The Revenge Games || 023 - Speeltopics

- U I T L E G -
Katniss en Peeta hebben de opstand verloren, het Capitool is weer aan de macht gekomen en de genadeloze moorden beginnen weer. Na een tijdje lijkt de stilte en koelte terug te zijn gekeerd, tótdat er bekend wordt gemaakt dat de jaarlijkse Hungergames weer voor de deur staan. Maar plots, één dag vóór de reaping komt er een verplichte uitzending die iedereen moet kijken, waarbij iedereen's hart in zijn keel stokt. The revenge games. Vol afschuw moeten de bewoners te horen krijgen hoe verschrikkelijk de spelen dit jaar zullen worden...

WAAR BEGINNEN WE?
De tributen zijn de Arena ingegooid.

POOST KOMT ERAAN.

The duty of youth, is to challenge corruption.

Destiny Alexia Fernandes Rodriguéz. || District 1

Ik hoorde hem een zachte 'Ja' spreken. Het klonk schor, maar niet op de sexy schorre manier als altijd, deze keer was het ongewild. Pijnlijk om hem zo te zien liggen. De Rowan die mij altijd in bescherming nam, de Rowan waar ik van hield lag nu in mijn handen.
Ik glimlachte naar hem, 'Hey lief, ik ben blij dat ik je wakker heb kunnen krijgen.' zeg ik terwijl er nog steeds tranen in mijn ogen staan. Ik was bang om hem kwijt te raken. De jongen waar ik het meest van hield.
'Hoe gaat het?' vroeg ik toen terwijl ik een beetje met het pannetje schudde die ik van iemand had gestolen, ondertussen het spel. Ik had de bladeren samen met een klein beetje water laten pruttelen en ik keek even naar Rowan. Ik glimlachte even waterig en drukte een kus op zijn lippen. 'Het komt goed.' zei ik toen.
Ik had hem voordat hij zijn ogen open had gedaan iets horen meurmelen. 'Had je een droom?' vroeg ik toen heel rustig en calm.

The duty of youth, is to challenge corruption.

[Oeps dubbelpost]

[ bericht aangepast op 18 nov 2012 - 17:01 ]

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Rowan James Adams || District 4
'Hey lief, ik ben blij dat ik je wakker heb kunnen krijgen.' Ik probeerde een kleine glimlach te produceren, maar volgens mij mislukte het. 'Hoe gaat het?' Omdat ik voelde dat er toch de komende tijd nog niks uit mijn mond zou komen haalde ik alleen mijn schouders even op. 'Het komt goed,' zei ze nadat ik een kus van haar gekregen had. Langzaam kwam ik wat omhoog en ging tegen de rotsen zitten, één been opgetrokken. Een beetje wazig keek ik naar een plek aan de andere kant van de grot, niet echt met mijn hoofd bij. 'Had je een droom?' Verschrikt bracht ik mijn blik naar mijn vriendin. Had ik iets gezegd in mijn slaap? Blijkbaar. Maar ze had het over een droom, dus niet een nachtmerrie, want dat was het wel zeker geweest. Natuurlijk was het een nachtmerrie om mijn ouders naar me te horen schreeuwen dat ze me een mislukking vinden. Ik was dan nogal hard en leek soms nogal gevoelloos om te gaan met andere mensen, ik hield wel degelijk van mijn ouders. Maar deze droom deed pijn. Niet alleen de ogen van Destiny voelde ik nu op mijn gezicht brandde, ook die van mijn moeder en vader. Van alle jongens uit mijn vriendengroep, ookal stelde die vriendschap niks voor. Van al mijn ex-vriendinnetjes. En van de rest van District 4. Wat ging ik nu zeggen, want no way dat ik dit ging delen met iemand.
'Nee,' antwoordde ik schoor

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

{Tsubaki --> Kwijt}

Tijd voor koffie.

Aeras schreef:
Artemis Sapphire Stone.

Steef schudt zijn hoofd als ik weg wil, hij loopt naar me toe en pakt me bij mijn schouder. "Artemis, het spijt me dat ik het zeg, maar je ziet er niet echt goed uit. Wil je echt niet even slapen? Dan ga ik wel jagen of desnoods blijf ik naast je zitten als je dat fijn vindt. Ik wil niet dat je vermoord word, omdat je even niet oplet," zegt hij dan tegen me. Zijn stem staat serieus, maar zo bezorgd. Ik kijk hem aan terwijl hij over mijn schouder wrijft. "Nee alles gaat goed." zeg ik alsof er niks aan de hand is. "Laten we maar gaan." Ik wil aanstalten maken om te gaan maar mijn lichaam wilt niet voor de volle honderd procent meewerken. Ik zucht zachtjes en trek hem mee, maar val een paar meter verderop van vermoeidheid gewoon neer. Mijn lichaam was op. Helemaal op. Ik voelde iets hard tegen mijn hoofd aan knallen en het werd ineens helemaal zwart.

Sorry, ik ben a een tijdje niet op Q. geweest. Mijn tante ligt in het ziekenhuis -.-'' Niet degene bij wie ik woon een zusje van mn moeder dus ik ben weer eens asdfghjkl;. Ach, ik ga nu een post schrijven voor jullie lieve mensjes.

The duty of youth, is to challenge corruption.

Destiny Alexia Fernandes Rodriguéz || District 7

Hij kon niet helemaal antwoorden, gaf niks. Ik kon het begrijpen, maar toen ik naar de droom vroeg keek hij verschrikt op. Het enige wat ik eruit op kon maken was dat het een nachtmerrie was. Ik zuchtte en roerde door het pannetje en toen het drankje eenmaal klaar was gaf ik het aan hem om te drinken. Het was getrokken thee van de nightlock struik, de bessen waren dodelijk, maar de bladeren ervan juist helend. Weinig mensen wisten dit, zelfs ik niet tot een zeker iemand me dit in mijn oor fluisterde.
Ik zuchtte en keek hem aan. Ik wou erover beginnen, maar wist ergens heel diep dat dit misschien niet een goed idee was. De camera's waren vast op ons gericht.
Ik keek hem even bezorgd aan, maar als hij me goed genoeg zou kennen zou hij moeten weten dat ik het hier niet op zou gaan laten.

Artemis Sapphire Stone || District 7

'Nee!' ik gilde in mijn slaap.
Ik wist niet wat ik moest doen. Ik rende en rende door tot ik bij hem kwam.. maar het was al te laat. Langzaam werd hij weggevoerd terwijl ik alleen hier achter werd gelaten tijdens de hevige storm. Alles lag onder en ik klom hoger en hoger om het water te ontglippen.
Ik trapte en gilde harder in mijn slaap, ik kon niet wakker worden terwijl mijn droom alleen maar erger werd.
Het water lag nu tot aan mijn borst. Tranen vlogen over mijn wangen en in paniek wist ik niet meer wat ik moest doen, dus klom ik hoger en hoger tot ik aan de top kwam en geen weg meer uit kon. Het water kwam ook alleen hoger en ik gilde om hulp. Ik was bang voor water, ik kon zwemmen, maar nee. Ik zou verdrinken. Ik zou net als Jens eindigen, net als mijn zusje.
'Help! Alstjeblieft, Nee!' gilde ik terwijl ik harde begon te trappen. Ik begon om me heen te slaan en tranen sprongen nu langs mijn wangen. Maar waarom kon ik niet wakker worden? Wou ik dat wel? Kon ik dat uberhaupt wel? In mijn droom was Steef doodgegaan. Was hij er nog? Ik zou net zo gaan eindigen als iedereen. Dood.

The duty of youth, is to challenge corruption.

Rowan James Biggerstaff || District 4
Gewillig neem ik het pannetje aan, wat ze aanreikt en drink ik het goedje er in op. Ze zal me echt niet vergiftigen, ik vertrouw haar 100% En deed ze het wel, dan nog was het allemaal voor een hoger doel. Zij zou overleven. Daar was ik zeker van. Hier ben ik weer over na gaan denken door mijn nachtmerrie. Mijn hele bewustzijn weet dat ik mijn ouders ga teleurstellen, door te verliezen. Voor haar. Natuurlijk ga ik verliezen voor haar. Alleen ik ben opgevoed met het idee dat ik zal overwinnen. Maar over verliefd worden is nooit wat gezegd bij een van de trainingen. Geen enkele overwinnaar uit 4 heeft het daar ooit over gehad bij de speciale lessen die zij verzorgde.
Ik ben haar dankbaar voor het feit dat ze er niet verder over doorgaat. Want ze was echt wel zo slim dat ze doorhad dat ik iets achterhield.
Ik merkte dat ze me bezorgd aankeek en beantwoordde haar blik met een voorzichtige glimlach. Na het drankje voelde ik me al een heel stuk beter. Nog steeds niet top, maar beter.
'Hoe lang ben ik weggeweest?' vroeg ik haar, om haar af te leidde.

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Steef Philippe Rogers || District 2.
Ik zit - kauwend op een grassprietje - voor me uit te staren naar de area voor me die langzaam opdroogt na de heftige storm van gisteren. Ik zal de herinneringen nooit meer vergeten, dat is zeker.
Plotseling hoor ik Artemis luidt gillen; "Nee!"
Ik spring overeind en ren naar haar toe, maar tot mijn verbazing ligt ze nog steeds in het 'hutje', met haar ogen dicht. Haar beneden bewegen heftig heen en weer en ze blijft gillen. "Help! Alstjeblieft, Nee!" gilt ze opnieuw. Ze droomt, ik weet het zeker.
Wanneer ze ook om zich heen begint te slaan en de tranen over haar wangen stromen, buig ik me over haar heen. "Artemis," begin ik zachtjes. Haar naam blijf ik herhalen, iedere keer iets harder. "Je droomt," mompel ik. Mijn hand strijkt langs haar haren. Dit is - volgens mij - de beste manier om iemand met een nachtmerrie te kalmeren. Geen water of iets dergelijks, maar gewoon proberen die gene zachtjes wakker te maken. Zo deed ik het bij mijn zusje ook altijd, wanneer ze een nachtmerrie had.

Destiny Alexia Fernandes Rodriguéz || District 1

Ik had hem nog steeds aangekeken. Hij nam het pannetje aan en ik glimlachte toen hij de thee opdronk. Hij vertrouwde me. Ik keek terwijl hij het weer terug aan me gaf en hij beantwoorde mijn blik met een zachte glimlach. Ik glimlachte terug en keek naar het brandende vuur. Ik zuchtte tot hij plotseling mijn gedachte stopte en vroeg hoelang hij was weggeweest. Ik dacht na. 'Zeker een paar uurtjes.' Zei ik toen en ik beet op mijn lip. 'Ik heb je echt wakker geprobeerd te maken toen je zo begon te schreeuwen. '
Ik trek mijn knieen tot aan mijn borst. Hoelang zou dit nog duren? Ik was het zat. Ik beet even op mijn lip. Moed moest ik proberen te blijven behouden, maar zou dat me ook lukken? Ik werd gek van alle twijfels die ik kreeg. Ik wist namelijk dat zelfs Luca, nu tegen me was. Het was een schat, maar gaf te veel om Noëmi.
Iedereen die hier was gesneuveld had wel een band met elkaar. Het was moeilijk om het allemal te accepteren...maar het maakt ons hopelijk sterker. Een ding was zeker. Deze hongerspelen zullen niet snel vergeten worden.

The duty of youth, is to challenge corruption.

Artemis Stone || District 7

Ik voelde iemands hand en ik schrok. Niemand was er. Ik sloeg weer om me heen tot ik Steefs geruststellende stem hoorde. Ik beet op mijn lip en ik begon zijn naam zachtjes te roepen. 'Steef?' Het was meer een zacht gebroken fluistering. Ik had mezelf opgekruld en ik was met een trillende houding liggen mompelen. Allemaal korte woorden waar het op neer kwam dat ik dacht dat ik alleen stond. Dat ik dacht dst Steef ook weg was.
Plotseling voelde ik een zachte hand over mijn bruine haar gaan en ik opende in een keer mijn ogen ik zag Steef zitten en ik vloog hem direct om zijn hals. Ik trilde en was aan het beven, een kleine traan rolde langs mijn wang, nek en sleutelbeen zo mijn truitje in en ik mompelde zachtjes. 'Ik dacht dat je er niet meer was. '

The duty of youth, is to challenge corruption.

Aeras --- > Nychta

The duty of youth, is to challenge corruption.

Simia ========== Tempus !! (:

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Rowan James Biggerstaff || District 4
'Zeker een paar uurtjes,' antwoordde ze op mijn vraag. Ik knikte alleen en liet een zachte zucht los. 'Ik heb je echt wakker geprobeerd te maken toen je zo begon te schreeuwen.'
'Schreeuwde ik?' Lichtelijk beschaamd liep ik rood aan, met de gedachte dat iedereen dat gezien zal hebben op de landelijke tv. Fijn. Nu hoorde ik het me ouders dus weer zeggen dat ik het niet waard was. En de vrienden van mijn ouders zouden op hun neerkijken. "Zit je zoon in de Spelen, gaat hij liggen gillen als een mietje. Mijn kind had daar moeten zitten!" Ja, het ging weer eens geweldig in Rowan-land. Ik wilde opstaan, laten zien dat ik wel iets waard was.
'Kom! Zullen we gaan jagen?' Ik was alleen niet echt stabiel.

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa