[RPG] St. William's #2 - Speeltopics

St. William's is een internaat voor jeugd met aanleg voor speciale krachten. Op St. William's leren ze deze krachten te beheersen en te verbeteren, maar dat gebeurt onder streng toezicht van het schoolhoofd.
Dat betekend dat er strenge regels zijn, en hoge straffen. Verder heeft iedereen vrijwel dezelfde lessen, al heb je niet of nauwelijks aanleg voor de kracht waar die les over gaat.

(School)Regels

Zoals iedere school heeft ook St. William's regels. Hierop wordt streng toegezien door het schoolhoofd (wanneer je je geroepen voelt schoolhoofd en/of docent te spelen, geef het aan!). Zoals al genoemd zijn er hoge straffen (maar vrees niet, het zal niet te ver gaan (: ).

- Het gebruiken van krachten binnen de school is niet toegestaan, enkel tijdens de lessen onder toezicht van een docent.
- Jongens en meiden slapen gescheiden.
- Het op elkaar uitproberen van krachten is niet toegestaan.
- Het schoolterrein kan niet verlaten worden zonder toestemming.

Regels zijn er om overtreden te worden, dit mag dan ook gewoon. Maar let wel op dat je andere spelers in hun waarde laat en zorg wel dat je ook (wel eens) gestraft wordt.

Wanneer je graag mee wilt spelen kun je je aanmelden in het rollentopic;
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=143237&page=1

Wil je het vorige topic nog eens doorlezen?
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=143273&page=last&message=66#4151244

De volgende personages spelen mee;
Anthony (chasinghoran)
Kate (mismi)
Roselyn (Thatlastkiss)
Daniel (Montmarte)
Jesper (BlueHope)
Livia (jaimyhoi)
Lauren (alice24)
Paige (Rider)
Allison (DreamWishes)
Aria (Coockies)
Jacob (Coockies)
Zoey (RememberYoux)
Cahlista Aloys Docente (Rider)
Arjan (chasinghoran)

[ bericht aangepast op 17 okt 2012 - 15:53 ]

---

You oughta know

Paigelyn 'Paige' Channary Butterfly

Ik dacht even na over wat ze zei. Het was op zich best logisch dat een tekening uit zijn hand haar kracht versterkte, als je er over na dacht. 'De gedachte was waarschijnlijk de aanleiding voor de tekening of zo,' mompelde ik en ik zei tegen mijzelf dat ik dit moest onthouden. Ik had de koppeling met tekeningen nog nooit in een boek zien staan. Mijn hand ging even langs de tatoeage op mijn pols en ik glimlachte in mijzelf. Ik was wel in een fascinerende wereld beland.

---

Happy Birthday my Potter!

Arjan

Ik schud mijn hoofd. 'Nee, ik ben niet bang voor je.' zeg ik en kijk haar dan grijnzend aan. 'En als je me toch eens iets aan wilt doen, manipuleer ik je gevoelens gewoon.'
Ik kijk haar triomfantelijk aan en wanneer ze me een tik wil geven, ren ik weg. Menji komt blaffend achter me aan en na een meter of tien stop ik om haar aan te halen. Lachend kijk ik naar Aria.

---

You oughta know

Kate Miller
"De gedachte was waarschijnlijk de aanleiding voor de tekening of zo" mompeld ze dan. "Ja, dat dacht ik ook al" zeg ik dan.
"Maar ik hoop dat ik nog meer kan leren erover, zoveel weet ik er niet over verder" en ik glimlach even. "Ik heb echt geen idee wat ik nog meer kan als ik de goede begeleiding krijg". Ik neem nog een paar slokjes uit mijn flesje en draai dan de dop erop. "ik ben zo terug" zeg ik en ik sta op en loop naar de snoepautomaat. Ik kijk even, gooi er geld in en haal er wat uit. Ik loop weer terug en ga zitten. Ik maak het zakje open en bied Paigelyn wat aan. "Hoe heet je eigenlijk?" vraag ik als me bedenk dat ik dat eigenlijk nog niet weet.

Coockies schreef:
Jacob 'Jake' Drew Williams

Ik kijk haar aan. Ik geloofde haar niet. Ik zie aan haar dat er iets is, maar wat? Ik weet het niet en op dit moment zou ik willen dat ik mensen gedachtes hoorde. Alleen op dit soort momenten hoor, het bespaarde ongemakkelijke vragen en stiltes. Ik kijk naar Livia en glimlach even. Ik kan het altijd nog vragen... Ik knik op haar verhaal. 'Ja daar heb je gelijk in. Ze zullen het ook niet weten. Het is bijzonder, appart, raar. Je bent anders. Iets dat jouw uniek maakt en mensen vinden dat moeilijk om te accepteren of zijn jaloers. Iedereen heeft iets dat zich uniek maakt, maar niet iedereen heeft een gave. Sommige begrijpen de nadelen er niet van en vinden het dan super gaaf. Misschien dat dat het ook is, maar het kan ook een nadeel zijn.' Ik kijk Livia even aan. 'Je moet niet aan mensen denken. Je moet niet nadenken over wat andere van je vinden. De gave gaat niet weg en tja... Je bent dit meisje altijd geweest, die gave was er altijd al. Het maakt wie je bent.' Ik kijk haar aan. 'Het verleden maakt wie je bent in het heden.' Ik glimlach even en luister naar haar vogel verhaal. Ik grinnik. 'Zal ik het voortaan maar vertalen dan? Vogels weten niet echt waar ze zijn geweest of waar ze vandaan komen. Ze vliegen en komen op plekken. Ze kennen de grenzen niet zoals ons. Ze blijven op gebied waar ze zich veilig voelen en waar ze kunnen overleven.' Ik glimlach. 'Dus aan zo'n vraag heb je niet zoveel. Je hebt meer aan de biologie boeken,' grinnik ik en kijk haar aan.

Livia O'Dair
Hij kijkt me aan en ik kijk terug naar hem. Ik glimlach dan een beetje naar hem. Ook hij glimlacht even. Hij zegt dan dat ik gelijk heb. En hij vertelt me echt een verhaal waar ik een beetje stil van wordt. Moeilijk te accepteren.. ja, dat is het inderdaad voor Lucas. Of was het, ik heb hem niet meer gesproken sinds toen... Die ene keer. Ik zucht een keer onhoorbaar en bijt automatisch op mijn lip. Ik denk niet dat ik uniek ben. In mijn omgeving was het vooral raar, gave's. Nee, onzin, niet waar. En als ik het ze liet zien, walging. 'Je woorden zijn mooi,' zeg ik dan, 'zelf zou ik ze zo niet zeggen. Omdat ik het eigenlijk niet zo zie. Ik..' stop. Niet over je gevoelens praten, niet met hem. Ik ken hem pas net. Ik kan het niet vertellen, dat ik alleen maar raar werd aangekeken. Dat het verdomd lastig is als je je gave moet verbergen omdat je ouders niet willen dat je een freak lijkt. 'ik zag het altijd meer als gewoon ik en mijn gave. En voor de rest niets. Ik kan het gewoon.. hoewel. Ik heb het niet onder controle nog, maar ik bedoel het als.. Ik kan die dingen extra, en daar houd het op. Net zo normaal als ieder ander.' misschien was dat wel iets wat ik wilde geloven. Omdat ik normaal wil zijn. Maar als ik Jacob dan hoor praten over zijn gave, hoe hij erover spreekt. Dan kan ik toch wel iets van trots bij hem horen. En dan glimlach ik ook automatisch. Hij vertelt me over de vogels. Ik moet er om glimlachen. 'Hm, ik heb het niet zo op biologie. Ik heb liever.. natuurkunde. Maar eigenlijk is het wel raar, dat ze niet weten waar ze zijn geweest of vandaan komen. Want ze vinden wel altijd de weg terug naar hun nest. Dan zou je toch verwachten dat ze het weten.'

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Paigelyn 'Paige' Channary Butterfly

'Thanks,' zei ik oprecht blij, toen ze mij een snoepje aanbood. Ze was vrolijk en dus was er geen rede voor mij om dat niet te zijn, aangezien de kantine half uitgestorven was en ik expres ver bij anderen vandaan was gaan zitten.
'Hoe heet je eigenlijk?' vroeg ze plots. Ik stak mijn hand naar haar uit. 'Paigelyn Channary Butterfly, maar houd het maar op Paige. Aangenaam kennis te maken. Had ik het trouwens goed opgevangen dat jij Kate heette?' vroeg ik maar gelijk. Zeker weten was altijd handig.
'Ow en over je krachten, misschien ben je wel zo'n freaky gedachten beheerser. Of misschien kan je kennis overdragen aan mensen via je gedachten als je oefent. Alles is mogelijk.'

---

Happy Birthday my Potter!

Aria Rosalie Angels

Ik kijk hem ongelovig aan. 'Wat zei je?' Ik grijns en ren hem achterna. Als hij na tien meter stopt spring ik op zijn rug. 'Niemand manipuleert mijn gevoelens,' lach ik. Ik voel zijn bloed onder zijn huid, maar negeer het. 'Al is het misschien beter, maar niet zonder mijn toestemming,' zeg ik hem en kijk hem van opzij aan. Wolfie staat rustig naast ons en kijk Menji aan. Ik laat me grijnzend van Arjan zijn rug afzakken. Ik glimlach naar hem. 'Moeten we eigenlijk niet naar een les,' vraag ik met een lachje en kijk hem vragend aan.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Jacob 'Jake' Drew Williams

Ik weet dat zij het niet zo ziet, zoals ik dan. Ik glimlach naar haar. 'Het is niet jij en je gave. Het is jij met een gave. Maar ik denk dat je dat later accepteerd. Ik bedoel. Ik heb mijn gave al heel lang. Ik heb er mee leren leven, jij hebt hem redelijk kort. Tot mijn tiende wilde ook niemand me geloven, totdat ik ineens een beest werd.' Ik grinnik. 'Het komt wel goed. Ik beloof het je. En kijk om je heen. Hier zal iedereen je accepteren.' Ik kijk haar met een lachje aan. 'Vogels volgen hun instinct.' Ik glimlach en sta op. 'De les is afgelopen ga je mee,' vraag ik haar met een lachje en wacht tot ze opstaat.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Rider schreef:
Paigelyn 'Paige' Channary Butterfly

'Thanks,' zei ik oprecht blij, toen ze mij een snoepje aanbood. Ze was vrolijk en dus was er geen rede voor mij om dat niet te zijn, aangezien de kantine half uitgestorven was en ik expres ver bij anderen vandaan was gaan zitten.
'Hoe heet je eigenlijk?' vroeg ze plots. Ik stak mijn hand naar haar uit. 'Paigelyn Channary Butterfly, maar houd het maar op Paige. Aangenaam kennis te maken. Had ik het trouwens goed opgevangen dat jij Kate heette?' vroeg ik maar gelijk. Zeker weten was altijd handig.
'Ow en over je krachten, misschien ben je wel zo'n freaky gedachten beheerser. Of misschien kan je kennis overdragen aan mensen via je gedachten als je oefent. Alles is mogelijk.'

Kate Miller
Ze steekt haar hand uit en ik neem die aan en vervolgens stelt ze zichzelf voor. "Paigelyn Channary Butterfly, maar houd het maar op Paige. Aangenaam kennis te maken. Had ik het trouwens goed opgevangen dat jij Kate hette?" vraagt ze. "Ja dat heb je goed opgevangen, Ik ben Kate Miller" zeg ik dan.
"Ow en over je krachten, misschien ben je wel zo'n freaky gedachten beheerser. Of misschien kan je kennis overdragen aan mensen via je gedachten als je oefent. Alles is mogelijk." zegt ze dan. "Dat lijkt me wel cool!" zeg ik dan en ik lach even. "Hoe weet je dat allemaal?"

Livia O´Dair
Ik kijk hem aan en glimlach dan zwakjes. 'Ja, dat zal wel gebeuren ja,' zeg ik dan. Ik die mijn gave accepteert. Dat doe ik al, ik kan alleen niet accepteren dat ik hiervoor gedumpt ben, me vrienden me nastaarden. Maar ik zal het wel moeten accepteren. 'Ik houd je aan die belofte,' mompel ik zacht en sta dan op. Jacob kijkt me met een lachje aan en ik schuif de stoel aan. 'Ik heb geen idee welke les we nu hebben, maar volgens mij is dat van de vrouw die mij niet mag.. Hm. Ik kon er niet zoveel aan doen.' Ik werd gewoon boos op Jesper omdat hij mijn herinnering zag. En die vrouw maakte het er niet beter op met haar vriendelijkheid. Het beste is om me gewoon alleen te laten. Dan komt het snel weer goed. 'Misschien dat ik maar meer op een vogel moet gaan lijken,' zeg ik glimlachend.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Paigelyn 'Paige' Channary Butterfly

Ik voelde dat ik langzaam rood werd. 'Ow, ik vond het eigenlijk allemaal wel interessant en dus heb ik er heel veel over gelezen.' Ik twijfelde even of ik meer zou vertellen, maar ik kende haar amper, dus deed ik dat maar niet. Ze was tot nu toe aardig hoor, maar vertrouwen moest je met de tijd verdienen.

---

Happy Birthday my Potter!

Arjan

'Ja, eigenlijk wel.' zeg ik en kijk haar aan.
Langzaam begin ik terug naar het schoolgebouw te lopen, tot ik me realiseer dat Menji niet volgt. Ik fluit een keer, maar ze luistert niet.
Ik kijk om en haal mijn schouders op als ik zie dat ze Wolffie uitdaagt tot een spelletje.
'Dan blijf je maar buiten.' zeg ik en loop weer verder.

[Lol, ik heb geen inspiratie meer]

---

You oughta know

Kate Miller
Ze wordt een beetje rood, al was het volgens mij niet zo'n hele rare vraag. "Ow, ik vond het eignelijk allemaal wel interessant en dus heb ik er heel veel over gelezen." antwoord ze dan. Ik had er eigenlijk nooit echt bij stil gestaan om van alles op te zoeken, misschien was dat wel een slim idee. "Heb je die boeken nog?" vraag ik dan. "Ik denk dat ik het ook wel interessant vind om er wat meer over te leren en te kijken wat ik misschien nog meer kan. Ik heb er eignelijk nooit echt bij stil gestaan dat er misschien boeken over waren." zeg ik dan. Ik neem zelf ook een snoepje en leg het zakje in het midden zodat zij ook nog pakken als ze wil.

Aria Rosalie Angels

Als hij ook komt en fluit dat Menji moet komen, reageert zijn hond niet. Ik grinnik en fluit nu tussen mijn tanden door naar Wolfie. Hij kijkt gelijk op en begint naar me toe te rennen. Binnen enkele seconde staat hij naast me. Menji volgt. Ik grinnik en aai Wolfie over zijn kop. 'Oké welk lokaal,' vraag ik Arjan en glimlach even. Ik loop het schoolgebouw binnen. Wolfie en Menji rennen voor ons uit. Ik kijk er even met een lach naar. Ik stop mijn handen in mijn broekzakken en kijk even naar Arjan om vervolgens mijn blik weer af te wenden.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Arjan

Ik schud mijn hoofd als Wolffie komt zodra Aria fluit. Het wordt tijd dat ik Menji eens wat beter africht.
'Okee, welk lokaal?' vraag ze me, en ik haal mijn schouders op.
'Geen idee. Krachtbeheersing, ik vond het al heel wat dat ik het vak heb onthouden.' grijns ik.
Zoekend lopen we door de school, tot we het lokaal hebben gevonden.

---

You oughta know

jaimyhoi schreef:
Livia O´Dair
Ik kijk hem aan en glimlach dan zwakjes. 'Ja, dat zal wel gebeuren ja,' zeg ik dan. Ik die mijn gave accepteert. Dat doe ik al, ik kan alleen niet accepteren dat ik hiervoor gedumpt ben, me vrienden me nastaarden. Maar ik zal het wel moeten accepteren. 'Ik houd je aan die belofte,' mompel ik zacht en sta dan op. Jacob kijkt me met een lachje aan en ik schuif de stoel aan. 'Ik heb geen idee welke les we nu hebben, maar volgens mij is dat van de vrouw die mij niet mag.. Hm. Ik kon er niet zoveel aan doen.' Ik werd gewoon boos op Jesper omdat hij mijn herinnering zag. En die vrouw maakte het er niet beter op met haar vriendelijkheid. Het beste is om me gewoon alleen te laten. Dan komt het snel weer goed. 'Misschien dat ik maar meer op een vogel moet gaan lijken,' zeg ik glimlachend.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.