• St. William's is een internaat voor jeugd met aanleg voor speciale krachten. Op St. William's leren ze deze krachten te beheersen en te verbeteren, maar dat gebeurt onder streng toezicht van het schoolhoofd.
    Dat betekend dat er strenge regels zijn, en hoge straffen. Verder heeft iedereen vrijwel dezelfde lessen, al heb je niet of nauwelijks aanleg voor de kracht waar die les over gaat.

    (School)Regels

    Zoals iedere school heeft ook St. William's regels. Hierop wordt streng toegezien door het schoolhoofd (wanneer je je geroepen voelt schoolhoofd en/of docent te spelen, geef het aan!). Zoals al genoemd zijn er hoge straffen (maar vrees niet, het zal niet te ver gaan (: ).

    - Het gebruiken van krachten binnen de school is niet toegestaan, enkel tijdens de lessen onder toezicht van een docent.
    - Jongens en meiden slapen gescheiden.
    - Het op elkaar uitproberen van krachten is niet toegestaan.
    - Het schoolterrein kan niet verlaten worden zonder toestemming.

    Regels zijn er om overtreden te worden, dit mag dan ook gewoon. Maar let wel op dat je andere spelers in hun waarde laat en zorg wel dat je ook (wel eens) gestraft wordt.

    Wanneer je graag mee wilt spelen kun je je aanmelden in het rollentopic;
    http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=143237&page=1

    Wil je het vorige topic nog eens doorlezen?
    http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=143273&page=last&message=66#4151244

    De volgende personages spelen mee;
    Anthony (chasinghoran)
    Kate (mismi)
    Roselyn (Thatlastkiss)
    Daniel (Montmarte)
    Jesper (BlueHope)
    Livia (jaimyhoi)
    Lauren (alice24)
    Paige (Rider)
    Allison (DreamWishes)
    Aria (Coockies)
    Jacob (Coockies)
    Zoey (RememberYoux)
    Cahlista Aloys Docente (Rider)
    Arjan (chasinghoran)

    [ bericht aangepast op 17 okt 2012 - 15:53 ]


    You oughta know

    Coockies schreef:

    Aria Rosalie Angels

    Ik glimlah naar hem. 'en als ik boos word ren weg. Dat is beter dan dat je mij.. Woedend ziet.' ik zucht diep en bijt op mijn lip. Ik kijk even naar mij tafel. 'eigenlijk is het best irritant dat je mijn gevoelens voelt.' ik kijk hem aan. 'Normaal eas mijn gevoel alleen van mij en nu weet je precies hoe ik me voel.' ik glimlach even en kijk weg. 'je bent gelijk dichterbij, terwijl ik normaal mensen op afstand houd. Om ze mijn agressieve rare kant te besparen.' Ik zujt diep en leg mijn handen voor mijn gezicht. Ik haat het.


    Arjan

    'Zo erg kan die kant toch niet zijn?' vraag ik haar voorzichtig terwijl ze met haar handen voor haar gezicht zit. 'Ik bedoel, het is toch een deel van wie je bent.' Even kijkt ze me aan. Ik zucht.
    'Laat maar, vergeet dat laatste, ik kraam alleen maar onzin uit, dat doe ik vaker.' zeg ik en ik grijns even verlegen.
    Wanneer de bel gaat, vliegt Menji overeind en springt zowat bij me op schoot. Ik schiet in de lach en duw haar terug onder de tafel.
    Lachend kijk ik Aria aan.


    You oughta know

    Aria Rosalie Angels

    Ik kijk hem even aan. 'Ik heb vandaag iemand zichzelf laten slaan. Ik kan mensen martelen, ik kan mensen zichzelf laten doden en ik houd mezelf niet eens tegen als ik kwaad ben.' Ik slik en sta op. 'Ja laat maar,' mompel ik. Tranen staan in mijn ogen. Mijn ouders waren bang voor me. Iedereen werd bang van me. Ik ben bang voor mezelf. Ik pak mijn tas op en loop de deur uit. Een traan stroomt over mijn wang. Ik kijk om me heen maar Wolfie is hier niet. Die zal wel buiten staan. Ik haal diep adem om het verdriet te stoppen, maar ik kan het niet. Ik voel een wind om me heen cirkelen en met mijn haar spelen, terwijl er hier eigenlijk geen eens wind hoort te zijn en ik ook niks doe met mijn hand. Er kwam wel vaker wind als ik verdrietig ben. Dat heeft met mijn gave te maken. Ik ren naar buiten en gooi mijn tas tegen de muur. Ik ren een eindje verder en als het rustig is laat ik mijn gave echt tot kracht komen. De wind laat de struiken en planten finlk heen en weer bewegen. Mijn haar waait langs mijn gezicht. Ik laat de wind zo gaan dat ik er geen last van heb. Met alle kracht die ik in me heb laat ik in een windvlaag hard tegen een boom aanstoten die een eng krakend geluid maakt, maar het stopt me niet. Ik moet moeite doen om nog recht te blijven staan door alle wind. De wind blaast bladeren en takken door de lucht, maar niks ervan raakt mij. Ik sta in een halve tornado, terwijl tranen over mijn wangen stromen. Een gehuil stijgt op van iets verder en ik ken het geluid als die van Wolfie, maar nu kan zelfs hij me niet troosten.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Alice24 schreef:
    Lauren

    'Eerlijk, als het kan' zeg ik lachend. We lopen door de gang en ik zie de mensen naar mij staren en zich verbazen over mijn lengte, zoals gewoonlijk. Ik zie Tony een paar keer om zich heen kijken, alsof hij zich zorgen maakt dat ze naar hem kijken. 'Ze kijken naar mij, ben ik gewend, komt omdat ik zo klein ben' zeg ik neutraal. Ik voel er al niks meer bij, het is te vaak gebeurd om er nog aan te denken.


    Anthony

    Ze geeft lachend antwoord op mijn vraag. 'Eerlijk.' herhaal ik zachtjes. 'Ik vind er helemaal geen zak aan, ik heb nou niet echt het gevoel dat ik iets heb geleerd tot nu toe.' Misschien kwam dat ook wel doordat ik totaal niet had opgelet, dacht ik.
    Ik zie verschillende mensen naar ons kijken en kijk een paar keer rond.
    Lauren merkt het op. 'Ze kijken naar mij, ben ik gewend, komt omdat ik zo klein ben' zegt ze, en ik blijf even staan.
    'Omdat je zo klein bent?' vraag ik verbaasd, 'Sinds wanneer mag dat niet meer?'


    You oughta know

    Arjan

    Ze staat op en rent weg.
    Heb je weer knap gedaan, vriend. Dat is alles wat door me heen gaat en ik volg haar. Wanneer ze buiten de wind laat razen, grijp ik de halsband van Menji stevig vast en loop met moeite iets dichterbij. Op een meter of vijf ga ik zitten, ik voel haar verdriet en voel me immens schuldig.
    Ik sla mijn armen om mijn hond heen en knijp mijn ogen dicht. 'Hier gaan we dan, Menji.' fluister ik in haar zachte vacht en probeer me helemaal te concentreren op Aria's verdriet.
    Voorzichtig denk ik aan iets vrolijks, en langzaam voel ik de wind iets minder worden. Wanneer het nog altijd hard waait, maar toch al een heel stuk zachter, open ik mijn ogen weer. Menji's trouwe, bruine ogen kijken me verwachtingsvol aan, en ik geef haar een aai. 'Dankjewel.' fluister ik haar toe, en kijk dan naar Aria.


    You oughta know

    [whoo, dubbelpost xD]

    [ bericht aangepast op 18 okt 2012 - 18:23 ]


    You oughta know

    Aria Rosalie Angels

    Mijn tranen stoppen met stromen en ik voel iets van vrolijks door me heen gaan. Ja het had wel opgelucht dit, maar toch was ik nog niet helemaal vrolijk. Het voelde raar. Die vlaag van vrolijkheid kwam uit het niets, maar deed me wel goed. Ik kijk om me heen en laat de wind minder worden, meer onder controle. Ik laat de blaadjes door de lucht zweven. Ik sluit mijn hand en de blaadjes dwarrelen naar beneden. Alleen de natuurlijke wind blijft over. Ik glimlach even. Dan zie ik Wolfie ineens op me afrennen.
    'Nee,' roep ik, maar hij springt al tegen me op. Ik val om in het gras en grinnik even. De grote wolf kijkt me aan. Zijn bruine ogen glinsteren. Ik geef hem een aai en probeer hem van me af te duwen, maar hij is veel groter en zwaar. 'Wolfie,' zeg ik en probeer hem weg te duwen, maar hij blijft. Ik kijk hem aan. Ja lekker dit. Ik geef hem een harde duw en voel zijn nagels langs mijn huid gaan. Een gilletje van pijn gaat door me heen, maar Wolfie kon er niks aandoen. Ik kijk naar mijn bloedende arm en slik. Het rode vloeistof stroomt over mijn arm. Ik word er misselijk van. Naast me hoor ik Wolfie grommen. Hij ruikt het bloed. Shit. Ik had nog nooit gebloed in zijn bij zijn. Sterker nog, ik bloed haast nooit. Niet zo erg als dit. Misschien een klein wondje, maar niet zo erg. Ik slik en sta op. Ik kan het wondje genezen, maar of het gaat lukken. Ik kijk naar Wolfie die in de aanval houding gaat staan. Langzaam zet ik een stap achteruit. Hij ging me niet aanvallen, toch? Ik kijk naar de blaadjes. Misschien dat die hem konden afleiden. Ik laat een harde windstoot de blaadjes omhoog dwarrelen. Het werkt, Wolfie rent weg achter de blaadjes aan. Ik zucht opgelucht en kijk naar de strepen bloed. Ik sluit mijn ogen en laat het bloed een hoofdrol spelen. Het is alsof ik door mijn aderen heen stroom. Ik hoor het bloed weer stromen en slik. Ik open mijn ogen en kijk naar de wond. Langzaam leg ik mijn hand erop en voel het bloed tegen mijn huid. Een felle pijn gaat door me heen. Een gil ontsnapt uit mijn mond. Als ik mijn hand weghaal is de kras weg. Alleen het bloed zit er nog. De pijn vloeit weer weg, ik wist dat dat erbij hoorde. Ik zucht en laat mijn mouw de arm bedekken. Ik kijk om me heen en zie dan Arjan zitten. Ik kijk hem met grote ogen aan. Hoelang zit hij daar al?!


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Rider schreef:
    Paigelyn 'Paige' Channary Butterfly

    Ik merkte haar goede humeur op en maakte daar gebruik van. Ik liet de emotie vrijwillig toe en glimlachte er even om in mijzelf. Dit was zo erg nog niet. Tot nu toe dan, ik moest niet te vroeg gaan juichen. Je wist het nooit.
    'Wat is jouw kracht?' vroeg ze, waarna ze tegenover mij ging zitten en begon te drinken uit haar flesje. De standaard vraag hier.
    'Ik ben een empath. Ik voel dus andere mensen hun emoties en gevoelens. Als het goed is kan ik er ook nog heel wat dingen mee, maar ik heb het nog niet onder controle. Ow, en ik heb soms visioenen. Wat is die van jou?'

    (Ik moet even eten)

    Kate Miller
    "Het is maar goed dan dat ik vandaag vrolijk ben en in een goed humeur" zeg ik lachend. Nu snap ik haar uitbarstingen en slechte humeur ook wel. ik denk dat meerdere mensen hier het wat minder vinden om hiernaartoe te gaan en er helemaal geen zin in hebben. "Ik vang af en toe gedachtes op van mensen en ben net te weten gekomen dat ik ook dingen kan zien bij tekeningen" zeg ik dan. "Ik denk dat met wat oefening ik straks misschien wel altijd in mensen hun gedachte kan kijken, maar ik hoop dat ik het een soort van aan en uit kan zetten, anders wort het straks wel heel druk in mijn hoofd" en ik lach even. "En verder zie ik wel wat ik er nog meer mee kan en hoe ik dat moet leren, ik heb er wel zin in om het allemaal te leren beheersen enzo." en ik haal mijn schouders even op.

    Arjan

    Ik zie Wolfie op Aria afstormen en grijns als ze spelen. Ik schrik van haar gil en voel een plotselinge misselijkheid opkomen en ik besef dat het van haar komt.
    Voorzichtig trek ik Menji nog iets dichter naar me toe, bang voor wat komen ging. Wanneer de wolf in aanvalshouding gaat staan, sluit ik mijn ogen, dit wilde ik niet zien, dat ik het voelde was al erg genoeg. Maar in plaats van pijn en angst, voel ik opluchting.
    Verbaasd open ik mijn ogen en zie dat Aria naar me kijkt. Ik ontwijk haar blik, sta op en draai me om. Nog een keer geef ik Menji een aai en loop dan terug richting het schoolgebouw.


    You oughta know

    Aria Rosalie Angels

    Ik kijk naar Arjan en zie hoe hij wegloopt. Hallo, ik wilde weten wat hij gezien had. Ik fluit tussen mijn tanden door. Gelijk staat Wolfie naast me. Ik ben niet boos om wat hij wilde doen. Hij is een wolf, dat zijn jachtdieren. Hij rook bloed... 'Arjan,' schreeuw ik en ren naar hem toe. Ik pak zijn pols en houd hem tegen. 'Waarom loop je nou weg?' Ik kijk hem vragend aan. 'En hoelang zat je daar al?' Ik bijt op mijn lip en laat hem los als ik zijn bloed door zijn huid heen voel.

    [Ik ben even eten]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Arjan

    Ik hoor iemand mijn naam schreeuwen kort voordat iemand mijn pols pakt.
    'Waarom loop je nou weg?' vraagt Aria, maar nog altijd ontwijk ik haar blik. 'En hoe lang zat je daar al?'
    Twee vragen waarop ik óf het antwoord niet wist, óf het liever niet wilde zeggen. Ik keek naar beneden en veegde met mijn voet door het gras.
    'Ik eh.. Ik moet nog, eh.. Menji moet nog eten hebben.' zeg ik, maar ik weet dat ze me niet zal geloven. Ik wil weglopen, maar ze houdt me tegen en ik wete dat ze een antwoord wil.
    'Sorry van wat ik zei in de les.' Mijn stem is zo zacht dat het bijna niet te horen is. 'Ik bedoelde het niet zo lomp als het eruit kwam.'
    Ik zuchtte even en keek even naar Aria, maar ontweek haar blik nog steeds. 'Je was zo van streek dat ik wel iets moest doen.'


    You oughta know

    mismi schreef:
    (...)
    Kate Miller
    "Het is maar goed dan dat ik vandaag vrolijk ben en in een goed humeur" zeg ik lachend. Nu snap ik haar uitbarstingen en slechte humeur ook wel. ik denk dat meerdere mensen hier het wat minder vinden om hiernaartoe te gaan en er helemaal geen zin in hebben. "Ik vang af en toe gedachtes op van mensen en ben net te weten gekomen dat ik ook dingen kan zien bij tekeningen" zeg ik dan. "Ik denk dat met wat oefening ik straks misschien wel altijd in mensen hun gedachte kan kijken, maar ik hoop dat ik het een soort van aan en uit kan zetten, anders wort het straks wel heel druk in mijn hoofd" en ik lach even. "En verder zie ik wel wat ik er nog meer mee kan en hoe ik dat moet leren, ik heb er wel zin in om het allemaal te leren beheersen enzo." en ik haal mijn schouders even op.


    Paigelyn 'Paige' Channary Butterfly

    Begrip inplaats van medelijden. Dat was weer eens wat anders. Ik had angst al genoeg gehad en medelijden kwam ook mijn neus nu wel uit.
    'Ah, een telepaat dus. Nice! En inderdaad, aan en uitzetten zou echt heel handig zijn. Wel fijn dat je het af en toe opvangt.' Ik keek even naar mijn boek en sloeg hem dicht. Vele kinderen hier wisten niet heel veel over krachten, minder dan ik in ieder geval. Misschien was het wel vreemd om zulk soort boeken te lezen. Ik deed het wel weer als ik alleen was.
    'Maar wat kan je dan precies met tekeningen?' vroeg ik oprecht geïnteresseerd.


    Happy Birthday my Potter!

    Aria Rosalie Angels

    Ik kijk hem aan en glimlach. 'Het maakt niet uit. Het ligt gewoon gevoelig, dat ligt niet aan jouw.' Ik laat hem me aankijken. Ik wil dat hij me aankijkt. 'Arjan,' vraag ik aarzelend. 'Vind je mij eng,' vraag ik zachtjes. De drang om nu weg te kijken is groot, maar ik houd mijn blik in zijn ogen gericht. Ik bijt op mijn lip en glimlach even. Dan kijk ik naar Menji en geef het dier een aai. Ik kijk weer naar Arjan en bijt op mijn lip. 'Voel je er niet schuldig om. Het is alweer voorbij.' Ik lach even en kijk hem aan.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Kate Miller
    Ze slaat het boek dicht dat ze voor haar had liggen. "nMaar wat kan je dan precies met tekeningen?" vraagt ze dan geïnteresseerd. Ik haal even mijn schouders op "Anthony was aan het tekenen tijdens de les en liet me op een gegeven moment een tekening zien en toen ik die aanraakte kreeg ik er een beeld van, waarschijnlijk heeft het met zijn verleden te maken" zeg ik dan.

    Arjan

    Ze vraag me of ik haar eng vind en ik kijk haar geschrokken aan. 'Nee, natuurlijk niet, hoe kom je daar nou bij?' Een lichte paniek overvalt me, hoe kon ze dat nou denken? Snel dacht ik terug aan wat ik had gedaan waaruit ze dat zou kunnen afleiden, maar ik kon niets verzinnen.
    Wanneer ze zegt dat ik me niet schuldig moet voelen kalmeer ik weer een beetje, maar ergens blijf ik onzeker over haar vraag of ik haar eng vind.


    You oughta know

    Aria Rosalie Angels

    Ik kijk hem aan. 'Je hebt niks verkeerds gezegd hoor,' glimlach ik als ik zie dat hij in paniek raakt. 'Het is alleen... Dat iedereen bang voor me is,' fluister ik. 'Iedereen vindt mijn gave eng en creepy. Dat is het ook, maar ik wilde weten of jij dat ook vindt,' flusiter ik en sla mijn ogen even neer. Dan kijk ik hem aan en glimlach zwakjes. 'Maar het is niet zo, dus het doet er niet toe,' grijns ik en kijk hem vrolijk aan.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne