[RPG] Camp the Fallen Gods - 1 - Speeltopics

Camp the Fallen Gods is een strafkamp voor halfgoden die zich, volgens hun ouders, niet kunnen gedragen. Ze worden hier naar toegestuurd om heropgevoed te worden, alleen hebben ze daar natuurlijk geen zin in. De kampleiders zullen zo goed mogelijk hun best moeten doen op de “losgeslagen” halfgoden in de hand te houden, anders komen ze zelf ook in de problemen.

Meisjes (Max. 5)
-Acacia Chará Nýchta Sirena. – Nyx - Aeras
-Aurora Maude Hayes – Zeus - Winchesterr
-Dahlia Blythe Canning – Aphrodite - Winchesterr
-Helena Dianthe Phoenix - Hephaestus - Annabeth

Jongens (Max. 5)
-Alec Dymas Niran Lyrikos – Poseidon - Aeras
-Andrew Desmond Cole - Hades - Ebola
-Ambrosios Aetos Sotir - Hebe - 5Helley
-Aristos Julius Periculum - Niké - Annabeth

Leiders (Max. 2)
-Jason Fenix Levins - Athena - Corallo

Algemene regels
-minimaal 6 regels, meer is natuurlijk altijd goed. Drie keer minder en je ligt eruit. Mobieltjes zijn geen excuus om minder te schrijven. Het is dus handig als je al een beetje ervaring hebt.
-16+ is toegestaan
-Hou het realistisch, ze worden dus niet gelijk de eerste dag al verliefd op elkaar.
-Geen mensen die al na één dag of een paar topics stoppen.
-Reserveringen blijven 24 uur staan
-Geen perfecte personages, en liefst ook een beetje originele personages, dus niet die je al bij vijf andere RPG's gebruikt. Überzielige personages zijn ook niet erg geliefd.
-Niet de personages van andere mensen besturen.
-Topics worden geopend door Reyna of Carmenta
-Maximaal 2 personages
-Ga niet met z'n tweeën meerdere pagina's vol spammen, dan kan niemand het nog volgen. Ook zijn we niet van plan elke dag een nieuw topic te openen, dus rustig aan doen.
-Als je tegenspeler/ster even offline is wees dan zo sociaal om even te wachten en je personage niet gelijk weg laten lopen naar iemand anders.
– De Halfgoden hebben natuurlijk dezelfde de gave als zijn/haar ouder maar dan minder sterk, hou daar rekening mee.

Het begin: Iedereen gaat weer terug naar het kamp, de nieuwelingen zijn er natuurlijk voor het eerst.

Rollentopic
Story


©Winchesterr en Aeras

[ bericht aangepast op 26 okt 2012 - 17:01 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Andrew Desmond Cole

Ik loop al een tijdje over het terrein met mijn tas in mijn hand, zonder iemand tegen te komen. Ik word ondertussen lichtelijk kwaad op mijn ouders, dat ze me hierheen gedwongen hebben. Ik wist van niets, anders was ik allang weggeweest thuis. Ik wist het pas toen ik opstond en mijn tas klaar stond, ingepakt en wel. Even was ik bang geweest dat ze me het huis uit zouden zetten, maar gelukkig was dat nou weer net niet het geval. Ik mag altijd terug komen als ik me goed gedraag. Ik zucht, alsof ik dat kan!
Uiteindelijk bots ik tegen iemand op. Als ik op kijk, zie ik dat het een meisje is, een meisje met blonde krullen en donkere ogen. Ik trek gelijk een grijns op mijn volle lippen en krab even onschuldig aan mijn achterhoofd. "Sorry, jongedame." verontschuldig ik mezelf. "Heb je ergens pijn?" vraag ik daarna.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

LostMagic schreef:
|Hij loopt ergens buiten rond. Om het huis. Ik vroeg me trouwens af of ik nog een personage kon aanmaken?

Sorry verkeerd profiel. Deze is van mijn zus.|

[Van mij mag je, er is nog een begeleider vrij en een vrouwelijke halfgodin.

Ik stuur Aurora zo op hem af ^^]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Khione schreef:
(...)

[Van mij mag je, er is nog een begeleider vrij en een vrouwelijke halfgodin.

Ik stuur Aurora zo op hem af ^^]

|Ik maak wel een vrouwelijke begeleider aan. Als dat oké is. (:
En is goed.|

---

kindness is never a burden.

[Ik dacht al: WTF, LIZE SINDS WANNEER DOE JIJ MEE?]

Aristos Julius Periculum || Negentien || Nikè
Dahlia grinnikte even en knikte. "Ik vind het best," zei ze, waarna ze de stal uitloopt om haar zadel te halen. Jules deed hetzelfde en maakt vakkundig de singel onderaan de buik van Achilles vast. Met een paar minuten was hij klaar met de halster en het zadel, waarna hij de stijgbeugels op de juiste hoogte aanpaste.
"Ik ben klaar," zei Dahlia, wanneer Jules net wilde opstijgen.
"Oké," zei Jules, waarna hij vlot opstijgd. Het voelde nog steeds een beetje vreemd. Hij had wel al met Achilles gereden, maar Aramis voelde nog steeds het meest vertrouwd uit.
"Waar wil je beginnen?" vroeg Jules nadat ze de stal uitgereden waren.

---

help

(Acacia en Alec in de aanbieding (: )

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

[Dahliaaaaaa? Ik heb een Helena. Nog steeds.]

---

help

[Sorry, ik zal zo een post schrijven, en Aurora naar Ambro sturen.

Andrew was al tegen Helena opgebotst ;p]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Ohja. xd Ohmy. Ik zie die post nu pas. SORRY!]

[ bericht aangepast op 10 okt 2012 - 16:31 ]

---

help

Ebola schreef:
Andrew Desmond Cole

Ik loop al een tijdje over het terrein met mijn tas in mijn hand, zonder iemand tegen te komen. Ik word ondertussen lichtelijk kwaad op mijn ouders, dat ze me hierheen gedwongen hebben. Ik wist van niets, anders was ik allang weggeweest thuis. Ik wist het pas toen ik opstond en mijn tas klaar stond, ingepakt en wel. Even was ik bang geweest dat ze me het huis uit zouden zetten, maar gelukkig was dat nou weer net niet het geval. Ik mag altijd terug komen als ik me goed gedraag. Ik zucht, alsof ik dat kan!
Uiteindelijk bots ik tegen iemand op. Als ik op kijk, zie ik dat het een meisje is, een meisje met blonde krullen en donkere ogen. Ik trek gelijk een grijns op mijn volle lippen en krab even onschuldig aan mijn achterhoofd. "Sorry, jongedame." verontschuldig ik mezelf. "Heb je ergens pijn?" vraag ik daarna.

[Blijft de acht-regels-regel nog steeds? Aangezien acht regels vroeger, er nu dus zes zijn...]

Helena Dianthe Phoenix || Negentien || Hephaistos
Helena keek op en zag dat het een jongen van ongeveer haar leeftijd is. Hij was redelijk lang - zo ongeveer haar lengte - en had warrig bruin haar, waar lichtere plukken in zaten. Hij trok zijn volle lippen in een grijns en krabde even onschuldig aan zijn achterhoofd. Hij was breed gebouwd en had gespierde armen en grote, ruwe handen.
"Sorry, jongedame," verontschuldigde hij zichzelf. "Heb je ergens pijn?" Helena trok een smalle blonde wenkbrauw op en leunde op haar rechterbeen. Haar rechterarm hield ze voor haar buik, zodat ze haar linkerelleboog vastpake en haar appel zich zo'n beetje naast haar wang bevond.
"Pijn? Zie je me aan voor een hulpeloos huilend klein kind ofzo?" zei ze beledigd. Ze was nog steeds een beetje humeurig nadat Ambrosios haar had gevraagd waarom ze naar het kamp was gestuurd. Ze nam nog een hap van haar appel en keek hem priemend aan, wat eigenlijk niet echt haar bedoeling was, maar momenteel had ze geen zin meer om vriendelijk te doen.

[ bericht aangepast op 10 okt 2012 - 16:42 ]

---

help

Dahlia Blythe Canning
'Oké,' zegt Jules waarna hij opstijg. Ik pak de teugels van en stap ook op, iets wat onhandig aangezien Ariadne wat groter is dan Tempest.
We rijden de stal uit waarna Jules iets vraagt: 'Waar wil je beginnen?' Ik haal mijn schouders op. 'Mij maakt het niet zoveel uit, jij weet denk ik beter waar het handig is om te beginnen,' antwoord ik. Het begint steeds wat harder te waaien waardoor mijn lokken rond mijn gezicht vliegen. Ik zucht even en vol aan mijn pols, maar ik ben vergeten een elastiekje om te doen. Mijn haar dat al warrig zat zal er nu vast nog een stuk warriger uit zien. Hopelijk zitten er straks niet te veel knopen in. Voor de kampleiders hoop ik dat het vanavond wat minder hard zal waaien. In de brief stond dat er een kampvuur zal zijn en dat is wat lastig met een harde wind.

[Dat is denk ik wel handig ja.

Waar buiten is Ambro?]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

|Hij is net buiten het huis. Daar ergens rond.|

---

kindness is never a burden.

Andrew Desmond Cole

Het meisje trekt een smalle blonde wenkbrauw op en leunt op haar rechterbeen. Haar rechterarm houd ze voor haar buik, zodat ze haar linker elleboog vastpakt en haar appel zich zo'n beetje naast haar wang bevind. "Pijn? Zie je me aan voor een hulpeloos huilend klein kind of zo?" vraagt ze en ze klinkt beledigd. Ze neemt een hap van haar appel en kijkt me priemend aan, waar door ik een verontschuldigende blik trek naar het meisje en mijn grijnsje op mijn gezicht probeer te houden, wat met moeite lukt.
"Mijn excuses, dat was absoluut niet mijn bedoeling." zeg ik snel. "Ik wilde alleen niet dat ik je per ongeluk ergens pijn had gedaan, dat is alles." probeer ik rustig uit te leggen en haal wat nonchalant mijn schouders op. Ik hoop maar niet dat iedereen zich hier zo snel aangevallen voelt, want ik kan me ook niet voor een al te lange tijd lief en aardig houden. Bij meisjes gaat het nog redelijk, maar bij jongens... Ik haal mijn hand door mijn warrige haar en grinnik kort. "Dus, sneeuwwitje." begin ik, door de appel. "Heb je enig idee waar ik mijn tas kan dumpen?"

[ bericht aangepast op 11 okt 2012 - 1:30 ]

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Helena Dianthe Phoenix || Negentien || Hephaistos
De jongen probeerde een verontschuldigende blik te trekken, maar Helena zag wel dat hij het amusant vond. Ze zuchte even en kauwde nijdig op haar appel.
"Mijn excuses, dat was absoluut niet mijn bedoeling", zei hij snel. "Ik wilde alleen niet dat ik je per ongeluk ergens pijn had gedaan, dat is alles," probeerde hij rustig uit te leggen. Hij haalde nonchalant zijn schouders op.
"Dus, Sneeuwwitje," zei hij, kijkent naar de appel. Ze nam er meteen nog een hap van. "Heb je enig idee waar ik mijn tas kan dumpen?"
"Zeker," zegt Helena. "Of ik je het wil vertellen is iets anders," zei ze, nu eerder gespeeld humeurig. Ze voelde zich wel op haar gemak bij de jongen. "Als je je nu eerst eens zou voorstellen, dan misschien wel."

Aristos Julius Periculum || Negentien || Nikè
Jules kijkt toe hoe Dahlia ietwat onhandig op het paard klom. Ariadne, las hij op het naamkaartje naast haar stal. Ze reden de stal uit en Jules keek even naar de stand van de zon om te zien hoe laat het was.
"Mij maakt het niet zoveel uit," antwoordde Dahlia. "Jij weet denk ik beter dan ik waar het handig is om te beginnen." Er stak een stevige wind op en Dahlia's haar raakte helemaal in de war, nog meer dan het al was.
"Wel... Er is een theater, de gevechtsarena. Het lijkt een beetje op het Colosseum en het is een leuke plek om rond te hangen en je af te reageren," zei Jules. "Maar dat is mijn persoonlijke mening. Wie is je goddelijke ouder eigenlijk? Dan weet ik een beetje meer over je karakter," voegde hij er stilletjes aan toe. Of misschien haatte ze haar goddelijke ouder, dat kon natuurlijk ook.

---

help

Andrew Desmond Cole

Het meisje zucht even kauwt nijdig op haar appel, iets wat ik totaal negeer en als nog een beetje mijn best probeer te doen voor haar. Ze neemt nog een hap van haar appel als ik er naar kijk, waarop ik mijn hand door mijn warrige haar heen haal, een irritant trekje dat ik de hele dag kan volhouden. Gelukkig blijft mijn haar altijd goed zitten.
"Zeker." antwoord ze op mijn vraag. "Of ik je het wil vertellen is iets anders." zegt ze, nu gespeeld humeurig en mijn mondhoeken trekken weer omhoog. "Als je je nu eerst eens zou willen voorstellen, dan misschien wel." Ik knik goedkeurend, gooi mijn tas over van mijn rechter naar mijn linkerhand om mijn grote, ruwe hand naar haar uit te kunnen steken.
"Natuurlijk. Ik ben Andrew, maar ik heb liever dat je Drew zegt." zeg ik met een iets rauwe stem.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Helena Dianthe Phoenix || Negentien || Hephaistos
De jongen glimlachte vaag. Hij knikte even goedkeurend en gooide zijn tas over zijn andere schouder, zodat hij zijn hand kon uitsteken.
"Natuurlijk. Ik ben Andrew, maar ik heb liever dat je Drew zegt," zei hij met iets rauwe stem. Helena nam zijn hand aan en knikte even kort.
"Helena. Noem me maar zoals je wilt; Helena, Leen, Leentje, Lene, Nele of Lena, maakt me niets uit", zei ze. "Aangenaam om je te leren kennen, en het spijt me voor mijn humeurige gedrag van daarnet." Ze glimlachte even fijntjes en beet het laatste stuk van haar appel, waarna ze het klokhuis in de struikjes achter haar smeet.
"Jij weet zeker net zo min als ik waar het theater zich bevindt?" vraagt ze een beetje somber.

[>.< Ik ben het nogal gewoon om theater te zeggen in plaats van gevechtsarena, dus let maar niet op mij. xd]

[ bericht aangepast op 12 okt 2012 - 16:51 ]

---

help