengt. Ik kijk haar met gefronste wenkbrauwen aan maar besluit haar verder niet veel aandacht te geven. Ik ga niet graag om met onbeschofte personen, ze brengen het slechtste in me naar boven en mijn moeder heeft me altijd geleerd dat ik de best mogelijke versie van mezelf moet zijn. En daarmee bedoelt ze niet dingen zoals de beste resultaten halen op school, of beter gekleed gaan dan een ander, maar je op je menselijkst gedragen en proberen aardig te zijn tegen iedereen. Helaas heb ik volgens mij een korter lontje dan mijn moeder. Ik vlieg dan wel niet snel uit tegen iemand, maar ik kan het niet verstoppen als ik kwaad ben. Dat kan ook moeilijk, als je plots blauw aanloopt en tegen de vlakte gaat.
“Zaal drie. Daar kan je alles in orde maken. De zaal is al open. Ik zie je zo bij de eerste samenkomst, succes.”
Ik knik zachtjes, maar de kans om de vele vragen die door mijn hoofd spoken te stellen krijg ik niet, gezien Daria al meteen naar het brutale meisje toe gaat. Ik voel me een beetje in de steek gelaten, en kijk even om me heen. Zonder dat ik het kan tegenhouden, glijdt mijn blik naar de richting waaruit ik ogen op mijn lijf voel branden. Het is een jongen, een niet onaantrekkelijke jongen. En ik wil niet dat hij naar me kijkt. Ik richt mijn blik op de mannelijke begeleider en vang nog net op hoe hij vraagt onze mobieltjes in een zak te doen. Dat hij mijn koffer later zal controleren deert me niet, ik heb niks te verbergen. Gehoorzaam haal ik mijn mobiel uit mijn broekzak, schakel hem uit, haal mijn simkaart er uit en stop die in mijn portefeuille. Ik steek mijn mobiel weer in elkaar en doe hem in de zak. Het is niet dat ik van plan ben mijn simkaart in een andere mobiel te steken, maar ik zou gewoon niet graag al mijn contactgegevens kwijt raken mocht er wat met mijn telefoon gebeuren. Met een zucht draai ik me vervolgens om. Nou, dan moest ik maar eens op zoek gaan naar mijn hut. Ik loop terug naar de plaats waar ik mijn koffer heb achtergelaten, en waar Daria mij op mijn beurt achterliet om met het welgebekte meisje te gaan praten. Ik til hem op en verlaat rustig de cafetaria. Zodra ik buiten ben, geef ik mijn ogen goed de kost. Het is hier prachtig. Het lijkt alsof het kamp een cirkel van licht is, gevangen tussen het donker van de bomen eromheen. En ik kan de bomen ruiken. Genietend van mijn omgeving, begeef ik me naar de hutten toe.
"Jaime!" Ik schrik me rot en kijk om me heen om Tiernan als een gek op me af te zien stormen. Hij heeft mijn gitaar in zijn handen. Die moet ik in de auto vergeten zijn. Voor hij het ding in mijn handen stopt, neemt hij me stevig in zijn armen.
"Je bent sterk genoeg om dit aan te kunnen, broertje. In dit kamp zul je met twee kanten te maken krijgen, kies alsjeblieft voor degene die het best aanvoelt," fluistert hij in mijn oor, voor hij me los laat. Opnieuw heeft hij die vreemde blik in zijn ogen van eerder. Het feit dat hij me broertje noemde jaagt me een beetje angst aan. Tiernan is nooit zo zachtaardig tegen me. Ik knik zachtjes, teveel in de war om tot een zinnige zin te komen. Nadat mijn broer me een kus op het voorhoofd gegeven heeft, blijf ik verbaasd even staan. Uiteindelijk vind ik dan toch de kracht om mijn ledematen weer in beweging te krijgen, en zet ik mijn zoektocht naar mijn voorlopige onderkomen verder.
Ik moet even zoeken, maar uiteindelijk heb ik toch de juiste gevonden. Een zucht van opluchting rolt over mijn lippen, voor er een glimlach op verschijnt. Het is de hut met zicht op het meer. Dat hij in het midden van het kamp staat, vind ik ook alleen maar een voordeel; overal dichtbij. Wanneer ik echter de deur open doe, voel ik me een beetje teleurgesteld. Stapelbedden. Ik hoop maar dat er niemand boven mij komt liggen. Want als ik bovenaan zou slapen, zou ik met mijn slaperige kop zeker weten tegen het plafond aan botsen.
Ik laat mijn blik even rond gaan, en kies dan voor een bed in de hoek van de kamer. Ik leg mijn koffer onder mijn bed en ga even zitten, uitpakken doe ik later wel. De woorden van Tiernan spoken door mijn hoofd, en ik kan er kop noch staart aan krijgen. Hij zag er zo breekbaar uit.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Hee, ik post zo meteen weer, maar mijn internettoegang en ik zijn sinds de afgelopen week geen vrienden meer.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Post maar wanneer je tijd hebt (: en jouw verbinding is niet lief! ):

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.