[RPG16+] Rough | 1 - Speeltopics

Rough is een behoorlijk dreigende gang, die in New York City geplaatst zit. Een gang waar je niet zomaar toegelaten word, je moet sterk zijn, je moet hard zijn en bovenal geen softie. Als je eenmaal toetreed bij deze gang, zit je er voor je leven aan vast. Dit word ook benadrukt met een tatoeage die ze allemaal hebben, een kruisje met een R achter hun oor. Ze gebruiken drugs, drinken, vechten en verkrachten, de meest vunzige dingen komen uit hun zieke geesten met elk hun eigen geheimen.
Sinds kort hebben ze een nieuwe verblijfplaats, een grote mansion aan de rand van de stad, aangezien hun vorige plek verwoest is. De mansion is echt geen knusse plek om rond te hangen. Er is alleen nog iets vreemds aan dit huis buiten de normale gevaren, als het donker word, lijkt alles anders te zijn. Helaas moeten ze zich er een tijdje terug trekken, omdat ze veel man kwijt zijn en moeten wachten tot de gemoederen gedaald zijn in de stad.

Regels:
- 16 + en dat soort dingen zijn allemaal meer dan toegestaan, vergeet niet dat het een gang is. Seks, geweld en vloeken zullen regelmatig voorkomen.
- Zorg ervoor dat je karakter geen softie is en houd je eraan! Degene die meteen zoetsappig gaan doen worden er zonder pardon uitgegooid.
- Het minimum is acht regels en er zal ook op gelet worden. Na elke korte zin een enter telt dus niet als acht regels. Probeer het wat meer op te vullen.
- Niet teveel offtopic, dat mag altijd in het rollentopic, maar niet in het speeltopic.
- Alsjeblieft geen mensen die snel stoppen of het snel te druk hebben.
- Alleen met je eigen karakters spelen en besturen!
- Alleen ik maak nieuwe topics aan.
- Geen Mary Sues.
- Geen onnodig gequote van reacties omdat je sneller een antwoord wilt, je wacht maar even of je post iets in zijn of haar gastenboek. Ook niet om een reactie op iemand anders te geven, met een quote en dan je reactie eronder. Dit rekt de pagina's onnodig uit.
- Ga zo weinig mogelijk offtopic!

Rollen:

Mannen:
- Robert Mandell "Sir" Uchiha - leider
- Lucas Afon Romanoff "Afon" CyberLord
- Brian Donovan "Revenger" Tortura | Arachno
- Esteban Andreo Diego Fernandez "Diego" Lifeisajoke
- Lose Vick Dice "Lose" MissNoek
- Dylan Charlie Trevor "Trev" Sylvesti
- James Zack Silvas Coockies
- Jofery Cilano Mikaelson "Mick" Number

Vrouwen:
- Wynter Blake Harvelle Neiva - rechterhand
- Nahrin Lilith Nightingale "Night" Assassin
- Scarlett Tempest Morose "Scar" Tortura | Arachno
- Amber Babette Logan "Babydoll" Lifeisajoke
- Florence Ivy Knight "Curly" MissNoek
- Rosalie Aria Angels "Rose" Coockies
- Coraline-Jane Wisely "CJ, Wise" Number

Rollentopic

Het begin:
Het is weer ochtend, rond 10 uur. Elke nacht word vreemder en vreemder, toch kunnen ze moeilijk gaan klagen. Nachtmerries, gangen die lijken veranderen, deuren waar achter vreemde dingen zitten of niet de kamer die je had verwacht. Iedereen heeft een eigen kamer, het huis is groot en oud. Beneden is voor iedereen een gedeelde plek met de normale dingen. De inrichting is nog redelijk sjofel omdat ze er nog niet zo lang zitten en niemand nog echt de moeite heeft gedaan om er echt iets van te maken.

[ bericht aangepast op 18 nov 2012 - 20:53 ]

---

Your make-up is terrible

Amber Babette Logan. || Babydoll.

Hij leidde me de trappen op. Uh, trappen. Het was gewoon zo lastig als je nog geen uur wakker was. Alhoewel, ik had al een trap afgelopen vandaag. Daarbij het was goed voor mijn figuur, ik wou niet moddervet worden. Hij nam mijn hand vast en gaf me een kneepje. Hij had hier volgens mij echt geen zin in. Het was wel iets typisch, of althans, ik kon mezelf erin herkennen. Ik had geen problemen met straatgevechten of opdrachten die we af en toe moesten doen voor Sir, maar als ik dan een job moest gaan zoeken en uitleggen wie ik was en waar ik vandaan kwam, dan werd ik pas echt bang. Om geen enkele reden misschien. Of, misschien toch wel. Ze konden ons nog altijd aangeven bij de politie, want hoe normaal het in ons leven ook was, drugs was en bleef illegaal. "Fijn dat je er bent, Amber" zei hij zacht waarna hij op de deur klopte die voor ons was. Ik lachte naar hem en gaf een zacht kneepje in zijn hand, "Ik doe het graag". Toen een ietwat zware stem binnen zei nam hij mijn arm weer in de zijne nadat hij de deurklink naar beneden had geduwd. Hij zei iets tegen zijn mentor toen hij me een stoel aanbood. Als ik was gaan zitten had ik door dat het de enige stoel was waardoor hij op de armleuning moest zitten. "Moet jij niet in de stoel zitten ?" fluisterde ik zachtjes, bang om iets verkeerd te zeggen waar zijn mentor bij zat. Het zou wel weer zoiets zijn voor mij, meegaan om iemand een plezier te doen en om hem te helpen maar het dan goed verpesten voor diegene. Ik had dus besloten me nu gedeisd te houden en alleen te praten als dat zou moeten. Ik zette mijn elleboog op de armleuning, achter zijn rug en streelde even over zijn schouderblad heen. Het was een gebaar om hem succes toe te wensen, want moest ik in zijn heup een kneepje geven zou hij vast een rare sprong maken omdat het een soort van kietelde.

Dylan Charlie Trevor "Trev"
Ik schudde mijn hoofd toen ze vroeg of ik de stoel niet moest hebben. "Nee, neem jij maar." zei ik zacht. Ik voelde haar hand toen over mijn schouder gaan. Het was fijn om haar success wens zo te ontvangen, zolang ze maar niet in mijn heup ging knijpen. Dat kietelde namelijk heel erg. Ik keek naar mijn mentor. "Meneer, dit is mijn zusje Amber. Zij kan de gaten invullen die ik u niet kan vertellen." Ik keek even naar Amber en toen weer naar mijn mentor. "Kan je nu precies uitleggen wat er gebeurt is en waarom je er zo lang niet bent geweest, Dylan?" Ik knikte en sloeg mijn ogen neer, alsof ik het er heem moeilijk mee had. Ik begon licht schokkerig te vertellen. Dit was allemaal gespeelt, maar daar was ik wel goed in. "Ik liep van school terug naar huis toen ik een jongen in het zijstraatje in elkaar geslagen zag worden. Ik liep erop af en zei dat de groep jongens ermee op moest houden. Op dat moment draaiden ze zich naar mij toe en begonnen op mij in te rammen. De andere jongen is weggekomen, maar ik was er niet meer geweest als Cas de ambulance en de politie niet had gebelt. De tijd erna is voor mij vrij vaag, tot een paar weken geleden. Gister ben ik weer bij de doctor geweest, die heeft gezegt dat mijn hoofdletsel zo ver is geheelt dat ik weer naar school mag." Ik keek even naar hem om te checken of hij het verhaal geloofde. Zo te zien wel, maar hij richtte zich jammer genoeg nu tot Amber. "En wat is er allemaal in de twee maanden gebeurt waarvan Dylan zich niks meer kan herrinderen, meisje?" Ow, wat haatte ik het als hij mensen niet bij hun naam noemde, en dat deed hij echt heel erg vaak. Nu keek ik naar Amber, in de hoop dat ze wist wat ze moest zeggen. Ik kon haar natuurlijk geen hints geven want mijn herrinderingen waren 'vaag'.

---

Bowties were never Cooler

Amber Babette Logan. || Babydoll.

Ik glimlachte. Liegen kon hij goed, dat had hij meermaals bewezen. Ik had moeite gehad om me in te houden toen hij me meisje noemde, ik bedoelde maar, ik had een naam gekregen voor iets ! Ik glimlachte lieftallig naar hem, ja daar had ik een lachje voor en knipperde even met mijn ogen. "Noem me gerust Amber, dat heb ik liever om eerlijk te zijn, Meneer" zei ik beleefd terug. Ik ging wat goed zitten en legde mijn handen op mijn schoot, "Toen ik Dylan ging halen uit het ziekenhuis, net voor die 2 maanden dus, wist de dokter me te vertellen dat hij heel veel dingen niet meer wist en dat hij zeker revalidatie moest hebben. Ik had besloten om naar Florida te gaan waar onze vader woont want hij werkt bij een revalidatiecentrum. De 2 maanden dat Dylan dus weg was was hij bezig met het leren van alles terug te doen zoals hij het moest doen, gelukkig heeft hij toen ook zijn geheugen terug gekregen want anders kon hij zijn studies wel vergeten, iets wat hij niet te boven zou komen denk ik". Ach, wat was liegen toch heerlijk, zeker als het zo geloofwaardig en slijmerig tegelijk was. Ik wreef er nog maar eventjes in dat Dylan's studies alles voor hem betekenden, voordat zijn mentor dacht dat dit alles voor Dylan een lachertje was. Ik glimlachte terug vriendelijk naar de man en keek hem afwachtend aan, "Dylan was eigenlijk gewoon op de verkeerde plaats op het verkeerde moment" zei ik er nog achter waarna ik mijn schouders even ophaalde.

Dylan Charlie Trevor "Trev"
Ik luisterde met bewondering naar haar verhaal. Het was echt heel geloofwaardig. Ik kon dan wel goed liegen, maar zij wist zeker weten ook echt waar ze mee bezig was. Ik keek even naar haar terwijl hij was intikte op de computer. Mijn mentor geloofde het natuurlijk volledig. "Nou, veel success dan, Dylan en hopelijk kan je zo veel mogelijk lessen erbij zijn." Zei hij tegen me. "En wees volgende keer slim. Ga niet op die mensen af maar bel gewoon 911, okey?" Ik knikte en stond op. "Tot ziends, meneer." zei ik. Ik pakte Amber zacht bij haar arm en liep met haar terug naar de gang. Toen we zeker buiten gehoor afstand waren draaide ik me naar haar toe. "Je was echt geweldig daarbinnen. Nogmaals dank." Ik keek haar nu recht in haar ogen. "Als je iets van mij nodig hebt. Zeg het maar. Dit is meer dan een vergoedig waardig." Ik legde nu een arm om haar middel neer. "Wil je mee gaan naar mijn lessen? Of ga je liever de stad in om werk te zoeken en te shoppen?" Ik had vandaag dan wel alleen praktijk, misschien vond ze het toch niet interresant genoeg om ervoor te blijven.Het bleef school en wij bleven bendeleden. Ik wilde dan naast de bende ook een redelijk zeker inkomen hebben, maar wat zij wilde daar was ik nog niet helemaal over uit, of ze hier nou was omdat ze het echt intereseerde of dat het gewoon een kans was om de buitenlucht te zien en wat spanning te verkrijgen.

---

Bowties were never Cooler

Amber Babette Logan. || Babydoll.

Een grijns sierde mijn gezicht toen hij netjes alles intypte. Ik was zo goed. De mentor zei iets tegen Dylan, maar aangezien het me niet echt interesseerde wat wist ik niet wat het was. Dylan nam mijn arm vast en trok me zachtjes mee naar buiten. We liepen ver genoeg van het kantoortje af voordat hij stopte. "Je was echt geweldig daarbinnen. Nogmaals dank" zei hij terwijl hij in mijn ogen bleef kijken. Ik begon te lachen en haalde mijn schouders op, "Ik ben nu eenmaal zo goed" zei ik met een glimlach. Ik een ego ? Nee, niet echt eigenlijk. Ik knikte, "Je hoort het wel als ik iets nodig heb, maar ik kan me nog niet echt iets bedenken". Zacht bijtend op mijn lip keek ik even rond en haalde mijn schouders op, "Ik wil wel eens zien wat je allemaal doet, en trouwens, als je dan iets stoms doet kan ik nog eens lachen". Ik keek hem met een speelse, plagende blik aan in mijn ogen. Ja, dat was het eerste waar ik aan dacht als ik samen met iemand iets ging doen. Als hij of zij iets doms deed kon ik daar mee lachen of het later nog gebruiken ter chantage, het was te zien wat het probleem was. "Het is toch veel te druk in de stad nu, ik hou niet van al die drukte, maar dat wist je denk ik al". Ik likte even over mijn knalrode lippen heen en legde mijn haren over mijn rechterschouder. Het kon nog wel eens leuk worden. Ik wist ook dat Dylan het respecteerde dat ik dit voor hem deed want hij had er al aardig wat problemen mee gekregen dat hij naar school ging. Ik liet hem begaan, in mijn ogen was er niets verkeerd met naar school gaan, als je er maar geen problemen mee veroorzaakte voor Rough.

Dylan Charlie Trevor "Trev"
Ik glimlachte toen ze zei dat ze niks nodig had, maar dat ik wel zou horen als het wel zo was. "Is goed." Ik grijnsde pas echt toen ze zei dat ze wel mee ging. Vooral omdat ze wilde zien hoe ik dingen verkneusde en omdat het veels te druk was in de stad. "Kom dan maar mee. Dan gaan we naar een van de oefenruimtes." Ik nam haar bij de arm en nam haar mee naar de oefenlokalen. Onderweg zou ik de opdracht van de leraar ophalen. Ik wist ook wel dat ze hiervan waarschijnlijk chantage materiaal wilde opdoen, maar zolang ik niet iets kreeg is een Bohemian Rapsody mash-up, dan zou ze weinig chantage voor elkaar krijgen. Het zorgde ervoor dat ik vrolijk verder liep. We moesten nu alle trappen weer af, en meer. De oefenruimtes lagen namelijk in de kelder. De leraar stond aan het begin van de gang te wachten. "Fijn om jou ook weer te zien, Dylan. Hier is je stuk voor vandaag." Ik nam het blaadje van hem aan en knikte even. Hij vroeg niet naar Amber, dus ik zei ook maar niks. Ik nam haar mee naar het achterste oefenhok. In elk oefenhok stond opname materiaal, een buro en een paar stoelen. Ik ging op de rand van het buro zitten en zette een been op een stoel. Ik legde mijn tas en giraatkoffer naast me en haalde voorzichtig mijn gitaar eruit. Ik had nog niet gekeken naar het stuk, maar dat zou zo wel komen.

---

Bowties were never Cooler

Amber Babette Logan. || Babydoll.

Tot mijn verbazing vroeg zijn leraar niets over me en liet hij ons gewoon doorlopen. Niet dat ik dat erg vond, integendeel, het spaarde me nog een leugen die ik dan ook weer zou moeten onthouden om later niet in de problemen te komen. Ik liep met hem mee naar 1 van de laatste kotjes. Hij ging op zijn bureau zitten en nam zijn gitaar. Ik daarintegen ging tegen het raam staan en leunde daartegen terwijl ik keek naar de noten die hij aansloeg. "Wat heb je van opdracht ?" vroeg ik nieuwsgierig. Ik ging van het raam weg en ging naast hem op het bureau zitten. Hij leunde nog met 1 been op de stoel, maar ik ging op kleermakerszit zitten op het bureau. Ik nam het blaadje vast en bekeek het. Even tuitte ik mijn lippen maar schudde toen mijn hoofd waardoor mijn zwarte, ietwat krullende haren meebewogen met de beweging. "Ik snap er werkelijk niets van" zei ik met een lach die mijn tanden toonden. Ik nam een zwart rekkertje van mijn pols en deed mijn haren in een losse zijvlecht. Het was gewoon handiger. Ik gaf het blaadje een Trev en glimlachte naar hem, "Leg het uit aan me, misschien word ik nog slimmer vandaag". Je was nooit te oud om iets te leren huh ? Alhoewel, zo oud was ik nog niet ...

[ bericht aangepast op 14 nov 2012 - 17:01 ]

Wynter Blake Harvelle
Ik zit nog maar net in het zonnetje van mijn sigaret te genieten als ik vanuit mijn ooghoeken zie dat Lucas naast me gaat zitten. Een wat geïrriteerde zucht komt over mijn volle lippen. Wat moet hij nou weer? Als hij me grijzend aan kijkt trek ik een wenkbrauw op waarna ik met mijn ogen rol. Hij komt vast zeiken dat hij zijn fles drank terug wil. Nou, dat kan hij mooi vergeten. Ik ga niet nog een keer met hem pokeren, en ik ga die fles zeker niet zomaar terug geven.
'Ook goedemorgen,' zegt hij vriendelijk. 'Laat dat goede maar weg,' zeg ik. 'Die is namelijk verdwenen toen jij hier naast me kwam zitten,' vervolg ik, op een wat uitdagende toon. Hierna neem ik een trek van de sigaret, buig ik me naar Lucas toe en blaas ik de rook uit in zijn gezicht.
'Al koppijn door mijn fles drank?' vraagt hij dan, ook op een uitdagende toon. 'Oja, zulke verschrikkelijke koppijn, ik ga er bijna dood aan,' antwoord ik zwaar sarcastisch. Als ik koppijn zou hebben, zou ik nu in mijn bed liggen en niet hier buiten zitten. Dan schud ik mijn hoofd. 'Ik heb er nog niks van gehad,' zeg ik. 'Misschien dat ik er vanavond wat van neem,' voeg ik er bedenkelijk aan toe.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Dylan Charlie Trevor "Trev"
Ik glimlachte en keek haar aan terwijl ik mijn gitaar precies goed stemde. "Ik moet dit stuk hier oefenen, er mijn eigen draai aan geven en opnemen voor vanmiddag." Ik keek even haar. Onder mijn uitleg was ze naast me komen zitten en nu keek ze naar het blad dat ik had gekregen. Ze zag er zo sexy uit. Ik wist wel wat ik als compensatie zou vragen als zij een keer bij mij in het krijt stond. Ik keek hoe ze haar haar vast zette en nam het blaadje van haar aan. Nu pas keek ik er echt naar. Het was een vrij simpel stuk: The Final Countdown van Europe. Ik had alleen de accoorden gekregen van alle partijen en moest er zelf maar wat op verzinnen. Ik begon rustig wat te pingelen uit mijn hoofd wat ik ervan wist. "Dit zijn accoorden, van elk instrument van de track: The Final Countdown." Ik liet mijn handen even los. "Dit zijn de gitaar, de bass, de piano, de trompet en de tweede gitaar. De drums zitten er niet bij. Nu is het mijn taak om er een goed klinkende cover van te maken met dit, maar er wel mijn merkje op te drukken." Ik plugde mijn gitaar en paneel in op de versterker. Ik trapte wat knoppen in op het paneel wat op de stoel lag en begon snerpent het intro te spelen. Vaak maakte ik het liedje me eigen door het redelijk duister te laten klinken. Als een duister steegje op een vechtnacht. Ik sloeg het eerste accoord aan, dat galmde snerpend vdoor het geluidsdichte hokje. Ik grijnsde licht en zette het pedaal weer uit en dempte mijn gitaar zodat het weer stil werd. Ik vond het echt heerlijk om zo te spelen, maar lang niet iedereen kon het warderen... Al speelde ik dan om 4 uur 's nachts onversterkt. Het galmde toch en daar was echt lang niet iedereen blij mee, zeg maar eigenlijk niemand.

---

Bowties were never Cooler

Amber Babette Logan. || Babydoll.

Geboeid luisterde ik naar de uitleg die hij gaf. Als hij het vertelde en uitlegde dan klonk het zo makkelijk maar ik wist wel zeker dat dat zeker niet het geval was. Voor ik bij Rough kwam zat ik op de muziekschool om gitaar te leren spelen. Jammer genoeg heb ik die lessen nooit kunnen afmaken. Integendeel, ik had maar 3 maand elke week les gehad, ongeveer 2 keer per week. Daarom dat ik nu al bijna alles was vergeten. Nu zal je wel denken dat ik zeker noten kon lezen, maar daar ben je dan fout in. Ik was al rebels voordat ik in Rough zat, dus de lessen notenleer volgde ik amper. Mijn gezicht klaarde op terwijl hij wat speelde. ''Ik weet wat ik wil, als compensatie'' begon ik met een lach die een rij witte tanden liet zien, ''Ik wil jou als leraar want jij gaat mij gitaar leren spelen, vroeger heb ik mijn lessen nooit afgemaakt, dus echt hopeloos ben ik nog niet'' vervolgde ik, met nogsteeds dezelfde lach. Ik legde mijn beide handen op zijn onderarm die hij gebruikte om de juiste noten te laten horen, ''Wil je het doen voor mij ? Alsjeblieft ?'' vroeg ik, met een soort smekende, hoopvolle blik in mijn donkere ogen.

[Geen idee of ik genoeg lijnen heb, dit heeft me echt eeuwen gekost op mijn gsm xp]

Lucas Afon Romanoff ~ "Afon"

"Oja, zulke verschrikkelijke koppijn, ik ga er bijna dood aan." antwoordde ze zwaar sarcastisch. Zo, daar was iemand heel chagrijnig. Waar had zij opeens last van?
Uiteindelijk schudde ze haar hoofd. "Ik heb er nog niks van gehad" zei ze en keek me aan. Nog niet eens wat gedronken, misschien zou ze dat maar moeten doen zodat haar humeur beter word. "Misschien dat ik er vanavond wat van neem." voegde ze er toen aan toe.
Ik grinnikte en keek haar grijnzend aan. "Zou je het erg vinden als ik daarbij zou zijn? Ik ben benieuwd hoe jij op zulke sterke alcohol reageert." Ik dacht terug aan de keer dat ik het voor het eerst dronk, wat vond ik het toen vreselijk vies. Daarbij maakte ik ook nog eens de fout alles snel achter elkaar te drinken. De uren die daarna kwamen waren vooral zwarte gaten en als ik me al iets kon herinneren stond ik wankelend en heen en weer zwaaiend iets te doen. Toen kon ik echt niet tegen zoveel alcohol in één keer.
Ik haalde ook maar mijn pakje uit mijn zak. Waarom rookte iedereen ook hier, dan wil ik altijd mee roken! Ik haalde er een sigaret uit, klikte het bolletje en stak hem rustig in mijn mond. Hierna pakte ik mijn geweldige aansteker. Het was, zoals zoveel van mijn spullen, versierd met een draak die dansend over mijn aansteker liep. Ik stak mijn sigaret aan en nam voldaan een trekje. "Zooo, dat is een stuk beter." zei ik glimlachend tegen Wynter.

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Dylan Charlie Trevor "Trev"
Ik keek op van het blad toen ze opeens zei dat ze wist wat ze wilde als compensatie. Ik zag haar rij prachtige witte tanden en glimlachte zelf terug. Bij haar kon dat. Ze wilde dat ik haar gitaarles ging geven. Dat leek me redelijk en het zou zelfs misschien nog wel een leuk verzetje zijn als ik niet naar school kon maar ook vrij weinig te doen had. Ik voelde haar handen op mijn slagarm. Ik legde mijn vrije hand bovenop ze. "Dat lijkt me zeer redelijk..." Dan had ik direct ook mijn stage al deels vervult. Lekker dan. Ik drukte een kusje op haar voorhoofd en begon toen zonder enig effect erop eerst te kijken hoe goed ik de partijen kon combineren tot uiteindelijk maar 2 gitaarpartijen die ik vanmiddag kon opnemen. Dat was vaak de lastigste klus. Oefenen was gewoon een aantal keer spelen en opnemen was ook nog een paar keer. Maar dit deel vond ik echt heel lastig. "We beginnen morgen, goed?" vroeg ik terwijl ik met mijn tong een klein stukje uit mijn mond begon met 2 stukken met moeite samen te voegen tot een nogsteeds duidelijk stuk. Dit was ook een van de lastigste onderdelen op het examen. Ik kon het wel, maar het was nogsteeds heel lastig. Ik zette me er dus echt wel goed voor in, anders zou ik het hier nooit halen.

---

Bowties were never Cooler

Amber Babette Logan. || Babydoll.

Een grote glimlach verscheen op mijn gezicht, waarna ik een zacht kusje op mijn voorhoofd voelde. Hij wou het gewoon doen ! Volgens mij was hij ergens wel blij met mijn vraag, ik bedoelde maar, zo lastig kon ik niet zijn toch ? Het zou vast ook wel ergens goed voor zijn, iemand gitaar leren spelen. Aangezien ik het nogal redelijk ongepast en gênant vond om een vreugdedansje te doen deed ik het in mezelf en verwijderde mezelf van de tafel. Ik liep langs alle instrumenten en liet mijn vingers over de snaren glijden. Ik stopte bij het drumstel waar ik een zachte tik op gaf. Met mijn karakter, daarmee wou ik vooral verwijzen naar het feit dat ik écht niet handig was, moest er natuurlijk is mislopen. Het dingetje waar ik op getikt had viel mijn kant op, wat vreemd was, want je verwachte dat het van me zou wegvallen, maar dat deed het dus niet, waardoor ik dus wel nog de kans kreeg om het te vangen. Netjes zette ik het terug en keek naar Dylan die opkeek bij mijn lompheid. Ik keek hem met onschuldige, chocoladebruine oogjes een en glimlachte liefjes. "Niets gebeurd" bracht ik op een onschuldig toontje uit. Het was iets waar je goed in werd als je het vaak moest gebruiken, zo van die toontjes. Zeker als iemand je leugens doorhad, dan moest je gebruik maken van je geloofwaardigheid op je gezicht. Ik had de eerste jaren daar zoveel moeite mee gehad, niemand geloofde me toen mijn ietwat ongeloofwaardige leugens uitkwamen. Ik beet zacht op mijn lip en ging terug op mijn plaats staan aan het raam. Ik sloot mijn ogen en luisterde naar de klanken die uit de klankkast van de gitaar kwamen. Kijk, moest ik eerder aan die lessen begonnen zijn vroeger, dan had ik meer kennis om hem te helpen en voelde ik me nu niet waardeloos. Het enige waar ik goed voor was als ik iets niet kon was mensen afleiden, meestal op de manier die ik dan nog niet eens in mijn hoofd had, maar het lukte wel. Ik nam een aantal partituren vast die naast me lagen, niet dat ik ze kon lezen op de tekst na, en liet mijn ogen over de tekst gaan. Born to Die van Lana Del Rey, zag ik. Niet dat ik zo'n goede liedjeskenner was hoor, de titel en zangeres stonden er gewoon bovenaan op. Ik liet mijn ogen van de partituren glijden en keek naar Dylan. Hij kon nu wel omkijken, maar ik was net niet verlegen genoeg om weg te kijken. Met net niet bedoelde ik totaal niet, want verlegenheid was bij mij ver te zoeken als ik al avonden na elkaar voor vreemde mannen had gedanst terwijl mijn kledij bestond uit een onderbroekje en bh op het einde van de voorstelling. Verder wou ik niet gaan, want het bleef mijn lichaam. Hoe rebels ik ook was, meer kregen vreemde mannen nooit te zien.

[Sorry, dat ik een tijdje niet heb gereageerd. Ik had het namenlijk (dacht ik) wel gedaan. Maar dat is niet goed gegaan. (Mijn computer is geflipt.) Ik wist dit niet en kom daar dus nu pas achter, sorry sorry sorry, voor dit gebrabbel en voor dat ik zo lang niks heb gedaan. Weet een van jullie hoe ik nu makkelijk weer kan inspringen? Ik heb trouwens wel het forum bij gehouden maar niet gereageerd omdat ik simpelweg niet wis wat ik moest doen en omdat ik dacht dat ik dus al (na het eerste stukje) een tweede ker een stukje voor beiden personen had geschreven. Dit alles spijt me heel erg.]

[ bericht aangepast op 16 nov 2012 - 12:19 ]

---

Reality's overrated.

Dylan Charlie Trevor "Trev"
Ik ging door met spelen en proberen terwijl Amber wat rond liep. Hier kon ze niet veel kwaad, toch? Precies op het moment dat ik dat dacht ging het mis. Ik hoorde een zachte tik op het drumstel en daarna een schrapend geluid wat niet hoorde. Ik keek om en zag dat ze een van de toms terug aan het zetten was. Ik schudde half grinnekend mijn hoofd en ging weer verder. Ik was al best ver. Ik zag dat zij weer verder ging met kijken terwijl ik alle tabs samen in 2 tabs schreef en ze daarna allebij een keertje vlug doorspeelde. Het klonk goed. Als het opnemen nou vlug ging konden we wat eerder de stad in. Ik keek even naar haar terwijl ze wat andere partituren bekeek. Ik glimlachte een beetje toen ze ook naar mij keek. Nee, verlegen was ze niet, dat was zeker, maar ik was ook blij dat ze haar eigen grenzen stelde... Tja, dat moest ook wel in dit wereldje anders werd je door iedereen en alles gebruikt en misbruikt zonder dat je een poot hebt om op te staan. Ik stond op en liep naar een van de computers die vast zat aan het mengpaneel en die plugins had voor mijn gitaar. "Kan je die kabel even uit de versterker trekken en hem dan met mijn panneel hierheen brengen?" vroeg ik haar. Dat durfde ik wel aan. Het panneel was oud, maar het kon zeker wel een stootje hebben en kabels gingen niet zo snel stuk. Ik logde ondertussen in en startte het opnameprogramma vast. Het was pas een uurtje of 2, maar als alles zo door ging was ik om 3 uur klaar en konden we dan de stad in. Ik wilde eigenlijk wel wat eerder gaan dan normaal. Ik was nog niet helemaal de oude en het geweld escalleerde snel zodra het donkerder werd. Een gevecht zou ik overleven, maar het bleef nooit bij een gevecht... Ik had totaal geen zin om weer op sterven na dood in het ziekenhuis te liggen. Ik keek weer even naar Amber. Ze was echt een hele mooie meid. Ik wist ook wel dat ze gedanst had, maar ik was nooit gaan kijken. Ookal was ik opgevoed in een millieu waar sex en verkrachtingen vrij normaal waren, ik was ook hard handig opgevoed om respect te hebben. Respect was voor mij belangrijker dan sex, al zou ik het niet afslaan als een meisje het zou voorstellen, toch had ik de reputatie als maagd van Rough, al was ik dat al lang niet meer.

---

Bowties were never Cooler