[RPG] Friends | 1 - Speeltopics

Bijna iedereen kent het wel. Aan het eind van je middelbare school beloof je elkaar om elkaar vaak te bellen en af te spreken. Toch weten we allemaal in ons hart dat dit niet gaat gebeuren, niet altijd met opzet. Deze vriendengroep beloofde dat elkaar ook maar toch ging iedereen zijn eigen weg en zagen ze elkaar nog maar weinig. Een aantal jaar later spraken ze met elkaar af om een bovenverdieping van een groot appartementencomplex af te huren in Atlanta, waar ze ook naar school gingen, en daar met zijn alle te gaan wonen. Waar ze geen rekening mee hielden was dat niemand meer het zelfde was op de Highschool. De karakters zullen tegenvallen, of juist mee. Het zal in ieder geval heel anders worden dat ze allemaal hadden gedacht.

Meisjes
1. Madeleine Reith Evans - Aragog
2. Leigh-Ann Llorally - Avenged7Fold
3. Alexys Chayenna Romano - CarrotCurls
4. Victoria Dickinson - Mebarak
5. Adrianne Florence Hamilton - Bisous
6. Adain Charlotte Mendler - Meade

Jongens
1. Memphis Blues - Gancanagh
2. Emryn Jack Sirius Leaf - Pronks
3. Justin Simon Jordan - xheart
4. Damiën Noach Grange - Blanche
5. Mitchel Damon Riviera - Colfer
6. Alex Levi Scott - Hutcher


Regels:

- Originele en uitgebreide personages.
- Minimaal 5 regels schrijven.
- Geen eendagvliegen, als je langer dan één week zonder reden niet heb gereageerd vervalt je rol.
- We beginnen met één personage p.p.
- OOC wordt aangegeven met [].
- 16+, binnen de perken, is toegestaan.
- Nieuw topics mogen in eerste instantie alleen geopend worden door Boutella, Cosette en Miam.
- Ik begin pas als alle rollen zijn ingevuld.
- Reserveringen blijven één dag staan.
- Niet te snelle posts achter elkaar, geef anderen ook de kans om te reageren.

appartement
woonkamer
badkamer
slaapkamer
keuken
Er is geen zwembad, sauna etc. want het blijven twintigers.

We beginnen op het moment dat iedereen bij het appartement aankomt. Iedereen heeft een eigen sleutel dus kan gewoon naar binnen en een eigen slaapkamer. De badkamer, keuken, woonkamer en toilet delen ze. Men kent elkaar natuurlijk wel maar het is jaren geleden dat ze elkaar zagen.

[ bericht aangepast op 16 juni 2012 - 19:52 ]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[Gewoon nog in de keuken, op dezelfde plek als daarnet.]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Damiën Noach Grange.
Alex is vrij stil. Vanuit mijn ooghoeken kijk ik naar hem. Donkerblond haar.. Ik herinner helemaal niks meer van hem. Wacht eens.. Werd Alex niet de loverboy van school genoemd? Zo te merken is daar weinig van over. Ach, ik ben ook dezelfde niet meer. Ik ben ook geen vrouwenjager meer.
"Oh eh, zal dan wel," Zegt ze.
Ik merk dat ze me niet aan kijkt, maar naar iets op mijn lichaam. Het enigste rare wat ik op kan merken is het litteken op mijn onderarm..
"Dus eh, wat hebben jullie gedaan na school?"
"Ik ben op mijn 18e naar de DJ-academie gegaan en daarna heb ik bij verschillende radiostation's gewerkt en ik ben nu ook een veel gevraagde DJ op feesten en partijen, maar ook op grote festivals," Leg ik aan haar uit. Ik wil hier totaal niet mee opscheppen, want voor mij is alles normaal.

Memphis Blues

Mijn trucje lijkt te werken, gezien enkelen zich naar de woonkamer begeven. Ikzelf blijf staan, genietend van de wederkerende rust. Niet iedereen is weg, maar het kabaal is een flink stuk minder. Ik laat mijn blik naar Victoria glijden. Ik glimlach zachtjes en schuif terug wat dichter naar haar toe. Ik wil me ergens verontschuldigen voor de manier waarop ik net bijna met haar aan het flirten was geslagen, maar ik heb geen idee hoe ik daar aan moet beginnen. Ondanks mijn gevonden zelfvertrouwen, zijn er nog steeds momentjes waar mijn jongere ik even naar boven komt.
"Hopelijk is het niet elke dag zo'n kabaal," begin ik een beetje willekeurig. "En laat ze alsjeblieft niet elk weekend een feestje geven," voeg ik er met een schamper lachje aan toe.
Ik draai mijn hoofd zodat ik haar kan aankijken.
"Hoe heb je me herkend?" vraag ik, als mijn nieuwsgierigheid de etiquette overwint.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Oké, lol, ik voel me hopeloooos. Is er niemand die even met Adain wilt praten? Ze staat in de keuken, jaj.]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[Ik wil wel, maar ik ben toch zo weg...]

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Meade schreef:
[Oké, lol, ik voel me hopeloooos. Is er niemand die even met Adain wilt praten? Ze staat in de keuken, jaj.]

[Kom maar naar Damiën, Adrianne en Alex toe. Ze staan ook in de keuken. (:]

[wat is het laatste van Madeleine?]

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Miam schreef:
[Ik wil wel, maar ik ben toch zo weg...]

Ah, that's tooo bad. ):

Blanche schreef:
[Kom maar naar Damiën, Adrianne en Alex toe. Ze staan ook in de keuken. (:]

Even teruglezen en dan zal ik Adain op ze afsturen. (:

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Aragog schreef:
(...)
Madeleine
In de eerste instantie keek ik hem verrast aan. ''Forensisch onderzoek? Ik ook.'' glimlachte ik, maar werd daarna wat serieuzer.
''Het was niet opzettelijk, Emryn. Jij kon er niks aan doen, ik vind je geen moordenaar.''
Ik voelde hoe hij mijn haar aaide, en eigenlijk zou ik hem weg moeten duwen. Ik deed het alleen niet. Het voelde fijn, vertrouwd.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Emryn Jack Sirius Leaf

'Het was wel opzettelijk. Ik wist dat hij er 99 % aan zou overlijden... Maar het was goed volgens velen. Het gaat alleen nooit uit je hoofd.' zucht ik. 'Maar ik moet hier niet over zeuren, misschien heb jij veel ergere dingen meegemaakt.' Hoe we nu zitten heb ik het gevoel dat ze het niet wil, maar ik wil niet anders zitten... Ik wil het gewoon niet.

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Adain Mendler
"Dus eh, wat hebben jullie gedaan na school?"
"Ik ben op mijn 18e naar de DJ-academie gegaan en daarna heb ik bij verschillende radiostation's gewerkt en ik ben nu ook een veel gevraagde DJ op feesten en partijen, maar ook op grote festivals," Vang ik de woorden van een gesprek op. Ik hap nog even van mijn appel af voordat ik hem in de vuilnisbak gooi en besluit dan op het drietal af te lopen.
Beter neem ik wat contact met iedereen zodat ik straks niet het buitenbeentje van de groep zal worden. Het meisje, Adrianne, herken ik nog, maar de andere twee zijn een volledig raadsel voor me.
"Jullie vinden het toch niet erg als ik even bij jullie kom staan?" vraag ik daarom vriendelijk en gun ze een korte glimlach voordat ik mijn hand door mijn bruine lokken haal.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Victoria

"Hopelijk is het niet elke dag zo'n kabaal. En laat ze alsjeblieft niet elk weekend een feestje geven."
Geschrokken kijk ik op van zijn stem. Mijn hoofd draai ik ruw naar hem toe terwijl mijn hart in mijn borstkas heftig heen en weer klopt. Rustig Vic. Deze mensen doen je niets. Weten niets. Willen niets. Het enige wat ik kan doen is klein glimlachen, anders zou er toch niet uit mijn mond krijgen.
"Hoe heb je me herkend?"
Ik bijt zachtjes op mijn onderlip en sla mijn ogen neer.
"Gezichten en namen," zeg ik zachtjes. "Het enige wat ik wel kan onthouden zijn gezichten in combinaties met namen. Iedereen zou ik moeten herkennen, kleine deeltjes van het gezicht. Een moedervlekje, een klein bobbeltje in een neus of een oneffenheid in de huid. Het zijn allemaal details waar ik me aan vast houd."
Ik haal mijn schouders op en kijk hem weer aan. Het is niet altijd makkelijk. In mijn troep wel, iedereen kon ik onderscheiden, maar de slachtoffers. Continue herhaalde ze zich, de gezichten, de schreeuwen, gillende kinderen.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Pronks schreef:
Emryn Jack Sirius Leaf

'Het was wel opzettelijk. Ik wist dat hij er 99 % aan zou overlijden... Maar het was goed volgens velen. Het gaat alleen nooit uit je hoofd.' zucht ik. 'Maar ik moet hier niet over zeuren, misschien heb jij veel ergere dingen meegemaakt.' Hoe we nu zitten heb ik het gevoel dat ze het niet wil, maar ik wil niet anders zitten... Ik wil het gewoon niet.

Madeleine
''Er is niks ergers dan een moord plegen. Of het nou goed was of niet, het heeft een grote impact op je leven.'' zei ik zachtjes, en automatisch leunde ik tegen hem aan. Het liet me weer terugdenken naar die zeldzame, goede tijden van vroeger.
''Het spijt me.'' zei ik plotseling op een bijna onhoorbare toon, en sloeg mijn ogen neer.

[Oei, sorry voor de kortheid! Ik ga echt proberen om gigantische teksten te schrijven, sooorry.]

[ bericht aangepast op 12 juni 2012 - 21:30 ]

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Emryn Jack Sirius Leaf

'Het spijt mij ook.' Ik til haar kin op met mijn vinger en kijk haar aan. 'Gehoorzaam mij niet als je dat niet wil, maar alsjeblieft, wordt gelukkig.' ik sta plotseling op. 'Ik ben op het balkon.'
Ik draai me om en loop naar het balkon, waar ik uitkijk over de stad. Dit was niet mijn wereld, zo hoorde mijn wereld er niet uit te zien. Ik moest ver weg van drukke straten volgespoten met graffiti, wonend in een afgelegen huis met zoveel mogelijk natuur. Mijn handen glijden over de rand van het balkon. Langzaam laat ik mijn hoofd erop zakken en denk diep na. Ik adem rustig in en uit, zo kom ik wat meer tot rust.


[ik moet gaan van de pc af, doei mensjes ]

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Memphis Blues

"Gezichten en namen. Het enige wat ik wel kan onthouden zijn gezichten in combinaties met namen. Iedereen zou ik moeten herkennen, kleine deeltjes van het gezicht. Een moedervlekje, een klein bobbeltje in een neus of een oneffenheid in de huid. Het zijn allemaal details waar ik me aan vast houd."
Ik bekijk haar uitdrukking en schud dan mijn hoofd. Ik zie er de voordelen van, maar ook de nadelen. Aan haar gezicht te zien zijn het de laatste die door haar hoofd spoken. Ik knik zachtjes, uit begrip.
"Dan verdien je zeker wel een bakje troost," zeg ik met een zachte glimlach. Ik leun tegen het aanrecht aan en sla mijn armen opnieuw over mijn borstkas. Mijn spieren tekenen zich hierdoor wat meer af in mijn t-shirt, al was dat niet mijn doel. Helemaal niet. Het is een veilige houding.
"Het is vreemd," geef ik zachtjes toe. "Om ze terug te zien, en te proberen ze niet te haten," zeg ik wat stiller. "Ook al lijken ze anders, in de eerste instantie."

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.