[RPG] Russian Maffia - 2 - Speeltopics

De Russische maffia, een grote villa net buiten Moskou. Het hoofdkwartier van een enorme criminele bende. Ze zijn gevaarlijk, hebberig en bezitterig. Het ergste is nog wel dat ze overal zijn, je ontkomt er niet aan. Grote, stoere mannen en mooie maar gevaarlijke vrouwen, hier vind je ze. Hier hebben ze geen medelijden met bange en gevoelige types, die komen er niet in. Alleen de meest meedogenloze wonen in werken in deze villa. Dit alles gaat natuurlijk gepaard met veel alcohol, geweld en seks.

Meedoen als je:
1) Graag langere stukken schrijven (rond de 200/300 woorden of meer, minstens 5 tot 10 zinnen) en bereidt zijn dit te doen. Als je dit niet doet, krijg je een waarschuwing. Je rol word geschrapt als je je er niet aan houd.
2) Graag meedoen aan RPG's die beter uitgewerkt zijn waarin geen Mary Sue's meespelen en die dit zelf ook niet doen.
3) Graag meedoen aan RPG's waarbij het topic niet na één dag alweer vol zit, waardoor als je het wat drukker met school hebt, ook gewoon nog mee kan doen, omdat er simpelweg minder vaak gepost wordt (maar wel langer geschreven natuurlijk).
4) Het prettig vinden dat het gemeld wordt als iemand wilt stoppen met de RPG en als ze dit zelf ook doen.
5) Hun personages niet enkel één op één gesprekken laten voeren, met één dezelfde persoon en snel relaties vormen.
6) Graag lange en uitgebreide rollen schrijven.

De rollen:
Leden van de Maffia -met een leider- Houd er rekening mee dat er vaak meer mannen zijn dan vrouwen.
- Arkadiy ~ Boss Exasperated | Noxious
- Sergey Dmitri Bogdanov ~ Underboss Cyberlord
- Alexander Sjovenic Carmenta
- Andrei Daniël Belikov Tortura
- Ivar Nuriyev Ebola
- Yelena Katya Bogdanov Ebola
- Khristina Nyusha Valentina Tortura
- Rosali Isabella Rivoja Carmenta
- Darya Nastya Budian/Bohgana Yunter Corallo
- Jaybee Kalashnov Sylvesti

Spionnen van de politie -1 man, 1 vrouw-
- Chase Verkerk/Rafal Fedor Hallvor Sessions
- Leighanne Heather Rutherford/Raisa Yuliya Bezrukov Khione

Hier een paar plaatjes van de villa.
Rollentopic

[ bericht aangepast op 7 nov 2012 - 23:13 ]

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Leighanne/Raisa
Na mijn vraag wordt zijn grijns nog wat gemener. Weer vervloek ik mezelf omdat ik net niet gewoon ben weggerend, dan zat ik nu tenminste ook niet zo erg in de problemen. Arkadiy loopt naar zijn bureau en blijft er voorstaan. Nu is hij slechts een paar centimeter verwijderd. Het liefst zou ik een stap naar achteren zetten, maar dat lijkt me niet het slimste wat ik kan doen. Hij slaat zijn armen over elkaar en houdt me goed in de gaten. 'Ik heb wat verontrustende dingen gehoord, Raisa,' zegt hij en hij snuift spottend. 'Je snapt dat ik hier geen zin in heb na de mislukte transactie'. Ik knik lichtjes, als teken dat ik het begrijp. Arkadiy beent een hijs van zijn sigaret en blaast de rook uit. Er valt een stilte, wat me alleen nog maar ongemakkelijker maakt.
'Weet jij waarom Sergey onderbaas is?' vraagt hij. Er staat een geamuseerde maar ook ongeduldige blik op zijn gezicht. Ik frons lichtjes. werp een korte blik naar achteren, op Sergey en kijk dan weer naar Arkadiy. 'Omdat u hem vertrouwt,' antwoord ik wat aarzelend.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Moet ik eerst posten of moet ik wachten op jou post, CyberLord?]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Sergey Dmitri Bogdanov

"Raisa" zei Arkadiy die voor zijn bureau stond en snoof spottend. Hij had zijn armen over elkaar geslagen en keek als een leeuw die op zijn prooi in de gaten houdt. "Je snapt dat ik hier geen zin in heb na de mislukte transactie." ging hij verder. Raisa knikte lichtjes. Ik gokte erop dat ze het bijna in haar broek deed. Wat zou dat amusant zijn eigenlijk. Arkadiy nam een hijs van zijn sigaret en blies de rook uit. Eigenlijk had ik er ook wel zin in eentje en pakte dus ook een sigaret die ik op stak. Heerlijk.
"Weet jij waarom Sergey onderbaas is?" vroeg hij toen. Zijn blik was geamuseerd, maar ook ongeduldig. Er verscheen een brede grijns op mijn gezicht. Dit soort dingen hoorde ik altijd graag. Ik nam nog een trekje en blies deze in rondjes weer uit. Een kunstje dat ik mezelf aangeleerd had. Erg vermakelijk.
Raisa fronste eventjes en keek kort naar me. "Omdat u hem vertrouwt." antwoordde ze aarzelend. Ik gokte erop dat dat antwoord niet goed genoeg. Er waren nog veel meer redenen waarom ik onderbaas was, maar goed. Dat mocht Arkadiy mooi zeggen, vond ik een stuk leuker.

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

[Het antwoord heb je nu al denk ik xd]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Arkadiy, de boss.
Raisa fronste lichtjes en wierp een korte blik op Sergey, waarna ze haar blik weer op mij had gericht. 'Omdat u hem vertrouwt,' antwoordde ze op een aarzelende toon. Ik liet een kort lachje horen, wat eigenlijk meer gemeen was bedoeld dan iets positiefs.
“Waarom klinkt 't zo onzeker?” Vroeg ik haar, waarna ik me omdraaide en naar 't mes liep – dat nog in het dartbord stak.
“Ik vertrouw hem, maar dat beantwoord mijn vraag niet helemaal.” Ik liet weer het spottende lachen horen. “Respect. Dat is het goede antwoord.” Had ik haar gezegd, terwijl ik 't mes eruit trok en me toen omdraaide.
Kort richtte ik mijn blik op Sergey en toen op Raisa. “Maar ook dat hij niets achterhoudt.”
Mijn vinger gleed over het puntige deel van 't mes en met een langzame, rustige paar stappen liep ik weer naar het bureau. Half ging ik erop zitten en keek haar weer aan.
“Ga zitten.” Beveel ik haar nu met een minder nettere stem. “Nu.” Mijn ogen werden bijna zwart van de woede. Hoe erg ik nu ook zin had om dit mes in haar strot te douwen - ik hield me in.

[ bericht aangepast op 21 okt 2012 - 18:12 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Yelena Katya Bogdanov

Met een triomfantelijke grijns loop ik de kamer van Raisa weer uit, die ik gewoon open laat staan. Kan mij het nog wat schelen, ik heb haar laptop. Met een brede grijns op mijn rozige lippen huppel ik zowat de trap af naar beneden en loop ik redelijk langzaam richting de kamer van Arkadiy. Yes, dit gaat me zoveel opleveren, omdat ik het eens zelf gedaan heb. Nu niets omdat ik het zusje ben van, maar door mezelf! Ik ben echt trots op mezelf waardoor ik blijf grijnzen. Ik hou de laptop stevig onder mijn arm geklemd.
Bij de kamer van Arkadiy ben ik zo in mijn hum dat ik opnieuw vergeet te kloppen en de deur gewoon opentrek, zoals de vorige keer. Al neem ik nu niet eens de moeite om te kloppen. Op het moment dat ik hem opentrek, besef ik dat er iets mis is omdat de deur sneller open gaat dan normaal. Dan zie ik het wat het is, Sergey die ogenschijnlijk tegen de deur aan het leunen was. Mijn hoofd word knalrood. "Je moet niet tegen een deur aan leunen, idioot." mompel ik hem toe. Als ik naar binnen kijk, zie ik Raisa al en Arkadiy, die met een mes in zijn hand staat.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Leighanne/Raisa
Arkadiy lacht even, maar het klinkt niet bepaald positief.
'Waarom klinkt 't zo onzeker?' vraagt hij waarop ik mijn schouders op haal, iets wat hij niet kan zien omdat hij naar het dartbord loopt. Mijn blik valt op een mes dat in het dartbord steekt. Laat hem die alsjeblieft niet pakken!
'Ik vertrouw hem, maar dat beantwoord mijn vraag niet helemaal'. Hij lacht spottend. 'Respect. Dat is het goede antwoord,' zegt hij en hij trekt het mes uit het bord waarna hij zich omdraait. Fuckfuckfuckfuck. Ik schraap mijn keel. 'Ik heb ook respect voor u, sir,' zeg ik, wat er zachter uit komt dan de bedoeling was.
Hij kijkt even naar Sergey en dan weer naar mij. 'Maar ook dat hij niets achterhoudt'. Zijn vingers glijden over het mes en hij loopt met langzame en rustige passen naar het bureau waar hij half op gaat zitten.
'Ga zitten,' beveelt hij. 'Nu'. Snel ga ik zitten op de stoel die voor zijn bureau staat. Door de woedende blik in zijn ogen loopt er een rilling over mijn rug. 'Mag ik vragen wat ik fout gedaan heb?'
Ik schrik op als de deur opeens open gaat, maar ik durf niet achterom te kijken. 'Je moet niet tegen een deur aan leunen, idioot,' hoor ik Yelena mompelen. Ik kijk even achterom, voor een paar seconden, en kijk dan snel weer naar Arkadiy, nog zenuwachtiger als eerst maar dat laat ik niet merken. Het was me niet ontgaan dat Yelena iets onder haar arm had geklemd, mijn laptop.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Sergey Dmitri Bogdanov

Arkadiy lachtte eventjes en dat was alles behalve positief. "Waarom klinkt 't zo onzeker?" vroeg hij waarop Raisa haar schouder ophaalde. Arkadiy zag het alleen niet, want hij liep naar het dartbord "Ik vertrouw hem, maar dat beantwoord mijn vraag niet helemaal." zei hij waarbij hij spottend lachte. "Respect. Dat is het goede antwoord." zei hij waarna hij het mes uit het dartbord trok en zich omdraaide. Het zette alleen maar meer kracht bij wat hij zei. Ergens voelde ik me erg trots dat mijn baas zo over me praatte.
Raisa schraapte eventjes haar keel. "Ik heb ook respect voor u, sir." zei ze, zachter dan het zou moeten. Het kwam er nu eerder zwak uit als je het aan mij vroeg, maar goed. Mijn mening was nu wat minder waard. Dit zou compleet Arkadiy's beslissing zijn.
Arkadiy keek naar mij en toen weer naar Raisa. "Maar ook dat hij niets achterhoudt." Ik kon het niet laten om eventjes te grinniken. Ik kon niet ontkennen dat ik hier niet van genoot. Ik genoot er zelfs heel veel van. Arkadiy's vingers gleden over het mes en hij liep langzaam met naar zijn bureau toe waar hij half op ging zitten.
"Ga zitten." beviel hij, "Nu." Er liep een rilling over mijn rug, zelfs ik zou naar die toon hebben geluisterd. Ze ging snel zitten en ik kon zien dat er een rilling over haar rug liep. "Mag ik vragen wat ik fout gedaan heb?" vroeg ze, maar nog voordat ik iets kon zeggen voelde ik dat de deur achter mij open ging. Toen ging alles in slow-motion. Ik viel achterover, terwijl ik verbaasd in de ronde keek. Ik schreeuwde niet, maar ik was wel verbaasd, heel erg zelfs. Toen ik eenmaal op de grond lag zag ik Yelena boven mij.
"Je moet niet tegen een deur aan leunen, idioot" mompelde ze. Ik gromde eventjes kwaad naar haar. "Je hoort ook aan te kloppen!" wierp ik terug, waarna ik overeind kwam. Toen pas zag ik dat er iets onder haar arm zat. Een laptop! Dat was nogal verdacht als je het mij vroeg, maar goed dat hoefde niet. We zouden het vanzelf wel merken. "Kom mee." zei ik tegen haar en sleurde haar de kamer weer in, waarna ik de deur op slot deed en er weer tegen aan leunde.

