[RPG] Camp the Fallen Gods - 1 - Speeltopics

Camp the Fallen Gods is een strafkamp voor halfgoden die zich, volgens hun ouders, niet kunnen gedragen. Ze worden hier naar toegestuurd om heropgevoed te worden, alleen hebben ze daar natuurlijk geen zin in. De kampleiders zullen zo goed mogelijk hun best moeten doen op de “losgeslagen” halfgoden in de hand te houden, anders komen ze zelf ook in de problemen.

Meisjes (Max. 5)
-Acacia Chará Nýchta Sirena. – Nyx - Aeras
-Aurora Maude Hayes – Zeus - Winchesterr
-Dahlia Blythe Canning – Aphrodite - Winchesterr
-Helena Dianthe Phoenix - Hephaestus - Annabeth

Jongens (Max. 5)
-Alec Dymas Niran Lyrikos – Poseidon - Aeras
-Andrew Desmond Cole - Hades - Ebola
-Ambrosios Aetos Sotir - Hebe - 5Helley
-Aristos Julius Periculum - Niké - Annabeth

Leiders (Max. 2)
-Jason Fenix Levins - Athena - Corallo

Algemene regels
-minimaal 6 regels, meer is natuurlijk altijd goed. Drie keer minder en je ligt eruit. Mobieltjes zijn geen excuus om minder te schrijven. Het is dus handig als je al een beetje ervaring hebt.
-16+ is toegestaan
-Hou het realistisch, ze worden dus niet gelijk de eerste dag al verliefd op elkaar.
-Geen mensen die al na één dag of een paar topics stoppen.
-Reserveringen blijven 24 uur staan
-Geen perfecte personages, en liefst ook een beetje originele personages, dus niet die je al bij vijf andere RPG's gebruikt. Überzielige personages zijn ook niet erg geliefd.
-Niet de personages van andere mensen besturen.
-Topics worden geopend door Reyna of Carmenta
-Maximaal 2 personages
-Ga niet met z'n tweeën meerdere pagina's vol spammen, dan kan niemand het nog volgen. Ook zijn we niet van plan elke dag een nieuw topic te openen, dus rustig aan doen.
-Als je tegenspeler/ster even offline is wees dan zo sociaal om even te wachten en je personage niet gelijk weg laten lopen naar iemand anders.
– De Halfgoden hebben natuurlijk dezelfde de gave als zijn/haar ouder maar dan minder sterk, hou daar rekening mee.

Het begin: Iedereen gaat weer terug naar het kamp, de nieuwelingen zijn er natuurlijk voor het eerst.

Rollentopic
Story


©Winchesterr en Aeras

[ bericht aangepast op 26 okt 2012 - 17:01 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Corallo schreef:
(...)

(Welke posts? Mijn internet of Q is sloom dus het laden duurt lang.. maar ik zal ff zoeken.)

[Ze staan nog op deze pagina

Edit: Vorige pagina]

[ bericht aangepast op 5 okt 2012 - 19:26 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

|| Ik had het echt keidruk met school en stuff, maar nu zal ik even gaan inspringen. Iemand idee hoe ik dat kan doen, is er nog iets gebeurd wat ik moet weten? (: ||

---

But calm, white calm, was born into a swan.

Khione schreef:
Dahlia Blythe Canning
Jules haalt zijn schouders op. 'Ik ga sowieso van alles gaan doen als ik vrij ben. Zonder toestemming te vragen,' zegt hij stilletjes. Hij kijkt naar een lege stal en slaakt een zucht. Zou hij zelf een paard hebben? Als het kon had ik Tempest ook meegenomen maar een paard is nu eenmaal lastig te verbergen, die stop je niet zomaar in je tas.
'Heb je zelf ook een paard?' vraag ik aan Jules.
Nadat ik dat heb gevraagd maak ik voorzichtig de deur van de stal open, om het paard niet op te schrikken, en zet een paar stappen naar binnen. Met mijn handen aai ik het paard over zijn hals. Volgens mij staan er ook sportactiviteiten in het programma. Hopelijk is paardrijden er één van, en misschien, met heel veel gesmeek en gezeur, dat ik de begeleiders kan overhalen dat ik Tempest hier naar toe mag halen.

Aristos Julius Periculum || Negentien || Nikè
Alles werd hem gewoonweg afgenomen. Er werd hem hier niets gegund. Hij had langer dan twee maanden aan dat zwaard gewerkt en Aramis was het eerste geschenk dat hij had gekregen van zijn pleeggezin.
"Heb je zelf ook een paard?" vraagt Dahlia. Jules schrikt op uit zijn gedachten en het duurde eventjes voordat hij antwoord gaf.
"Ja. Ze hebben haar teruggestuurd eind vorige zomer," zegt hij grimmig. Dahlia loopt de stal van het bijna zwarte paard binnen en aait het over zijn hals. Jules loopt naar een andere stal, waar een witte hengst staat. Aramis en hij hadden het goed kunnen vinden en Jules onderdrukte opnieuw een zucht. Hij doet de staldeur open en aait Achilles over zijn neus. Het dier duwt zijn hoofd meteen tegen Jules' hand en hij glimlacht even. Toch iemand die hem een welkom gaf. Soort van.

[Mijn toetsenbord is plat en we hebben geen batterijen meer, dus ik zit nu op mijn moeder's computer.]

---

help

Acacia Chará Nýchta Sirena.

Mijn blik gleed over zijn gezicht en ik lachte zacht. 'Ik heb je gemist. ' zei ik uitrindelijk en gaf hem een knuffel.
Ik keek op de klok naast me en toen naar hem. 'We moeten ons zo gaan klaarmaken voor vansvond. ' zuchtte ik lichtelijk geergerrd. Ik haatte het en ik vroeg me af wat we vansvond weer zouden doen.
'Ik ga even douchen. ' knipoogde ik naar Ambros. 'Zie je zo weer. ' ik liep heupwiegend weg en pakte war spullen uit mijn kast, terwijl ik naar de douche liep.
Ik ging douchen en toen ik klaar was liep ik weer terug naar mijn kamer om me om te kleden.
Ik trok een spijkerbroek aan met een wijnrood blousje. Mijn grijze kolsjaal deed ik om en mijn haar liet ik krullend langs mijn lichaam hangen. Ik trok een lijntje met mijn eyeliner en ik glimlachte. Mijn lippen stifte ik donkerrood en ik knikte uiteindelijk goedkeurend.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Ambrosios Aetos Sotir, Hebe
Ambro grinnikte,"Ik jou ook." zei hij en knuffelde haar terug. "We moeten ons zo gaan klaarmaken voor vanavond." zei Acacia. Ze klonk geërgerd en grinnikend gaf hij haar een duwtje. "Kom op, it will be fun." Hij wenkbrauw wiebelde naar haar en grijnsde toen ze knipoogde naar hem. "Ik ga even douchen. Zie je zo weer." Ambro knikte lachend en heupwiegend liep ze weg. Ambro keek haar goedkeurend na en streek even met zijn duim over zijn lip om toen ook op te staan en een verse zwarte jeans met een simpel donkergrijs shirt te pakken en de douche aan te zetten. Hij gooide zijn kleren in de wasmand en stapte onder de warme stralen. Alle zorgen en frustraties van de afgelopen zomer spoelde met het water mee het putje in. Hij trok de verse kleren aan, spring in zijn zwarte, versleten Vans en haalde een zwarte trui met capuchon uit zijn kast die hij ook aandeed.

|Someone for Ambro? |

---

kindness is never a burden.

[Ik heb Helena. :]]

---

help

|Helena is goed. (: |

---

kindness is never a burden.

[Aarde aan Dahlia trouwens? ^^]

Helena Dianthe Phoenix || Negentien || Hephaistos
Helena ging terug naar haar kamer nadat het meisje terug naar die jongen van beneden ging. Ze plofte neer op haar bed en haalde haar iPod uit haar rugzak. Ze stak één oortje in haar oor, zodat ze kon horen wanneer er eventueel leiders zouden aankomen. Zachtjes zong ze mee met Placebo's versie van Running Up That Hill en probeerde een manier te bedenken hoe ze de hele zomer zal uithouden zonder naar NCIS: Los Angeles te kijken. Ze was er namelijk nogal verslaafd aan en haar twee gigabyte internet op haar gsm verliep vandaag. Ze nesteld haar hoofd tegen haar kussen en sluit haar ogen terwijl ze meezingt. Ze had niet echt zin om sociaal te doen ofzo dus kon ze evengoed asociaal in haar bed liggen zingen. Uiteindelijk kreeg ze door dat asociaal doen niet zo bijster interessant is, dus deed ze haar iPod uit en ging naar buiten, nog steeds zingend.
Misschien zou er hier ergens een plek zijn met zwaarden of zo? Wat had dit kamp zoal? Afreageren met een zwaard op een of andere strooien pop zag ze wel zitten. Nephoofden afhakken enzo. Ze had een jaar schermen gedaan maar ze dacht zo'n beetje dat de Griekse stijl totaal anders was dan dat dansen en Franse woorden zoals "En garde!" uitschreeuwen.

---

help

[Sorry, ik weet niet hoe ik moet reageren ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Ambrosios Aetos Sotir, Hebe
Ambro nam de sleutel van zijn kamer, zijn geld en stiekem zijn mp3-speler en stak die in zijn broekzak. Het duurde nog even voor de leiders iedereen bij elkaar wilde hebben voor de avond, dus besloot Ambro maar even een kijkje te nemen of de rest van het kamp veranderd was. Hij liep fluitend naar buiten en kwam daar een meisje tegen. Ze had lang blond krullend haar en zong luidop mee met de muziek die Ambro niet kon horen. Hij besloot even sociaal te doen. "Mooie stem heb je daar," zei hij luid genoeg zodat ze het zeker kon horen. Hij glimlachte scheef en ging naast haar lopen. "Naar wat luister je?" Hij stak zijn handen in zijn broekzak en bekeek haar even van top tot teen nu hij toch haar gezicht zag. Ze had chocoladebruine ogen en was redelijk groot in vergelijking van de andere meisje die hij hier ooit gezien had. En ze was verschrikkelijk nieuw.

---

kindness is never a burden.

[Wist ik ook niet. xd Don't worry. Eeeeeehm... laat haar vragen of hij haar het kamp wilt laten zien ofzo? Dan kunnen ze dat doen terwijl ze paardrijden ofzo?]

---

help

|Eten.|

---

kindness is never a burden.

[SON OF NEPTUNE IS SO FREAKING AWESOME. By the way, ze heeft haar iPod in haar kamer gelaten. xd Is het goed als ze het opvat alsof het zo'n algemene vraag is zoals "Naar wat luister je, zoal?"]

Helena Dianthe Phoenix || Negentien || Hephaistos
Net wanneer Helena naar buiten ging, hoorde ze een stem achter haar. Ze schrok op en stopte abrupt met zingen. "Mooie stem heb je daar," zegt hij redelijk luid om boven haar stem uit te komen. "Naar wat luister je?" vraagt hij.
"Momenteel naar niets," zegt Lena schaapachtig en schudt dan fronsend haar hoofd. Goden wat was die gast knap. Ze liet er niet echt iets van merken, maar ze dacht het wel. Ja, soms had ze wel zo'n kantje dat graag naar snelle jongens keek en ze dan beoordeelde. Hij heeft kort, bruin haar en mooie, donkerbruine ogen. Hij steekt een stuk boven haar uit en daar is ze blij om. Meestal vindt ze het zo gênant om op jongens te moeten neerkijken.
"Vanalles," zegt ze dan. "Als dat was wat je bedoelde, ten minste..." Ze wrijft even zenuwachtig over het litteken op haar arm, dat half bedekt wordt door haar blouse. "Ik ben Helena," zegt ze dan uiteindelijk. "Aangenaam om je te leren kennen."

---

help

|Ik heb serieus een bril nodig. -.- |
Ambrosios Aetos Sotir, Hebe
"Momenteel naar niets," zei het meisje schaapachtig en schudde datoen fronsend haar hoofd. "Vanalles," zei ze dan. "Als dat was wat je bedoelde, ten minste..." Ambro keek haar geamuseerd aan. "Naar niets en vanalles." herhaalde hij langzaam. "Vager kan niet." Ze was vreemd, dat wist Ambro nu al. Ze weef even over haar arm en Ambros bogen gleden daar even over maar vestigde zich toen weer op haar gezicht.
"Ik ben Helena," zei ze "Aangenaam om je te leren kennen."
Ambro stak zijn hand uit naar haar en grijnsde,"Ambrosios." Ze ging even met zijn hand door zijn haar. "Maar ik meende wat ik zei," vervolgde hij. "Je hébt een mooie stem. Zing eens verder."

---

kindness is never a burden.

Helena Dianthe Phoenix || Negentien || Hephaistos
"Naar niets en vanalles," herhaalde de jongen. "Vager kan niet." Hij keek een beetje geamuseerd en Lena sloeg haar blik neer.
"Ambrosios," zei de jongen dan, en hij stak zijn hand uit. Helena nam die een beetje aarzelend aan. "Maar ik meende wat ik zei", vervolgde Amrbosios. "Je hébt een mooie stem. Zing eens verder." Helena lachte een beetje gegeneerd.
"Ja. Nee dus," zei ze dan, een beetje te serieus. Zingen was altijd al zoiets geweest dat ze nooit in publiek wilde doen. Telkens ze het deed, werd ze vervuld met warmte en speelden de beelden van haar fantasie zich af voor haar ogen. Van zodra ze ermee ophield, werd ze terug de werkelijkheid ingezogen. Maar zingen voor iemand anders? No freaking way. Dat liet ze aan de sterren als Miley Cyrus en Selena Gomez, die met de kracht van Autotune beroemd waren geworden.
"Naar wat luister jij zoal?" vraagt Lena dan.

[ bericht aangepast op 7 okt 2012 - 21:22 ]

---

help