[RPG16+] Rough | 1 - Speeltopics

Rough is een behoorlijk dreigende gang, die in New York City geplaatst zit. Een gang waar je niet zomaar toegelaten word, je moet sterk zijn, je moet hard zijn en bovenal geen softie. Als je eenmaal toetreed bij deze gang, zit je er voor je leven aan vast. Dit word ook benadrukt met een tatoeage die ze allemaal hebben, een kruisje met een R achter hun oor. Ze gebruiken drugs, drinken, vechten en verkrachten, de meest vunzige dingen komen uit hun zieke geesten met elk hun eigen geheimen.
Sinds kort hebben ze een nieuwe verblijfplaats, een grote mansion aan de rand van de stad, aangezien hun vorige plek verwoest is. De mansion is echt geen knusse plek om rond te hangen. Er is alleen nog iets vreemds aan dit huis buiten de normale gevaren, als het donker word, lijkt alles anders te zijn. Helaas moeten ze zich er een tijdje terug trekken, omdat ze veel man kwijt zijn en moeten wachten tot de gemoederen gedaald zijn in de stad.

Regels:
- 16 + en dat soort dingen zijn allemaal meer dan toegestaan, vergeet niet dat het een gang is. Seks, geweld en vloeken zullen regelmatig voorkomen.
- Zorg ervoor dat je karakter geen softie is en houd je eraan! Degene die meteen zoetsappig gaan doen worden er zonder pardon uitgegooid.
- Het minimum is acht regels en er zal ook op gelet worden. Na elke korte zin een enter telt dus niet als acht regels. Probeer het wat meer op te vullen.
- Niet teveel offtopic, dat mag altijd in het rollentopic, maar niet in het speeltopic.
- Alsjeblieft geen mensen die snel stoppen of het snel te druk hebben.
- Alleen met je eigen karakters spelen en besturen!
- Alleen ik maak nieuwe topics aan.
- Geen Mary Sues.
- Geen onnodig gequote van reacties omdat je sneller een antwoord wilt, je wacht maar even of je post iets in zijn of haar gastenboek. Ook niet om een reactie op iemand anders te geven, met een quote en dan je reactie eronder. Dit rekt de pagina's onnodig uit.
- Ga zo weinig mogelijk offtopic!

Rollen:

Mannen:
- Robert Mandell "Sir" Uchiha - leider
- Lucas Afon Romanoff "Afon" CyberLord
- Brian Donovan "Revenger" Tortura | Arachno
- Esteban Andreo Diego Fernandez "Diego" Lifeisajoke
- Lose Vick Dice "Lose" MissNoek
- Dylan Charlie Trevor "Trev" Sylvesti
- James Zack Silvas Coockies
- Jofery Cilano Mikaelson "Mick" Number

Vrouwen:
- Wynter Blake Harvelle Neiva - rechterhand
- Nahrin Lilith Nightingale "Night" Assassin
- Scarlett Tempest Morose "Scar" Tortura | Arachno
- Amber Babette Logan "Babydoll" Lifeisajoke
- Florence Ivy Knight "Curly" MissNoek
- Rosalie Aria Angels "Rose" Coockies
- Coraline-Jane Wisely "CJ, Wise" Number

Rollentopic

Het begin:
Het is weer ochtend, rond 10 uur. Elke nacht word vreemder en vreemder, toch kunnen ze moeilijk gaan klagen. Nachtmerries, gangen die lijken veranderen, deuren waar achter vreemde dingen zitten of niet de kamer die je had verwacht. Iedereen heeft een eigen kamer, het huis is groot en oud. Beneden is voor iedereen een gedeelde plek met de normale dingen. De inrichting is nog redelijk sjofel omdat ze er nog niet zo lang zitten en niemand nog echt de moeite heeft gedaan om er echt iets van te maken.

[ bericht aangepast op 18 nov 2012 - 20:53 ]

---

Your make-up is terrible

Amber Babette Logan || Babydoll.

Ik keek op en knikte. Voorzichtig legde ik de partituren terug neer, voordat er nog iets anders doms kon gebeuren waarvan ik de schuld kreeg, en liep naar de versterking. Ik ging op mijn hurken zitten en trok de kabel er uit waarna ik terug opstond en hem in het paneel stopte. Ik bleef er even naar kijken waarna ik begon te grijnzen, "Geen brand, dat ik volgens mij een goed teken". Ik liep achteruit voordat er nog iets kon omvallen of zomaar in brand kon vliegen, bij mij wist je maar nooit, en ging op het bureau zitten. "Als dit ding doorzakt, dan snap ik echt niet wat ik verkeerd doe in deze wereld" zei ik met een serieuze blik in mijn ogen. Ik ging zitten in kleermakerszit, zoals daarnet, en zuchtte opgelucht toen het ding niet eens begon te kraken of iets anders. Ik haalde mijn hand door mijn schuine frou die te kort was om in de vlecht te zitten en haalde een speldje uit mijn skinny. Het was zo'n schuifdingetje. Door de zwarte kleur was het zo goed als niet zichtbaar in mijn haar. Ik maakte mijn losse lokken vast bij de vlecht en glimlachte. Daar had ik ook geen last meer van. Ik likte even over mijn lippen heen waarna ik mijn tanden erin zette. Volgens mij zou het niet zolang meer duren voor we naar de stad konden, tenminste, als er niets misging. Oké, misschien was dit niet iets voor mij. Als ik zelf niets kon doen, op dingen kapotmaken na, dan was het niet goed voor mij. Ik kon echt niet stilzitten. Een liedje dat in mijn hoofd zat zorgde ervoor dat ik zachtjes bewoog op de melodie van het liedje. Niet het dansen dat vreemde mannen van me gewoon zijn, ik bedoelde maar dat dat een beetje gênant zou zijn aangezien Dylan me nog nooit had zien dansen. Ik vond het in het begin een beetje raar en stelde me er vragen bij, maar weet je, alles wendde, geloof me maar.

[Ik moet helpen schilderen met mijn broer, oh god --"]

[Winchesterr --> Neiva]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

CyberLord goes Oromis

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Dylan Charlie Trevor "Trev"
Ik glimlachte. "Dank je" Ik grinnekte nog even bij haar opmerking en begon toen te spelen. Het ging echt goed, vreemd genoeg. Vaak moest ik het echt 4 of 5 keer doen voor het er goed op stond, maar nu ging de eerste track direct fijloos en de tweede na 2 keer. Het was echt ongelofelijk hoe probleemloos mijn vingers over de snaren gleden. het leek wel of ik een geluksengeltje bij me had. Ik sloeg de opnames op en brandde ze toen snel op een schijfje. Toen ik dat eenmaal had begon ik alles netjes op te ruimen. "Normaal gaat dit niet zo makkelijk hoor, volgens mij heb ik gewoon een goede dag." zei ik glimlachend tegen haar terwijl ik mijn gitaar en paneel in de koffer deed en die dichtklapte. Ik dacht dat het aan haar lag, maar dat zei ik niet. Ik speelde altijd beter voor publiek of andere mensen die me beoordeelde life dan op band. Dat was altijd zo geweest. Zeker voor mooie meiden, dan ging het spelen het best en het makkelijkst. Ik wist niet hoe het kwam. misschien de testosteron ofzo, of misschien zat het in mijn opvoeding, maar het was zo, en daar was ik ook wel blij om, aangezien de exames gewoon live voor mensen waren. Ik klikte het slot dicht en pakte toen zowel de koffer als het schijfje als de tablaturen op. Ik keek naar Amber. "Zullen we dit stinkende oefenhok verlaten en lekker de stad in gaan? Dan tracteer ik op koffie." Ik maakte de krakende deur open en liep naar de leraar. 'Astublieft" zei ik terwijl ik alles inleverde. Hij keek me wat verbaast aan, maar glimlachte toen toch. "Misschien meot je vaker een meisje meenemen, Dylan. Dan ben je ten minste snel klaar. ga nu maar lekker weekend vieren. Hopelijk zie ik je maandag." Ik knikte even naar hem en keek toen naar Amber. "Kom je?" Ik wist nog wel wat plekken in de stad waar ze aan de slag kon. Ik wist neit of ze mijn connecties wilde aannemen, maar ik kon het altijd voor haar proberen.

---

Bowties were never Cooler

Ik wacht nog steeds op een reactie van James...

---

Your make-up is terrible

Amber Babette Logan // Babydoll

Ik liep hem rustig achterna en sloot de deur. Hij had we gelijk hoor, dat hokje stonk echt. Zeker in vergelijking met zijn geur. Vat me niet verkeerd op, ik was geen stalker of freak, maar Dylan rook altijd goed, geen idee hoe hij dat deed. Misschien lag het aan zijn shampoo of douchegel. Miscchien zelfs beide. Of het kwam door de combo van zijn wasproducten samen met zijn parfum en deo. Ik dacht toch dat hij die beide aandeed, al wist ik dat niet zeker ... Oke, ik kwam echt over als een freak nu. Ik begon te lachen door de opmerking van zijn leraar waardoor een rij witte tanden zich blootstelden. ''Ik wist dat het aan mij lag dat je zo snel werkte'' zei ik met diezelfde lach, waarna ik hem een speelse knipoog schonk. Vrolijk liep ik met hem het gebouw uit en snoof de bekende frisse lucht op die ik soms echt eens nodig had. ''Weet je, de volgende keer moet je echt jouw parfum of deo meenemen, misschien wel beiden, jij ruikt naemlijk zoveel beter dan dat hokje''. Vreemd compliment ? Niet echt, ik had al vreemdere gezegd tegen mensen, als ik al een compliment gaf want meestal had ik geen zin om daar over na te denken. ''Mag er bij die koffie ook iets om te eten ? Desnoods betaal ik dat zelf, of deel ik met jou, maar het probleem is dat dit kleine meisje veel eet'' zei ik op een serieuze toon. Ik was ook serieus. Ik at echt veel ... Roken hielp daar meestal tegen maar soms niet, zoals nu, wist ik uit ervaring van mezelf.

Yeah en ik nog steeds op die van Jofery.

---

No growth of the heart is ever a waste

[Assassin {Nikki toch?} sorry dat ik zolang niet heb gereageerd. Ik zit midden in een toetsweek en school is een beetje hectisch. Je mag van mij gewoo naar ieman anders gaan. Ik reageer vrijdag weer, maar vanaf volgende weevdinsdag is de toetsweek afgelopen en ben ik veel actiever. Dus aan jouw de keuze wat je doet, wachten Op vrijdag of gewoon al eerder weg laten Gaan. Het maakt mij niet uit. Nogmaals sorry! ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Dylan Charlie Trevor "Trev"
Ik grinnekte en liep met haar mee naar buiten. Ik snoof de frisse lucht op en haalde toen een pakje cigaretten uit mijn zak. Ik wist hoe slacht ze voor me waren, maar dat maakte me vrij weinig uit. Ik wist er op school vanaf te blijven, maar daarbuiten had ik er meestal toch wel een tussen mijn lippen zitten. Een pakje per twee dagen ging er zeker wel door. Ik stak hem net op toen ze me een compliment maakte over hoe ik rook. Een beetje vreemd, maar ik nam het maar als een goed iets. Ik hield mijn pakje cigateytten naar haar uit terwijl ik een keer diep inademde. Zo lekker de eerste cigaret na school. Zeker als de dag voortkroop groeide mijn verlangen steeds groter naar een cigaret. "Tuurlijk mag je er wat bij. Ik verga ook echt van de honger." Mompelde ik langs de cigater heen en de rook vormde kringeltjes in de lucht. Mijn ontbijt was niet meer dan een muesli reep geweest en nu was het al weer 3 uur. Ik ademde weer diep in door de cigaret en keek toen naar haar terwijl we rustig door de stad slenterde. We namen de achterafweggetjes naar de binnenstad. Op deze tijd van de dag kon dat vast wel en het was zo veel sneller. Om eerlijk te zijn voelde ik me nu echt gelukkig: De zon op mijn hoofd, een cigaret in mijn mond, mijn gitaar in de hand en een mooie meid naast me in een achterafsteegje zonder problemen. Als het zo voor altijd zou kunnen zijn was mijn leven perfect. Natuurlijk kon dat niet, dat wist ik zelf ook, maar voor nu droomde ik toch een beetje weg in die wereld.

---

Bowties were never Cooler

Assassin schreef:
Nahrin Litlith Nightingale "Night"

James lacht even. "Nee, als ik nu zou eten, kots ik hier de boel onder." zegt hij, waardoor ik grinnik omdat ik het maar al te goed kan begrijpen. Ik ben vanmorgen al behoorlijk over mijn nek gegaan zonder te eten. Maar een kater bestrijd je met drank en pijnstillers. Hij kijkt me even aan en bijt op zijn lip, waarna hij van mijn schoenen weer terug naar mij kijkt. "Nee, niet goed geslapen nee." Hij wrijf vermoeid over zijn gezicht met zijn handpalmen en gaapt even. "Ben pas toen het licht werd in slaap gevallen en dan al zo vroeg op. Tuurlijk feest ik wel is door, maar nu valt het... zwaar." Hij kijkt me aan en glimlacht even.
"En een beetje last van alle alcohol en alles." glimlacht hij en ik knik begrijpend. Dat kan je behoorlijk slopen 's morgens. '"Dank je voor het zeggen hoor, dat bevestigde al mijn vermoedens." zegt hij met een scheve grijns en kijkt me aan. Ik lach zacht. "Graag gedaan hoor, James." grijns ik naar hem. "Je was gister inderdaad bijhoorlijk stoned." Na zijn woorden worden mijn ogen even groot en kijk ik hem verbaasd aan. "Shit, was het dan zo erg?" vraag ik aan hem en ik zuht, waarna ik iets onderuit zak. "Pfft, ik weet er helemaal niets meer van volgens mij. Heb ik nog stomme dingen gedaan?"
Ik rook mijn sigaret op en kijk eventjes om mij heen. Waarom zijn er overal zoveel sigaretten en zo weinig asbakken? Dan kijk ik naar mijn hand, waar ik vaak sigaretten op uit druk. Er tekenen zich verscheidenen littekens op af daarvan en ik wil de meubels hier ook niet beschadigen of vuil maken, dus druk ik hem weer uit mijn hand op, om de sigaret met een onschuldige blik in mijn ogen op tafel te leggen. "Iemand zou eens asbakken moeten kopen." murmel ik en ik geef James een klein glimlachje.

James Zack Silvas

Ik glimlach even. 'Je hebt geen stomme dingen gedaan zoals ik weet,' mompel ik nadenkend, maar schiet dan in de lach. 'Eerlijk ik herinner me er ook helemaal niks meer van, nou ja, de helft niet meer. Ik weet alleen dat je behoorlijk stoned was, maar ja, meer weet ik ook niet. Aan het gevoel te merken dat ik nu heb, was ik zelf ook behoorlijk heen en dan het niet slapen. Als ik niet op pas val ik nog staand in slaap,' grinnik ik. Lachend kijk ik haar aan. Ik zak nog wat meer onderuit en volg haar bewegingen. Ik trek mijn wenkbrauw op als ik haar hand zie. Nee, ik zou het gewoon niet op mijn lichaam uitdrukken, maar op die van iemand anders. Als ik diegene niet kende dan he. En als ze gingen zeuren kregen ze een klap. Ik had geen behoeftes aan littekens. 'Ja, ik denk dat dat handig is als we jouw niet je hele lichaam willen laten gebruiken voor het uitdrukken van je sigaret,' glimlach ik en kijk haar aan. Ik speel een beetje met mijn aansteker en kijk naar het vuur. Ik sta moeizaam op en rek me uit. 'Ik ga even wat drinken halen,' mompel ik. Ik strompel naar de keuken en rek me uit. 'Morgen,' mompel ik tegen iedereen in de keuken. Ik trek de koelkast open en staar even een tijdje gewoon naar... Ja, naar de inhoud van de koelkast om de koelkast vervolgens weer dicht te gooien zonder iets te pakken. Ik had namelijk ook nergens zin in, maar wilde toch wat drinken.... Maar wat? Ik doe de koelkast weer open en pak er dan toch een fles drank uit.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Sorry, sorry sorry. Ik maak het topic weer levend, kaboem.]

Brian Donovan "Revenger".

Ochtend, rond tienen schat ik, hoewel het ook later kan zijn. Na vannacht heb ik nauwelijks kunnen slapen, omdat er nog van alles door mijn gedachten zweeft. Vannacht was raar, ondanks dat ik op dat exacte moment niet helder had na gedacht erover. Ik kon het namelijk niet laten om weer drugs te gebruiken namelijk, een soort verslaving van mij. Al is het iets dat ik niet toe kan of wil geven, zeker niet als iemand ernaar vraagt. Het is niet echt vragen hier, iedereen doet gewoon waar hij of zij zin in heeft. Maar als ze mij voor het grootste gedeelte maar met rust laten, dan komt alles goed. Ik ben er voor de anderen, omdat we er voor elkaar zijn, maar over het algemeen houd ik mezelf graag afzijdig. Zeker aangezien ik niet zomaar iedereen vertrouw.
Ik begeef me naar beneden, iedereen heeft een eigen kamer hier, en wanneer ik eenmaal beneden ben, plof ik neer op de bank en gooi mijn benen op de tafel. Scarlett, ze heeft de bijnaam Scar, zit er ook. Ze zit op de andere bank helemaal in elkaar gedoken en in zichzelf te mompelen. Het lijkt wel alsof zij ook drugs genomen heeft, net pas, maar volgens mij doet ze daar niet aan dus zet ik snel de gedachtes weer opzij. ‘Yo,’ mompel ik naar haar en knik even ter begroeting. Het was geen uitgebreide begroeting, maar zelfs dit was al genoeg voor mij. Ze richt haar hoofd op richting mij en een met een vaag grijnsje krult ze haar smalle lippen om. Dit geeft een eng beeld, alsof ze een pop is waar de touwen aan getrokken worden. Raar wijf soms. ‘Waar zijn de anderen?’ Vervolg ik dan haastig verder, een grommende ondertoon. Scarlett antwoord niet direct, waarom had ze ook alweer als bijnaam “Scar”? Ik wilde het niet eens weten, denk ik. Ik vond haar al een vaag wijf, ze reageerde elke keer met een andere persoonlijkheid en dan had ze die vreemde grijns op haar lippen…
Ze zegt nog steeds niets, waardoor ik haar een dwingende blik op leg. Hierop kijkt ze me dodelijk aangenaam aan, maar wijst dan naar buiten, zonder nog iets te zeggen. Hierna keert ze zich weer in haar eigen wereldje en sluit haar ogen.

---

†

[Is het goed dat Florence Lose vermoord? Ik heb namenlijk al vanaf het begin een idee, maar ik bleef wachten tot het juiste moment. Nu niemand meer reageert (Ik heb zelf beschamend genoeg dit topic verwaardeloost.) wil ik dat stukje nu wel plaatsen, maar ik moet eerst wel weten of dat goed is.]

[ bericht aangepast op 15 dec 2012 - 16:06 ]

---

Reality's overrated.

[MissNoek ---> Caleo]

---

Reality's overrated.

[Ik heb dit stukje toch maar geplaatst en als Lose niet dood mag zijn is hij gewoon zwaargewond ofzo.]

Florence Ivy Knight "Curly"

"Hello Curly." Door de stem van Lose word ik met een schok wakker. "Ga weg." Brom ik. "Nee," Hij streeld over mijn bovenbeen en ik grijp mijn mes stevig vast. Ja ik slaap met een mes, maar je weet maar nooit. Dus dat geeft me een veilig gevoel. "Ga weg." Herhaal ik op een nog dwingendere toon. "Nee, ik ga pas weg als ik krijg wat ik wil." Zegt Lose nonchalant. "Nooit." Zeg ik uidagend ik ik hou mijn mes voor zijn gezicht. "Oh, dat zou ik maar niet doen." Hij toont me zijn zwaard. Ik grom. "Moet ik dáár bang voor zijn, komop zeg." Zeg ik spottend. "Oh my little fighter, je wilt toch niet dat hier wat mee gebeurt." Lose grijnst gemeen en houd me Mai haar ketting voor. Ik moet mijn best doen om niet in woede uit te barsten. "Geef me wat ik wil." Zegt Lose dwingend. "Nooit, nog nooit is het iemand gelukt, en jou gaat het dus ook niet lukken!" Sis ik. "Oh jawel hoor. Van wie was deze ketting ook al weer. Mai?" Bij de naam 'Mai' houd hij een foto van mij en haar omhoog. En houd er een aansteker onder. "Dát zal ik niet doen." Zeg ik dreigend. "Toch wel." De foto van Mai en mij gaat in vlammen op. Met ieder beetje as word mijn woede nog sterker. Met iedere vonk de dwang om hem te doorboren met mijn mes nog groter. "Je werkt mee, anders gaat deze ketting er ook aan." Met die woorden heeft hij mijn woeden zover gekregen dat ik hem omver gooi, grijnzend kijkt hij me aan. Maar dan begint hij terug te vechten. Hij heeft betere wapens en steekt dan ook in mijn arm. Het doet pijn, maar nergens laat ik me door tegen houden. Het lijkt alsof de grote, sterke, machtige en goed bewapende Lose wint. "Now are you mine, slut." Grijnst hij als hij me met zijn zwaard tegen mijn keel tegen de muur drukt. "Nee hoor, zeg maar dag tegen je fucking leventje." Lach ik. Lose zijn ogen worden te groot als hij me doorheeft. Te laat, want zijn bloedspetters komen tegen de muur, tegen mij, op de vloer. Ik geef hem een schop als hij op de grond licht en steek mijn mes in mijn broekzak. Ik kijk naar de wond op mijn arm en bind er een lap omheen. Zonder wat te zeggen loop ik naar beneden, met mijn bebloede kleding nog aan.

[ bericht aangepast op 22 dec 2012 - 15:22 ]

---

Reality's overrated.

[Silence...]

---

Bowties were never Cooler