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Arkadiy, de boss.
Raisa ging snel op een stoel zitten. 'Mag ik vragen wat ik fout gedaan heb?'
Mijn mond opende ik om te antwoorden, maar dit werd ruw verstoord door de deur die opengedaan werd – nogmaals zonder te kloppen. Sergey viel op de grond, omdat hij tegen de deur leunde. 'Je moet niet tegen een deur aan leunen, idioot.' Hoorde ik het zachte bekende gemompel van Yelena. Natuurlijk, wie kon het anders zijn?
'Je hoort ook aan te kloppen!' Hoorde ik Sergey terugzeggen. Een zucht verliep mijn lippen.
Mijn blik richt zich meteen op de laptop die ze onder haar armen heeft. Ik glimlachte goedkeurend. Voor deze ene keer is 't goed, Yelena. Ik kuchte hoorbaar dat ze iets verstoorde, maar ik zou haar er niet op aanspreken. Ze heeft iets goeds verricht. Al kon er misschien niets opstaan, maar dat zou ik dan vanzelf wel merken.
Mijn ogen gingen weer terug naar Raisa.
“Ik stel hier de vragen. Jij antwoord, Raisa.” Zei ik haar. Ik duld geen tegenspraak of voor ze het wist kon ze dit mes tegen haar keel aanvoelen.
“Of.. is je naam wel echt Raisa?” Vroeg ik haar geheimzinnig toen ik voorover bukte om in haar ogen te kijken. Als ze zou liegen zou ik het zien.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Yelena Katya Bogdanov

Sergey ligt op de grond en gromt even kwaad naar mij. "Je hoort ook aan te kloppen!" werpt hij terug, waarna hij overeind komt. Hij heeft wel gelijk, dus zeg ik niets terug. "Kom mee." zegt hij tegen me, waarschijnlijk omdat hij de laptop gezien heeft, en sleurt mij de kamer weer in, waarna hij de deur op slot doet en er weer tegen aan leunt. Eigenwijs secreet. Ik ben wel blij dat hij verder niet boos word. Arkadiy kucht hoorbaar, waarmee hij duidelijk maakt dat ik iets verstoor.
"Ik stel hier de vragen. Jij antwoord, Raisa." zegt hij haar. "Of... is je naam wel echt Raisa?" vraagt hij geheimzinnig als hij voorover buigt om haar in haar ogen te kijken. Er verschijnt een sadistisch grijnsje om mijn lippen en op mijn tenen loop ik om ze heen om de laptop op zijn bureau te zetten. Oh, dit zou nog wel leuk worden om te bekijken. Ik loop even zacht weer terug en ga bij Sergey staan. Hopelijk stuurt hij me niet weg, ik wil het zien. Ik steek mijn hand in mijn vestzakken en voel ineens dat er een stuk stof in zit. Ik grijns, dat is haar ondergoed nog. Ik neem het uit mijn zak en begin er een beetje mee te spelen.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Leighanne/Raisa
'Je hoort ook aan te kloppen!' hoor ik Sergey tegen Yelena zeggen maar ik durf nu echt niet meer achterom te kijken en houd mijn blik op Arkadiy gericht. Hij zucht maar krijgt dan een goedkeurende glimlach op zijn lippen. Shit, hij heeft vast de laptop gezien, anders zou hij niet zo reageren, vooral niet omdat Yelena binnen kwam zonder te kloppen.
'Ik stel hier de vragen. Jij antwoordt, Raisa,' zegt Arkadiy dan tegen me. 'Of.. is je naam wel echt Raisa?' vraagt hij geheimzinnig terwijl hij voorover buigt om in mijn ogen te kijken. Godzijdank heb ik hier training voor gehad. 'Natuurlijk is mijn naam Raisa, sir,' antwoord ik zo kalm en beleefd mogelijk. Bijna vraag ik er achteraan hoe ik anders zou moeten heten maar slik dat nog net op tijd in. Hij stelt de vragen, niet ik, en in mijn huidige positie kan ik me daar beter aanhouden.
Vanuit mijn ooghoeken zie ik Yelena naar Arkadiy's bureau lopen, daar de laptop op zetten en weer terug lopen.
Kalm blijven, je berichten zijn onmogelijk te traceren. Een reden om die laptop te hebben had ik al bedacht toen de MI6 me hierheen stuurde, het zal alleen behoorlijk beschamend worden.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Arkadiy, de boss.
Yelena liep op haar tenen om ons heen en zette de laptop op mijn bureau waarna ze zachtjes weer terugliep naar Sergey. 'Natuurlijk is mijn naam Raisa, sir.' Antwoordde Raisa op een kalme en beleefde manier. Mijn ogen kneep ik half samen om goed in haar ogen te kijken en te zien of ze loog. Als ze zou liegen tegen me dan merkte ze snel genoeg de consequenties en ging ze leren om niet tegen mij te liegen.
Ik ging rechtop zitten en probeerde haar te doorgronden. Wat hield ze nog meer verborgen achter haar mooie, blanke gezichtje? “Ik ga je wat uitleggen.” Zei ik haar vervolgens, omdat ik de waarheid wilde weten en ook eigenlijk om haar wat banger te maken.
“Ik geloof je, voor nu. Maar als je tegen me liegt zal je nooit meer je eigen gezicht herkennen.” Zei ik haar. Ik stond op, ging nu achter haar staan en mompelde in haar oor, terwijl ik het scherpe mes tegen haar nek aanhield: “Dan snijdt ik je lichaam open van top tot teen waarna je vervolgens als voer dient voor de wilde beesten.” Mijn stem had een angstaanjagende, dreigende stem aangenomen.
“Lieg niét tegen mij.” Zei ik haar met nadruk op het woordje 'niet'.
Toen draaide ik me om en keek ik Sergey en Yelena aan. “Yelena, leg eens uit. Waar heb je deze laptop gevonden?”
Daarna mocht Sergey zijn verhaal doen over wat hij zojuist gehoord had van Alexander allemaal. Of nou ja, natuurlijk niet alles. We wilden haar erin laten tuinen en niet dat ze alles kon veranderen van het verhaal.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Yelena Katya Bogdanov

"Natuurlijk is mijn naam Raisa, sir." antwoord Raisa op een kalme en beleefde manier. Arkadiy gaat recht op zitten en probeert haar duidelijk te doorgronden. “Ik ga je wat uitleggen.” zegt hij vervolgens. “Ik geloof je, voor nu. Maar als je tegen me liegt zal je nooit meer je eigen gezicht herkennen.” Dan mompelt hij iets in haar oor wat ik niet kan verstaan. Ik kijk daar door iets chagrijnig, maar dat verdwijnt al snel als hij zich omdraait en naar mij en Sergey kijkt. “Yelena, leg eens uit. Waar heb je deze laptop gevonden?”
Ik kijk eventjes naar de laptop en dan naar Raisa en Arkadiy. "Onder een losse vloerplank bij haar bed, Sir." antwoord ik met een grijns. "Al zat die plank behoorlijk vast." ga ik verder. Ja, ik spreek hem maar respectvol aan. Ik hoop nog altijd op een bepaalde beloning en doe er alles aan om er meer uit te slepen. Ik sla mijn armen wat triomfantelijk over elkaar heen, het rode slipje van Raisa heb ik nog altijd in mijn handen. Waarom weet ik eigenlijk niet.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Is er trouwens iemand die met Ivar wilt praten?

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Ga a.u.b. Khristina redden, want Maartje antwoord niet. :c

---

Quiet the mind, and the soul will speak.