[RPG] Greenfields Coven ~ 8 - Speeltopics

Greenfield California, 2012. Population: 16,330. In dit relatief kleine stadje gebeurd iets bijzonders, iets wat al jarenlang aan de gang is. Een coven gevult met heksen, goedaardige heksen en een enkele kwaadaardige. Daarnaast heb je degene die op hun jagen, de hunters.

De regels:
- Geen perfecte karakters.
- Orginele karakter die je niet ergens anders gebruikt.
- Geen tijd = niet meedoen.
- Niemand buitensluiten.
- 16+ is toegestaan.
- Geen one-liners.
- Alleen ik open nieuwe topics.
- Naamsveranderingen graag melden.
- Blijf realtisch, je kan geen onmogelijke krachten hebben.
- Alle krachten komen uit spreuken, niet uit jezelf.
- Maximaal 2 rollen per persoon, alleen in variatie.

Het hoofdkwartier van de hunters. Dit is hun vergaderzaal.
Dit is waar de Coven bijeenkomt.
In dit eeuwenoude gevecht proberen de heksen niet op te vallen en normaal te doen terwijl ze terugvechten tegen de hunters. Gaan ze alleen in de verdediging of slaan ze keihard terug met een aanval? Dat is aan de heksen.
De hunters stellen ondertussen allerlei missies op om erachter te komen wie de heksen zijn en hoe ze ze uit hun tent kunnen lokken in hun hoofdkwartier. Het liefst willen ze deze heksen vangen om erachter te komen waar hun coven bij elkaar komt en welke leden er allemaal zijn.

Heksen:

- Susanna Olive Penn Souvenir
- Phoenix Riley Rossella Rechazame
- Rosalyn 'Rose' Janice Agney Aragog
- Abbigail Sapphire Stone Carmenta

- Ray(mond) Benedict Taylor TheMarauders
- Kyle Dyer Soubi
- - -
- - -

Hunters:

- Angelica 'Angel' Wolfe Assassin
- Katherine Chérie Molyneux Aragog
- Alice Hale Frodo
- Avery Violet Stone Cocon

- Blaise Wolf Hunter Cocon
- - -
- Ian Sadler LostMagic
- - -

Rollenstory
Rollentopic

[ bericht aangepast op 27 sep 2012 - 22:48 ]

---

Your make-up is terrible

YAY. Hé, ik heb een nieuw personage (a lá nichtje van Blaise) aangemaakt. Ik kan haar daar ook wel droppen? ;P Dan hebben we wat meer om te schrijven, of Nikki moet een plan met haar hebben?

---

†

Doe maar wat je wilt met haar.

---

Your make-up is terrible

Eigenlijk wou ik haar naar Blaise laten gaan voor een leuke kleine familiereunië tussen neef en nicht. Alleen dat is nogal weird omdat hij in Angel's huis is en ze kent haar niet lol.

---

†

Uuh. Laat haar langs komen, waarop ze zijn auto herkent?

---

Your make-up is terrible

Nou, nou. Ik had stiekem wel verwacht dat ik hier wat bij kon lezen.

---

Your make-up is terrible

Blaise Wolf Hunter.
Nog steeds was ik op zoek naar drank of sigaretten, maar nergens kon ik het vinden. Misschien dronk ze wel helemaal niet. En was ze nuchter, te allen tijde, want tja, je wist maar nooit. Ik ging door mijn knieën en hurkte bij één van de laatste kastjes, waarna ik deze opende en erin tuurde. Niets. Met een zucht deed ik deze weer dicht en vlak erna hoorde ik voetstappen. Kyle. Voor een klein moment was ik hem vergeten, al wist ik niet of ik me nu schuldig moest voelen of niet.
“Wat ben jij aan het doen?” Een verbaasde toon klonk er door zijn stem. “Zoek je iets?” vroeg hij aan me wanneer hij uiteindelijk in de keuken was gaan staan en ik grinnikte, terwijl ik op stond en naar hem toe draaide. “Ik zoek de drank, sigaretten en dat soort onzin wat je lichaam verpest,” grijnsde ik en stak mijn handen in mijn broekzakken. Hierna kon ik het niet laten en keek weer rond, maar het hielp niet.
Toen ik opeens een harde ringtone hoorde afgaan, keek ik vragend naar Kyle, maar kwam er toen pas achter dat het mijn telefoon was. Door deze verlichting zocht ik snel in mijn jack naar het luide toestel. "Met Blaise." Het klonk niet vragend, eerder geïrriteerd doordat ik niet gebeld wilde worden - en dit dus ook niet verwacht had.

Avery Violet Stone.
De geur van de natuur drong mijn neus in naarmate ik steeds verder het bos in liep. Twijgjes en enkele bladeren gaven geluid onder mijn schoenen, terwijl ik er op ging staan en bij sommige zelfs de grond in drukte. Het was iets om mijn tijd te doden terwijl ik mijn gedachten probeerde te ordenen. Mijn droom was om een eigen naam op te bouwen, een eigen kledingwinkel en naar New York te verhuizen. Al was dit verleden tijd, aangezien ik nu weer een andere droom had. Tatoeëerder worden, echter wist ik niet precies wanneer dat gekomen was, waarschijnlijk een paar weken nadat ik in New York was. En hoewel het me gelukt was om in New York bij enkele kledingwinkels te werken, ik werd er bij sommige snel uitgegooid, waren het niet degene die ik juist had gewild. Hm, ik mocht niet zo zeuren, het was me in elk geval deels gelukt!
Blaise vond vaak dat ik dromen had die niet realistisch waren, geen werkelijkheid konden worden. Hij was zeker vergeten dat ik geen klein kind meer ben, de regenboog eenhoorn van toen ik vijf was, telt dus niet mee. Goed, ik was misschien geen vijf meer, meer in de richting van zes of zeven, maar ik vind nog steeds dat hij niet zo moet zeuren. Nu ik over hem nadacht begon ik me af te vragen waar hij zich op dit moment bevond, waardoor ik handig mijn mobiel uit mijn zak haalde en zijn nummer twijfelend intypte. Ik wist zijn telefoonnummer goed, dat was niet de reden dat ik zo twijfelend deed, want ik vroeg me af of hij zijn nummer had veranderd. Een jaar had ik hem zeker niet gesproken, als het niet langer is geweest, dus het verbaasd me dan ook letterlijk als deze over gaat en Blaise opneemt. “Met Blaise.” Zijn zware, geïrriteerde mannenstem herken ik uit duizenden, waardoor ik me in moet houden hem direct in de maling te halen – iets wat ik namelijk wel vaker deed. “Met je nichtje.” Meldde ik alleen, vermakelijk grijnzend, terwijl ik nog steeds door het bos liep. Ik merkte echter op een gegeven moment twee personen op, jonge vrouwen van een afstandje. Mijn blik volgde hun bewegingen nauwkeurig en nieuwsgierig. Waren ze hier voor een wandeling of andere zaken?

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

(het zou nu wel handig zijn geweest als dat nichtje van Blaise stiekem een heks was en dan op Angel & Alice zou stuiten ofzoiets... naja)

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Alice Hale

Het is even stil nadat ik 'opbiecht' hoe slecht het gaat tussen mij en Blaise.
'Sorry, dat is mijn schuld.' zegt Angel ineens en ik kijk met een ruk op. Wat?
'Toen jij al naar de auto was, hadden we een kleine, soort van ruzie. Ik heb een jongen ontmoet, gewoon vriendschappelijk. Blaise vertrouwt het niet, zeker niet toen ik zei dat ik gevraagd had of hij bij mij in wilde trekken en Blaise daar achter kwam... Hij kwam bij mij melden dat hij een vrije dag had, en toevallig was die jongen daar ook. We hebben flink geruzied omdat ik niet wilde dat hij mijn beschermer of zo iets speelt, maar volgens mij ziet hij me gewoon als... tsja, familie? Nu is het weer goed hoor, en ik heb ze samen bij mij achter gelaten. Ik hoop alleen niet dat ze het hele huis afbreken nu. Eigenlijk vertrouw ik Blaise niet samen met die arme jongen, hij is veel jonger.' ze grinnikt er nog achter maar ik kan niets anders doen dan naar haar staren.
'Maar hé, uit die ruzie kwam wel voort dat hij heel veel van jou houd hoor.' Maar natuurlijk.
Dus Blaise had een soort van beschermende houding tegenover Angel? Die gedachte staat me totaal niet aan. Ik ben nooit een erg jaloers persoon geweest, maar als het op Blaise aankomt lijkt het wel alsof er een groot beest in me zit dat bij elke hint van Blaise opspringt en grauwt naar wie dan ook in de buurt komt. En op dit moment is dat Angel.
Hij had tegen haar gezegd dat hij een vrije dag had. Zomaar, terwijl dat niet het plan was.
Ik zeg een lange tijd niets maar loop stug door naar het gebouw voor ons. Net zoals de eerste keer ziet het er erg verlaten uit, alsof er in tientallen jaren niemand meer gekomen is. Verdoe ik mijn tijd hier, met de persoon die ik op dit moment wel kan slaan?
Ik zucht diep en kijk naar Angel.
'Het maakt me allemaal niet zoveel uit. Ik hou werk en privé gescheiden.' vanaf nu dan toch.

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Angelica Wolfe

Alice had mij alleen maar aangestaart als ik het vertel. Daarna zegt ze gewoon niets en loopt ze stug door, zelfs op mijn slippers moet ik even mijn best doen om haar bij te houden en mijn ademhaling versnelt iets van de plotselinge snelle bewegingen. Ik besluit maar dat ik beter niets kan zeggen, ik zeg sowieso teveel of niet de goede dingen en ik wil hun relatie niet nog verder laten aftakelen. Ik mag Alice echt, en Blaise trouwens ook. Uiteindelijk zucht ze diep en kijkt ze naar mij.
"Het maakt me allemaal niet zoveel uit. Ik hou werk en privé geschreiden." zegt ze en ik frons eventjes. Dat is zeker nieuw. Nu is het mijn beurt om te zuchten.
"Alice." murmel ik zacht. "Je blaast het echt veel te veel op, het was niets." zeg ik, haar opmerking over privé en werk gescheiden houden negerend. Ze kan er nu niet meer onderuit. "Blaise houd van jou en jou alleen! Heb je dat nou echt niet door dan?" Wanhopig gooi ik mijn handen in de lucht, wat er vast belachelijk uit moet zien.

---

Your make-up is terrible

Alice Hale

'Alice,' zegt Angel en ik stop met lopen. 'Je blaast het echt veel te veel op, het was niets.'
Is dat echt zo? Maak ik me teveel zorgen hierover, meer dan ik eigenlijk zou moeten?
'Blaise houdt van jou en jou alleen! Heb je dat nou echt niet door dan?' Angel gooit haar handen in de lucht en ik grijns. Iemand wil hier wel heel graag dat de boodschap door dringt.
'Ergens weet ik dat je gelijk hebt,' zeg ik aarzelend. 'Maar soms begrijp ik helemaal niets meer van hem.' ik dwaal even af met mijn gedachten, tot het moment van deze ochtend. Maar dan roep ik mezelf tot orde en zeg:
'Bedankt.' gewoon omdat dat goed voelt.

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Avery Violet Stone.
“Ava?” klonk er na een lange, ongemakkelijke stilte uit de telefoon. Ik kon zijn hersens bijna horen kraken, waar ik ben geweest en waar ik nu ben, waarom ik hem bel.
      “Ja, wie anders, je tante?” Grinnikte ik met een sarcastische toon eraan verworven, waarbij ik Blaise wat hoorde grommen. “Wat? Ik hoorde je niet goed, zeg dat eens nog een keer?” Hij had duidelijk de telefoon van zijn oor gehouden zodat hij meerdere dingen kon mompelen, zonder dat ik ook maar iets zou kunnen verstaan.
      Ik zuchtte vermakelijk en grinnikte, terwijl ik hem weer met wat gerommel op de achtergrond aan de telefoon hoorde komen. Eigenlijk wilde ik er wat op zeggen, maar wanneer ik mijn mond opendeed om er weer enkele woorden uit te laten, begon Blaise al te praten.
      “Wat heb je allemaal geflikt in de tussentijd? Ik zal wel weer je rommel op moeten ruimen zeker,” gromde hij, maar ik kon duidelijk aan zijn stem horen dat hij me gemist had. Een kort lachje kwam tussen mijn rood gestifte lippen vandaan, al sloeg ik gelijk mijn hand voor mijn mond zodat het iets gedempt werd. “Ik houd ook van jou hoor, Blaisie,” grijnsde ik, met een kinderlijke stem.
      “Kom me ophalen,” eiste ik hem. Hij gromde weer en ik liep voorbij de twee jonge vrouwen die ik net had gezien, terwijl ik weer terugliep naar de weg zodat Blaise me kon komen ophalen. “Nee,” zei hij, geïrriteerd. “Ik ben bij het bos en loop nu naar de rand ervan, kom nu.” Zei ik hem met een dwingende, maar tevreden toon en ik glimlachte toen hij toe gaf.
      “Tot zo lieve, lieve Blaise,” zei ik hem gedag op een lieve, zoetsappige toon welke hij haatte. Ik wist dat donders goed, maar bij die tijd had ik al opgehangen.

[ bericht aangepast op 3 okt 2012 - 17:09 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

(aha, nu snap ik hoe je ze in een verband gaat brengen (; )

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Angelica Wolfe

Alice is gestopt met lopen, waar door ik ook halt hou. "Ergens weet ik dat je gelijk hebt." zegt ze en ze klinkt aarzelend. "Maar soms begrijp ik helemaal niets meer van hem. Bedankt." zegt ze dan na een tijdje. Ik krul mijn niet gestifte lippen om in een lieflijk glimlachje.
"Niemand begrijpt iets van mannen, dat ligt niet aan jou of aan Blaise. Het zijn gewoon de mannen." verklaar ik haar, waarna ik een geluid hoor en mijn hoofd abrupt omdraai. Ik zie iemand lopen, maar ik herken die persoon niet. Daarom kijk ik naar Alice en gebaar ik dat ze stil moet zijn, waarna ik zo zacht als ik kan achter die persoon aan begin te gaan.
"Misschien hebben we geluk en is het een praatgrage heks." fluister ik zacht naar Alice, terwijl ik een tevreden grijns op mijn lippen heb. Perfect, ze zijn ook zo onvoorzichtig...

---

Your make-up is terrible

Alice Hale

Angel glimlacht en zegt: 'Niemand begrijpt iets van mannen, dat ligt niet aan jou of aan Blaise. Het zijn gewoon de mannen.' ik lach en knik.
'Daar heb je helemaal gelijk in.' het voelt zo goed om eens tegenover 'hen' te staan, als een front. En toch vallen wie iedere keer voor de mannen.
Met een ruk draait Angel zich ineens om en ik kijk in dezelfde richting als haar. Ze gebaart dat ik stil moet zijn en begint langzaam aan achter de schim aan te lopen.
'Misschien hebben we geluk en is het een praatgrage heks.' ik zucht opgelucht. Als dit is wat we zoeken kunnen we haar meenemen naar het hoofdkwartier... en dan kan ik eindelijk mijn stiletto's uitdoen.
Ik laat me op mijn hurken zakken en kijk door het bladerdek naar de persoon, die zo sierlijk beweegt dat het wel een vrouw moet zijn.
'Wat doen we, gaan we erop af?'

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Angelica Wolfe

"Daar heb je helemaal gelijk in." zegt Alice er op en ik ben blij dat ze het vind. Één van de redenen waarom ik geen vaste vriend heb en alleen maar af en toe scharrels. Ze zijn zo vreselijk moeilijk! Zelfs nu ik een scharrel probeerde te hebben is het nog binnen een paar uur geëscaleerd. Daarna zakt Alice door haar hurken en kijkt de bladeren heen.
"Wat doen we, gaan we erop af?" vraagt ze. Ik ben even stil als ik nadenk en naar de bewegende persoon kijk. Duidelijk een vrouw, gelukkig maar. Dat kunnen wij waarschijnlijk nog wel aan. Ik vis mijn zwarte pistool tussen mijn riem vandaan en knik.
"Dat lijkt me het beste. Zometeen zal ze de auto zien en beseffen dat er mensen zijn. Misschien is het dan al te laat." fluister ik naar Alice. "Kom." Hierna begin ik op het meisje af te lopen, met het pistool op haar gericht. Als we dichtbij genoeg zijn, roep ik pas iets naar haar.
"Blijf staan waar je staat, met je handen omhoog." sis ik.

---

Your make-up is terrible