[RPG] Camp the Fallen Gods - 1 - Speeltopics

Camp the Fallen Gods is een strafkamp voor halfgoden die zich, volgens hun ouders, niet kunnen gedragen. Ze worden hier naar toegestuurd om heropgevoed te worden, alleen hebben ze daar natuurlijk geen zin in. De kampleiders zullen zo goed mogelijk hun best moeten doen op de “losgeslagen” halfgoden in de hand te houden, anders komen ze zelf ook in de problemen.

Meisjes (Max. 5)
-Acacia Chará Nýchta Sirena. – Nyx - Aeras
-Aurora Maude Hayes – Zeus - Winchesterr
-Dahlia Blythe Canning – Aphrodite - Winchesterr
-Helena Dianthe Phoenix - Hephaestus - Annabeth

Jongens (Max. 5)
-Alec Dymas Niran Lyrikos – Poseidon - Aeras
-Andrew Desmond Cole - Hades - Ebola
-Ambrosios Aetos Sotir - Hebe - 5Helley
-Aristos Julius Periculum - Niké - Annabeth

Leiders (Max. 2)
-Jason Fenix Levins - Athena - Corallo

Algemene regels
-minimaal 6 regels, meer is natuurlijk altijd goed. Drie keer minder en je ligt eruit. Mobieltjes zijn geen excuus om minder te schrijven. Het is dus handig als je al een beetje ervaring hebt.
-16+ is toegestaan
-Hou het realistisch, ze worden dus niet gelijk de eerste dag al verliefd op elkaar.
-Geen mensen die al na één dag of een paar topics stoppen.
-Reserveringen blijven 24 uur staan
-Geen perfecte personages, en liefst ook een beetje originele personages, dus niet die je al bij vijf andere RPG's gebruikt. Überzielige personages zijn ook niet erg geliefd.
-Niet de personages van andere mensen besturen.
-Topics worden geopend door Reyna of Carmenta
-Maximaal 2 personages
-Ga niet met z'n tweeën meerdere pagina's vol spammen, dan kan niemand het nog volgen. Ook zijn we niet van plan elke dag een nieuw topic te openen, dus rustig aan doen.
-Als je tegenspeler/ster even offline is wees dan zo sociaal om even te wachten en je personage niet gelijk weg laten lopen naar iemand anders.
– De Halfgoden hebben natuurlijk dezelfde de gave als zijn/haar ouder maar dan minder sterk, hou daar rekening mee.

Het begin: Iedereen gaat weer terug naar het kamp, de nieuwelingen zijn er natuurlijk voor het eerst.

Rollentopic
Story


©Winchesterr en Aeras

[ bericht aangepast op 26 okt 2012 - 17:01 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Annabeth schreef:
[Is goed. Ze is nieuw, dus dat gaat wel lukken, denk ik. Komt Jason naar haar toe?]

(Jep! Waar is ze nu?)

[Bij het kampvuur takjes in brand aan het steken met haar gaven.]

---

help

[Komt hij nu? ]

---

help

Annabeth schreef:
[Komt hij nu? ]

(Jep! (: )

Jason Fenix Levins.

In het huis waar iedereen verblijft, is ook mijn kamer gelegen. Enkel heb ik niet zo'n kleine kamer als de anderen. Mijn kamer is ten westen van de slaapzalen voor de halfgoden en godinnen, boven de keuken. Mijn kamer is simpel, maar toch gezellig ingedeeld. Van de vier wanden, is één wand van hout. De andere drie zijn wit geschilderd en hangen vol met foto's en posters. Nee, geen foto's van auto's, naakte vrouwen of andere dingen, maar posters van de natuur, omdat ik daar een grote fan van ben. In mijn kamer staat een groot tweepersoons bed, twee kasten, een nachtkastje, een bank, een tv en nog wat andere rommel. Ook heb ik een apart gedeelte voor mijn douche.
Nadat ik me gedoucht had, begon ik mijn kleren aan te trekken. Het setje kleding bestaat uit een versleten spijkerbroek, een grijs t-shirt met daar overheen een zwarte sweater en mijn afgetrapte bruine vans, de schoenen die al heel wat avonturen meegemaakt hebben.
Ik slenter richting de badkamer, waar ik mijn haar fatsoeneer. Eigenlijk heb ik hier helemaal geen tijd voor en is het de bedoeling dat ik ook bij het begin van het kampvuur ben, maar ik verwacht dat de andere begeleiders het opvangen.
Na een laatste blik in de spiegel, loop ik mijn kamer uit, sluit deze af en trek een sprint de trap af. Uit de keuken gris ik een grote zak marshmallows mee, om uit te delen bij het kampvuur. Vervolgens loop ik het huis uit, naar het kampvuur, dat midden op het grasveld bij een groepje bomen gemaakt is. Er zit een meisje op een boomstam. Aangezien ik haar gezicht niet herken, gok ik dat ze nieuw is.
Ik trek de zak marshmallows open en hou deze voor. "Ook eentje?" vraag ik met een vriendelijke glimlach, voordat ik naast haar op de boomstam ga zitten. "Ik ben Jason, trouwens. Een van de begeleiders hier." Mijn blik valt op haar handen. De gave van vuur, zo te zien, aangezien ze takjes uit het niets kan laten branden.
Ik probeer me voor de geest te halen wie ze is. Voor het kamp heb ik wel een blaadje met namen en foto's gekregen, maar ik kan me haar naam niet herinneren. "Wat is jouw naam?" vraag ik nieuwsgierig. Ondertussen zoek ik op de grond naar een schone stok, om deze te gebruiken voor het roosteren van marshmallows.

[ bericht aangepast op 1 nov 2012 - 19:47 ]

[Een tv? er mochten toch geen elektronische apparaten in het kamp? Of hebben de leiders priveleges? xd]

Helena Dianthe Phoenix || Hephaestos
Er kwam een jongen naast Helena zitten die er ouder uit zag dan de anderen, dus ze gokte dat hij een leider was.
Pas veel te laat had ze door dat hij naar haar handen keek en snel stak ze die in de zakken van haar warme trui. De leider had een zak marshmallows open getrokken en deze Lena voorgehouden. "Ook eentje?" vroeg hij met een vriendelijke glimlach. Helena had haar schouders opgehaald en er eentje op een stok geprikt om die in het vuur te rosteren.
"Ik ben Jason, trouwens," zei de jongen na een tijdje. "Een van de begeleiders hier." Helena knikte even, ter bevestiging van wat ze eerder al dacht. "Wat is jouw naam?" vroeg hij dan nieuwsgierig?
"Helena," antwoordde ze, een beetje kortaf en ongemakkelijk omdat hij haar bezig had gezien met haar vuur. "Geen van de begeleiders hier. Leuk je te leren kennen," forceerde ze zichzelf te zeggen, met een klein glimlachje dat ze er maar net uit kon persen.

---

help

Acacia Chará Nýchta Sirena.

"Wat doe je daar nu? Ik zit hier hoor." grijnsde Ambro vrolijk en keek Acacia grinnikend aan. "Oh, het bevalt me hier wel." zei ik toen en ik grinnikte. Hij stak zijn hand naar haar uit en trok haar overeind.
Ambro snoof en stak zijn tong terug uit. "Daar begin ik meer en meer aan te twijfelen." luidde Ambrosios' antwoord. Hij glimlachte lief naar Acacia en knipperde een aantal keek onschuldig met zijn ogen. "Dacht ik al." zei ik met een speels knipoogje.
"Nog geen enkele leider." Ik knikte en ik zag Jason al. "Als je het over de duivel hebt." zei ik toen en ik draaide om. Terwijl ik weer tegen Ambro aan ging zitten. "Maar ja. Vanaf morgen zitten we weer in de hel." Ik beet op mijn lip en keek naar het knapperende vuur. "Wat dacht je van een late boswandeling?" zei i ktoen met een lachje. Ik haatte stilzitten en vooral hier zitten bij iedereen.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Alec Niran Dymas Lyrikos.

Tot mijn verbazing nam Dahlia de fles ook nog aan. Zo zo, badgirl. Ze nam een slok en gaf de fles weer aan mij. Ze trekt een vies gezicht en ik lach zachtjes. "Niet lekker?" vroeg ik toen met een scheef grijnsje.
Ik was al aardig wat gewend dus de smaak was enkel pure verlangen.
Het is niks,' mompelde ze schouderophalend en ik knikte. "Oke, kan ik begrijpen. Als je het ooit wil vertellen.. ik ben een luisterend oor." zei ik haar met een vertrouwde toon.
Ik zuchtte terwijl ik mijn gedachte weer af liet dwalen en ik nog een keer een grote slok achterover sloeg. Ik kneep mijn ogen even samen, maar ontspande me al snel. Ik glimlachte. " Beter." mompelde ik zacht.
Ik wou hier weg, ik wou hier zo graag weg..maar buiten had ik zelfs niks meer te zoeken. Alles liet me eraan herinneren. Álles.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Ambrosios Aetos Sotir, Hebe
"Maar ja. Vanaf morgen zitten we weer in de hel." zei Acacia en Ambro grinnikte,"Nja, die is al hel, voor mij," as Ambro's antwoord. "Enkel heb ik hier een engel naast mij." Hij grijnsde en gaf Acacia een por. "Ik heb het over jou, hé." verduidelijkte hij toe. Ambro volgde Acacia's blik. Ze keek naar het kampvuur en Ambro staarde net als zij in de vlammen. Ze reikten hoor en likten de takken bijna met hun geel en rode tongen. Ambro was altijd al gefascineerd geweest door vuur en vlammen. Hoe het zonder aanleiding plots de lucht in kun schieten en dingen verwoesten.
"Wat dacht je van een late boswandeling?" vroeg Acacia toen met een lachje. Gehypnotiseerd door het vuur knipperde Ambro even met zijn ogen en keek toen Acacia weer aan. "Oké," zei Ambrosios en duwde Acacia overeind,"Kom op, move that lazey ass." Hij grinnikte en grijnsde naar Acacia waarna hij zelf ook overeind stond en zijn capuchon op zijn hoofd zette.

---

kindness is never a burden.

Acacia Chará Nýchta Sirena.

"Nja, die is al hel, voor mij," was Ambro's antwoord. "Enkel heb ik hier een engel naast mij." Ik wist dat hij het over mij had maar ik bleef hem dom aankijken. Hij grijnsde en gaf me een por. "Ik heb het over jou, hé." verduidelijkte hij toe.Ik grinnikte en knikte. "Mooi zo." Ambro volgde mijn blik. Gehypnotiseerd door het vuur knipperde Ambro even met zijn ogen en keek mij toen weer aan. "Oké," zei Ambrosios en duwde me overeind,"Kom op, move that lazy ass." Hij grinnikte en grijnsde naar me waarna hij zelf ook overeind stond en zijn capuchon op zijn hoofd zette. Ik trok een wenkbrauw op en negeerde de opmerking waardoor ik grinnikte en over de boomstam liep. Ook ik deed mijn capuchon over mijn hoofd en ik lachte. Mijn lange zwarte lokken waren over één schouder heen geslagen en mijn ogen die precies bij de nacht kleurde keken hem aan. "Welke kant op meneer?" zei ik toen met een verleidelijk grijnsje op mijn rode lippen. "Links of rechts, Meer of naar de stal.' zei ik toen en glimlachte. Een spelletje dat ik nu al die jaren al met hem speelde.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

[Could we get this alive again? ^^]

---

help

Ambrosios Aetos Sotir, Hebe
Ambro haalde zijn schouders op en duwde zijn handen in zijn zakken. "I don't know. Het meer?" Ambro wachtte niet op Acacia's antwoord aangezien ze het zelf had voorgesteld naar het meer te gaan en bewoog zijn voeten daarom ook de bossen in die grensden aan het lange meer. Ambrosios vond het meer een van de mooiste plekken van het hele kamp en ging daar dan ook graag heen. Soms zat hij uren op de steiger naar het water te kijken zonder zich te vervelen en te praten. Het was helemaal niet koud in het bos, aangezien het kamp over een eigen klimaat beschikte. Ook aan het meer was er enkel een fris windje die eerder deugt deed dan kou liet leiden. Het water deinde zachtjes op en neer en de maan weerkaatste zijn licht op het golvend oppervlak. Ambro wilde wel wat zeggen tegen Acaas, maar had even geen idee wat en waarover hij zou kunnen praten. Herinneringen van de vorige kampen kwamen in hem op.

---

kindness is never a burden.

Okee, ik ga even een stukje voor je schrijven (:

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Acacia Sirena.

We zaten er heel rustig en stil. Niks om te zeggen. Ik glimlachte even en legde mijn handen achter me zodat ik op ze kon steunen. I
k dacht na over de laatste keer dat ik hier was. Ik zat ook met Ambros. 'Weet je nog toen we hier voor het laatst zaten? We namen afscheid van elkaar.' mompelde ik toen. 'Ik zei dat ik hier nooit meer zou terugkeren.. en zie nu.
Ik ben er gewoon weer.' Ik lachte schamper. 'Wat is het toch moeilijk om uit de problemen te blijven.'
Ik keek Ambros aan en het kleine beetje maanlicht scheen op het water.
Ik ging achterover liggen en ik draaide me naar Ambros om, ik gaapte even en had me weer goed verstopt in mijn trui en sjaal.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Ambrosios Aetos Sotir, Hebe
Het was een tijdje stil voor Acacia terug begon met praten. "Weet je nog toen we hier voor het laatst zaten? We namen afscheid van elkaar." zei ze stil. "Ik zei dat ik hier nooit meer zou terugkeren.. en zie nu. Ik ben er gewoon weer." Ze lachte schamper en Ambro glimlachte ook. "Wat is het toch moeilijk om uit de problemen te blijven." Hij knikte instemmend, dat moment herinnerde Ambro zich nog. Net als Acacia wilde hij na die dag niet meer terugkomen maar hij wist dat dat toch het geval zou zijn. Zoals Acacia zei, uit de problemen blijven is zo moeilijk. Acacia ging achterover liggen en gaapte even. Ambro grinnikte en ging net als Acacia op zijn rug liggen. "Is kleine prinses Acacia moetjes?" vroeg Ambro grijnzend en gaf haar een speelse duw.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

---

kindness is never a burden.