• Bijna iedereen kent het wel. Aan het eind van je middelbare school beloof je elkaar om elkaar vaak te bellen en af te spreken. Toch weten we allemaal in ons hart dat dit niet gaat gebeuren, niet altijd met opzet. Deze vriendengroep beloofde dat elkaar ook maar toch ging iedereen zijn eigen weg en zagen ze elkaar nog maar weinig. Een aantal jaar later spraken ze met elkaar af om een bovenverdieping van een groot appartementencomplex af te huren in Atlanta, waar ze ook naar school gingen, en daar met zijn alle te gaan wonen. Waar ze geen rekening mee hielden was dat niemand meer het zelfde was op de Highschool. De karakters zullen tegenvallen, of juist mee. Het zal in ieder geval heel anders worden dat ze allemaal hadden gedacht.


    Meisjes
    1. Madeleine Reith Evans - Aragog
    2. Leigh-Ann Llorally - Avenged7Fold
    3. Alexys Chayenna Romano - CarrotCurls
    4. Victoria Dickinson - Mebarak
    5. Adrianne Florence Hamilton - Bisous
    6. Adain Charlotte Mendler - Meade

    Jongens
    1. Memphis Blues - Gancanagh
    2. Emryn Jack Sirius Leaf - Pronks
    3. Justin Simon Jordan - xheart
    4. Damiën Noach Grange - Blanche
    5. Mitchel Damon Riviera - Colfer
    6. Alex Levi Scott - Hutcher


    Regels:

    - Originele en uitgebreide personages.
    - Minimaal 5 regels schrijven.
    - Geen eendagvliegen, als je langer dan één week zonder reden niet heb gereageerd vervalt je rol.
    - We beginnen met één personage p.p.
    - OOC wordt aangegeven met [].
    - 16+, binnen de perken, is toegestaan.
    - Nieuw topics mogen in eerste instantie alleen geopend worden door Boutella, Cosette en Miam.
    - Ik begin pas als alle rollen zijn ingevuld.
    - Reserveringen blijven één dag staan.
    - Niet te snelle posts achter elkaar, geef anderen ook de kans om te reageren.

    appartement
    woonkamer
    badkamer
    slaapkamer
    keuken
    Er is geen zwembad, sauna etc. want het blijven twintigers.







    We beginnen op het moment dat iedereen bij het appartement aankomt. Iedereen heeft een eigen sleutel dus kan gewoon naar binnen en een eigen slaapkamer. De badkamer, keuken, woonkamer en toilet delen ze. Men kent elkaar natuurlijk wel maar het is jaren geleden dat ze elkaar zagen.

    [ bericht aangepast op 16 juni 2012 - 19:52 ]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Victoria

    "Nee, ik ben zelf op zoek naar een paar leuke adresjes. Moet nodig mijn sociaal leven weer op gang krijgen."
    Lachend schud ik mijn hoofd en grijns breed.
    "Hallo," grinnik ik. "Jij bent hier de student hier hè. Jij moet de adresjes weten, de leuke clubjes en goede dj's. Ik kom net terug uit niemandland vol met lijken en ik kan je vertellen, de clubs daar zijn niet om over naar huis te schrijven, behalve onze eigen feestje uit verveling."
    Lachend kijk ik hem aan.
    "En ik altijd denken dat studenten de ene na de andere kroeg aflopen."


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Memphis

    "Hallo. Jij bent hier de student hier hè. Jij moet de adresjes weten, de leuke clubjes en goede dj's. Ik kom net terug uit niemandland vol met lijken en ik kan je vertellen, de clubs daar zijn niet om over naar huis te schrijven, behalve onze eigen feestje uit verveling. En ik altijd denken dat studenten de ene na de andere kroeg aflopen."
    Het is opnieuw mijn beurt om te lachen. Ik neem mijn kopje koffie en neem er eerst maar een slok van, straks is hij koud.
    "Ik ben Memphis," antwoord ik lachend, dat verklaart het namelijk wel. Ik hou van een feestje op zijn tijd maar ik ben geen fuifnummer. Nooit geweest. "En de clubs waar ik heen ging lagen dicht bij mijn flat, aan de andere kant van de stad. Ik ga 's nachts niet op mijn fietsje de hele stad doorkruisen," lach ik.
    Een auto heb ik nog niet, nou die heb ik wel maar die gebruik ik bijzonder weinig. Vrijwel alleen om mee naar huis te rijden, zo'n drie keer in de maand. Ik wil hem ook niet ergens parkeren waar dronken studenten passeren, ben je gek. Ik huur een veilige garage.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Victoria

    "Ik ben Memphis."
    Lachend breng ik de kop koffie naar mijn mond en neem een flinke slok. Oké, hij heeft gelijk. Dat verklaart eigenlijk genoeg.
    "En de clubs waar ik heen ging lagen dicht bij mijn flat, aan de andere kant van de stad. Ik ga 's nachts niet op mijn fietsje de hele stad doorkruisen."
    Ik haal mijn schouders op.
    "Waarom niet?" vraag ik iets wat verbaasd. "Het is heerlijk om na een flinke avond dansen op de fiets te springen en bij een vriend thuis te belanden om daarna je eventuele roes uit te slapen. Wat maakt jou het nou uit of dat drie kilometer fietsen is of tien? Het feest gaat gewoon door op de fiets."
    Lachend kijk ik hem aan en kruip naar achter zodat ik helemaal tegen de muur zit.

    [Ik ga leren, eten en daarna voetbal kijken of ik nog intensief terug kom weet ik nog niet.]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Memphis

    "Waarom niet? Het is heerlijk om na een flinke avond dansen op de fiets te springen en bij een vriend thuis te belanden om daarna je eventuele roes uit te slapen. Wat maakt jou het nou uit of dat drie kilometer fietsen is of tien? Het feest gaat gewoon door op de fiets."
    Ik wend mijn blik af terwijl een herinnering terug komt gespoeld. Ik was nog naar de bibliotheek geweest, volgens mij was ik een jaar of veertien, en had de boeken er zo fascinerend gevonden dat het al donker was toen ik weer naar huis ging. Ik hoorde iemand mijn naam roepen, wie het was weet ik niet meer, en niet veel later lag ik op de grond. Mijn buik moest heel wat trappen opvangen en de banden van mijn fietsen werden kapot gesneden. Mijn oog heeft een week dicht gezeten.
    Ik schud even met mijn hoofd.
    "Ik hou er niet van in het donker te fietsen," antwoord ik.
    Ik schraap mijn keel even als ik merk dat mijn stem wat brak op het einde van de zin.

    [ bericht aangepast op 13 juni 2012 - 17:50 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Victoria

    "Ik hou er niet van in het donker te fietsen."
    Ik haal mijn schouders op en negeer de breek in zijn stem.
    "Dan kan je altijd nog met de taxi gaan," stel ik voor. "Wat maakt het nou allemaal uit?"
    Ik bijt zachtjes op mijn onderlip en kijk hem schuin aan. Ach, wat maakt het mij ook allemaal uit? Ik weet geen clubs en heb ook niet de behoefde aan die feestjes waar de drank vloeit. Nee, ik hoef geen drank. Nou, ik wil wel drank maar het is niet goed. Als ik de drank aan neem zal ik alles vergeten en allerlei dingen doen wat ik niet wil. Ik schaap mijn keel en leun achterover terwijl ik de laatste slokken koffie opdrink.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Damiën Noach Grange.
    "DJ dus, Zegt Adrianne. Aan haar gezicht te zien denkt ze na. "Ik vind het eigenlijk wel bij je passen," Zegt ze uiteindelijk.
    Ik grinnik zachtjes. Wie weet, misschien zou ze zeggen dat ze me meer een type voor accountant of bouwvakker vindt. Je weet het nooit.
    "Jullie vinden het toch niet erg als ik even bij jullie kom staan?" Vraagt een meisje vriendelijk. Haar naam.. dat is.. Adain!
    "Oja, tuurlijk," Zegt Adriannne. "Ik ben Adrianne," Voegt ze er nog aan toe.
    "Damiën," Zeg ik tegen haar. "Laat me raden, jij bent Adain," Zeg ik met een glimlach.

    Memphis

    "Dan kan je altijd nog met de taxi gaan. Wat maakt het nou allemaal uit?"
    Ik grinnik even en wrijf mijn wijsvinger en duim over elkaar. Ik besteed mijn geld wel aan betere dingen dan peperdure taxiritjes.
    Ik lig er niet wakker van, ik namelijk niet elk weekend naar clubs.
    "Mis je je ouders?" vraag ik dan maar, om van onderwerp te veranderen.
    Ik kijk haar rustig aan en neem nog een paar slokken van mijn koffie. Ik vind dit gesprek tot nu toe eigenlijk best gezellig. Ik neem later wel een keer de moeite om met de anderen een gesprek aan te knopen. Misschien kijk ik ook wel even de kat uit de boom, gewoon zien hoe ze zich tegenover mij gedragen.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Victoria

    "Mis je je ouders?"
    Mooi omgewisseld, maar deze houd ik te goed. Met een klein lachje kijk ik hem aan en sla mijn armen over elkaar. Niet als verdediging maar meer als bescherming voor mezelf.
    "Nee," zeg ik best resoluut. "Nee, eigenlijk niet. Ik ben weggegaan van hun overbezorgdheid en wil mezelf bewijzen. Ik mis ze niet."
    Ach, en anders zijn ze maar twintig minuten rijden, het valt allemaal best mee. En waarom zou ik ze missen? Ik ben drieëntwintig, toe aan mijn eigen leventje wat niet geleid wordt door anderen maar bepaald wordt door mezelf.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Memphis

    "Nee. Nee, eigenlijk niet. Ik ben weggegaan van hun overbezorgdheid en wil mezelf bewijzen. Ik mis ze niet."
    Ik knik en schenk haar een brede glimlach.
    "Jij bent echt een zelfstandige jongedame," zeg ik met een klein lachje.
    Ik vraag me af hoeveel anderen studeren op moeder en vader's kosten, hoeveel er zelf hun kamer niet moeten betalen. Ik heb er zelf voor gekozen om het zelf te doen, ook al hebben mijn ouders aangeboden mee te betalen. Veel jongeren met deze mentaliteit zijn er namelijk niet echt, heb ik gemerkt.
    "Maar dat is positief," voeg ik er snel aan toe. "Word je sterk van."
    Ik span mijn biceps even op om de woorden kracht bij te zetten maar moet al snel lachen om mezelf.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Victoria

    "Jij bent echt een zelfstandige jongedame. Maar dat is positief. Word je sterk van."
    Ik lach hardop als hij zijn biceps aanspant en ik sla op mijn beurt op mijn buikspieren.
    "Dat was ik al," grinnik ik. "Al ver voordat ik klaar was met school."
    Lachend schud ik mijn hoofd en laat mijn benen weer over het randje van het aanrecht bungelen.
    "En jij? Mis jij je familie?" plaats ik het onderwerp weer bij hem. We kunnen het namelijk wel continue over mij hebben maar daar heb ik het eigenlijk niet zo op. Wat is er nou interessant aan mij?


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Blanche schreef:
    Damiën Noach Grange.
    "DJ dus, Zegt Adrianne. Aan haar gezicht te zien denkt ze na. "Ik vind het eigenlijk wel bij je passen," Zegt ze uiteindelijk.
    Ik grinnik zachtjes. Wie weet, misschien zou ze zeggen dat ze me meer een type voor accountant of bouwvakker vindt. Je weet het nooit.
    "Jullie vinden het toch niet erg als ik even bij jullie kom staan?" Vraagt een meisje vriendelijk. Haar naam.. dat is.. Adain!
    "Oja, tuurlijk," Zegt Adriannne. "Ik ben Adrianne," Voegt ze er nog aan toe.
    "Damiën," Zeg ik tegen haar. "Laat me raden, jij bent Adain," Zeg ik met een glimlach.


    Adain Mendler
    "Oja, tuurlijk, ik ben Adrianne." Ik knik kort, haar naam wetend en richt me dan tot de twee jongens, met een kleine grijns op mijn gezicht.
    "Dat ben ik niet vergeten hoor." zeg ik tegen Adrianne en neem haar kort in me op.
    "Damiën," stelt de ene zich voor, de andere houd zich opvalt stil. Damiën, ik knip even met mijn vingers als het me allemaal weer op komt dagen. Hoe kan ik dit soort dingen nou weer vergeten? Ik had minstens even op facebook kunnen kijken wie wie ook al weer was.
    "Laat me raden, jij bent Adain," zegt Damiën met een glimlach. Ik kijk hem grinnikend aan en knik dan, niet wetend dat ik zo opvallend was vroeger. Natuurlijk, druk was ik en misschien nu nog steeds wel een beetje, maar het ik ben nooit de populairste of leukste geweest.
    "Hoe raadde je het?" vraag ik dan nieuwsgierig en sla mijn armen kort over elkaar.


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Memphis

    "Dat was ik al. Al ver voordat ik klaar was met school. En jij? Mis jij je familie?"
    Ik haal mijn schouders even op en zet mijn kopje even aan de kant.
    "Soms," zeg ik eerlijk. "Vooral als ik 's avonds alleen op mijn kamer zit, met een boek in plaats van mijn zus."
    Ik frons mijn wenkbrauwen even en lach als ik besef dat dat vast verkeerd klonk.
    "Niet dat ik met mijn zus op mijn kamer zat," grinnik ik. "Maar we deden best wel vaak dingen met het gezin. Dat mis ik een beetje. Voor de rest sta ik prima mijn mannetje. Het is niet zo dat ik iemand nodig heb die mijn was en plas doet en mijn potje kookt. Dat vind ik eigenlijk best wel prettig."
    Ik hou verder mijn mond, omdat ik niet wil gaan ratelen en neem nog een paar slokken van mijn koffie. Ik vraag me af of zij nog steeds traint. Lijkt me leuk om een fitnessmaatje te hebben.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Victoria

    "Soms. Vooral als ik 's avonds alleen op mijn kamer zit, met een boek in plaats van mijn zus."
    Ik trek mijn wenkbrauwen op met een grote grijns op mijn gezicht.
    "Niet dat ik met mijn zus op mijn kamer zat. Maar we deden best wel vaak dingen met het gezin. Dat mis ik een beetje. Voor de rest sta ik prima mijn mannetje. Het is niet zo dat ik iemand nodig heb die mijn was en plas doet en mijn potje kookt. Dat vind ik eigenlijk best wel prettig," verklaart hij verder. Met een klein lachje kijk ik hem aan. Dit herken ik eigenlijk wel. De gezelligheid in een gezin is onbetaalbaar maar de vrijheid daarnaast is eigenlijk net zo onbetaalbaar.
    "Klinkt goed," grinnik ik en ik wiebel met mijn benen over de keukenkastjes. "Familie is altijd leuk."
    Eigenlijk ken ik ook niemand die een slecht jeugd heeft gehad op het gezin's vlakte.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    [Maartje, reageer jij eerst maar. Weet nu toch niet echt iets]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Memphis

    "Klinkt goed. Familie is altijd leuk."
    Ik knik beamend. Hoewel ik merk dat we heel verschillend zijn, hebben we tot nu wel overeenstemmende meningen. Best grappig eigenlijk. Had je me tien jaar geleden gezegd dat ik hier nu met deze mensen zou zijn, had ik je gek verklaard.
    "Familie is er altijd," zeg ik zacht.
    Zij zij degenen die mij er steeds doorsleepten toen ik het op school zo moeilijk had. Ze praatten met me en zorgden ervoor dat ik me bij hen thuis kon voelen. Met mijn zus ging het net zo. Al heeft zij heel wat minder problemen op sociaal vlak. Ik geef het niet graag toe, maar ze is dan ook knap.
    "Heb je broers of zussen?" vraag ik.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.