[RPG16+] Rough | 1 - Speeltopics

Rough is een behoorlijk dreigende gang, die in New York City geplaatst zit. Een gang waar je niet zomaar toegelaten word, je moet sterk zijn, je moet hard zijn en bovenal geen softie. Als je eenmaal toetreed bij deze gang, zit je er voor je leven aan vast. Dit word ook benadrukt met een tatoeage die ze allemaal hebben, een kruisje met een R achter hun oor. Ze gebruiken drugs, drinken, vechten en verkrachten, de meest vunzige dingen komen uit hun zieke geesten met elk hun eigen geheimen.
Sinds kort hebben ze een nieuwe verblijfplaats, een grote mansion aan de rand van de stad, aangezien hun vorige plek verwoest is. De mansion is echt geen knusse plek om rond te hangen. Er is alleen nog iets vreemds aan dit huis buiten de normale gevaren, als het donker word, lijkt alles anders te zijn. Helaas moeten ze zich er een tijdje terug trekken, omdat ze veel man kwijt zijn en moeten wachten tot de gemoederen gedaald zijn in de stad.

Regels:
- 16 + en dat soort dingen zijn allemaal meer dan toegestaan, vergeet niet dat het een gang is. Seks, geweld en vloeken zullen regelmatig voorkomen.
- Zorg ervoor dat je karakter geen softie is en houd je eraan! Degene die meteen zoetsappig gaan doen worden er zonder pardon uitgegooid.
- Het minimum is acht regels en er zal ook op gelet worden. Na elke korte zin een enter telt dus niet als acht regels. Probeer het wat meer op te vullen.
- Niet teveel offtopic, dat mag altijd in het rollentopic, maar niet in het speeltopic.
- Alsjeblieft geen mensen die snel stoppen of het snel te druk hebben.
- Alleen met je eigen karakters spelen en besturen!
- Alleen ik maak nieuwe topics aan.
- Geen Mary Sues.
- Geen onnodig gequote van reacties omdat je sneller een antwoord wilt, je wacht maar even of je post iets in zijn of haar gastenboek. Ook niet om een reactie op iemand anders te geven, met een quote en dan je reactie eronder. Dit rekt de pagina's onnodig uit.
- Ga zo weinig mogelijk offtopic!

Rollen:

Mannen:
- Robert Mandell "Sir" Uchiha - leider
- Lucas Afon Romanoff "Afon" CyberLord
- Brian Donovan "Revenger" Tortura | Arachno
- Esteban Andreo Diego Fernandez "Diego" Lifeisajoke
- Lose Vick Dice "Lose" MissNoek
- Dylan Charlie Trevor "Trev" Sylvesti
- James Zack Silvas Coockies
- Jofery Cilano Mikaelson "Mick" Number

Vrouwen:
- Wynter Blake Harvelle Neiva - rechterhand
- Nahrin Lilith Nightingale "Night" Assassin
- Scarlett Tempest Morose "Scar" Tortura | Arachno
- Amber Babette Logan "Babydoll" Lifeisajoke
- Florence Ivy Knight "Curly" MissNoek
- Rosalie Aria Angels "Rose" Coockies
- Coraline-Jane Wisely "CJ, Wise" Number

Rollentopic

Het begin:
Het is weer ochtend, rond 10 uur. Elke nacht word vreemder en vreemder, toch kunnen ze moeilijk gaan klagen. Nachtmerries, gangen die lijken veranderen, deuren waar achter vreemde dingen zitten of niet de kamer die je had verwacht. Iedereen heeft een eigen kamer, het huis is groot en oud. Beneden is voor iedereen een gedeelde plek met de normale dingen. De inrichting is nog redelijk sjofel omdat ze er nog niet zo lang zitten en niemand nog echt de moeite heeft gedaan om er echt iets van te maken.

[ bericht aangepast op 18 nov 2012 - 20:53 ]

---

Your make-up is terrible

Dylan Charlie Trevor "Trev"
Ik bloosde licht toen ze opmerkte dat ik haar naam was vergeten. "Een klein beetje, sorry." Ik duwde een plukje haar achter haar oor. "Maar het is iets met een A of een B... Of niet?" Ik liep verder met haar. "Zou je mijn verhaal kunnen bevestigen waarom ik niet op school was de afgelopen maanden? Ze weten dat ik in een coma ben geslagen toen, maar niet dat ik bij Rough zit, en dat wil ik op school niet bekent laten worden..." Ze begreep het hopelijk niet alsof ik niet trots was om in Rough te zitten, maar op school was het gewoon veel functioneler om het niet kenbaar te maken. Anders zou ik echt grote problemen krijgen en tegelijkertijd niet eerlijk mijn cijfers verdienen. We liepen nu het centrum in en ik begon blokken te tellen. "Ik ben echt heel blij dat je mee gaat." zei ik zo'n beetje uit het niks tegen haar. Het was zeker zo. Ik vond dingen echt niet snel spannend, maar ik was nou eenmaal niet goed met gesprekken. Ik gaf haar zacht een kusje op haar wang en stak zonder te kijken de straat over. Er reden hier toch nooit auto's. De ingang van de school had grote metalen deuren met sierlijke krullen en een oude zwart stenen trap. Het zag eruit als een oud verlaten theater, dat was het eigenlijk ook. Binnen was dat zelfs nog duidelijker te zien. Dat was tenminste wel handig met uitvoeringen, dan hoefden we nergens anders heen. Ik hield de deur voor haar open en liep toen naar de balie om te vragen waar mijn mentor was. De vrouw achter de balie was altijd heel aardig. Ze was klein en oud met een los grijs knotje op haar hoofd en een grote jampot bril. "Waar is meneer Bond?" vroeg ik aan haar. Het was best grappig. Mijn mentor heette James Bond, al leek hij er helemaal niet op. Ze keek op de computer en vertelde me met een glimlach dat hij in zijn kantoortje was op de derde verdieping. Ik wenste haar een goede dag en ging toen terug naar Amber. "Kom je mee?" vroeg ik aan haar terwijl ik haar weer mijn arm aanbood.

---

Bowties were never Cooler

Lucas Afon Romanoff ~ "Afon"

Ze zuigt nog kort na, toen ik was klaar gekomen waardoor er nog een luide kreun uit mijn mond ontsnapte. "Pestkop." zei ik met een grijns toen ze overeind kwam en haar mond afveegde. Ze glimlachte kort naar me, ging weer op de bank zitten en pakte de fles drank. Ze schonk nog een flinke laag voor zichzelf in en dronk deze gelijk op. 'Je vind het vast heerlijk zaad.' dacht ik grinnikend bij mezelf, maar hield de opmerking voor me. Ik mocht vast blij zijn met dat wat ik had.
Pas toen ze een het glas had leeg gedronken zei ze iets. In de tussentijd was het stil geweest, vooral omdat ik nog een beetje van de kaart was door wat net was gebeurd.
"Was dat een goede vergoeding?" vroeg ze toen. Ik keek haar aan begon toen kort te grinniken. "Kom op Night, moet je dat nou echt vragen?" zei ik met, nog steeds, een brede grijns op mijn lippen. "Heb je dat niet gemerkt uit mijn reactie op wat je deed en het klaarkomen?" Ik ging even verzitten en knikte toen. "Ja Night, het was een goede vergoeding. Dat was die fles zeker waard." vervolgde ik toen, "Volgende keer moet ik er maar twee aanbieden of een voorraadje drugs aanleggen voor het geval dat je weer langs komt." Ik glimlachte kort en ging toen met mijn hand door mijn haar.
Door het gehele gebeuren had ik het redelijk warm gekregen, wat je ook kon zien aan de rode wangen die ik had. "Maar goed, kan ik je verder ergens nog mee van dienst zijn." vroeg ik toen met het nodige respect. Respect was toch wel iets wat je hier erin geslagen kreeg en dat mocht je letterlijk nemen. Was je niet respectvol tegenover anderen kon je dat een hoop problemen opleveren.

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Nahrin Liltih Nightingale "Night"

Lucas begint zacht te grinniken. "Kom op Night, moet je dat nou echt vragen?" zegt hij met, nog steeds, een brede grijns op zijn lippen. Natuurlijk moet ik dat vragen, dat is sociale interactie en beleefdheden. "Heb je dat niet gemerkt uit mijn reactie op wat je deed en het klaarkomen?" Hij gaat even verzitten en knikt dan. "Ja Night, het was een goede vergoeding. Dat was die fles zeker waard. Volgende keer moet ik er maar twee aanbieden of een voorraadje drugs aanleggen voor het geval dat je weer langs komt." Hij glimlacht kort en gaat dan met zijn hand door zijn haar. Ik laat een korte lach horen. "Dat is een goed idee, vooral voor de drugs. Ik zit nog al eens zonder, weet je." zeg ik en hierbij geef ik hem een knipoog, ter verduideling van de al overduidelijke hint die ik al heb gegeven.
Ik kan zien dat Lucas het behoorlijk warm gekregen heeft, mede door de rode wangen die hij nu heeft. "Maar goed, kan ik je verder ergens nog mee van dienst zijn." vraagt hij dan met het nodige respect. Ik kijk even op en denk vervolgens na, drugs heeft hij niet en voor de rest zal ik wel niets nodig hebben. Ik glimlach opnieuw en schud lichtjes met mijn hoofd, die ondertussen wat lichter aan begint te voelen. Heerlijk, vind ik dan. "Nee, maar bedankt voor de deal." zeg ik vriendelijk tegen hem, waarna ik op sta, mijn lichte shirt naar beneden trek zodat niet van alles zichtbaar is voor iedereen en de geopende fles beet grijp.
"Je kan het alleen beter niet gaan rondbazuinen, want straks komen er veel meer mannen met dit soort plannetjes en dat heb ik liever niet. Jij ook niet denk ik." vertel ik hem vervolgens. Ik weet dat ik er vaak toch wel op in ga, om de uitdaging en om de drugs, zo verslaafd ben ik dan wel. Hierna knik ik kort naar Lucas en verlaat ik zijn kamer weer, om op weg te gaan naar mijn kamer, terwijl ik de fles bestudeer. Prima drank, duur merk. Is zeker wel heel wat waard in dollars. Die verdwijnt mooi ergens op mijn kamer. Ik loop naar mijn kamer en berg hem op in mijn nachtkastje.
Hierna stamp ik luidruchtig over de houten vloeren, over de houten trappen teru naar beneden. Ik wil toch echt sigaretten hebben en die heb ik boven niet. In de woonkamer zit iemand en ik grijns breed, de felblauwe ogen tegen de lichtgetinte huid herken ik meteen. Ik laat mezelf in één van de versleten stoelen ploffen en kijk naar James. "Zeg, heb jij nog peuken?" vraag ik een hem en ik leg mijn voeten opnieuw op de tafel, terwijl ik rond kijk of ik ergens een aansteker zie liggen. Die was er wel, maar of hij er nu nog steeds is? Dat is altijd maar de vraag hier. Ik heb altijd het idee dat dingen hier spontaan verdwijnen.

[Iemand anders voor Nahrin?]

[ bericht aangepast op 12 nov 2012 - 17:56 ]

---

Your make-up is terrible

[Ik heb Rosalie of James voor je. Rosalie is in haar kamer en James zit op de bank met een kater]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Ik heb mijn reactie wat aangepast er op.]

---

Your make-up is terrible

Oke uh.. wat me nu te binnen schiet; Robert heeft iemand hier aan 't werk gezet om een bendelid van The Five met een team te onderscheppen en hem uit te leveren aan hem, maar dit is een fictief persoon. Ik vraag me af of dit wel mag. Ik heb die persoon de RPG in gegooid om ervoor te zorgen dat bendeleden taken kunnen uitvoeren zodat mensen niet verveeld raken :'D. Butyeah, de persoon die opgehaald moet worden is dus wel fictief. is dit oke of niet? Want denk ook dat als Robert opdrachten laat uitvoeren dat er fictieve mensen van rivaliserende bendes aan te pas komen.

[ bericht aangepast op 12 nov 2012 - 18:01 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

Dat is wel oké, want er zijn natuurlijk geen mensen die andere bendeleden spelen. Het gaat er meer om dat er niet allemaal mensen in deze bende bij bedacht worden omdat anders alles een beetje door elkaar gaat lopen en het de bedoeling is dat je met elkaar RPGed binnen de bende en niet met fictieve mensen, ghehe. Maar dat van jou was een goed idee hoor.

---

Your make-up is terrible

James Zack Silvas

Ik kijk op en glimlach even. Ik vis mijn pakje uit mijn broekzak en gooi het pakje op haar schoot. 'Eentje,' mompel ik en zak nog meer onderuit. Mijn voeten leg ik op het tafeltje neer. Ik sluit mijn ogen en pak mijn pakje weer terug om er zelf nog een op te steken. Ik blaas rustig de rook uit en kijk even naar het rook dat uit mijn mond komt. Dan kijk ik naar Nahrin. 'Ik heb nu wel tegoed van je,' zeg ik doelend op de sigaret. Als zij er eentje van mij mocht hebben, mag ik ook eentje van haar hebben als ze een pakje heeft. Ik kijk even om me heen en blaas de rook weer uit. 'Heb jij al gegeten,' vraag ik aan haar. Ik moest niet denken aan eten, maar ik vroeg het gewoon. Om iets te vragen. Ik kijk haar even aan en gooi haar een aansteker toe, aangezien ze die ook nodig heeft. Ik grijns even en pak mijn pakje weer terug die ik in mijn broekzak stop. Als ik hem op tafel leg en even wegloop kan mijn pakje zo weg zijn en nee, dat zou ik niet pikken. Ik bijt even op mijn lip en kijk naar Nahrin, terwijl ik rustig inhaleer en de rook weer uitblaas. Roken deed me goed, of ik geloofde dat het me goed deed. Ik voelde me er in iedergeval beter door. Ik kijk weer weg van Nahrin, maar houd haar vanuit mijn ooghoek in de gaten. 'Hoelang heb jij geslapen vannacht,' vraag ik haar. Bij mij begon de vermoeidheid langzaam weg te trekken, maar alsnog had ik te kort geslapen.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Nahrin Lilith Nightingale "Night"

Er word een pakje met sigaretten op mijn schoot gegooit door James en ik kijk even naar hem en dan naar het pakje. "Eentje." mompelt hij en hij zakt nog meer onderuit. Zijn voeten legt hij net zoals ik op het tafeltje neer en ik frons. Zo, hij ziet er bijna erger uit dan ik vanmorgen. Ik besluit dat het mij weinig uitmaakt en vis een enkele sigaret uit het pakje, die ik op de armleuning neer leg. "Thanks." bedank ik hem en ik steek hem in mijn mondhoek. Hij pakt zijn pakje weer terug om er zelf ook nog één op te steken. "Ik heb nu wel tegoed van je." zegt hij, doelend op de sigaret. "Natuurlijk. Zodra ik mijn eigen pakje vind, krijg je er één." antwoord ik er op.
"Heb jij al gegeten." vraagt hij aanme en ik krijg een aansteker naar mij toe gegooit, aangezien ik nog geen andere gevonden heb en nutteloos met een onaangestoken sigaret in mijn mond zit. Ik grinnik, vang de aansteker behendig en steek mijn sigaret ook aan, waarna ik de aansteker aan James terug geef. "Nee, maar ik heb ook geen honger. Jij wel?" vraag ik terug. Zijn pakje stopt hij terug in zijn broekzak en ik neem rustig een trekje van de sigaret. Derde van vandaag en allemaal heerlijk. James kijkt dan wel weg van mij, maar ik voel hoe hij me in de gaten houd.
"Hoelang heb jij geslapen vannacht." vraagt hij en ik knijp mijn ogen even tot spleetjes als ik me dat probeer te herinneren, maar ik weet het niet, dus haal ik lichtjes mijn schouders op. "Weet niet, was te stoned om enig besef van tijd te hebben. Kan me niet herinneren dat ik in slaap gevallen ben, dat ik überhaupt geslapen heb, maar ik werd mooi wel wakker vanmorgen." antwoord ik met een scheven grijns op mijn volle lippen. "Hoezo, heb jij niet zo lang geslapen dan? Je ziet er in ieder geval niet uit alsof je veel geslapen hebt." Ik ben soms de eerlijkheid zelfe, wat wel eens vervelend uit kan pakken. Toch neem ik amper tot nooit een blad voor mijn mond. Mijn benen, die nog op de tafel liggen, sla ik over elkaar heen en mijn zware schoen beland met een bons op de tafel.

---

Your make-up is terrible

Amber Babette Logan. || Babydoll.

Ik zag dat hij lichtjes moest blozen. Het was iets wat ik altijd al schattig had gevonden bij jongens, blozen. Ik had werkelijk geen idee waarom eigenlijk. Hij duwde een zwarte lok achter mijn oor waarna ik een goedkeurend geluidje maakte, “Beiden” grijnsde ik, “Als je mijn echte naam neemt, een A, neem je mijn bijnaam, dan begint het met een B, gevolgd door een A” zei ik met een lach om mijn lippen. Ik beet zacht op mijn lip terwijl we verder lippen. Mijn blik gleed naar hem waarna ik wat fronste. Hoe hij het nu zei gaf hij wel heel erg de indruk dat hij niet in Rough wou zitten. Ach, wat zei ik nou ? Het was Trev waarover we spraken ! Natuurlijk wou hij in Rough zitten. Hij was vast gewoon geen problemen krijgen met anderen op school. Als ik in zijn plaats stond, zou ik vast hetzelfde gedaan hebben. Misschien. Ik wist het niet. De helderheid van mijn gedachtengang was nog was vaagjes door mijn ochtendhumeur en de enorme kater die ik had. Ik haalde mijn schouders op en knikte, “Natuurlijk wil ik dat doen, ik hou van liegen tegen mensen die een hoge functie hebben” zei ik grijnzend. Begrijp me niet verkeerd. Ja, ik hield van liegen tegen mensen met een hogere functie, maar dat gold alleen voor mensen die buiten onze wereld stonden. Mensen die hun levens leidden in echte families, families waarin je DNA overeenkomsten had. “Ik ben echt blij dat je meegaat” zei hij toen we al in het centrum liepen. Hij gaf me een zacht kusje op mijn wang wat me deed glimlachen. Hij stak de straat over zonder te kijken, iets wat onnodig was aangezien hier zo goed als niemand reed. Ik liep hem achterna tot we aan het goede gebouw waren. Even was ik verbaasd over de school. Het zag er niet echt uit als een school, meer als een soort toneelzaal, een theaterachtig iets. Vlug liep ik door de deur die hij voor me openhield voordat hij doorliep zonder me en ik verdwaalde. Hij vroeg naar een man aan de vrouw achter de balie. Ik was zo druk bezig met het bestuderen van de ruimte dat ik niet eens doorhad dat hij al terug bij me stond. “Kom je ?”. Ik schrok op van zijn stem en knikte, waarna ik opnieuw zijn arm aannam en met hem meeliep. Elk ander meisje zou mijn kleding ongepast vinden, maar met dat hele ongepaste gedoe was ik jaren geleden al gestopt. Je kreeg er zo’n hoofdpijn van als je erover nadacht, zeker als je er ook nog eens een kater bijhad.

[Op het laatste zeg je dat je terugloopt naar Amber, maar je weet haar naam niet xp]

James Zack Silvas

Ik lach even. 'Nee, als ik nu zou eten, kots ik hier de boel onder.' Ik kijk haar even aan en bijt op mijn lip. Haar voeten belanden met een bons op de tafel. Ik kijk even naar haar schoenen en dan naar haar. 'Nee, niet goed geslapen nee.' Ik wrijf vermoeid over mijn gezicht met mijn handpalmen en gaap even. 'Ben pas toen het licht werd in slaap gevallen en dan al zo vroeg op. Tuurlijk feest ik wel is door, maar nu valt het... zwaar.' Ik kijk haar aan en glimlach even. Over het angstaanjagende gevoel vertel ik maar even niks, anders kwam ik misschien als een watje over. 'En een beetje last van alle alcohol en alles,' glimlach ik en kijk haar aan. Dat herkende ze vast wel. Nou ja, dat weet ik wel zeker. Ik rek me even uit en zucht diep. Mijn handen glijden even door mijn haar en ik weet dat ik er vermoeid uit zie, want zo voel ik me ook. 'Dank je voor het zeggen hoor, dat bevestigde al mijn vermoedens,' zeg ik met een scheve grijns en kijk haar aan. Dan kijk ik weer voor me uit en luister naar de geluiden in de kraak. Hier en daar hoor je gekraak van het hout. Waarschijnlijk lopen mensen op de overloop of iets. Weet ik, maar ik hoor het gekraak van hout. Ik kijk weer naar Nahrin. 'Je was gister inderdaad bijhoorlijk stoned.'

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Lucas Afon Romanoff ~ "Afon"

Night kijkt even op. Uiteindelijk glimlachte ze opnieuw naar me en schudde lichtjes met haar hoofd. "Nee, maar bedankt voor de deal." zei ze vriendelijk tegen me.
Hierna staat ze op en trekt ze haar lichte shirt naar beneden. Vast zodat niet iedereen alles kon zien. Ze pakte de fles en keek toen weer naar mij.
"Je kan het alleen beter niet gaan rondbazuinen, want straks komen er veel meer mannen met dit soort plannetjes en dat heb ik liever niet. Jij ook niet denk ik." vertelde ze me. Ik grinnikte eventjes en keek haar aan. "Natuurlijk niet Night. Ons kleine geheimpje." zei ik met een brede grijns, waarna ik opstond en haar de deur uitgeleide. "Veel plezier met de drank." riep ik haar achterna, waarna ik de deur achter me dichtdeed en even de gang doorkeek. Wat zou ik eens gaan doen?
Ik ga Wynter bezoeken! Dat mens is mijn een fles drank verschuldigd! Nou ja, verschuldigd. Ze had hem eerlijk gewonnen bij een potje poker, maar dat zou ik nooit toegeven, daarvoor was ik te trots en te koppig.
Rustig slenterde ik door de gangen van het gebouw op weg naar Wynter's kamer. Overdag leken ze heel normaal, alsof er niks aan de hand was met het huis, maar 's avonds liep ik er liever niet door heen. Tenminste niet alleen, met iemand erbij was het allemaal niet zo erg. Daarom zat ik 's avonds het liefst in een gezelschap of gewoon alleen op mijn kamer. Hoewel die laatste variant niet vaak voor komt. Zo anti-sociaal was ik niet.
Uiteindelijk kwam ik bij haar kamer en klopte aan op haar deur. Ik wachtte een tijdje, maar er deed niemand open. Een korte zucht ontsnapte aan mijn lippen. Waar was ze nou weer? Hopelijk niet op een of andere missie, want ik wilde mijn fles terug!
Ik liep door en vond haar uiteindelijk in de tuin, waar ze op de stenen trap zat. Ik ging naast haar zitten en keek haar grijzend aan. "Ook goedemorgen." zei ik vriendelijk, "Al koppijn door mijn fles drank?" Mijn toon stond uitdagend, iets wat ik op dit moment ook was. Ik wilde gewoon mijn goede fles drank terug.

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Nahrin Litlith Nightingale "Night"

James lacht even. "Nee, als ik nu zou eten, kots ik hier de boel onder." zegt hij, waardoor ik grinnik omdat ik het maar al te goed kan begrijpen. Ik ben vanmorgen al behoorlijk over mijn nek gegaan zonder te eten. Maar een kater bestrijd je met drank en pijnstillers. Hij kijkt me even aan en bijt op zijn lip, waarna hij van mijn schoenen weer terug naar mij kijkt. "Nee, niet goed geslapen nee." Hij wrijf vermoeid over zijn gezicht met zijn handpalmen en gaapt even. "Ben pas toen het licht werd in slaap gevallen en dan al zo vroeg op. Tuurlijk feest ik wel is door, maar nu valt het... zwaar." Hij kijkt me aan en glimlacht even.
"En een beetje last van alle alcohol en alles." glimlacht hij en ik knik begrijpend. Dat kan je behoorlijk slopen 's morgens. '"Dank je voor het zeggen hoor, dat bevestigde al mijn vermoedens." zegt hij met een scheve grijns en kijkt me aan. Ik lach zacht. "Graag gedaan hoor, James." grijns ik naar hem. "Je was gister inderdaad bijhoorlijk stoned." Na zijn woorden worden mijn ogen even groot en kijk ik hem verbaasd aan. "Shit, was het dan zo erg?" vraag ik aan hem en ik zuht, waarna ik iets onderuit zak. "Pfft, ik weet er helemaal niets meer van volgens mij. Heb ik nog stomme dingen gedaan?"
Ik rook mijn sigaret op en kijk eventjes om mij heen. Waarom zijn er overal zoveel sigaretten en zo weinig asbakken? Dan kijk ik naar mijn hand, waar ik vaak sigaretten op uit druk. Er tekenen zich verscheidenen littekens op af daarvan en ik wil de meubels hier ook niet beschadigen of vuil maken, dus druk ik hem weer uit mijn hand op, om de sigaret met een onschuldige blik in mijn ogen op tafel te leggen. "Iemand zou eens asbakken moeten kopen." murmel ik en ik geef James een klein glimlachje.

---

Your make-up is terrible

(i know, maar als ik haar had gezegt was het niet duidelijk geweest)

---

Bowties were never Cooler

Dylan Charlie Trevor "Trev"
Ik glimlachte breed toen ik haar zag schrikken. Ik was soms wel gevaarlijk, maar echt eng? Nee, onder die categorie viel ik niet. Respect wilde ik wel hebben, en dat gaf ik zeker ook. Dat was erin geramt, vaak zelfs letterlijk, van baby af aan. In ieder geval in mijn familie. Anderen in de bende kwamen daar op latere leeftijd pas achter, maar ik vond het niks vreemds dat ik nog voor ik ook maar een woord kon zeggen respect werd geleerd te geven. Ik keek naar haar en leidde haar rustig naar de trappen toe. Ze zag er mooi uit vandaag. Misschien vond de buitenwereld het ongepast, maar ik vond het haar goede kanten accentueren. Haar prachtige zwarte haar en donkere ogen, samen met haar lange slanke benen en dunne taille. Zo hoorde een meisje er voor mij uit te zien, Niet voller, maar ook zeker niet slanker. Ik leidde haar de oude trappen van het gebouw op tot we op de juiste verdieping waren. Nu begon te tegenzin echt toe te slaan. Ik zocht haar hand voor steun en gaf er een klein kneepje in. Opeens, zoals wel vaker op een raar moment, herrinderde ik het opeens weer: Haar naam! "Fijn dat je er bent, Amber." zei ik zacht voor ik op de deur van het kantoortje klopte. Ik was nooit echt heel erg gespannen voor een gevecht of een drugsdeal ofzo, maar dit, zo functioneren in de bovenwereld, dat vond ik echt heel spannend. "Binnen" hoorde ik de stem van mijn mentor zeggen. Ik duwde voorzichtig de klink naar beneden, nam Ambers arm weer in de mijne en liep vrij zelfverzekert naar binnen. "U wilde me spreken meneer?" vroeg ik beleeft terwijl ik Amber eerst een stoel aanbood, voor ik zelf een plek zocht om te gaan zitten, wat uiteindelijk haar armleuning bleek te zijn.

---

Bowties were never Cooler