[RPG] Russian Maffia - 2 - Speeltopics

De Russische maffia, een grote villa net buiten Moskou. Het hoofdkwartier van een enorme criminele bende. Ze zijn gevaarlijk, hebberig en bezitterig. Het ergste is nog wel dat ze overal zijn, je ontkomt er niet aan. Grote, stoere mannen en mooie maar gevaarlijke vrouwen, hier vind je ze. Hier hebben ze geen medelijden met bange en gevoelige types, die komen er niet in. Alleen de meest meedogenloze wonen in werken in deze villa. Dit alles gaat natuurlijk gepaard met veel alcohol, geweld en seks.

Meedoen als je:
1) Graag langere stukken schrijven (rond de 200/300 woorden of meer, minstens 5 tot 10 zinnen) en bereidt zijn dit te doen. Als je dit niet doet, krijg je een waarschuwing. Je rol word geschrapt als je je er niet aan houd.
2) Graag meedoen aan RPG's die beter uitgewerkt zijn waarin geen Mary Sue's meespelen en die dit zelf ook niet doen.
3) Graag meedoen aan RPG's waarbij het topic niet na één dag alweer vol zit, waardoor als je het wat drukker met school hebt, ook gewoon nog mee kan doen, omdat er simpelweg minder vaak gepost wordt (maar wel langer geschreven natuurlijk).
4) Het prettig vinden dat het gemeld wordt als iemand wilt stoppen met de RPG en als ze dit zelf ook doen.
5) Hun personages niet enkel één op één gesprekken laten voeren, met één dezelfde persoon en snel relaties vormen.
6) Graag lange en uitgebreide rollen schrijven.

De rollen:
Leden van de Maffia -met een leider- Houd er rekening mee dat er vaak meer mannen zijn dan vrouwen.
- Arkadiy ~ Boss Exasperated | Noxious
- Sergey Dmitri Bogdanov ~ Underboss Cyberlord
- Alexander Sjovenic Carmenta
- Andrei Daniël Belikov Tortura
- Ivar Nuriyev Ebola
- Yelena Katya Bogdanov Ebola
- Khristina Nyusha Valentina Tortura
- Rosali Isabella Rivoja Carmenta
- Darya Nastya Budian/Bohgana Yunter Corallo
- Jaybee Kalashnov Sylvesti

Spionnen van de politie -1 man, 1 vrouw-
- Chase Verkerk/Rafal Fedor Hallvor Sessions
- Leighanne Heather Rutherford/Raisa Yuliya Bezrukov Khione

Hier een paar plaatjes van de villa.
Rollentopic

[ bericht aangepast op 7 nov 2012 - 23:13 ]

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Khristina Nyusha Valentina
Grote happen propt hij naar binnen, hij moet echt een enorme honger hebben. Ik snap het wel, hij is de halve nacht weg geweest en hoewel ik ook moest helpen, heb ik niet echt een zware taak. Sowieso kon ik toch niet echt slapen, dus heb ik maar wat gegeten en gesleuteld aan voertuigen. Ik ben zowel blij als opgelucht dat ik de lasagne had gemaakt, zo heeft Ivar ten minste ook weer zijn buik rond gegeten.
Ik had mijn hand naar hem gericht met een afwachtende, lieflijke blik in mijn groenblauwe ogen, waarop hij gelijkt zijn vork neerlegt en mijn hand vastpakt. Hier drukt hij een zorgvuldig, lief geplaatst kusje op, op de plek die er rood uit ziet, waardoor ik hem met een ietwat verzachte blik aankijk. Volgens mij had alleen Ivar deze kant van mij gezien, bij de andere ben ik anders, echt anders. Mijn gedachten worden verbroken door Ivar die mijn hand los laat. ‘Natuurlijk, dat helpt echt tegen de pijn. Ik wil niet dat jij pijn hebt.’ Zegt hij tegen mij en pakt de vork weer op. ‘Dat is belangrijker dan eten!’ Vertelt hij mij dan oprecht, waarna hij iets rechter gaat zitten en in de lasagne prikt, voor hij verder begint te eten.
Voor een klein moment kon ik hem enkel aanstaren, niets zeggen of doen. Waarom waren niet meer mannen zoals Ivar? Dan was ik waarschijnlijk ook niet zo geworden. Bewonderend en duidelijk in gedachten verzonken staarde ik hem een beetje aan, om pas na enkele momenten weer te bewegen. Mijn hakken raakte de grond weer, terwijl de bak bijna leeg was, om hierna een stap richting Ivar te doen en mijn armen rond hem te slaan. Een mistroostige blik was er in mijn groenblauwe ogen te zien, waardoor ik deze dus sloot en mijn hoofd tegen hem aanlegde. ‘Dank je Ivar,’ Ik zei alleen niet echt bedankt op wat hij net deed, maar hoe hij was.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Leighanne/Raisa
Arkadiy kucht en probeert duidelijk zijn lach in te houden. 'Hoe graag ik ook in ben voor wat actie,' begint hij geamuseerd. 'Dit is de verkeerde actie,' vervolgt hij. 'Wat is er te zien?' vraagt Sergey nieuwsgierig als ik het filmpje aan Arkadiy laat zien en hij maakt al aanstalten om onze kant op te lopen. Ik wil vragen of hij het niet wil laten zien maar het is al te laat. 'Zo bijzonder is het niet, maar als je het wilt bekijken, ga je gang,' zegt Arkadiy met een geamuseerde glimlach en hij draait de laptop naar Sergey.
Dan valt zijn blik op Yelena. 'Speel er niet mee, Yelena,' zegt hij, wat nogal bevelend klinkt. 'Als jij zo graag lingerie wil, ga dat dan kopen'. Yelena grinnikt. 'Ik heb wel mooiere dingen hoor. Er is alleen niemand die het wilt zien op het moment,' verklaart ze. 'Als je zelf mooiere dingen hebt hoef je dat van mij ook niet te pakken,' mompel ik.
Arkadiy loopt naar Yelena toe, pakt het stukje lingerie uit haar handen, loopt terug naar mij en laat het in mijn schoot vallen. Met nog steeds wat rode wangen prop ik het snel in mijn zak.
Dan loopt hij weer naar Yelena en buigt zijn hoofd naar de van haar toe. Ik versta niet wat hij zegt maar zie wel dat hij met zijn hand over haar lokken strijkt en kus op haar voorhoofd geeft. Oké, iemand doet wat apart.
Hij draait zich waarom, loopt terug een gaat achter zijn bureau zitten. 'Hoelang heb je geoefend met schieten, Raisa?' vraagt hij. Goed, zoiets zou hij alleen vragen als Alexander heeft gezegd dat ik vaak misschot. Een zachte grom komt over mijn lippen en ik bal mijn vuisten. Vuile leugenaar dat hij is. 'Best wel lang, hoezo?'

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Ivar Nuriyev

Ze kijkt me aan met een ietwat verzachte blik, die haar beter staat dan die harde blik in haar ogen. Zo ziet ze er lief uit, in plaats van gemeen. Ze is ook lief. Voor een klein moment staart ze me alleen maar aan, wat ik amper merk omdat ik gewoon door eet. Ik smak af en toe een beetje onsmakelijk, maar volgens mij heeft ze er niet echt last van, want ze zegt er niets van. Mijn gedachten dwalen al snel af naar van alles en nog wat, maar voornamelijk naar het eten wat ik aan het eten ben. Ze worden echter verstoord door de hakken van Khristina die de grond raken. Hierna ze ze een stap richting mij en slaat ze haar armen om haar heen. Ik zie de mistroostige blik nog net in haar mooie ogen als ze die erna sluit en haar hoofd tegen mij aan legt. "Dank je Ivar." zegt ze. Ik laat mijn vork gelijk liggen, terwijl ik de rest met gemak nog op kan eten en vouw mijn armen voorzichtig om haar heen om haar op mijn schoot te trekken, op een totaal onschuldige manier wat mij gemakkelijk lukt. Ze is net een poppetje in mijn handen. "Khristina, waarom ben je zo verdrietig?" vraag ik lichtelijk bezorgt aan haar en ik wrijf met mijn grote hand over haar smalle rug heen. Nou, voor mij is hij smal. "Je moet niet verdrietig zijn, ik ben er." mompel ik.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

[@ CyberLord, zal ik wachten op jou reactie?
- Dit is trouwens mijn andere account. Wil je deze in het begintopic erbij schrijven, Ebola? Zodat er geen misverstanden worden gemaakt met mijn accounts. x Porcelaneous.]

[ bericht aangepast op 22 okt 2012 - 23:16 ]

---

† Love? I want to sleep.

[Mag, maar dan zul je tot morgen moeten wachten want ik heb geen zin om te reageren. Dus ga je gang als je wilt ;p]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Khristina Nyusha Valentina
Hoewel hij gewoon door eet als ik hem bewonderend aan staar en zelfs ietwat onsmakelijk smakt, let ik hier helemaal niet op, want ik ben opgeslokt door mijn gedachten. Het lijkt zelfs alsof ik in een andere wereld vertrokken ben. Het maakt me in dat geval ook niet uit, want het gaat langs me heen.
Toen ik mijn armen om hem heen sloeg en mijn hoofd, met mijn ogen dicht, tegen hem aanlegde, liet hij zijn vork gelijk liggen. Ik hoorde het aan het vervelende getik ervan. Voorzichtig vouwt hij zijn armen om mij heen om me vervolgens op zijn schoot te trekken.
Nog altijd voelde ik me klein in zijn omhelzing, klein en breekbaar zelfs. Dit kwam doordat hij groot en ook redelijk breed was, maar ergens stelde het me wel gerust, dat is de reden dat ik me niet geïntimideerd voel door het gestalte van hem. Ivar was lief en omdat hij niet zoals alle andere mannen is, ben ik ook anders in zijn buurt.
‘Khristina, waarom ben je zo verdrietig?’ Vraagt hij lichtelijk bezorgt aan mij en wrijft met zijn grote hand over mijn rug heen. ‘Je moet niet verdrietig zijn, ik ben er.’ Mompelt hij, waarop ik hummend knik en mijn hoofd tegen zijn gespierde borstkas aanleg, hier voel ik zijn hart kloppen als muziek.
‘Ik ben niet verdrietig,’ vertel ik hem dan, alleen maar omdat ik niet wil dat hij bezorgd om mij is. Al houd ik wel mijn ogen dicht, omdat ik weet dat de blik er nog in staat. ‘Jij bent er toch, hoe kan ik dan verdrietig zijn?’ probeer ik ervan af te praten.

[ bericht aangepast op 22 okt 2012 - 23:19 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Ivar Nuriyev

Ze knikt hummend en legt haar hoofd tegen mijn gespierde borstkas aan. Mijn hart klopt zacht tegen haar gezicht aan. "Ik ben niet verdrietig." vertelt ze me dan, maar ik geloof er niets van. Ze houd haar ogen dan ook dicht. "Jij bent er toch, hoe ka ik dan verdrietig zijn?" Ik glimlach even, dat is wel een heel lief smoesje van haar. "Moeder zegt dat je niet mag liegen, Khristina." mompel ik tegen haar. Ik trek haar nog iets dichter tegen mij aan omdat ik weet dat ik daar goed in ben. Haar hoofd haal ik van mijn borstkas af en haar kin til ik op, zodat ik haar gezicht kan zien en zij die van mij, als ze haar ogen opent tenminste. Dat heb ik op tv gezien en het werkt bijna altijd.
"Waarom ben je verdrietig?" herhaal ik mijn vraag opnieuw, mijn stem klinkt een beetje brommend en bezorgd. Ik weet dat ik vooral primaire emoties sterk kan uiten en dat doe ik nu dan ook. Blijheid, verdriet, bezorgdheid, boosheid en nog meer van die dingen. Echt complex word het nooit bij mij. Hoewel ik soms ook dingen als lust kan voelen, uit dat zich maar zelden bij mij en doe ik meisjes zulke dingen amper aan. Met mijn hand strijk ik door haar donkere haar heen

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Khristina Nyusha Valentina
‘Moeder zegt dat je niet mag liegen, Khristina.’ Mompelt hij tegen mij, waarop hij mij iets dichter tegen zich aan trekt. ‘Dat klopt, je moeder is een wijze vrouw,’ zeg ik tegen hem, zo normaal mogelijk, waarna ik snel vervolg, ‘maar ik lieg niet.’ Zeg ik hem dan, al weet ik vrijwel zeker dat hij het toch wel weet. I’m fucked, denk ik dan, ik kan er niets aan doen, maar mijn gevoelens en gedachten kon ik gewoonweg niet met andere delen. Dit al zeker niet, dit onderwerp waarover het gaat, want het was iets heel persoonlijks van mij. Zelfs Ivar ging ik dit niet vertellen.
Automatisch had ik mijn groenblauwe ogen open gedaan toen hij mijn hoofd van zijn borstkas afhaalde door mijn kin op te tillen, zodat ik zijn gezicht kon zien. Hij had nu duidelijk mijn ogen vol mistroost kunnen zien, omdat ik voor enkele tellen in zijn donkere poelen keek. Zijn mooie, donkere poelen dat wel, maar ik schaamde me omdat hij mijn blik kon zien, dus kneep ik snel mijn ogen dicht toen ik door had wat hij probeerde. ‘Waarom ben je verdrietig?’ herhaalde hij zijn vraag nogmaals, zijn stem klinkt een beetje brommend en bezorgd, wat precies nog enkele redenen erbij zijn dat ik het niet zeg.
Zijn hand strijkt door mijn donkere haar heen, waardoor ik diep bedachtzaam zucht en mijn ogen nog erger dichtknijp. Onbewust liet ik mijn handen op zijn borstkas liggen. ‘Ik ben niet verdrietig.’ Vertelde ik hem toen, alweer een leugen. Het zag er vast en zeker uit met mijn ogen zo dicht, maar ik zou voor geen goud mijn ogen open doen. Tenzij er iets gebeurt dat ik niet verwacht, maar ik hoopte maar dat Ivar me gewoon zou geloven en geen verdere vragen stelt. ‘Ik wil een knuffel van jou, verder niets.’ Vertel ik hem dan, niet dat het te geloven was, want anders had ik mijn ogen wel open gelaten en hem verder niet gestoord bij zijn eten.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Ivar Nuriyev

"Dat klopt, je moeder is een wijze vrouw." zegt ze tegen me, op een redelijk normale manier. Ik knik lichtelijk, natuurlijk is mam een wijze vrouw. "maar ik lieg niet." zegt ze dan. Ik geloof haar gewoonweg niet. Met mijn primaire emoties kan ik leugenaars prima onderscheiden van degene die de waarheid vertellen. Dit word nog eens ondersteunt als ze haar ogen opent als ik haar hoofd opgetild heb met mijn vinger. Haar ogen zitten vol met mistroost, aangezien ze voor enkele seconden met haar donkere poelen in die van mij kijkt. Dan knijpt ze haar ogen weer snel dicht.
Ze zucht na mijn woorden en knijpt haar ogen nog erger dicht, terwijl ze haar handen op mijn borstkas laat liggen. "Ik ben niet verdrietig." vertelt ze me opnieuw. "Ik wil een knuffel van jou, verder niets." vertelt ze me, wat ik wel kan geloven. Al weet ik dat dit niet is waar ik naar zoek. "Mam zou een hekel aan je hebben omdat je liegt, maar ik vind je lief." zeg ik tegen haar om haar te laten merken dat ik haar echt niet geloof en ik laat haar gezicht weer los om haar opnieuw tegen me aan te trekken. "Als iedereen gewoon de waarheid zou zeggen, zou alles leuker zijn. Misschien hoef je dan ook niet de hele tijd zo hard te kijken." vertel ik een beetje afwezig met mijn kinderlijke eerlijkheid.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Khristina Nyusha Valentina
Ik voel hoe hij lichtelijk beweegt, waardoor ik veronderstel dat hij een gebaar maakt of knikt, eigenlijk iets in die richting. ‘Mam zou een hekel aan je hebben omdat je liegt, maar ik vind je lief.’ Zegt hij tegen mij om me te laten merken dat hij weet dat ik lieg. De woorden die hij uitgesproken had en het feit dat hij weet dat ik lieg, laat me ietwat droeviger voelen, maar ik ben blij met zijn eerlijkheid. Niet veel zijn eerlijk, en ik heb liever de pijnlijke waarheid dan een zoete leugen. Ik houd wat ik wil zeggen in.
Hij laat mijn gezicht weer los om me opnieuw tegen hem aan te trekken. ‘Als iedereen gewoon de waarheid zou zeggen, zou alles leuker zijn. Misschien hoef je dan ook niet de hele tijd zo hard te kijken.’ Vertelt hij een beetje afwezig met zijn eerlijkheid. Hierdoor begin ik lichtelijke te pruilen en open voorzichtig, langzaam mijn apart gekleurde ogen weer. Voor een kort moment nestel ik mijn gezicht helemaal in zijn shirt en borstkas, maar duw hem dan abrupt van me af, waarna ik me naar de andere kant van de keuken begeef, bij hem vandaan. Het voelde wel fijn, de warmte die van hem afstraalde.
‘Je moeder heeft gelijk, je zou een hekel aan me moeten hebben.’ Vertel ik hem hard, weer met mijn oude, vlakke gezicht, terwijl ik streng mijn wijsvinger naar hem wijs. ‘Je wordt alleen geboren en je gaat ook alleen dood.’ Zeg ik hem, hoe ik erover denk, alhoewel ik natuurlijk wel wil dat het anders is. ‘Ik geloof niet in anderen vertrouwen. Mensen zullen je alleen maar pijn doen.’ Nog altijd met een harde toon in mijn stem en ogen, terwijl ik mijn hand langzaam liet zakken naast mijn lichaam. Hierna zuchtte ik diep en vermoeid, waarop ik me al snel omdraaide. Een hand haalde ik door mijn donkere haar. Misschien verklaarde dat wel mijn mistroostige gedrag, doordat Ivar iets omhoog haalde door hoe hij altijd deed. Ik vroeg me dan ook wel degelijk meerdere keren af hoe het kwam dat hij zo vrolijk was, altijd.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Ivar Nuriyev

Voor een kort moment nestelt ze haar gezicht helemaal in mijn shirt en in mijn borstkas. Dan duwt ze zich abrupt van mij af, waarna ze zich naar de andere kant van de keuken begeeft, bij mij vandaag. Ik kijk haar lichtelijk geschrokken door haar plotselinge handelingen aan en na. "Je moeder heeft gelijk, je zou een hekel aan me moeten hebben." vertelt ze me hard, weer met haar oude, vlakke gezicht, terwijl ze streng haarwijsvinger naar mij wijst. Dit is de kant van Khristina die ik niet leuk vind en die ik niet goed begrijp. "Je wordt alleen geboren en je gaat ook alleen dood." zegt ze me en mijn mondhoeken trekken lichtjes naar beneden. In mijn ogen verschijnt een droevige en gekwetste trek.
"Ik geloof niet in anderen vertrouwen. Mensen zullen je alleen maar pijn doen." Nog altijd met een harde toon in haar stem en ogen, terwijl ze haar hand langzaam laat zakken naast haar lichaam. Hierna zucht ze diep en vermoeid, waarop ze zich al snel omdraaide. Een hand haalt ze door mijn donkere haar. Ik heb geen idee wat ik nu fout heb gedaan. "Ik wil niet alleen doodgaan..." mompel ik zacht op een verdrietige toon. Mijn honger is dan ook gelijk verdwenen en het heeft plaats gemaakt voor een knoop in mijn maag. "Ik heb geen honger meer." zeg ik en ik schuif de stoel naar achteren om de keuken te verlaten.
Ik loop gelijk door naar mijn eigen kamer, één waar ik zo blij mee ben. Ik heb altijd een kamer gedeeld met mijn broers die mij altijd plaagden. Mam zei dan wel dat het niet mocht, maar ze deden het toch wel in onze kamer. Mijn kamer is smetteloos opgeruimd en schoongemaakt, omdat ik er gewoon heel veel van hou. Ik open mijn deur, sluit hem weer zacht achter mij en ga op het opgemaakte bed zitten. Mijn handen sla ik voor mijn gezicht en mijn schouders schokken lichtelijk. Ik kan er helemaal niet tegen als iemand die koude, emotieloze toon zomaar ineens tegen mij gebruikt. Ik wilde haar alleen maar helpen en blij maken, meer niet.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Arkadiy, de boss.
'Ik heb wel mooiere dingen hoor. Er is alleen niemand die het wil zien op het moment.' Had Yelena zich nog verklaard en hoe graag ik ook wilde zeggen dat ze dit dan aan me moest bewijzen.. het was niet het goede moment en ook niet de goede persoon. Ze is het zusje van Sergey, de onderbaas, dat zegt al genoeg. Het zou niet handig zijn.
En ik wilde serieus genomen worden - niet iemand die flirt met het zusje van de onderbaas. En Yelena was dan niet alleen het zusje van de onderbaas, maar ook het 'lievelingetje' of 'de flirt' van de baas.
Met mijn serieuze blik op Raisa gericht wachtte ik op haar antwoord. Voordat ik een antwoord uit haar mond hoorde komen, hoorde ik een zacht gegrom. Raisa balde haar vuisten.
Hmm, ze voelde zich aangevallen en het verhaal was echt waar wat ik had gehoord of ze wist niet waar dit gesprek naartoe zou leiden? Maar ze wist waarschijnlijk al wel van wie ik de informatie had. Het was een slim meisje dat ze hierover niets prijs gaf, maar slim genoeg was ze niet. Er waren nog genoeg dingen wat haar zou kunnen verraden.
Goed, niet teveel prijs geven. Je wilt de waarheid.
'Best wel lang. Hoezo?' Kwam eindelijk het antwoord uit haar mond rollen.
Mijn schouders haalde ik op, terwijl ik het antwoord zei: "Ik heb wel zin in een vuurgevechtje." Ik zei het op een toon alsof het me niets zou uitmaken en het de gewoonste zaak van de wereld was.
Mijn armen sloeg ik over elkaar en keek Sergey veelbetekenend aan. Hij zou me wel begrijpen met wat ik van plan was. Een simpele blik was genoeg geweest. Het was een test.
"Jij ook niet, Sergey?"
Met slinkse ogen keek ik opzij naar Raisa. "Laat maar 's zien hoe goed je bent." Zei ik op een uitdagende toon en de vermakelijke grijns kwam weer op mijn gezicht.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Sergey Dmitri Bogdanov

Arkadiy kuchte en probeerde duidelijk zijn lach in te houden. "Hoe graag ik ook in ben voor wat actie." begon hij geamuseerd, "Dit is de verkeerde actie." Ik vroeg hem wat er te zien was, waarna hij het beeldscherm omdraaide en er keiharde porno te zien was. Ik grinnikte eventjes en keek naar Raisa. "Slecht hoor."
Hierna kijkt Arkadiy naar Yelena, die nog steeds met Raisa's slipje aan het spelen was. Ze was echt gestoord, maar goed, ze was mijn zusje dus ik zou het maar moeten accepteren. "Speel er niet mee, Yelena." zei Arkadiy bevelend. "Als jij zo graag lingerie wil, ga dat dan kopen." Yelena grinnikte eventjes. "Ik heb wel mooiere dingen hoor. Er is alleen niemand die het wilt zien op het moment" zei ze, waarna ik eventjes moest lachen. "Niet eens Yelena?" begon ik, "Wat is dat nou? Ik had wat anders van je verwacht." Ik keek haar uitdagend en plagerig aan.
Arkadiy pakte het ondergoed uit haar handen en legde het in Raisa schoot, die het snel weer verborg. Toen liep hij weer terug en streelde Yelena's haren aan de kant. Ik keek hem vreemd aan en dit werd alleen maar erger toen hij haar een kus op haar voorhoofd gaf. Dat was niet professioneel, alles behalve zelfs. Ik schraapte eventjes mijn keel als teken dat ik het er niet mee eens was. Dit zou me problemen kunnen opleveren, maar dat maakte me niet uit. Zoiets doe je niet zomaar bij mijn zusje.
Arkadiy negeerde het blijkbaar want hij liep terug en ging achter zijn bureau zitten. "Hoelang heb je geoefend met schieten, Raisa?" vroeg hij aan Raisa. Een goede vraag als je het mij vroeg, als ze nu een fout maakte hadden we haar. "Best wel lang, hoezo?" antwoordde ze, maar dit ging vooraf aan een grom en volgens mij balde ze ook haar vuisten. Ergens klopte iets dus niet.
Arkadiy haalde zijn schouders op. "Ik heb wel zin in een vuurgevecht." zei hij achteloos, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Een grijns verspreide zich over mijn lippen toen hij zijn armen over elkaar heen sloeg en mij aankeek.
"Jij ook niet, Sergey?" vroeg hij toen aan mij. "Altijd Sir." grinnikte ik en knikte overtuigend. "Laat maar 's zien hoe goed je bent." zei hij toen uitdagend en met een vermakelijke grijns tegen Raisa. Dit zou zeer interessant worden.

[ bericht aangepast op 23 okt 2012 - 13:12 ]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Yelena Katya Bogdanov

Sergey begint te lachen om mijn opmerking. "Niet eens Yelena?" begint hij. "Wat is dat nou? Ik had wat anders van je verwacht." Hij kijkt me uitdagend en plagerig aan. Ik steek lichtelijk mijn tong uit naar hem, niet te overdreven omdat ik niet zo kinderlijk over wil komen. "Goed, dan kom ik het vanavond wel aan je laten zien." zeg ik tegen hem, terwijl het helemaal niet gemeend is natuurlijk. Zoiets doen wij dus echt niet.
Op de vraag van Arkadiy gromt ze en balt ze haar vuisten. Zou ze boos zijn dat Alex haar verraden heeft over haar schietkunsten? Ik zou het wel zijn, maar ik weet van mezelf wel dat ik niet goed met een pistool overweg kan. "Best wel lang, hoezo?" antwoord ze dan. Arkadiy haalt zijn schouders op. "Ik heb wel zin in een vuurgevecht." zegt hij achteloos, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. "Jij ook niet, Sergey?" vraagt hij. "Altijd Sir." antwoord Sergey grinnikend en hij knikt overtuigend. "Laat maar 's zien hoe goed je bent." zegt hij uitdagend en met een vermakelijke grijns tegen Raisa.
Ik grom zachtjes, altijd maar Raisa en Sergey. "Ik weet zeker dan Andrei ook wel in is voor een vuurgevecht." brom ik wat brutaal omdat ik niet wil dat ze hem en mijn beschuldigingen tegenover hem niet zomaar zullen vergeten. "Niemand vind het erg als hij per ongeluk fataal geraakt word." mompel ik er nog achteraan en ik sla eigenwijs mijn armen over elkaar heen.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Leighanne/Raisa
Arkadiy haalt zijn schouders op. 'Ik heb wel zin in een vuurgevechtje,' zegt hij nonchalant, alsof het niks voorstelt en de gewoonste zaak van de wereld is. Hij slaat zijn armen over elkaar en kijkt Sergey veelbetekenend aan. 'Jij ook niet, Sergey?' vraagt hij aan hem. 'Altijd Sir,' grinnikt hij met een grijns op zijn gezicht en hij knikt overtuigend.
'Laat maar 's zien hoe goed je bent,' zegt hij op een uitdagende toon en een vermakelijke grijns verschijnt op zijn gezicht. Ik ben dood.
Yelena hoor ik zachtjes grommen. 'Ik weet zeker dat Andrei ook wel in is voor een vuurgevecht,' bromt ze brutaal. 'Niemand vindt het erg als hij per ongeluk fataal geraakt wordt,' mompelt ze er achteraan. Wat verbaasd kijk ik achterom en zie ik dat ze haar armen over elkaar slaat. Blijkbaar is ze niet een groot van fan Andrei.
Ik zucht zacht en kijk weer naar Arkadiy. 'Oké dan, ik kan alleen niet beloven dat je er heelhuids vanaf komt,' meld ik hem met een onschuldige glimlach. 'Maar je zou ook de bewakingsvideo's kunnen bekijken, dan zal je zien dat ik vaker raak schoot als Alexander'.

[Te lui om een lange reactie te typen ]

[ bericht aangepast op 23 okt 2012 - 13:53 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered