• Woodrow Wilson High School.. Een normale High school. Werk werd gewoon gedaan, en bijna geen tikkeltje gevaar. Maar dat veranderde twee jaar geleden. Nieuwe kinderen kwamen op de school, anders dan de anderen. Gevaarlijker.. Tieners uit de ghetto, tieners uit een bende en noem maar op. Het leven op de school is veranderd. De muren zitten vol met graffiti, in één uur ontstaan misschien wel vijf gevechten. Kortom, de school is echt veranderd. Deze tieners zijn samen in één klas gezet door de leraren, om de andere tieners te "beschermen" tegen deze gevaren. maar waarom zijn ze zo? Simpel, ze willen respect. Alleen krijgen ze dat niet zo gemakkelijk. Vele mensen haten hun. Omdat ze een dierbare van hun hebben vermoord, te gevaarlijk vinden of gewoon omdat ze een grote overlast zijn. Maar ze zijn niet zomaar zo, iedereen heeft een eigen verhaal.. Ook zitten tussen al de leraren een klein groepje die deze tieners willen helpen. Hun zijn dan ook aangewezen voor die klas. Maar hun baan is daarom ook niet gemakkelijk.. Maar wie weet, misschien kunnen deze tieners zich ooit gedragen.. Misschien als ze eindelijk hun respect hebben...
    Afgeleid van de film, Freedom Writers


    Leerlingen:
    1. Lexy Alexandra Chayenna Romano Sebtana
    2. Tyler Jay Rodriquez Sebtana
    3. Jeanine Samantha Evans - Aragog
    4. Mae Winter - SupahBaby
    5. Flower Adriana Drea - Lovelylonely
    6. Macy Leah Smith - Demi1309
    7. Daniël Emilio Scagotti - WillNotLearn
    8. Nathan Alexandro Scagotti - WillNotLearn
    9. Jayson Cole - quin98
    10. Chad Samuels - NiallsMofo

    Leraren:
    1. Nathan Jake Manuels Sebtana
    2. Jessica Wakefield - JokerBaby
    3. Eliza Herroforts - Nyan
    4. Naomi Scott - OHMYVAZAPNIN

    Regels:
    -Liefst meer dan één regel!
    -Schelden mag
    -16+ mag
    -Doe niet perfect!
    -OOC tussen haakjes!
    -Max. 3 personages per account (Meisje, jongen en leraar)!
    -We sluiten niemand buiten!

    Rollentopic

    [ bericht aangepast op 3 juli 2012 - 19:58 ]


    El Diablo.

    Jessica
    "Hmm, je kan gewoon het water en de verwarming stopzetten. Je hoeft er enkel naar te bellen en het te laten afsluiten. Daar kan je vader niets tegen doen, denk ik." bedacht ik.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    {moet eten}


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Macy

    Ik knik en zucht. 'Prima. Dat moet ik wel kunnen regelen. Ik heb alles al twee jaar vol kunnen houden.' Ik bijt op mijn lip en kijk haar aan. 'Dank je. Waarom zou je dit voor mij willen doen?' Ik keek haar vragend aan. Ik begreep er niks van.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Jessica
    "Ik heb ook zo mijn verleden. Mijn leven is altijd verschrikkelijk geweest. Ik wil nu de jongeren helpen die ook vastzitten in dat soort ellende."
    ik haalde mijn schouders op. "Het is een soort van principe.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Macy

    Ik knik. 'Je wilt er niet over praten? En laten we die wapens wegdoen, voordat Max komt,' zeg ik luchtig, alsof ik mijn hele verleden een seconde geleden niet heb blood gegeven. Ik pak mijn wapens en berg ze weer op. Ik drink mijn glas leeg en kijk haar dan aan.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Jessica
    Ik berg het wapen weer op.
    "Ik wil er wel over praten... misschien later. Wil je nu niet even kijken waar jij en Max kunnen slapen. Jullie kunnen op een aparte kamer of samen, wat jij wilt."
    Ik loop richting de trap, ervan uitgaand dat zij me zou volgen.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Macy

    Ik sta op en loop achter haar aan. 'Ik denk dat hij het fijner voelt om met mij op één kamer te liggen. Het kan altijd nog anders, toch?' Ik loop de trap op en kijk haar afwachtend aan. 'Waar is Max nu eigenlijk?' Ik kijk om me heen. 'Max?' Niet veel later komt hij aangelopen. Zijn ogen glinsteren.
    'Is deze echt?' Hij houdt een pistool omhoog. 'Jezus!' Ik snel naar hem toe en pak het pistool af. 'Is die echt?' Hij kijkt Jessica vragend aan.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    WillNotLearn schreef:
    Nathan

    En toen was het gesprek weer bij mij beland, hartelijk bedankt Daniël, 'Hmm.. gewoon de traditionale Italiaanse gerechten' Andwoorde ik gemakkelijk, er waren te veel om op te noemen, en ik had totaal geen zin om het hier nu over te hebben.

    Sam
    Ik fronste even. Was ik zo erg? Wouden ze daarom niet praten? ''Oké.'' mompelde ik, sloeg mijn armen over elkaar en keek een beetje doelloos om me heen. ''Erg spraakzaam zijn jullie niet, hè.'' zei ik, en trok éen wenkbrauw op toen ik ze allebei aankeek.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Jessica
    Ik ben van het type die de kinderen niet gaat voorliegen.
    "Ja, Max, die is echt. Maar hij is levensgevaarlijk."
    Ik trek mijn T-shirt over een schouder naar beneden zodat het litteken van een schot zichtbaar wordt. Ik ga op mijn hurken zitten zodat hij het goed zit.
    "Je moet ervan afblijven. Als je ooit nog zo eentje vind neem je hem niet vast, want anders kan je dit misschien laten gebeuren."
    ik wijs naar het niet al te fraaie litteken. "En je wilt mij of Macy niet pijn doen, toch?"


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Macy

    Ik houd het pistool vast en geef het aan Jessica. Ik kijk hem aarzelend aan. Hij staart naar het litteken en knikt dan. 'Macy heb jij er ook zo één?' Ik zucht en knik. Hij kijkt me met grote ogen aan. 'Waarom dan?' 'Voor de zekerheid Max. Je weet toch wat er met mama is gebeurd,' fluister ik. Hij kijkt me aan en rent dan naar me toe. Hij slaat zijn armen om me heen en ik sla mijne om hem heen. 'We mogen hier een tijdje blijven. Vind je dat goed,' fluister ik. Hij kijkt me met grote ogen aan. 'Waarom? Ik wil naar huis.' Hij laat me los en rent de kamer in. Hij gooit de deur dicht. Ik zucht en staar naar de dicht gegooide deur.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Jessica
    Ik nam het pistool aan.
    "Nou, hij heeft duidelijk al besloten dat dat zijn kamer wordt." probeer ik de sfeer wat luchtiger te maken.
    "Er zitten trouwens geen kogels in, die zijn op een andere plek verborgen en zelfs als hij ze allebei zou vinden, nog zit er een beveiliging op."
    Ik kijk weer naar de deur.
    "Verder draait hij wel bij... Het is ook moeilijk voor hem, maar het wordt beter nu. Hij zal zelf wel zien dat zijn leven hier... huiselijker zal zijn."
    Ik trok mijn T-shirt weer omhoog en stak het pistool even achter mijn broeksriem.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Macy

    Ik zucht en laat me tegen de muur op de grond vallen. 'Dank je Jessica... eh mevrouw Wakefield.' Ik staar even voor me uit. Dit was eigenlijk zwaar ongemakkelijk... 'Mag een leerling wel bij een leerkracht wonen?' Ik kijk haar vragend aan. 'Nou ja... Een leerling zoals ik.' Ik kijk even peinzend voor me uit.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Jessica
    "Noem me maar Jessica en voor zover ik weet zijn daar geen regels tegen."
    Ik hurkte voor haar neer. "En jij bent niet anders dan de andere leerlingen op die school. Het enige verschil is dat jij meer ervaring in het leven hebt, je hebt dingen meegemaakt, die ze zelfs niet op tv zouden moeten tonen. Ik neem liever jou in huis dan een van die andere onwetende jongeren, die gewoon irritant doen omdat hun hormonen dat zeggen."
    Ik sta recht en steek mijn hand naar haar uit.
    "Kom, dan lappen we jou een beetje op en ... ondertussen vertel ik je misschien mijn verhaal."

    [ bericht aangepast op 3 juli 2012 - 19:17 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Macy

    Ik glimlach en neem haar hand aan. 'Hoe bedoel je met oplappen,' grinnik ik. Ik kijk even naar de deur en bijt op mij lip. Arme Max... Voor hem was alles nog zwaarder. Hij wist niet wat er aan de hand was en begreep er niks van. Ik zucht en kijk Jessica afwachtend aan.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Jessica
    "Nou, met dat bloed op je gezicht zie je er niet al te fraai uit, meid." Ik ga haar voor richting de trap, maar ik blijf voor 1 deur staan.
    "Oh, ik zou jullie hier laten slapen." ik slik even en duw de deur dan open.
    "Zal hij hier graag slapen, denk je?"
    Deze kamer had te pijnlijke herinneringen ik was hier het laatste jaar niet meer geweest.


    “To live will be an awfully big adventure.”