[RPG] Russian Maffia - 2 - Speeltopics

De Russische maffia, een grote villa net buiten Moskou. Het hoofdkwartier van een enorme criminele bende. Ze zijn gevaarlijk, hebberig en bezitterig. Het ergste is nog wel dat ze overal zijn, je ontkomt er niet aan. Grote, stoere mannen en mooie maar gevaarlijke vrouwen, hier vind je ze. Hier hebben ze geen medelijden met bange en gevoelige types, die komen er niet in. Alleen de meest meedogenloze wonen in werken in deze villa. Dit alles gaat natuurlijk gepaard met veel alcohol, geweld en seks.

Meedoen als je:
1) Graag langere stukken schrijven (rond de 200/300 woorden of meer, minstens 5 tot 10 zinnen) en bereidt zijn dit te doen. Als je dit niet doet, krijg je een waarschuwing. Je rol word geschrapt als je je er niet aan houd.
2) Graag meedoen aan RPG's die beter uitgewerkt zijn waarin geen Mary Sue's meespelen en die dit zelf ook niet doen.
3) Graag meedoen aan RPG's waarbij het topic niet na één dag alweer vol zit, waardoor als je het wat drukker met school hebt, ook gewoon nog mee kan doen, omdat er simpelweg minder vaak gepost wordt (maar wel langer geschreven natuurlijk).
4) Het prettig vinden dat het gemeld wordt als iemand wilt stoppen met de RPG en als ze dit zelf ook doen.
5) Hun personages niet enkel één op één gesprekken laten voeren, met één dezelfde persoon en snel relaties vormen.
6) Graag lange en uitgebreide rollen schrijven.

De rollen:
Leden van de Maffia -met een leider- Houd er rekening mee dat er vaak meer mannen zijn dan vrouwen.
- Arkadiy ~ Boss Exasperated | Noxious
- Sergey Dmitri Bogdanov ~ Underboss Cyberlord
- Alexander Sjovenic Carmenta
- Andrei Daniël Belikov Tortura
- Ivar Nuriyev Ebola
- Yelena Katya Bogdanov Ebola
- Khristina Nyusha Valentina Tortura
- Rosali Isabella Rivoja Carmenta
- Darya Nastya Budian/Bohgana Yunter Corallo
- Jaybee Kalashnov Sylvesti

Spionnen van de politie -1 man, 1 vrouw-
- Chase Verkerk/Rafal Fedor Hallvor Sessions
- Leighanne Heather Rutherford/Raisa Yuliya Bezrukov Khione

Hier een paar plaatjes van de villa.
Rollentopic

[ bericht aangepast op 7 nov 2012 - 23:13 ]

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

(Ik wou eigenlijk eerder al een reactie schrijven, maar ik wist niets en mijn zus wilde alles nog even lezen, dus toen was ik doodmoe.)

Khristina Nyusha Valentina
Lichtelijk geschrokken kijkt hij mij aan en na, doordat ik abrupt bij hem weggelopen was. De woorden doen Ivar waarschijnlijk pijn, want zijn mondhoeken die altijd zo vrolijk staan, trekken nu lichtjes naar beneden. In zijn ogen verschijnt een gekwetste trek, dit doet mij nog wel het meeste pijn, aangezien ik die blik niet in zijn donkere poelen wil zien. Hij moet blij zijn, gelukkig, met een glimlach op zijn lippen, en niet zo. En omdat ik er niet tegen kon, had ik me omgedraaid om vervolgens een hand door mijn haar te halen. ‘Ik wil niet alleen doodgaan…’ mompelt hij zacht op een verdrietige toon, waardoor het bij mij gelijk erin schiet. Waarom kan ik mezelf niet hard opstellen met hem in de buurt? Aw, arme Ivar, zo bedoelde ik het ook weer niet… ‘Ik heb geen honger meer.’ Zegt hij en schuift de stoel naar achteren om de keuken te verlaten. Wanneer de keukendeur dichtslaat, sla ik met mijn hand tegen mijn voorhoofd aan. ‘Goed gedaan, Valentina, je hebt het weer eens geflikt.’ Murmelde ik tegen mezelf, terwijl ik een hoorbare brok in mijn keel weg slikte. Ik liet mezelf neerzakken op een stoel, waarna ik mijn gezicht verborg in mijn bleke handen. Na enkele ellenlange momenten stond ik op, liep naar een kast waar drank in stond, waarna ik een fles te voorschijn nam en hier grote slokken van nam voordat ik deze weer terugzette. Het meeste was toch van mij, ik had het soms nodig om mijn verdriet weg te drinken. Nu wilde ik geen zwakte meer laten zien, dus had ik het weer nodig.
Hierna schepte ik het overige eten van de lasagne op een bord, pakte een glas sap met de vork van Ivar en begaf me hierna met snelle passen richting de kamer van hem. ‘Ivar?’ Vroeg ik, met een licht twijfelende toon in mijn stem, terwijl ik voorzichtig aanklopte omdat mijn handen vol zaten. ‘Mag ik binnen komen?’ Ietwat onzeker volgde ik erachteraan, ‘Ik heb je eten mee genomen…’ Alsof dat zou werken. Straks ging ik echt een sigaret roken.

[ bericht aangepast op 23 okt 2012 - 14:45 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Geen probleem hoor.]

Ivar Nuriyev

Het duurt even voordat het me eindelijk gelukt is om mijn tranen te stoppen. Ik veeg ze van mijn wangen af en snuf eventjes. Ze bedoelde het vast niet gemeen, Ivar, je weet dat ze hier af en toe zo zijn. Niet iedereen kan constant met mij rekening houden. Ik zucht even, maar kom niet overeind. Misschien moet ik nog heel even wachten voor ik weer iets ga doen, ik wil niet boos reageren tegenover anderen. Ik ben ook niet boos, ik ben verdrietig. Arkadiy betaald me niet om hier verdrietig te gaan zitten doen, natuurlijk.
"Ivar?" hoor ik dan een licht twijfelende stem zeggen, waarna er voorzichtig aangeklopt word. "Mag ik binnen komen? Ik heb je eten mee genomen..." Het is Khristina en ze klinkt duidelijk wat onzeker. Ik wrijf even over mijn gezicht heen en trek mijn mondhoeken weer iets omhoog, dat ziet er beter uit. Eigenlijk heb ik nog best honger, denk ik. Ik kan in ieder geval wel altijd eten. Ik sta op van mijn bed, die ik gelijk weer glad strijk en loop richting de deur. Ik trek hem zacht open en glimlach naar Khristina, die met een bord en een glas sap voor de deur staat.
"Dank je wel, Khristina. Dat is lief." zeg ik zacht tegen haar en ik neem haar de spullen uit handen, omdat ze haar handen nu helemaal vol heeft. "Waarom?" vraag ik vervolgens zacht, maar nieuwsgierig. Het klinkt helemaal niet dwingend, omdat ik niet wil dat ze denkt dat ze het moet beantwoorden. Ik neem de spullen mee naar binnen en zet ze op het kleine tafeltje dat naast mijn bed staat. Dan neem ik plaats op mijn bed en klop op naast me, als teken dat ze daar mag gaan zitten, als ze dat wilt tenminste.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Khristina Nyusha Valentina
Achter de deur hoorde ik wat gerommel, dus bleef ik stil staan, straks deed hij de deur open en was ik net weg. Toen hij deze uiteindelijk open deed, zag hij er weer wat beter uit, dat leidde ik ten minste op van zijn glimlach. Hoewel zijn ogen rood waren, liet dat me weer twijfelen. Had hij net gehuild? Direct stak het schuldgevoel de kop weer op. ‘Dank je wel, Khristina. Dat is lief.’ Zegt hij zacht tegen mij, om vervolgens de spullen uit mijn handen te nemen, omdat ik deze helemaal vol had.
‘Waarom?’ Vroeg hij vervolgens zacht, maar nieuwsgierig. Gelukkig had ik hiervoor flinke slokken drank genomen, anders was ik zeker in elkaar gevallen. Het klinkt totaal niet dwingend, maar toch heb ik het gevoel dat ik hem moet antwoorden, dat hij daar recht op heeft. Vanuit de deur opening keek ik toe hoe hij de spullen naar binnen neemt, deze op het kleine tafeltje zet en vervolgens plaatsneemt op het bed. Hij klopt naast zich en kort keek ik nerveus om me heen, een soort rare gewoonte, ik wilde namelijk niet dat hij dit deed uit medelijden.
Na enkele seconden stapte ik naar binnen, deed de deur zacht dicht en ging vervolgens naast hem op het net gemaakte bed zitten. Mijn blik op de grond gericht, terwijl mijn vingers met elkaar speelden. ‘Je moet niet op mij letten als ik in dat soort buien ben, Ivar, ik meen er geen fuck van.’ Zeg ik hem dan, waarna ik mijn ogen even vermoeid dichtdoe. ‘Tegen jou niet in elk geval.’ Ik vroeg me af of ik het hem moest zeggen of niet, maar wreef vervolgens in mijn ogen. Nu nog niet. ‘Er moeten meer mannen zoals jou zijn, Ivar.’ Zeg ik hem, waarbij ik opkijk en mijn hand zacht op zijn arm leg. Een zuinig glimlachje sierde mijn volle lippen.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Ivar Nuriyev

Ze kikt even nerveus om zich heen voor ze dan ook na enkele seconden naar binnen stapt. Ze doet de deur zacht dicht en gaat vervolgens naast mij op mijn bed zitten. Haar blik is op de grond gericht, terwijl haar vingers met elkaar spelen. Het is een houding die ik wel herken van mezelf, als ik me geen raad weet bij bepaalde mensen. Zou ze zich geen raad weten met mij? Ik pak het glas op en neem er een klein slokje van, waarna ik hem weer terug zet op het tafeltje. Dan kijk ik nieuwsgierig op naar Khristina als ze begint te praten.
"Je moet niet op mij letten als ik in dat soort buien ben, Ivar, ik meen er geen fuck van." zegt ze me, waarna ze haar ogen even vermoeid dichtdoet. "Tegen jou niet in elk geval." Ik glimlach erom, het klinkt lief. Ze wrijft even in haar ogen. "Er moeten meer mannen zoals jou zijn, Ivar." zegt ze, waarbij ze opkijk en haar hand zacht op mijn arm legt. Een zuinig glimlachje siert haar volle lippen. Ik buig me iets naar haar toe en geef haar een zacht kusje op haar wang, zoals zij ook altijd bij mij doet. Dan leg ik mijn hand op haar been neer en wrijf ik er zacht overheen.
"Niet teveel mannen zoals ik." grijns ik dan schaapachtig naar haar, hopelijk weet ze wel wat ik ermee bedoel. Ik heb weinig zin om zulke dingen elke keer te zeggen eigenlijk, het zorgt ervoor dat ik me slechter voel dan normaal. "Bedankt, nu voel ik me gelijk weer beter. Kan kan mij net zo goed opvrolijken als ik jou." zeg ik dan met een glimlach op mijn gezicht. Dan pak ik het bord en leg ik die op mijn schoot om opnieuw te eten. "Nu heb ik weer honger." grinnik ik.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Khristina Nyusha Valentina
Ivar pakt het glas op en neemt er een klein slokje van, waarna hij hem weer terug zet op het tafeltje. Deze staat naast zijn bed en ik grinnik er kort om, bij mij liggen er veel andere dingen op. Ik zal maar niet opnoemen wat, want het is veel en sommige dingen zijn niet voor kleine oortjes bedoeld.
Nieuwsgierig kijkt hij naar mij als ik begin te praten, naarmate ik verder praat, kijk ik hem weer terug aan. Misschien om zijn reactie te peilen, misschien voor wat anders. Zo had ik zijn lieve glimlach gezien en na mijn laatste woorden boog hij zich iets naar mij toe, om me vervolgens een zacht kusje op mijn wang te geven. Ik glimlachte er lieflijk om toen ik de warmte van zijn lippen op mijn huid voelde, het voelde raar genoeg erg aangenaam.
Hierna legt hij zijn hand op mijn been neer en wrijft hier zacht overheen, waardoor ik met een charmant glimlachje in zijn poelen kijk, waarbij mijn hand over die van hem wreef. ‘Niet teveel mannen zoals ik.’ Grijnst hij dan schaapachtig naar mij, waardoor ik wel een idee heb wat hij bedoeld. En hoewel hij wel ergens gelijk heeft, zou ik toch nog wel een paar Ivar-klonen willen. ‘Bedankt, nu voel ik me gelijk weer beter. Kan mij net zo goed opvrolijken als ik jou.’ Zegt hij dan met een glimlach op zijn gezicht.
‘Ivar, hoewel ik toch meer van jou wil, heb je inderdaad gelijk.’ Ik bedacht me dat het eerste gedeelte van de zin nogal dubbelzinnig klonk en hoopte dat hij het niet in de gaten had, want ik doelde daar niet op. ‘Jij bent uniek, er is maar één Ivar en dat ben jij, schat.’ Grinnikte ik en tikte hem even op zijn wang, waarbij ik wel met mijn knieën op zijn bed moest zitten om erbij te komen. Hij pakte zijn bord met eten al, legde deze op zijn schoot en begon weer te eten. ‘Nu heb ik weer honger.’ Grinnikt hij, waarop ik weer normaal ga zitten op zijn bed. ‘Eet smakelijk, Meneer.’ Grinnikte ik toen.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Ivar Nuriyev

Ze kijkt met een charmant glimlachje in mijn pelen, waarbij haar hand over die van mij wrijft. Ze maakt me elke keer verlegen, iets wat ik nog niet zo goed snap. "Ivar, hoewel ik toch meer van jou wil, heb je inderdaad gelijk." zegt ze en ik word iets rood. Het dubbelzinnige merk ik niet eens op. Ergens ben ik bang dat ze mij toch niet zo goed vind als ik hoop. Ik wil graag dat ze me aardig vind. "Jij bent uniek, er is maar één Ivar en dat ben jij, schat." grinnikt ze waardoor ik breed begin te glimlachen en ze tikt me even op mijn wang, waarbij ze wel met haar knieën op mijn bed moet zitten om erbij te komen.
Als ik begin te eten, gaat ze weer normaal op mijn bed zitten. "Eet smakelijk, Meneer." grinnikt ze dan. Ik grijns even en eet mijn mond leeg voordat ik iets terug zeg, want dat ik heb altijd geleerd. "Bedankt mevrouw." zeg ik met een klein, ietwat ondeugend grijnsje omdat ik weet dat sommige meisjes het niet leuk vinden om mevrouw genoemd te worden, waardoor ik me even heel ondeugend en stout voel. Ik gniffel eventjes en ga dan weer verder eten, binnen een paar happen is het alweer op, wat ik toch wel jammer vind. Het is echt heerlijk, Khristina in vanaf nu af aan mijn favoriete kok.
"Dat was echt heel lekker." zeg ik, bij gebrek aan betere woorden door mijn kleine woordenschat en ik zet het bord weer weg, waarna ik de sap uit het glas in één keer weg drink. Ik zet hem weer netjes terug en kijk weer even naar Khristina. "Ben je nu weer vrolijk?" vraag ik voor de zekerheid aan haar. "Ik wel." glimlach ik dan op een lieve manier.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Khristina Nyusha Valentina
Hij wordt iets rood door mijn eerste woorden, iets wat erg schattig bij hem staat. Op mijn andere woorden begint hij breed te glimlachen, waardoor er automatisch ook bij mij een glimlachje op mijn lippen bevind. Ik wens hem nog eet smakelijk en ik zie hem weer even grijnzen, terwijl hij zijn mond leeg eet voordat hij iets terug zegt. Zie je, dat bedoel ik, de meeste mannen zullen gewoon onbeschoft met hun mond vol praten, maar Ivar niet.
‘Bedankt mevrouw.’ Zegt hij met een klein, ietwat ondeugend grijnsje, waarop ik kort aangenaam moet lachen. Hij weet dat sommige meisjes het niet leuk vinden om mevrouw genoemd te worden en voelt zich hierdoor badass. Ik vind het eerlijk gezegd ook niet leuk om zo genoemd te worden, maar van Ivar kan ik het aan en door zijn uitstraling nu krijg ik gewoon zin om hem aan te vallen. In de richting van kusjes op zijn wang drukken en hem omhelzen dan, bedoel ik. Toch houd ik me in omdat het bord eten nog op zijn schoot staat en ik hem dit keer niet bij het eten wil storen.
Hij gniffelt eventjes en gaat dan weer verder eten, binnen een paar happen is het alweer op. ‘Dat was echt heel lekker.’ Zegt hij, waarna hij het bord weer weg zet en het sap uit het glas in één keer weg drinkt. ‘Dat is mooi, erg lief dat je het lekker vind,’ gniffel ik dan. ‘Voortaan zal ik het eten aan jou geven als ik het niet meer hoef. Er blijft toch veel eten over als ik in de ochtend sleutel aan voertuigen.’ Zei ik hem en alleen al erover praten, deed me een soort drang er naartoe geven.
Ivar zet het glas ondertussen netjes terug en kijkt weer naar mij. ‘Ben je nu weer vrolijk?’ Vraagt hij voor de zekerheid aan mij. ‘Ik wel.’ Glimlacht hij op een lieve manier, waardoor ik het nu niet meer in kan houden – en dat ook niet wil – en hem met mijn armen om hem heen aanval. Meerdere, zachte kusjes druk ik op zijn wangen en kaak, waarbij ik soms zacht grinnik. Mijn armen zitten strak om hem heen, alsof ik bang ben hem kwijt te raken. ‘Lieve, lieve, Ivar, zegt dit genoeg?’ Glimlach ik dan liefjes, terwijl ik voor een kleine seconde ophoudt met kusjes drukken voordat ik weer verder ga.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Ivar Nuriyev

"Dat is mooi, erg lief dat je het lekker vind." gniffelt ze dan. "Voortaan zal ik het eten aan jou geven als ik het niet meer hoef. Er blijft toch veel eten over als ik in de ochtend sleutel aan voertuigen." zegt ze en ik knik gelijk. "Graag, als je dat wilt doen. Ik ben erg heel blij mee!" zeg ik ietwat enthousiast maar nog altijd op een beleefde toon tegen haar. "Maak me maar wakker dan als ik mag eten." zeg ik er nog achteraan, omdat ik het eigenlijk niet wil missen of te laat ervoor wil komen. Lasagna en zulke dingen als ontbijt vind ik allemaal meer dan prima hoor.
Na mijn vraag valt ze me haast aan, met haar armen om mij heen. Meerdere, zachte kusjes drukt ze op mijn wangen en kaak, waarbij ze zacht grinnikt. Haar armen zitten strak om mij heen, alsof ze bang is dat ik wegga. Hiervan word ik opnieuw rood, waar heb ik dit aan verdient? Normaal toont niemand zijn of haar genegenheid voor mij zo duidelijk, als ze die al voelen. "Lieve, lieve, Ivar, zegt dit genoeg?" glimlacht ze dan liefjes, terwijl ze voor een kleine seconde ophoudt met kusjes drukken voordat ze weer verder gaat. Ik knik alleen maar lichtjes.
"Ja, je bent weer vrolijk." glimlach ik breed als het echt goed tot mij doordringt. Haar kusjes op mijn wang en kaak zorgen ervoor dat mijn gedachtegang wat vertroebelt word, al snap ik nog niet echt waarom dat zo is. Ik lach op een wat kinderlijke manier en sla mijn armen ook om Khristina heen, om haar gemakkelijk op te tillen en haar met haar benen zijlings van mij op mijn schoot te zetten en haar tegen mij aan te trekken. "Je bent lief, Khristina." fluister ik en ik druk een flinke kus op haar wang. Haar wang voelt zacht aan onder mijn lippen. Daarna druk ik er nog één op haar voorhoofd.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Khristina Nyusha Valentina
Hij knikt gelijk op mijn voorstel. ‘Graag, als je dat wilt doen. Ik ben er heel blij mee!’ Zegt hij ietwat enthousiast, maar nog altijd op een beleefde toon tegen mij. ‘Maak me maar wakker dan als ik mag eten.’ Zegt hij er nog achteraan, waardoor ik even naar hem grinnik. ‘Weet je dat zeker? Ik ga je echt niet wakker maken als je, je slaap nodig hebt en je doodmoe bent hoor.’ Vertel ik hem dan, eerlijk. Ik kon het altijd nog voor hem bewaren, ze wisten hier nu wel dat ze niet aan mijn eten mochten komen, want anders vilde ik ze levend.
Hierna viel ik hem al praktisch gezien aan, mijn armen stevig om hem heen. Hij wordt hierdoor opnieuw rood door mijn kusjes en de omhelzing. De rode kleur op zijn wangen staat hem werkelijk waar erg aandoenlijk, grinnik ik in gedachten. Hij knikt alleen lichtjes door de vraag die ik hem gesteld had, of dit al genoeg zei. ‘Ja, je bent weer vrolijk.’ Glimlacht hij breed, het is dus goed tot hem door gedrongen, waardoor ik kort lach maar niet ophoudt met kusjes op zijn wangen en kaak drukken.
Hij lacht op een wat kinderlijke manier en slaat zijn armen ook om mij heen, om me gemakkelijk op te tillen en me met mijn benen zijlings van hem op zijn schoot te zetten, waarna hij me tegen zich aan trekt. ‘Je bent lief, Khristina.’ Fluistert hij en drukt een flinke kus op mijn wang. Het zorgt voor een warme rilling door mijn lichaam als hij er nog één op mijn voorhoofd drukt. Nu houd ik wel op met mijn lippen op zijn huid te drukken, maar merk wanneer ik hem aankijk dat er nu meerdere gekleurde vlekjes op zijn kaak en wangen zitten. Hierdoor moet ik grinniken omdat het door mijn lipgloss komt en kom wat omhoog, waardoor onze gezichten gevaarlijk dicht bij elkaar zitten. Nu kan ik echter wel het zakdoekje, dat ik eigenlijk gebruikte voor mezelf als ik ging sleutelen, al heb ik het nu schoon gemaakt, uit mijn zak vissen en zo zorgvuldig zijn huid schoonmaken van mijn lipgloss. ‘Jij bent ook lief Ivar,’ zeg ik dan, maar vervolg al snel, terwijl ik nog vlakbij zijn gezicht ben en zo in zijn donkere ogen kan kijken. ‘Maar zeg nu eens, waarom vind je mij lief?’ Grinnikte ik, klaar om wat complimenten aan te horen. Hierbij grijnsde ik ietwat ondeugend.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Ivar Nuriyev

Ze grinnikt opnieuw naar me. "Weet je dat zeker? Ik ga je echt niet wakker maken als je, je slaap nodig hebt en je doodmoe bent hoor." vertelt ze dan, eerlijk. Ik knik opnieuw lichtelijk. "Ja, ik ben toch altijd als eerste wakker, op jou na dan. Dan moet ik altijd wachten tot jij klaar bent of iemand anders..." zeg ik tegen haar. Soms wacht ik wel eens uren in de keuken tot iemand mij komt helpen. Maar ik vind het niet erg, ik heb het er gewoon voor over. Ik ben allang blij dat ze me willen helpen, nu mam er niet meer is.
Ze lacht kort, maar houd niet op met de kusjes. Ze houd pas op als ik haar op mijn schoot gezet heb. Ze kijkt me aan en grinnikt even. Dan komt ze omhoog, waardoor onze gezichten gevaarlijk dicht bij elkaar zijn, maar ik wacht alleen geduldig tot ze doet wat ze wilde doen. Ze haalt een zakdoekje uit haar zak en begint mijn gezicht ermee schoon te maken, waardoor ik besef dat haar lippen vast afgeven. Vrouwen hebben daar wel vaker last van, blijkbaar.
"Jij bent ook lief Ivar." zegt ze en ik word opnieuw rood, maar natuurlijk niet zonder brede glimlach op mijn gezicht. Ze vervolgt nog snel, terwijl ze nog vlak bij mijn gezicht ben en zo in mijn donkere poelen kan kijken. "Maar zeg nu eens, waarom vind je mij lief?" grinnik ze. Ze grijnst ietwat ondeugend en ik geef nadenkende blik, al zal ik nooit op zo'n manier nadenken als normale mensen het doen. "Omdat je mij eten brengt, mij vrolijk maakt en kusjes op mijn gezicht doet. Dan veeg je mijn gezicht af omdat je lippen afgeven." zeg ik, nog altijd op een iets nadenkende toon.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

[Ik zal morgen snel terugreageren. Ik heb geen inspiratie en vind het zonde om dan mijn post te verkloten.]

---

† Love? I want to sleep.

Noxious schreef:
[Ik zal morgen snel terugreageren. Ik heb geen inspiratie en vind het zonde om dan mijn post te verkloten.]

[Okay, is goed. Misschien kan de rest dan ook iets minder spammen ]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

[hoe kan ik inspringen?]

---

Bowties were never Cooler

@Hierboven..ik heb Rosali en of Alex voor je dus zeg maar

[ bericht aangepast op 24 okt 2012 - 12:02 ]

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

-> Mijn Topic's.