Blaise Wolf Hunter
De hand die Alice naar me uitsteekt deed me even niets, ik merkte het niet eens op. Alleen de gedachte dat Zane Avery iets aan zou doen maalden door mijn hoofd heen, maar dat zou hij toch niet echt doen? Anders had Avery hem ook niet op haar verjaardag uitgenodigd. Het stelde me wel iets gerust, maar hoe hij er nu bijstond, ik weet het niet meer. Het pistool had ik op zijn hoofd gericht, maar ik voelde geen voldoening, enkel frustratie en iets van woede. Zane had kort geknikt, maar met een kille, dodelijke blik in zijn ogen. Misschien moest ik mijn heethoofdige gedrag en gedoe even afkoelen door iets, maar de laatste tijd kon Alice dat wel. Ondanks dat dat ze me nog altijd pissig kon maken met haar gedrag, zoals nu. Dit was zo'n moment. Ze kwam vanachter mijn linkerzij vandaan en zet zich nu volledig naast mij, waarop ik een korte, haastig blik op haar werp. Wat was zij nu van plan?
“Het is simpel.” Begint ze te spreken op een neutrale toon. “Jullie willen Yurian enkel omdat jullie een gijzelaar nodig hebben. Hij is niets van waarde.” Op deze woorden moet ik iets grinniken, maar houd me vervolgens in. “Hij kan niets. Als jullie hier echt mee door willen gaan, laat hem dan vrij en neem mij met je mee.” Mijn blik richt ik even op Yurian en dan op Zane. Yurian leek ietwat beledigd te zijn, maar Zane begon zacht te lachen en keek even naar de andere tovenaar. Wanneer haar woorden echter bij me naar binnen gedrongen zijn, kijk ik direct naar haar, waardoor mijn hand met het pistool erin omlaag gaat. “WAT?” roep ik uit, misschien iets te hard, de andere totaal negerend. Het kan me niet eens schelen wat ze hierbij denken, aangezien ik haar niet kwijt wil. Fuck alles wat ik in het bos zei. “Wat een roekeloze actie, Alice. Daar komt helemaal niets van in.” Sis ik naar haar toe, waarna ik iets snoof.
“Grapjas.” Snauwt Zane, maar ik let er niet eens op en grom alleen terwijl mijn blik op haar gericht is. “Het enige wat wij willen is hier veilig wegkomen, we hoeven geen gijzelaars te hebben. Dit is het plan en jullie kunnen je er maar beter aan houden, anders is het over.” Door deze woorden richt ik me toch naar Zane toe en haal mijn pistool langzamerhand weer op. Het is maar goed voor hem dat hij het niet heeft aangenomen. Zijn dreigende blik gleed wel kort over me heen, maar het kan me niet schelen. “Wij gaan straks naar buiten, met Yurian. Jullie blijven hier voor tenminste dertig minuten. Als wij ver genoeg zijn, laten we Yurian los en dan komt hij naar jullie toe. Volg ons maar niet, dan zullen er meerdere doden vallen.” Zijn stem klinkt kil. Yurian vraagt zacht iets maar ik kan het niet goed horen, of het nog door mijn woede komt of niet.
Er heerst een korte stilte, terwijl ik mijn kaken verstrak en tegelijkertijd Alice iets achter mij schuif. Mooi niet dat zij weer met haar koppige, mooie hoofdje hiertussen komt. “Ik vind dat een goed idee,” zegt er opeens iemand en ik kijk naar diegene. Het was die andere tovenaar, Kyle. “Het laatste wat wij willen is dat er gewonden vallen, laat staan dooien. Maar als jullie ons volgen laten jullie ons geen keus.” Hierop rol ik mijn ogen geërgerd en kijk toe hoe hij zijn blik naar Angel laat glijden. “Natuurlijk vind jij het een goed idee,” snauwde ik naar hem, terwijl ik me iets naar hem toe draaide. “Jij bent een tovenaar, dan kies je partij voor Zane.” Vervolgde ik grauwend verder, waarna ik me op Zane richtte, die het had gezegd. “Wij kunnen jullie niet vertrouwen. Wie zegt dat hij ongeschonden blijft in die dertig minuten en anderen? Er is geen garantie dus ik sla het af.” Grauw ik naar hem, waarbij ik een dreigende stap dichterbij zet.
†
Frodo
.