[RPG] tempus viator • 2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 7 juli 2012 - 22:38 ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[ik ga wel helpen ]

Connor Davids


Uiteindelijk kwam ik aan bij een soort van dorp of wat het ook was. In de verte zag ik mensen die hetzelfde er uit zagen als mij. Nou ja, ze hadden dezelfde soort kleren aan. Ik zag dat ze vochten en ik merkte dat de een in het nadeel was. Ik ging helpen, ik was nou eenmaal zo. Als een held. In een paar stappen was ik vlakbij de twee mensen. Mijn zwaard hield ik in de richting van de, zeer waarschijnlijk, magiër. 'Wat is hier aan de hand?' vroeg ik kil.
Misschien kenden ze me niet, maar mensen die een beetje wisten wie er in de grote oorlogen vochten kenden me vanzelfsprekend wel.

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Mirabelle Jocelyn Talbot

Ik liet Pieter nog steeds boven de grond zweven maar wanneer ik het zwaard opmerkte, liet ik hem het kleine stukje toch vallen, niet dat het hem pijn zou doen aangezien het amper 30 centimeter was.
"Je begrijpt het verkeerd," Zei ik kalm tegen de man met het zwaard. "Dit is niet wat het lijkt, ik verdedig me alleen."
Door middel van wat levitatie te gebruiken, liet ik het zwaard uit zijn hand vliegen waardoor het enkele meters verderop kletterend op de grond neer kwam.
Ik zocht absoluut geen problemen, maar ik wilde mezelf ook beschermen.


[Mirabelle heeft moderne kledij aan (: ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Connor Davids

'Jij weet niet wie ik ben hè.' antwoordde ik kil. Binnen twee seconden had ik mijn zwaard weer in mijn handen en zwaaide er mee rond. 'Ben je bang, voor mijn zwaard?' Ik grijnsde flauw terwijl ik ervoor zorgde dat het zwaard net steeds haar niet raakte.
Als ze nog een keer mijn zwaard wilde weggooien, ging het haar niet lukken, daar had ik zo mijn trucjes voor. Als degene naast mij ook maar 1 stap zou doen zou hij een voet in zijn maag krijgen en zelfs mensen zoals hij houden niet van een strijderslaars in hun maag.

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Mirabelle Jocelyn Talbot

"Ik weet inderdaad niet wie je bent en veel kan het me niet schelen eigenlijk," Merkte ik droog op en bleef staan terwijl ik hem aankeek. "En nee, ik ben ook niet bang van je zwaard."
Ik wendde mijn blik van hem af zodat ik Pieter weer aan kon kijken, tenminste als dat echt zijn naam was.
"Hij viel me aan," Zei ik kalm en wendde me weer naar de man met het zwaard. "En ik was net niet van plan om me te laten doen door iemand en al zeker niet door een man."
Koppig stak ik mijn kin wat in de lucht en keek hem met enige trots aan.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanlor Cardiel

Ik glimlach even als Grace dat vraagt 'Een magier die kan energie voelen in de lucht, het is een soort uhhmm... Geur om het zo te noemen' zeg ik waarna ik de laatste hap bami neem 'Zoals nu ruik je de geur van duistere en goeie magie door de lucht zweven, blijkbaar zijn er twee met elkaar aan het vechten' ik zucht even waarna ik het bord op het aanrecht zet 'Elke tovenaar en heks heeft wel wat speciaals... Maar sommige zijn gewoon zwak...' ik zucht weer waarna ik uit het raam staar.

Elric Derun

Ik zag het hele gevecht, waarna er een of andere man met een zwaard er tussen komt. Ik zucht even waarna ik over de daken naar Grace dr huis sprint, ik spring naar beneden waarna ik de keuken in storm 'Twee magiers.... Vechten.... Twee straten hier vandaan...' hijgend en zuchten zeg ik de woorden tegen Tanlor, Grace die hoorde het maar aan.

Grace Sawyer

Verbaasd keek ik op wanneer ik de woorden magiërs en vechten hoorde.
"Oeh, dat wil ik zien," Zei ik opgetogen en beet op mijn onderlip. "Waar zijn ze juist?"
Ik was blij dat er eindelijk nog eens iets spannends gebeurde in dit saaie dorpje, ook al wist ik niet bepaald of het nu goed of slecht was.
Ongezien probeerde ik de keuken uit te glippen om buiten zelf op zoek te gaan naar de twee vechtende magiërs.
Ik legde mijn hand op de deurklink wanneer ik bij de voordeur was en grijnsde onbewust.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Connor Davids

Ik keek haar even aan en barstte in lachen uit. Ik lachte en lachte, maar plotseling hield ik mijn zwaard tegen haar keel. ' Zorg dat je nooit meer vergeet wie ik ben. Ik ben Connor Davids, de grootste strijder in de oorlogen.' siste ik en trok mijn zwaard terug. 'Je bent trots op je eigen sterkte, dat je alles aankan hé. Nou ik zal je niet helpen.' grijnzend zwaaide ik wat met mijn zwaard. 'Als je in nood bent zal ik je niet komen helpen, wees maar niet bang.' Rustig sleep ik mijn zwaard, stak hem terug en pakte mijn andere zwaard, die voor mijn andere hand was bedoeld. Deze was ontzettend lang, meer dan een meter en ik keek of de punt nog scherp was. Ik keurde de twee geen blik meer waardig.

[ bericht aangepast op 8 juli 2012 - 18:13 ]

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Tanlor Cardiel

Ik knik even naar Elric en loop Grace dan achterna 'Als je het echt wilt zien, blijf dan achter mij staan oke?' zeg ik dr terwijl ik dr voorbij loop buiten. Ik kon de geur al ruiken, Elric had gezegt dat het twee straten verder was dus volgde ik de geur en de aanwijzing van Elric. Nog geen paar minuten later zag ik in de verte drie gedaantes, ik wist meteen dat het deze personen waren die Elric bedoelde. Ik stopte een meter of 20 voor hun om ze vanaf die afstand te bekijken.

Elric Derun

Als ik Tanlor weg zie lopen volgt ik hem maar buiten klim ik meteen de daken op, ik sprint alvast vooruit over de daken waarna ik zie nog steeds zie staan, in de verte zie ik Tanlor aankomen lopen en nog geen 20 meter voor hun stoppen.

Mirabelle Jocelyn Talbot

Ik was niet onder de indruk wanneer hij het zwaard op mijn keel drukte en keek hem redelijk neutraal aan.
"Wie zegt dat ik naar jou zou komen om hulp?" Zei ik en mijn ogen vernauwden zich. "Ik kan best voor mezelf zorgen, ik bijt nog liever een stuk van mijn tong dan iemand me te laten helpen."
Wanneer hij het zwaard weer van mijn keel haalde, vond ik dat hij mijn aandacht niet waardig was en wendde me weer naar Pieter, om te kijken hoe hij het stelde.



Grace Sawyer

Ik bleef heel de tijd achter Tanlor staan, net zoals hij vroeg maar kon het niet laten om toch wat naar voor te buigen zodat ik de magiërs kon zien.
Er stonden twee mannen en een meisje waardoor ik het moeilijk vond om in te schatten wie nu eigenlijk kon toveren.
"Weet je ook wie de magiërs zijn?" Vroeg ik zacht aan Tanlor en keek op. "Ik zie namelijk niet echt het verschil."

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanthalas Zucchilo
Lichtelijk vermaakt keek ik de twee bekvechters aan, dat meisje had pit en die jongen vond zichzelf duidelijk heel geweldig. Ik lachte wat in mezelf, dit kon nog grappig worden. Ik besloot mee te spelen met de man.
'Oh grote ridder, redt mij van deze heks,' zei ik, 'Zij is een machtswellustige vrouw die denkt alles zelf te kunnen, ze wil de wereld veroveren met haar magie en zo ons mensenras en dan vooral de mannen onderdrukken. Ik probeerde haar tegen te houden en zie wat ze met mij gedaan heeft!' De dramatiek in mijn stem was duidelijk te horen, misschien legde ik het er iets te dik bovenop maar die ridder leek me niet al te snugger.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Mirabelle Jocelyn Talbot

Verontwaardigd opende ik mijn mond een stukje en keek hem redelijk vuil aan.
"Leugenaar!" Ik liet hem weer ondersteboven hangen en liet hem weer enkele meters naar boven schieten, ver boven de gebouwen die er stonden. "Red jezelf hier maar uit,"
Nu liet ik hem weer een vrije val maken maar was deze keer niet van plan om zijn val op te vangen, als hij wilde blijven leven, zou hij wel magie moeten gebruiken aangezien het van een verschrikkelijk hoge hoogte was.
Ik draaide me om terwijl ik me er bewust van dat hij nog steeds aan het vallen was en nam doodleuk plaats op een bankje terwijl ik met een kleine grijns toekeek.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanthalas Zucchilo
Ik schiet bijna in de lach, zo grappig reageert Mirabelle. Een beetje overdreven, dat wel, maar toch het is best grappig. Ik besluit haar nog iets verder uit te lokken en laat een groen licht uit me stralen, alsof ik doormidden word gespleten. Ik laat mezelf ongeveer een meter boven de grond stilhangen en begin (terwijl het groene licht nog steeds uit me straalt) te kermen van de pijn.
'Auw, auw, zie je wat ze me aandoet, het is een heks! Help me! Auw!' Ik laat mezelf in het rond tollen en over zijn hoofd zwieren alsof ik een lappenpop ben. Uiteindelijk besluit ik dat ik genoeg heb van deze poppenkast en ik laat mezelf op de grond ploffen, als een hoopje mens blijf ik liggen, benieuwd hoe de ridder en Mirabelle hierop reageren.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Connor Davids

'Ik lieg niet!' schreeuwde ik kwaad. Terwijl ik viel, zorgde ik voor een goede landing door mijn knieën op een bepaalde houding te houden. Knielend kwam ik neer. Gelijk rende ik op haar af, draaide haar handen op haar rug en drukte mijn zwaard tegen haar keel. 'Ik lieg nooit.' siste ik in haar oor. 'Ik ben Connor Davids, de belangrijkste krijger van de oorlogen. Er zijn er nog twee die even belangrijk zijn, maar ik ben er een van.'

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

[Dat stukje was voor LaCerise bedoelt...Ze laat Tanthalas de lucht invliegen.]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

-

sorry.

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel