[RPG] Greenfields Coven ~ 8 - Speeltopics

Greenfield California, 2012. Population: 16,330. In dit relatief kleine stadje gebeurd iets bijzonders, iets wat al jarenlang aan de gang is. Een coven gevult met heksen, goedaardige heksen en een enkele kwaadaardige. Daarnaast heb je degene die op hun jagen, de hunters.

De regels:
- Geen perfecte karakters.
- Orginele karakter die je niet ergens anders gebruikt.
- Geen tijd = niet meedoen.
- Niemand buitensluiten.
- 16+ is toegestaan.
- Geen one-liners.
- Alleen ik open nieuwe topics.
- Naamsveranderingen graag melden.
- Blijf realtisch, je kan geen onmogelijke krachten hebben.
- Alle krachten komen uit spreuken, niet uit jezelf.
- Maximaal 2 rollen per persoon, alleen in variatie.

Het hoofdkwartier van de hunters. Dit is hun vergaderzaal.
Dit is waar de Coven bijeenkomt.
In dit eeuwenoude gevecht proberen de heksen niet op te vallen en normaal te doen terwijl ze terugvechten tegen de hunters. Gaan ze alleen in de verdediging of slaan ze keihard terug met een aanval? Dat is aan de heksen.
De hunters stellen ondertussen allerlei missies op om erachter te komen wie de heksen zijn en hoe ze ze uit hun tent kunnen lokken in hun hoofdkwartier. Het liefst willen ze deze heksen vangen om erachter te komen waar hun coven bij elkaar komt en welke leden er allemaal zijn.

Heksen:

- Susanna Olive Penn Souvenir
- Phoenix Riley Rossella Rechazame
- Rosalyn 'Rose' Janice Agney Aragog
- Abbigail Sapphire Stone Carmenta

- Ray(mond) Benedict Taylor TheMarauders
- Kyle Dyer Soubi
- - -
- - -

Hunters:

- Angelica 'Angel' Wolfe Assassin
- Katherine Chérie Molyneux Aragog
- Alice Hale Frodo
- Avery Violet Stone Cocon

- Blaise Wolf Hunter Cocon
- - -
- Ian Sadler LostMagic
- - -

Rollenstory
Rollentopic

[ bericht aangepast op 27 sep 2012 - 22:48 ]

---

Your make-up is terrible

Dan moet je naar bed hahaha. Het zag er wel grappig uit. Blaise is trouwens eng!

---

Your make-up is terrible

Ik ga inderdaad maar naar bed, ja, morgen kunnen jullie een hele leuke reactie verwachten! Hahaha. -grins secretly- En Blaise is gewoonweg erg beschermend.

---

†

Rose
Toen ik merkte dat zijn ademhaling versneld was grijnsde ik even.
Ik verbrak de kus en keek hem diep in zijn donkere ogen aan. Ik liet mijn hand vanuit zijn nek afdwalen naar zijn borstkas, maar ik zijn hart hevig voelde kloppen.
Ik glimlachte.
"Ik houd van je," zei ik zachtjes, terwijl ik hem nog altijd aankeek. Mijn wangen werden zachtroze, en de glimlach was nog steeds niet van mijn gezicht verdwenen.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Ray Taylor
'Ik hou ook van jou, Rose.' fluisterde ik in haar oor. Ik legde heel even een hand op de hare. Ik voelde mijn eigen ademhaling, bijna gelijk aan de hare. Langzaam liet ik weer los. Ik aaide met mijn duim heel licht langs haar wang, richting haar kin en keek haar lachend aan.

[haha, ze zijn echt niet van elkaar weg te slaan (;]

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

[Neeee. <3 Ik vind ze echt schattig, hahaha.]
Rose
Een glimlach van oor tot oor sierde mijn mond, en nu klopte ook mijn hart als een bezetene.
Die woorden die ik zojuist tegen hem had gezegd heb ik nog tegen niemand gezegd. Geen jongen, in ieder geval. Ray liet me kennismaken met échte liefde.
Ik riep altijd maar dat het nutteloos was, dat iemand sowieso pijn kreeg, vroeg of laat. Maar nu ziet het er niet naar uit. Ik was niet van plan om hem ooit nog te laten gaan, ik hield van hem. En dat meende ik ook.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Alice Hale

Ik kijk rechts van me waar Angel ook naar haar schoenen kijkt. Slippers. Juist ja.
'Voor mij dit keer eens niet, maar voor jou... Hoe kom jij er nou bij om zulke dingen aan te trekken, ik zie je er amper op.' ik stap ook uit de auto en ga naast haar staan.
De stilleto's die normaal gezien altijd aan de achterkant van mijn kast liggen hebben het licht gezien omdat ik wilde opvallen voor Blaise. Maar dat zou ik nooit toegeven want zelfs in mijn gedachten klinkt het slecht.
'Laten we zeggen dat ik voor een bepaald doel wilde opvallen.' Of een bepaald iemand, denk ik er achteraan.
'Het zal wel lukken...' dan begeleid ik Angel naar de koffer, waar de wapens liggen.
'Aan jou de keuze.'

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Angelica Wolfe

Alice is ook uit de auto gestapt en komt naast mij staan. Ze is nu een stuk groter op die hoge stelten en ziet er zelfs sexy uit in dat jurkje. Toch vind ik het nog altijd niet echt iets voor haar, zeker niet om in te gaan werken.
"Laten we zege dat ik voor een bepaald doel wilde opvallen." antwoord ze. Het zal wel lukke..." Ik lach zachtjes en klop zachtjes op haar schouder. Ja, het is wel duidelijk dat ze het voor Blaise doet. Ik hoop alleen niet dat ze het nu doet om op mij te lijken, dat wil ik nou ook weer niet.
"Je viel al genoeg om zonder voor hem." zeg ik. Alice begeleid ons naar de achterkant van de auto, de kofferbak. Die gaat open, er komt een heel arsenaal aan wapens tevoorschijn en mij handen beginnen al te jeuken.
"Aan jou de keuze." meld ze. Ik grinnik en kies dan toch voor een klein, zwart model. Veel meer kracht zal ik niet nodig hebben hier, helaas. Ik hou wel van wapens en snufjes. Ik stop hem weg tussen mijn zwarte riep en mijn broek, aan de achterkant.
"Wil jij ook nog iets?" vraag ik dan.

---

Your make-up is terrible

Blaise Wolf Hunter.
Er ging een lichte rilling door hem heen, iets wat mij vaag genoeg goed deed, aangezien hij mijn woorden dan zou onthouden voor het geval dat hij Angel ook maar iets aan zou doen. Ten minste, áls hij het ooit zou doen, dan zou hij gelijk weten dat ik hem achterna zou komen. Hij beet even op zijn lip en schudde vervolgens gauw zijn hoofd.
“Ik zal haar nooit pijn doen! Waar zie jij mij voor aan?” vroeg hij, terwijl hij een wenkbrauw op trok. Ik grinnikte, nog steeds met de enge glimlach, en beantwoordde het gelijk. “Nu nog als een bedreiging, als je het niet erg vind dat ik zo eerlijk ben. Je kunt wel zeggen dat je haar niet pijn gaat doen, maar als het echt gebeurd, weet je waar ik sta.” Hij praatte weer verder.
“Ik negeerde je trouwens helemaal niet! Ik was gewoon te druk bezig met de dozen en dacht gewoon ergens aan, dat had helemaal niets met jou te maken! Het bevalt me helemaal niet hoe je nu zo tegen mij praat. Allemaal wel leuk lief en aardig dat je haar wilt beschermen, maar ik doe haar niets. Waarom zou ik haar wat aan doen? Ze geeft me onderdak! Waar zit jouw logica?”
Zijn woorden drongen tot me door, maar ook al moest ik harde moeite doen om niet in lachen uit te barsten, liet ik toch wat gegrinnik door. En omdat ik net al eng aan het glimlachen was, zag dit er alleen nog maar vager uit. Het kon me eigenlijk helemaal niet schelen wat hij van me dacht, wat hij vast en zeker zelf wel wist.
“Mijn logica?” herhaalde ik, mysterieus glimlach, “Mijn logica zit vol met bezorgdheid,” gaf ik toe, terwijl ik de spieren in mijn armen sterk aanspande. Mijn mysterieuze glimlach werd langzaam maar zeker een strakke, ijzige blik. “Zoals ik al meldde: Angelica is belangrijk voor me en nu ze jou opeens in huis neemt, een gast die ik helemaal niet ken maar dat terzijde, moet ik er extra voor zorgen dat haar niets overkomt. Ik weet niet wat jij allemaal gedaan hebt, waar je bent geweest en wat je hebt meegemaakt. Kortom, ik weet helemaal niets van je en het kan zijn dat dit een act is, zo zijn sommige jongens namelijk.” Eindigde ik mijn strenge speech, welke meer leek op een tirade van ijzige woorden die ik naar hem toegeslingerd had.

---

†

Kyle Dyer

Wat gegrinnik liet hij door, door zijn enge glimlach zag het er heel raar uit en wou ik liever dat ik hier weg was, dan met hem in deze kamer. Overal was beter. Ik voelde me hier niet echt op mijn gemak.
'Mijn logica?' herhaalde hij met een mysterieus glimlach, gelijk knikte ik erop. Anders vroeg ik het toch ook niet? 'Mijn logica zit vol bezorgdheid,' gaf hij toe terwijl de spieren in zijn armen sterk aanspande. Zijn mysterieuze glimlach werd langzaam een strakke, ijzige blik. 'Zoals ik al meldde: Angelica is belangrijk voor me en nu ze jou opeens in huis neemt, een gast die ik helemaal niet ken maar dat terzijde, moet ik er extra voor zorgen dat haar niets overkomt. Ik weet niet wat jij allemaal gedaan hebt, waar je bent geweest en wat je hebt meegemaakt. Kortom, ik weet helemaal niets van je en het kan zijn dat dit een act is, zo zijn sommige jongens namelijk,' eindige hij zijn lange toespraak. Ik zuchtte, krabde aan mijn achterhoofd en keek eventjes de ruimte door. Alsof daar mijn woorden lagen.
'Als jongen moet jij dan ook weten dat er ook zat jongens zijn die er geen act van maken, waarom zou ik van dit alles een act maken? Ik ben geen kansloze jongen als je dat soms denkt, wat ik eigenlijk wel zeker weet dat je zo denkt.' Ik pakte een doos op en maakte al weer aanstalten om verder te gaan. 'En als jouw houding zo de hele tijd blijft, dan kan je lang wachten voordat jij iets van mij te weten krijg,' vertelde ik en na die woorden liep ik de kamer uit naar de andere toe.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Ray Taylor
Mijn hart bleef nog steeds wild slaan. Rose maakte me gek, ik wist niet hoe maar ze was gewoon geweldig. Een glimlach kon ik niet onderdrukken, ik aaide zachtjes met een vinger over haar hals en kuste toen voorzichtig in haar hals. Mijn ene hand lag op haar andere schouder, langzaam strelend.

[Jupp they are sweet <3]

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Rose
Ik sloot mijn ogen toen ik Ray zijn lippen in mijn nek voelde.
Zijn tedere aanrakingen zorgden ervoor dat er een kleine, aangename rilling over mijn rug kroop.
Mijn vingers liet ik door zijn haren glijden en mijn hoofd liet ik ietsjes achterover leenen.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

[wat kan ik doen met phoenix?]

---

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

(is 'Je viel al genoeg om zonder voor hem.' een juiste zin? ik weet wat je bedoelt ^^ )


Alice Hale

'Je viel al genoeg om zonder voor hem.' laat Angel me nog weten en dat zorgt voor een kleine steek in mijn maag. Dus ze heeft al direct door dat ik het voor Blaise deed... Misschien kom ik wel over als een naïef meisje dat haar hart volgt, maar zo ben ik niet en dat zal ik bewijzen ook.
Angel neemt een kleine hand-revolver, stopt die weg en vraagt dan achter die van mij. Ik grijns en doe mijn jurkje een stukje omhoog zodat het geweer dat aan mijn been vastzit zichtbaar wordt.
'Bij gebrek aan een jeans.' zeg ik en doe dan de koffer weer dicht. Dankzij de verdonkerde glazen zal niemand ooit kunnen zien wat er eigenlijk in ligt.
Met Angel in mijn kielzog loop ik naar de rand van het bos. Het is zo anders om er nu met haar te lopen inplaats van met Blaise... ik schud mijn hoofd lichtjes, bijna onopmerkbaar. Geen tijd voor dat gedoe, tijd voor actie nu.

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

[Hahaha oeps. Ik had een beetje haat aan mijn toetsenbord waardoor ik mijn berichten niet meer controleer. Nu heb ik hem omgewisseld, zijn er nog altijd toetsen die het niet doen, stomme laptops.]

Angelica Wolfe

Alice grijnst in eerst instantie alleen, dan trekt ze haar jurkje een stukje omhoog en ik grinnik als ik het geweer dat aan haar been vastzit zie.
"Bij gebrek aan een jeans." zegt ze en doet dan de koffer weer dicht. Ik moet zacht lachen. Daarna loopt ze naar de rand van het bos, met mij achter zich aan.
"Hadden ze geen schonere plek kunnen kiezen?" vraag ik mompelend. "Ach, het zijn heksen, wat verwacht ik dan." beantwoord ik mezelf al, alsof ik alleen ben. "Dit was toch hun oude uh... vieze bijeenkomstplaats?" vraag ik aan Alice.

---

Your make-up is terrible

Blaise Wolf Hunter.
De jonge man voor me zuchtte, krabde aan zijn achterhoofd en de ongemakkelijke sfeer groeide enkel groter. Ik keek afwachtend toe hoe hij de ruimte kort doorkeek, alsof hij hier de antwoorden kon vinden. “Als jongen moet jij dan ook weten dat er ook zat jongens zijn die er geen act van maken, waarom zou ik van dit alles een act maken? Ik ben geen kansloze jongen als je dat soms denkt, wat ik eigenlijk wel zeker weet dat je zo denkt.”
Een beetje verbaasd door zijn opmerkingen, ontspande ik mijn spieren en fronste lichtelijk toen hij een doos oppakte en alweer aanstalten maakte om verder te gaan. “En als jouw houding zo de hele tijd blijft, dan kan je lang wachten voordat jij iets van mij te weten krijg,” vertelde hij en na die woorden liep hij de kamer uit, terug naar de andere. Het zou een leugen zijn als ik hem zou vertellen dat ik niet zo over hem dacht, want ik dacht het wel en doe niet aan die stomme leugens. Ik kan er wel omheen draaien, maar op een gegeven moment maakt dat het enkel erger.
Diep zuchtend pakte ik de laatste twee dozen, liep naar de kamer ernaast en zette deze op een paar dozen waarvan ik wist dat die het zouden houden. “Je hebt gelijk, wij kennen elkaar beide niet,” begon ik, terwijl ik mezelf naar hem omdraaide en hem doordringend aan keek. Het nam niet het feit af dat ik mijn vraagtekens nog bij hem heb, maar hij weet in ieder geval wat hij dan kan verwachten. “Alleen jij hoeft me niet te negeren,” meldde ik hem, terwijl ik mijn wenkbrauw optrok. “We zijn trouwens klaar, zullen we naar beneden gaan of wil je hier rond blijven hangen?” Het was niet spottend bedoeld, het was gewoonweg een normale vraag waar ik het antwoord op wilde weten.

---

†