[RPG16+] Rough | 1 - Speeltopics

Rough is een behoorlijk dreigende gang, die in New York City geplaatst zit. Een gang waar je niet zomaar toegelaten word, je moet sterk zijn, je moet hard zijn en bovenal geen softie. Als je eenmaal toetreed bij deze gang, zit je er voor je leven aan vast. Dit word ook benadrukt met een tatoeage die ze allemaal hebben, een kruisje met een R achter hun oor. Ze gebruiken drugs, drinken, vechten en verkrachten, de meest vunzige dingen komen uit hun zieke geesten met elk hun eigen geheimen.
Sinds kort hebben ze een nieuwe verblijfplaats, een grote mansion aan de rand van de stad, aangezien hun vorige plek verwoest is. De mansion is echt geen knusse plek om rond te hangen. Er is alleen nog iets vreemds aan dit huis buiten de normale gevaren, als het donker word, lijkt alles anders te zijn. Helaas moeten ze zich er een tijdje terug trekken, omdat ze veel man kwijt zijn en moeten wachten tot de gemoederen gedaald zijn in de stad.

Regels:
- 16 + en dat soort dingen zijn allemaal meer dan toegestaan, vergeet niet dat het een gang is. Seks, geweld en vloeken zullen regelmatig voorkomen.
- Zorg ervoor dat je karakter geen softie is en houd je eraan! Degene die meteen zoetsappig gaan doen worden er zonder pardon uitgegooid.
- Het minimum is acht regels en er zal ook op gelet worden. Na elke korte zin een enter telt dus niet als acht regels. Probeer het wat meer op te vullen.
- Niet teveel offtopic, dat mag altijd in het rollentopic, maar niet in het speeltopic.
- Alsjeblieft geen mensen die snel stoppen of het snel te druk hebben.
- Alleen met je eigen karakters spelen en besturen!
- Alleen ik maak nieuwe topics aan.
- Geen Mary Sues.
- Geen onnodig gequote van reacties omdat je sneller een antwoord wilt, je wacht maar even of je post iets in zijn of haar gastenboek. Ook niet om een reactie op iemand anders te geven, met een quote en dan je reactie eronder. Dit rekt de pagina's onnodig uit.
- Ga zo weinig mogelijk offtopic!

Rollen:

Mannen:
- Robert Mandell "Sir" Uchiha - leider
- Lucas Afon Romanoff "Afon" CyberLord
- Brian Donovan "Revenger" Tortura | Arachno
- Esteban Andreo Diego Fernandez "Diego" Lifeisajoke
- Lose Vick Dice "Lose" MissNoek
- Dylan Charlie Trevor "Trev" Sylvesti
- James Zack Silvas Coockies
- Jofery Cilano Mikaelson "Mick" Number

Vrouwen:
- Wynter Blake Harvelle Neiva - rechterhand
- Nahrin Lilith Nightingale "Night" Assassin
- Scarlett Tempest Morose "Scar" Tortura | Arachno
- Amber Babette Logan "Babydoll" Lifeisajoke
- Florence Ivy Knight "Curly" MissNoek
- Rosalie Aria Angels "Rose" Coockies
- Coraline-Jane Wisely "CJ, Wise" Number

Rollentopic

Het begin:
Het is weer ochtend, rond 10 uur. Elke nacht word vreemder en vreemder, toch kunnen ze moeilijk gaan klagen. Nachtmerries, gangen die lijken veranderen, deuren waar achter vreemde dingen zitten of niet de kamer die je had verwacht. Iedereen heeft een eigen kamer, het huis is groot en oud. Beneden is voor iedereen een gedeelde plek met de normale dingen. De inrichting is nog redelijk sjofel omdat ze er nog niet zo lang zitten en niemand nog echt de moeite heeft gedaan om er echt iets van te maken.

[ bericht aangepast op 18 nov 2012 - 20:53 ]

---

Your make-up is terrible

Assassin schreef:
[Eh, het is niet de bedoeling dat je er nog meer mensen bij gaat verzinnen... Er zitten al heel wat mensen in de gang, hij is al uitgedunt vanwege een oorlog en dat soort dingen en als iedereen het doet, bestaat de gang straks uit weet ik veel hoeveel personen en weet niemand meer wie wie is.]

Ohfack, I just did . Pff, empies die post wijzigen.

---

No growth of the heart is ever a waste

Dylan Charlie Trevor "Trev"
Ik glimlachte toen ze zei dat ze mee wilde gaan. Ik at de laatste paar happen mueslireep snel op en ging toen even met mijn hoofd onder de kraan hangen om wat te drinken. Ik haalde mijn hoofd toen weer onder de kraan vandaan. "Ik denk dat we zoi wel moeten gaan, het is namelijk nog best eventjes lopen." De laatste keer dat ik deze weg had gelopen was ik op de terugweg verwikkelt geraakt in een straat gevecht. Mijn gitaar had het gelukkig overleefd, en een van de gastjes waartegen ik vocht niet, maar daatna had ik wel een week in coma geleden en daarna had ik nog een maand ofzo problemen gehad met ook maar de kleinste handelingetjes verrichten. Nu, twee maanden verder, ging alles weer perfect en waren de enige tekenen die ik eraan over had gehouden wat littekens en hechtingen. Een van mijn klasgenoten had jammer genoeg gezien dat ik knock-out werd geslagen, de rest gelukkig niet, anders zat ik nu in de bak, maar goed. Een aantal van de andere bende waren de bak in gedraait voor poging tot moord. Mijn mentor wilde het nu er met me over hebben. Ik hoopte maar niet dat dit weer eens een zo'n pas goed op jezelf en zorg dat je weg blijft van dat soort gasten, gesprek werd. Daar had ik dus absoluut geen zin in. Ik zette me af van het aanrecht en pakte mijn gitaar koffer weer op. "Kom je?" vroeg ik aan haar. Ik zou straks haar naam wel vragen... Al herkende ik haar wel. Volgens mij was het iets van Amber of Angel ofzo, in ieder geval iets met een A.

---

Bowties were never Cooler

Amber Babette Logan. || Babydoll.

Ik knikte en wachtte rustig dat hij klaar was met eten. De keuken was net als al de rest van het huis helemaal afgeleefd. Het was een wonder dat we stromend water hadden. Ik betwijfelde dat het gezond was om er van te drinken, maar dat was wel het laatste waar we aan dachten. Ik haalde een hand door mijn haren en likte even over mijn lippen heen. Ik vroeg me af hoe lang dit huis al leeg stond. Ik vroeg me af of het wel een huis was. Misschien was het een instelling geweest of iets anders. Mijn gedachten dwaalden af naar de nachtmerries die ik de laatste tijd had gehad. Ik wou vragen aan anderen of ze die ook hadden, maar iets in me hield me tegen. Straks vonden ze me laf en gooiden ze me uit de bende. Ik wist niet of dat zomaar kon, maar Sir kon alles. Sir was onze bendeleider, samen met een ander vrouwelijk lid. Haar naam was ik nu even kwijt, iets wat ik wel vaker had, het vergeten van namen. Ik wist niet eens de echte naam meer van Sir. "Kom je ?" hoorde ik ergens vaagjes. Toch was dat genoeg om me te doen opschrikken uit mijn gedachtestroom. Die eindeloze gedachtestroom waar ik elke keer opnieuw in kwam vast te zitten. Het was vast iets wat in de familie zat. Alhoewel, dat kon ik niet weten. Eerlijk gezegd wou ik het ook niet weten. Mijn familie was wel het laatste waar ik nu aan dacht. Ik gleed van het aanrecht af en keek even naar de gitaar in zijn hand. Ik wist nog hoeveel ruzies er eerst waren omdat Trev gitaar speelde. Zoals vele ruzies had ik me daarbuiten gehouden, want het kon me eerlijk gezegd niet veel schelen wat de anderen deden. Ik likte nogmaals over mijn lippen heen en dronk nog wat water. Ik had altijd zoveel dorst, geen idee waarom. Ik draaide me terug om en glimlachte. "Ik ben klaar".

Nahrin Lilith Nightingale "Night"

Hij kijkt me eerst twijfelend aan, maar ik ga niet meer bieden dus wacht ik gewoon tot hij instemt. Uiteindelijk zucht hij even en kijkt hij me weer aan. "Meer dan dat krijg ik vast en zeker niet of wel?" vraagt hij dan, met een lichte ondertoon van verlangen. Ik grijns licht. "Nee, dat is mijn hoogste bod." zeg ik dan. "Maar goed, dan accepteer ik je aanbod." Ik knik en schud zijn hand kort, als teken dat het bezegeld is.
Hij staat op, pakt een glas voor me en drukt die in mijn handen. Zo, die heeft wel haast. Hierna pakt hij de fles, draait hij de dop open en schenkt hij de kleurloze vloeistof in mijn glas. "Alsjeblieft Night." zegt hij met een grijns. Ik rol even met mijn ogen. "Je zou me eerder moeten bedanken." mompel ik, waarna ik het koude glas tegen mijn lippen zet en en grote slok neemt, die flink brand in mijn keel. Er speelt een tevreden glimlachje om mijn lippen heen als ik het lege glas neer zet. Ja, dit zal zijn werk voorlopig wel even doen.
Dan schuif ik richting Lucas en glijden mijn handen over zijn kruis heen, ik wind er nou eenmaal niet graag doekjes omheen. Mijn vingers glijden kort langs de rand heen en dan naar zijn riem, die ik behendig open, net zoals de rest van zijn broek. Ik streel kort over zijn boxer heen, die ik daarna een stuk naar beneden trek en zijn lid er voorzichtig uit neem. Ik zie er geen nut in om nu zijn hele broek uit te trekken. Ik zak van de bank af, op mijn knieën tussen zijn benen in. Met mijn hand maak ik trekkende bewegingen om zijn lid helemaal stijf te krijgen en als dat zo ver is, zet ik mijn mond er om heen en begin ik hem te zuigen, op een steeds sneller tempo.

---

Your make-up is terrible

Jofery Cilano Mikaelson
Het is een tijdlang stil. Ik wil net aan mijn tweede sigaret beginnen als er op de deur wordt geklopt. Mijn ogen glijden nieuwsgierig naar de deur, waar Sir inmiddels is verschenen. Ik ken hem niet anders, gezien mijn korte introduce hier en ga iets verzitten om te kunnen luisteren naar wat hij te zeggen heeft.
‘Mijnheer, ik wil dat u een team samenstelt van vijf personen inclusief uzelf en een zeker persoon onderschept bij de bar '69.’ Begint de man op zakelijke toon.
Mijn wenkbrauwen trekken samen en werpen een gevaarlijke, onpeilbare schaduw over mijn nog ongeschoren gezicht.
Een seksbar? Wat wil hij dat ik in vredesnaam ga doen? Natuurlijk weet ik het antwoord wel: ik word er constant met mijn neus opgedrukt. Toch had ik iets meer verwacht van vandaag. Helaas geen bezoekje aan de hoeren voor mij.
‘Kies uw teamleden zorgvuldig, ik wil niet dat dit misloopt.’ Ik knik hem minstens even zakelijk toe wanneer ik opsta.
‘Ik moet bekennen dat het zou helpen als u me vertelt wat u precies wilt hebben. Een informant, spion, nieuwe rekruut misschien?’ Mijn toon klinkt in tegenstelling van mijn hele gestalte vriendelijk en formeel. Dat is iets dat mijn vader me wel heeft bijgebracht vroeger.
Het zou prettig zijn om te weten wat me te wachten staat: teamleden kiezen op basis van hun kwaliteiten is op die manier een stuk makkelijk.
Bovendien wil ik weten of ik eventueel een vrouw of twee moet meebrengen om enige oponthoud te stillen.
Ik weet dat Sir nooit veel los laat over eventuele missies, toch hoop ik dat hij iets vrijgeviger zal zijn.

---

x

Dylan Charlie Trevor "Trev"
Ik glimlach naar haar en hou mijn arm naar haar uit, zoals een heer zich betaamt. Ik was dan wel een bruutvechtend bendelid, dat nooit ook maar z'n bed uit stapte zonder een mes aan zijn been, ik had wel manieren, zeker naar meisjes en dames toe. Iets waardoor mensen nog vaker dachten dat ik niet in een bende hoorde. Dan gaf ik ze vaak ofwel een knal voor hun harses of ik zette een mes op hun keel en dan was weer alles koek en ei... Behalve bij Sir. Hem en alle anderen die boven me stonden kregen altijd mijn uiterste respect. Ik kon er niet eens over denken om hem met een vinger verkeerd aan te raken. Dat mocht gewoon niet! Ik liep toen verder met haar naar de hal en de deur. Buiten was eht niet heel koud, dus een jas hadden we niet nodig. "Weet je zeker dat je mee gaat?" vroeg ik toen voor de zekerheid. Ik wilde niet dat ze problemen kreeg ofzo door met mij mee te gaan. Ik had al vaak genoeg problemen, ik wilde niet dat iemand anders door mij ook in de problemen zou komen, in ieder geval niet van Rough. Zij waren mijn familie en je familie beschermde je altijd. Ik haalde nog maar eens een hand door mijn eeuwig warrige haar en keek even naar de trap. Als Sir mij zou roepen voor een opdracht, of op zou bellen als ik op school zat, had ik dat gewoon te doen en moest ik mijn afspraak met mijn mentor voor de zoveelste keer verzetten.

---

Bowties were never Cooler

Amber Babette Logan. || Babydoll.

Ik lachte en nam zijn arm aan. Het was niet omdat je in een bende zat dat je geen respect meer moest tonen voor je bendeleden. Althans, dat vond ik toch. Buitenstaanders maakte me niet uit, ik zou zo een mes tegen hun keel kunnen zetten. Andere bendes al zeker niet. Daar deed ik het zelf met plezier. We liepen naar buiten waar het tot mijn verbazing warm was. Ik was niet gewend om zonder jas naar buiten te gaan. "Weet je zeker dat je mee gaat ?" vroeg hij. Ik keek op naar hem omdat hij, ondanks mijn redelijk lange lengte, groter was dan mij en knikte. "Tuurlijk, daar heb je familie voor, of nou ja, toch zoiets". Bij sommige mensen moest je opletten als je het woord familie liet vallen. Dat wist ik uit ervaring van mezelf. In het begin toen ik bij Rough kwam had ik hetzelfde probleem. Als je nog maar het woord dacht was ik in staat om een mes over je keel te halen, maar sigaretten en drugs hielpen daar echt tegen. Hoe langer je weg was van de bovenwereld om het zo te zeggen, hoe minder je alles miste. Je familie in de bende was dan nog het enige wat telde. Ik glimlachte naar hem zodat hij wist dat ik het echt meende en stak mijn linkerhand in de zak van mijn zwarte Skinny. "Dus, waar is die school" zei ik met een ontblote glimlach. Hij moest niet denken dat ik dit puur deed uit verveling. Ik deed dit nog wel graag, gewoon door de stad lopen. Mensen waren echt bang van je, puur om je uitstraling, iets wat mij dan weer deed lachen. Het was zo leuk om gevreesd te zijn door anderen. Ik was dan misschien een meisje maar ik liet me niet zomaar doen, door niemand niet. Met uitzondering alle mensen die boven mij stonden, als voorbeeld Sir.

Robert Mandell.

‘Ik moet bekennen dat het zou helpen als u me vertelt wat u precies wilt hebben. Een informant, spion, nieuwe rekruut misschien?’ Ik trek mijn wat gerafelde blouse recht en wrijf in mijn ogen. Mijn ogen rusten even op het dossier dat hij in handen heeft.
'Johnson's foto staat in het dossier. Hij is er een van The Five en heeft informatie die ik nodig heb. Bij 69 komen geregeld leden van The Five. Ik adviseer persoonlijk een vrouwelijk, onbekend lid als eerst naar binnen te sturen om poolshoogte te nemen, bijvoorbeeld Scarlett. Tevens adviseer ik vermond te gaan als u tot daadwerkelijke actie overgaat. Als u en uw team Johnson hebben, fouilleer hem voordat u hem naar deze locatie brengt en breng hem naar mij. Ik zal wachten in de verhoorruimte.' Ik merk dat hij me even onderzoekend aankijkt. Ik frons de wenkbrauwen even. Over het algemeen ben ik minder haastig dan nu, maar ik bevind me in een situatie waarin ik me niet veel meer tijdverlies kan veroorloven. Hoe langer we wachten, hoe groter de kans is dat we het spoor bijster raken en hoe groter de kans is dat Percy gaat lekken. Dat moeten we niet hebben. De laatste bendeoorlog met The Five heeft ons veel leden gekost en we hebben grote stukken territorium op moeten geven. Zodra we ons enigszins hersteld hebben zal ik me focussen op nieuwe ledenwerving. Zodra het grof vuil opgeruimd is.
'Over de uitbetaling; elk teamlid zal achtduizend dollar ontvangen als de missie succesvol verloopt. Nog vragen?'

---

No growth of the heart is ever a waste

Wynter Blake Harvelle
Ik word wakker van de warme zonnestralen die op mijn gezicht schijnen. Blijkbaar ben ik gisteravond vergeten de gordijnen dicht te doen, niet dat dat een grote ramp is want aan het gekraak in het huis te horen zijn de meesten al wakker. Vroeg of laat was ik daar toch wel wakker door geworden. Nog wat slaperig wrijf ik in mijn ogen waarna ik mijn bed uitrol. Gelijk pak ik het pistool onder mijn kussen vandaan. Die ik daar eigenlijk altijd heb liggen als ik slaap, dat voelt gewoon veiliger, plus dat ik dan altijd een wapen in de buurt heb als er iemand naar binnenkomt terwijl ik slapen. Ik ben een redelijk lichte slaper, dus dat gebeurt dan wel.
Dan valt mijn blik op de fles sterke drank op mijn nachtkastje en verschijnt er een brede grijns op mijn volle lippen. Gisteravond heb ik met Lucas a.k.a. Afon gepokerd, waarbij ik die fles had gewonnen. Afon zal waarschijnlijk wel nog een rematch willen hebben, maar dat kan hij vergeten. Het was sowieso al een klein wonder dat ik van hem had gewonnen, dat gebeurd vast niet zo snel nog een keer.
Nog steeds met de grijns op mijn gezicht loop ik naar het badkamertje dat bij mijn kamer hoort. De badkamer is niet erg groot maar dat maakt me niet uit, dat is beter dan een badkamer delen met iemand. Mannen zijn gewoon, tsja mannen, hun troep hoef ik niet in mijn badkamer en sommige van de vrouwen hier staan eerst een halfuur voor de spiegel, daar heb ik 's ochtends niet echt zin om op te wachten. Als in de badkamer in de spiegel kijk zie ik dat mijn haar behoorlijk warrig zit, zoals altijd. Met een lichte zucht haal ik er een borstel door heen. Daarna zit het nog steeds wat warrig, maar pech. Ik doe nog wat mascara op, trek een zwarte lijntje rond mijn nachtblauwe ogen en loop terug naar de kamer waar ik een korte spijkerbroek van de grond pluk, samen met een simpel zwart shirt en mijn leren jack die ik aantrek. Daarna trek ik mijn afgetrapte zwarte All Stars aan. Vervolgens loop ik naar beneden, en ga ik zonder eerst iets te eten de tuin in. 's Ochtends eet ik nooit echt veel, meestal niks.
In de tuin ga ik op een stenen trappetje zitten, haal ik een pakje sigaretten uit de zak van mijn jack en steek ik die aan.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Lucas Afon Romanoff ~ "Afon"

Ze rolde eventjes met haar ogen. "Je zou me eerder moeten bedanken." mompelde ze, waarna ze het glas tegen haar lippen zette en een grote slok nam. Er kwam een tevreden glimlach op haar lippen toen ze het glas weg zette. "Waarom dan? Jij wilt toch iets van mij." zei ik speels en uitdagend.
Night schoof naar mij toe en ik beet zachtjes op mijn lippen. Het was zover. God, wat haatte ik mezelf op deze momenten. Ik was dan altijd zo nerveus, voor no fucking reason. Haar handen gleden over mijn kruis en er ontsnapte een kreun aan mijn lippen. Haar vingers gleden kort langs de rand van mijn broek en een rilling schoot door mijn lichaam.
Ze maakte mijn riem behendig open en ik keek haar aan. Ik twijfelde of ik met mijn hand door haar haar kon en mocht gaan. Het was zo verleidelijk. Ze streelde kort over mijn broek heen en trok die toen een stukje omlaag. Hierna haalt haar koude hand mijn lid uit mijn broek, waardoor ik wat harder beet op mijn lip.
Night zakte van de bank af en ging op haar knieën tussen mijn benen in zitten. Ze begon trekkende bewegingen te maken waardoor mijn lid in een immens tempo hard werd. Het was te lang geleden dat ik werd aangeraakt. Maar goed, hetzelfde zou ook gebeurd zijn als ik vorige week nog aangeraakt zou zijn. Een dag misschien niet, maar daarna zou dat gevoel steeds erger worden.
Toen mijn lid eenmaal stijf genoeg was, zette ze haar mond erom heen en begon aan mijn lid te zuigen. Ik kreunde heftig en stak mijn hand in haar haren en begon het ritme van haar bewegingen, terwijl mijn ademhaling steeds heftiger werd. God, waarom moest het ook zo lekker zijn!
Ze zoog hard, ze zoog zacht, telkens weer meegaat op het ritme dat ik aangaf. Het was een heerlijk gevoel. Een perfectie compensatie voor de fles alcohol. De volgende keer zou ik haar er twee aanbieden, misschien kreeg ik dan het echte werk. Seks. Ik duwde mijn lid dieper naar binnen waardoor Night kort een paar geluidjes maakte, maar ze ging gewoon door. Het voelde geweldig en mijn spieren begonnen zich al aan te spannen en weer te ontspannen.
'Het zal niet lang meer duren totdat ik het niet meer vol hou' bedacht ik me, maar ik hield hetzelfde ritme me gewoon aan. Ik wilde het niet uitstellen, het was zo lekker. Een luide kreun ontsnapte aan mijn lippen toen het moment was aangebroken en ik mijn zaad in haar mond loodste. Ik begon heftig te hijgen van het genot en liet mijn hand levenloos op haar hoofd liggen.

[ bericht aangepast op 11 nov 2012 - 22:12 ]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Dylan Charlie Trevor "Trev"
Ik glimlachte toen ze over familie begon. Dat was Rough vanaf het begin voor mij geweest: Familie. Velen anderen hadden dat zeker in het begin nooit gevoelt, sommigen deden het zelfs nogsteeds niet. "Fijn om te weten, zusje." Zo zag ik haar nou eenmaal. Niet verkeert opvatten dat we familie waren ofzo, of dat ik niet tot sommigen van deze meisjes me wel eens aangetrokken had gevoelt, maar dat waren ze toch ook weer wel voor me. Ik wilde ze beschermen tegen de harde kern van de straatvechters en afhandelaars. Net als een grote broer zijn zusje beschermt tegen pestkoppen en verkrachters, wat een groot deel van deze gasten ook was. Ik keek even de straat door waar we nu op liepen. "Als we eenmaal in het centrum zijn het zevende blok links." Ik glimlachte en begon vrolijk te fluiten. Ik had er echt veel zin in. Op deze straten waren mensen nog wel bang voor ons, al vaak niet zo erg voor mij, in ieder geval niet in mijn schoolkleren. Dan leek ik op een van die vreemde rockster gastjes. Die hingen hier wel meer rond. Ik keek naar haar terwijl we het centrum, en dus mijn school naderde. "Mag ik je om een gunst vragen?" vroeg ik voorzichtig. Ik wist dat ik haar iets ervoor terug moest geven, maar dat maakte me nu even niet uit. Ik hoopte gewoon dat ze mijn verhaal geloofwaardig wilde maken. Ik had het verhaal wel in mijn hoofd, maar als zij het kon bevestigen en misschien nog iets beter kon uitleggen zou dat geweldig zijn. Ik hoopte in ieder geval dat ze niet tegen iemand ging zeggen dat ik bij Rough zat. Overal anders vond ik het prima dat ze het wisten, maar op school niet. Daar ging gelukkig niet iedereen me uit de weg en was niemand bang voor me. Daar was ik blij om, op school dan, anders was het wel handig.

---

Bowties were never Cooler

Amber Babette Logan. || Babydoll.

"Fijn om te weten, zusje" zei hij met een glimlach. Ik begon te lachen, zusje. Ik was waarschijnlijk even oud als hem, al wist ik niet eens meer wanneer ik precies verjaarde. "Je weet niet meer wat mijn naam is, heb ik gelijk ?" vroeg ik grijzend. Hij had me nu nog geen 1 keer genoemd bij mij naam, iets wat hij normaal wel deed. Het was gewoon grappig weet je, om tegen iemand te praten die je naam niet precies meer wist. "Mag ik je om een gunst vragen ?" vroeg hij, op een ietwat voorzichtige manier. Verbaasd keek ik hem aan. "Je weet dat je me alles mag vragen Trev" zei ik serieus. Ik wist niet waarom hij het voorzichtig vroeg. Hij wist dat ik alles zou doen wat hij vroeg, of toch bijna alles. Meestal vroeg ik wel iets terug, maar niet altijd. Als ik niets nodig had, dan kon ik ook niets vragen. Meestal vroeg ik dan zoiets als wat drugs of sigaretten, als die van mij op waren, of wat geld, maar nooit veel. Ik keek hem vragend aan en wachtte op antwoord. Het was niet dat hij me constant om gunsten vroeg hoor. Zo eens in de paar maanden vroeg hij of ik iets wou doen voor hem. Meestal deed ik het dan nog met plezier omdat Trev nooit dingen vroeg die ik niet graag deed of die onmogelijk waren.

[Fuck, ik kom hier net pas achter.]

---

†

Nahrin Lilith Nightingale"Night"

"Waarom dan? Jij wilt toch iets van mij." zegt hij speels en uitdagend. Ik kan er best op reageren met een 'er zijn genoeg anderen bij wie ik terecht kan en de wel hebben wat ik wil' maar dat doe ik niet. Er zijn zoveel dingen die er dan ineens slechter uit kunnen komen en dat heb ik er niet voor over. Vaak zijn ze nogal onvoorspelbaar. Als mijn handen over zijn kruis glijden, ontsnapt er een kreun van zijn lippen af en blijft hij op zijn lip bijten, al lijkt het hij het wel harder te doen dan eerst en niet op de slechte manier.
Zijn lid werd in een immens tempo stijf, waardoor ik me eigenlijk een beetje af begin te vragen hoelang dit voor hem geleden was. Hij kreunt heftig al ik nou eenmaal bezig ga en hij steekt zijn hand in mijn haren, om het ritme van de juiste bewegingen aan te geven. Ik doe braaf mee, om het zo snel mogelijk achter de rug te hebben. Zijn ademhaling word steeds heftiger, terwijl ik hard en dan weer zacht zuig volgens zijn bewegingen. Plotseling duwt hij zijn lid dieper naar binnen waardoor ik kort een paar geluidjes maak, gewoon omdat ik het niet verwacht had en omdat hij iets te diep gaat. Toch ga ik gewoon door en besluit ik dat ik beter nog niet kan stoppen voor hij klaar is.
Er ontsnapt een luide kreun uit zijn mond als hij klaarkomt en zijn zaad in mijn mond loost. Het liefst had ik mijn hoofd terug getrokken om het bittere goedje niet in mijn mond te kregen, maar hij heeft zijn hand nog altijd op mijn hoofd liggen. Hij begint heftig te hijgen van het genot en laat zijn hand levenloos op mijn hoofd liggen. Ik zuig hem kort na, kom dan overeind en veeg mijn mond af. God, dit vereist zoveel meer drank eigenlijk. Ik glimlach kort en ga weer op de bank zitten, waarna ik de fles plak en nog eens een flink laagje inschenk voor mezelf, die ik gelijk op drink om de bittere smaak te verdrijven met een nog bitterdere van de alcohol.
Pas daarna zeg ik iets, voor die tijd is het stil geweest. "Was dat een goede vergoeding?" vraag ik, terwijl ik het antwoord best weet, dat heb ik wel gemerkt aan zijn reactie er op. Toch vraag ik het, omdat ik daarin gewoon eerlijk ben, het is mijn bende, mijn familie en die bedrieg je gewoon niet. Zo is mijn instelling niet altijd geweest en daar heb ik een paar rake klappen voor gehad. Het is niet daardoor dat ik heb beseft dat het niet zo hoort, maar het heeft er natuurlijk wel bij geholpen. Je hoort er voor elkaar te zijn en elkaar te helpen, daar zit je hier immers voor. Zonder dat, red niemand van ons het.

[ bericht aangepast op 12 nov 2012 - 1:28 ]

---

Your make-up is terrible

James Zack Silvas

Slaperig open ik mijn ogen. Mijn gordijnen zitten, godzijdank, nog dicht. Ondanks dat vind ik het toch te licht in mijn kamer. Mijn hhoofd lijkt uit elkaar te bonzen, zo'n hoofdpijn heb ik. Ook is de misselijkheid duidelijk aanwezig en mijn vermoeidheid ook. Ik heb tot half 6 wakker gelegen. Slapen kon ik niet om een één of andere duistere reden. Ik dacht dat ik dingen zag, maar dat zouden vast de hallucinaties van de drugs wel zijn. Misschien heb ik ook wel te veel gebruikt en moet ik wat rustiger aandoen. Ook de drank was er bij mij zo in gegleden. Conclusie; Ik had mezelf laten gaan en nu... Nee, spijt kon ik het niet noemen, maar het gevoel achteraf is nooit fijn. Ik zucht diep en trek de dekens over mij heen. Ik luister even naar de stilte, die ik eigenlijk niet aangenaam vindt. Ik sla de dekens weer van me af en staar even naar het plafond. Kreunend kom ik overeind, pak een sigaret en open de gordijnen. Het felle licht van de zon verblind me eventjes. Dan draai ik me om en wandel de badkamer in. Ik zet de douche aan en gooi de sigaret die ik op gerookt heb in de wasbak om vervolgens onder de douche te staan. Het warme water voelt heerlijk aan, maar toch ben ik nog steeds moe en misselijk. Ik verwacht ook niet dat dat over zal gaan. Misschien met een aspirientje, zoals de manier zoals het hoort. Of gewoon wat drank, op de manier zoals ik het altijd doe. Na het douche kleed ik me aan. Dat wil zeggen een boxer en een spijkerbroek. Ik had geen zin om een shirt te pakken, dus liet ik die uit. Langzaam loop ik naar beneden en plof neer op een bank. Ik sluit mijn ogen en zak onderuit. Ik besteedde even geen aandacht aan de andere, de korte wandeling van de trap was al zwaar. Wat leek mijn conditie slecht zo! Toch was het zo. 3 uurtjes slapen... Dat was niks, dat was veel te weinig. Ik gaap even. Toch kan ik niet meer in slaap vallen. Dat komt allemaal door dit huis. Denk ik.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne