-2- This is my life now -RPG- - Speeltopics

DarrenCrissy schreef:
Deze RPG is in principe een vervolg op; My school's Glee club. die dood is gelopen.

Toen kwam er iemand op het idee er nieuw leven in te blazen;
Vijf jaar later. Iedereen is opgegroeid, nog samen of uit elkaar. Heeft een super baan of juist helemaal niet. Heeft kinderen of studeert nog verder. Woont in een groot huis of in een klein huisje in een achterbuurt.

Dit speelt zich dus af na hun schooltijd en dezelfde personen.
-Natuurlijk mag je meedoen, maar doe dan wel een goed verleden met hoe het was op die school en wat die allemaal heeft meegemaakt.-

Wil je meedoen? Klik dan hier.

===================
Nieuwe mensen;
-
-
-

De al bestaande mensen;
- Levi Unknown Ninuturu
- Michael Thomas Brown Nadal
- Charlotte Suavez Gancanagh
- Mary Elizabeth Santiago Calantha
- Kyle Noah Morgan. MakeMeIrish
- William Irial Smelting Gancanagh
- Arion O'Leary Gancanagh
- Donna Banu Ganj Heimersson - Jalili Nadal
- André Sean Stenvers MakeMeIrish
- Maya Hart AroonCat
- Dimitry Hart AroonCat
-
===================
Regels;
*Schrijf gelieve meer dan 5 regels.
*Ga niet aanstellen of juist niets doen.
*Speel alleen je eigen personage, niet die van andere.
*Géén perfecte personen.
*Wees beleefd -in RPg hoeft dat niet persé-
*Personen hoeven elkaar niet persé meer te kennen, het kan zijn dat ze elkaar niet meer herkennen of niet willen kennen.

[ bericht aangepast op 22 nov 2012 - 20:06 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Charlotte

“Ja. Dat is beter. Als jij haar haalt blijf ik hier wachten.”
Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht van opluchting. Ik knik enthousiast.
"Natuurlijk," stem ik in. "Ben zo terug."
Ik schenk Michael nog een glimlach en draai me dan om om mijn kleine oogappeltje te halen. Volgens mij heb ik net mijn eerste idee waar Michael mee instemde gehad. Misschien verloopt dit hele gedoe dan wel beter dan ik dacht.
Als ik de zaal binnen kom, raak ik helemaal vertederd. Evangelynn ligt praktisch te slapen op de schouder van Arion. Mijn glimlach wordt er alleen maar breder op. Ik zeg het nog een keer, Mary mag zich gelukkig prijzen met die jongen. Hij wordt zeker weten een fantastische vader.
"Bedankt om haar in het oog te houden," zeg ik oprecht terwijl ik haar voorzichtig weer van Arion overneem. Jammer genoeg wordt ze toch weer wakker.
"Geef je nog een kusje aan je tante en oom?" vraag ik zachtjes.
Evangelynn knikt even en tuit slaperig haar lippen. Ik lach even en breng haar dichter bij Mary en vervolgens bij Arion. Op mijn beurt geef ik de twee ook nog een kusje. Met één arm weet ik Mary nog een knuffel te geven.
"Ik bel je morgen, Mims," beloof ik met een glimlach.
Terwijl ik me weer naar de gang begeef, aai ik zachtjes over Evangelynn's haren. Ik merk dat ze weer in slaap aan het vallen is.
"Kom je?" fluister ik tegen Michael als ik bij hem ben. Ik zou het zonde vinden haar weer wakker te maken.

Irial

“Noah en Sophia heb ik op huwelijksreis in Chicago laten zetten. Toen Olivia werd geboren heb ik haar naam erbij late tatoeëren gewoon in Manhattan. Niets bijzonders.”
Ik knik even terwijl ik mijn ogen over de sierlijke letters laat glijden en er een mentale foto van maak. Ik moet het font maar een keer opzoeken want ik vind het echt prachtig.
"Nou als er nog een vierde komt, dan zet ik die wel op je huidje voor een schappelijk prijsje," bied ik met een glimlach aan. Velen durven nogal eens teveel vragen voor wat ze er eigenlijk maar aan tijd en materiaal in stoppen. "Ik ben nog in de leer maar ik kan wel al behoorlijk wat. En we gebruiken altijd nieuwe naalden en inkt," verzeker ik haar nog.
Ik heb namelijk al shops geweten waar het anders verloopt. De ontstekingen die je dan ziet zijn echt afgrijselijk.

Arion

"Ik voel me vereerd. En Auryn zou dat maar al te graag doen, dat weet je."
Ik knik zachtjes en sta een beetje verliefd naar Mary te kijken als ik de blik in haar ogen zie die Evangelynn er naar boven haalt. Ik durf wedden dat ik weer zo'n domme grijns op mijn gezicht heb.
Die verdwijnt echter weer snel als Charlotte Evangelynn weer komt halen. Boeh, ik had er net zo'n plezier in even papa te kunnen spelen.
"Ik bel je morgen, Mims," belooft ze Mary.
Als ze uit het zicht is, neem ik Mary in mijn armen. Ik druk een kusje op haar lippen.
"Wat doen we? Blijven we nog even of gaan we ook naar huis?"
Er verschijnt een brede grijns op mijn gezicht.
"We zijn misschien nog niet aan kinderen toe maar we kunnen wel oefenen," stel ik grinnikkend voor.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Kyle

"Ik ben zangcoach. Ik ben van plan om ooit mijn eigen zangschool op te richten." Marylin zet haar lege glas naast zich neer en kijkt me aan.
"Heb je eigenlijk al veel bekenden gezien? Of heb je nog niet echt de kans gehad?"
Ik grinnik even.
"Als je inrichting nodig hebt mag je mij altijd vragen," glimlach ik dan. "Hmm, ik ben wel wat bekende tegengekomen. Donna en Charlotte gesproken. Mary en Arion alleen gezien, en ik weet niet eens of ze mij gezien hebben," lach ik even.
"Volgens mij Michael ook gezien. En Levi die ik liever niet tegen was gekomen." Het komt er allemaal best wel snel achter elkaar uit. Ja, dat heb ik altijd al gehad. Dat ik ratel. Irial word daar soms wel eens gek van. Maar dan heeft hij de perfecte oplossing ervoor. Hij drukt gewoon zijn lippen op de mijne om me de mond te smoren, het is wel grappig.
"En wie ben jij al tegengekomen vandaag?" vraag ik en kijk de zaal weer even rond. Volgens mij ben ik er dus nog niet zo heel veel tegen gekomen. Of in ieder geval, ik heb niet veel mensen herkend.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Mijn topics. Antwoord komt wanneer ik thuis ben (:]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Mijn topic

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Michael
"Natuurlijk. Ben zo terug."
Zo enthousiast als zij is kan ik me niet voelen. Wanneer ze de zaal weer in is laat ik me via de muur naar beneden glijden. Waar heb ik mezelf zojuist in gepraat. Ik sluit mijn ogen heel even en voel de trilling weer door mijn lichaam trekken. Zie je wel, ik had vandaag gewoon thuis moeten blijven, in mijn bed. Nog een keer de stof voor mijn tentamen door moeten nemen en dan gewoon lekker vroeg mijn bedje in duiken, of de stad in duiken. Mensen uit het verleden brengen altijd rottigheid met zich mee. Een periode moet je afsluiten en dan niet meer heropenen. Dit is het stomste wat ik heb kunnen doen, mijn verleden heropenen.
Het lijkt wel uren te duren voordat Charlotte terug is met haar dochtertje maar wanneer ik weer voetstappen in de gang hoor ga ik snel overeind staan.
“Kom je?” fluistert ze met een slapend kindje in haar armen.
Ik knik zachtjes en volg haar mee naar buiten. Echt de behoefte om uitgebreid te praten heb ik niet dus zonder iets te zeggen loop ik naast haar. Met mijn verstand op nul zodat ik me nergens mee bezig hoef te houden, alleen mezelf door de donkere avond naar een hotel te loodsen.

Donna
“Nou als er nog een vierde komt, dan zet ik die wel op je huidje voor een schappelijk prijsje. Ik ben nog in de leer maar ik kan wel al behoorlijk wat. En we gebruiken altijd nieuwe naalden en inkt." Ik schiet in de lach om deze reclame sessie en schud dan mijn hoofd.
“Als het aan mij ligt komt er geen vierde hoor. Ik had het zelf al liever bij twee gehouden,” grinnik ik. Al zou ik Olivia nooit meer uit mijn leven kunnen denken. Het meisje is mij te dierbaar geworden, net als mijn andere kindertjes. Nee, voor geen goud zou ik ze willen missen. Nooit. Al zijn er natuurlijk altijd momenten waarop je ze wel kan wurgen. Al Olivia huilt, Noah zeurt en Sophia ziek is terwijl Felix moet werken. Op die momenten wens ik dat ik gewoon single door het leven ging zonder enige verantwoordelijkheid maar als ik daarna wordt geroepen en de kleine stemmetjes “Mama,” roepen is de keuze voor mij al snel weer gemaakt. Ik ben honderd procent liever mama dan single.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Marilyn Carter

"Tot hiertoe heb ik alleen wat gepraat met Michael en jou," Glimlachte ik en legde even een hand in mijn nek. "Sommige heb ik wel herkend, maar daar bleef ik liever uit de buurt."
Aan de overkant van de zaal, stond een oudleraar te praten met wat leerlingen, ik herkende hem als de leerkracht Engels, een strenge man die ik liever niet tegenkwam op de gangen aangezien hij voor de domste reden altijd strafstudie gaf.
Niet dat ik ooit moest nablijven of zo, maar toch.
Je kon maar niet voorzichtig genoeg zijn.
Ik was best wel een nerd toen ik nog naar school ging, ik maakte altijd mijn huiswerk, wist op alles bijna een antwoord en raakte nooit in de problemen.
Iets waar mijn ouders altijd trots op waren geweest.
"Vermaak je je een beetje?" Vroeg ik om mezelf uit mijn gedachten te halen.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Mary

"Ik bel je morgen, Mims."
Ik knik en geef haar nog een knuffel. Ik moet even lachen wanneer ik zie dat Arion niet zo blij is dat Charlie Evangelynn meeneemt.
"Wat doen we? Blijven we nog even of gaan we ook naar huis?"
Ik haal even mijn schouders op.
"We zijn misschien nog niet aan kinderen toe maar we kunnen wel oefenen."
Lachend kijk ik hem aan en grijns dan even.
"Wat een voorstel, meneer O'Leary," zeg ik zacht.
Ik leg mijn armen om zijn hals en druk een kus op zijn lippen.
"Maar ik kan het moeilijk afstaan, toch?"
Met een onschuldige blik kijk ik hem aan. Stiekem geniet ik hiervan, het geplaag.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Kyle

"Tot hiertoe heb ik alleen wat gepraat met Michael en jou. Sommige heb ik wel herkend, maar daar bleef ik liever uit de buurt."
Ik knik begrijpelijk. Daar heb ik ook wel last van.
Marylin kijkt ergens naar en ik volg haar blik, ik kom uit bij de leerkracht Engels. Hij was streng, ik denk nog altijd want zo ziet hij er wel uit. Een strenge nette man die op regels gesteld is.
"Vermaak je je een beetje?" Ik kijk naar Marylin en haal mijn schouders een beetje op.
"Heel eerlijk? Nee, ik verveel me een beetje. Het liefst ga ik nu met Irial naar huis en een filmpje op de bank kijken." zeg ik dan en zie meteen al voor me hoe Irial en ik een 'filmpje' kijken. Meestal komt het er niet eens van, want dan eindigen we toch wel weer ergens anders.
Ik moet lachen en voel dat ik door de gedachten nogal rode wangen heb gekregen. Ik kijk Marylin verontschuldigend aan en bijt op mijn lip om te stoppen met lachen.
"Sorry, mijn gedachten sloegen weer eens op hol." zeg ik dan en haal even een hand door mijn haar. Ik herhaal dat een aantal keer voor ik zeker weet dat het goed ligt. Ik kan je echt moeilijk vertellen waarom ik zo ijdel ben geworden, misschien- Nee, ik weet het niet.
Ik verwissel mijn benen en leg mijn handen weer om mijn knie, mijn blik gaat rond de zaal. Ik betrap me erop dat ik naar Irial's kont staar, het is zo een lekker kontje. Opnieuw schiet ik in de lach, ik staar gewoon naar Irial's kont. Iedereen kan het zien. En mijn gedachten die erbij zijn dan, gelukkig kan niemand dié horen.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Marilyn Carter

"Ik hoop dat je een goed zicht hebt," Grinnikte ik toen ik doorhad naar wat hij keek. "Of staan er mensen in de weg?"
Door de jaren heen had ik meer lef gekregen en zei ik vrijwel alles wat er in me opkwam, tenzij het echt iets te ver ging.
Natuurlijk moest ik mijn grenzen een beetje kennen wilde ik niet al te veel vijanden maken.
Ik keek naar de jongen naar wie Kyle aan het kijken was en keek hem vervolgens met een oprechte glimlach aan.
"Je vriendje?" Vroeg ik en trok mijn wenkbrauwen veelbetekenend op.
Het was altijd wel leuk om te weten wie er met wie een koppel vormde en voor hoe lang al.
Helaas had ik nog steeds niet de ware gevonden in de jaren nadaat ik was afgestudeert maar daar had ik de tijd niet voor.
Ik had me volledig gestort op mijn job, deels omdat ik succesvol wilde zijn en ook deels omdat ik op die manier niemand had die me zou kwetsen.
Mijn vertrouwen in de mens was zo goed als weg, en vaak hadden mannen niet het geduld om mijn vertrouwen te winnen.
Op die manier kon ik dus altijd uitmaken of iemand geschikt voor me was of niet.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Charlotte

De pijnlijke stilte terwijl we naar de auto lopen werkt me een beetje op de zenuwen, maar ik weet dat een random gesprek starten een averechts effect zou hebben nu dus ik hou gewoon mijn mond. Een bijkomend voordeel is dat Koekje niet wakker kan worden. Als we bij de auto zijn, zet ik mijn tas op het dak en haal er dan de sleutel uit. Ik druk op het knopje en schrik even als de wagen een geluidje maakt bij het ontgrendelen.
"Shit."
Ik klem mijn kaken op elkaar en vloek inwendig nog een keer. Het nare gevoel verdwijnt weer als ik merk dat Evangelynn gewoon door slaapt. Opgelucht haal ik adem. Ik open het portier en zet haar zachtjes neer in het kinderzitje, waar ik haar voorzichtig vast maak. Mijn tas zet ik naast haar neer. Met een glimlachje aai ik even over haar haren en druk een kusje op haar voorhoofd. Stil doe ik de deur weer dicht.
"Nou, stap in," zeg ik met een uitnodigend gebaar tegen Michael.
Ergens heb ik er al spijt van dat ik naar hem toe ben gegaan. Het voelt zo onwennig, zo geforceerd.

Irial

“Als het aan mij ligt komt er geen vierde hoor. Ik had het zelf al liever bij twee gehouden,” zegt Donna na even gelachen te hebben.
Met een tamelijk brede lach op mijn eigen lippen haal ik mijn schouders even op.
"Je weet maar nooit," grinnik ik. Ik sta een beetje in mijn gedachten te verdwalen. "Ben benieuwd hoeveel kinderen Kyle en ik al gehad zouden hebben mocht hij eierstokken en een baarmoeder hebben," zeg ik met een kleine grijns.
Mijn ogen gaan wat wijder open als ik besef dat ik zojuist uit bed geklapt heb.
"Oh god, het spijt me. Zei ik dat nou echt luidop? Sorry, ik wilde niet- Dat was niet- Jeezes," verontschuldig ik me bij Donna.
Ik kan me inbeelden dat ze dat soort dingen nou niet persé wil weten.
Ik schraap mijn keel even en zuig zachtjes op mijn piercing. Stomkop.
"Heb je nog tattoo's?" Oké, het is geen subtiele topicswitch maar ik kon even niks anders bedenken.

Arion

"Wat een voorstel, meneer O'Leary. Maar ik kan het moeilijk afslaan, toch?"
Ik laat mijn armen om haar middel glijden en trek haar nog wat dichter tegen me aan. Op mijn beurt druk ik een lange kus op haar lippen.
"Meneer O'Leary? Da's best wel kinky, babe," grijns ik. "En ik zou het heel jammer vinden mocht je er niet op ingaan."
Bij die laatste zin trek ik een kleine pruillip, maar al snel verandert die weer naar een brede grijns. Wat er nu in mijn gedachten speelt is absoluut niet moeilijk te raden.
Ik laat mijn hand even over haar rug glijden en laat die vervolgens op haar onderrug rusten. Mijn lippen breng ik langzaam naar haar oor.
"Zal meneer O'Leary de mooie dame dan een lift naar huis geven?" fluister ik.
Ik laat mijn ogen snel even rond dwalen en als ik zeker ben dat er niemand kijkt bijt ik zachtjes op haar oorlel.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Hahaha Irial ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Mary

"Meneer O'Leary? Da's best wel kinky, babe. En ik zou het heel jammer vinden mocht je er niet op ingaan."
Giechelend ga ik iets dichter tegen hem aanstaan.
"Vind je dat kinky, dan?" vraag ik plagerig.
De plek waar zijn handen rusten op mijn onderrug, lijkt wel te tintelen. Dat is een van de dingen die maar niet lijken weg te gaan. Na die enkele jaren geniet ik nog steeds van elke aanraking.
"Zal meneer O'Leary de mooie dame dan een lift naar huis geven?"
Ik bijt op mijn lip wanneer hij in mijn oor bijt, om een kreun te onderdrukken. Vervolgens kijk ik hem nep-zielig aan.
"Ik dacht dat ik met je mee naar huis mocht?" zeg ik zachtjes.
Plagerig grijns ik even en druk mijn lippen nog een keer op de zijne.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Kyle

"Ik hoop dat je een goed zicht hebt. Of staan er mensen in de weg?" ik voel mijn wangen knalrood worden en ik kijk naar mijn handen.
"Je vriendje?" vraagt Marylin dan. Ik lach even en knik.
"Eerder vriend, gezien dat hij groter is?" grinnik ik en kijk Marylin aan.
Ik kijk de zaal wat rond. Ik mis volgens mij een paar mensen, maar wie weet ik even niet.
Ik denk dat ik Irial ga vragen of we zo op huis aan gaan. Ik moet toegeven dat ik me echt verveel en ik wel wat leuks wil doen.
"Hoe zit het met jou liefde? Al iemand gevonden?" vraag ik met en glimlach en kijk haar vragend aan.
Ik friemel wat met het geruite blouse dat ik aan heb, ik zit de hele tijd aan het knoopje te frunniken.

[ bericht aangepast op 21 okt 2012 - 22:12 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Marilyn Carter

"Ik ben nogal een workaholic," Gaf ik met een ongemakkelijke glimlach toe. "Hoe erg het ook klinkt, maar ik kan er niets aan doen."
Het gebeurde wel vaker dat ik tot een stuk in de nacht bezig was met liedjes op te zoeken die ik mijn klanten kon laten zingen en als ik dat niet deed, bekeek ik de mogelijke gebouwen waar ik een zangschool kon starten.
Welke dag het ook was, ik was altijd wel met iets bezig hoe zwaar het soms ook kon zijn.
"Waarom ben je eigenlijk naar de reünie gekomen?" De vraag kwam er ook voor mij erg abrupt uit, maar het was al te laat om het terug te nemen. "Voor de leerkrachten?"
Dat laatste kwam er met een klein, opgewekt lachje achteraan, iets wat ik meestal wel deed als ik iets niet meende.
Ik tikte doelloos wat met mijn nagel op het bankje in afwachting op zijn antwoord.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.