• Bijna iedereen kent het wel. Aan het eind van je middelbare school beloof je elkaar om elkaar vaak te bellen en af te spreken. Toch weten we allemaal in ons hart dat dit niet gaat gebeuren, niet altijd met opzet. Deze vriendengroep beloofde dat elkaar ook maar toch ging iedereen zijn eigen weg en zagen ze elkaar nog maar weinig. Een aantal jaar later spraken ze met elkaar af om een bovenverdieping van een groot appartementencomplex af te huren in Atlanta, waar ze ook naar school gingen, en daar met zijn alle te gaan wonen. Waar ze geen rekening mee hielden was dat niemand meer het zelfde was op de Highschool. De karakters zullen tegenvallen, of juist mee. Het zal in ieder geval heel anders worden dat ze allemaal hadden gedacht.


    Meisjes
    1. Madeleine Reith Evans - Aragog
    2. Leigh-Ann Llorally - Avenged7Fold
    3. Alexys Chayenna Romano - CarrotCurls
    4. Victoria Dickinson - Mebarak
    5. Adrianne Florence Hamilton - Bisous
    6. Adain Charlotte Mendler - Meade

    Jongens
    1. Memphis Blues - Gancanagh
    2. Emryn Jack Sirius Leaf - Pronks
    3. Justin Simon Jordan - xheart
    4. Damiën Noach Grange - Blanche
    5. Mitchel Damon Riviera - Colfer
    6. Alex Levi Scott - Hutcher


    Regels:

    - Originele en uitgebreide personages.
    - Minimaal 5 regels schrijven.
    - Geen eendagvliegen, als je langer dan één week zonder reden niet heb gereageerd vervalt je rol.
    - We beginnen met één personage p.p.
    - OOC wordt aangegeven met [].
    - 16+, binnen de perken, is toegestaan.
    - Nieuw topics mogen in eerste instantie alleen geopend worden door Boutella, Cosette en Miam.
    - Ik begin pas als alle rollen zijn ingevuld.
    - Reserveringen blijven één dag staan.
    - Niet te snelle posts achter elkaar, geef anderen ook de kans om te reageren.

    appartement
    woonkamer
    badkamer
    slaapkamer
    keuken
    Er is geen zwembad, sauna etc. want het blijven twintigers.







    We beginnen op het moment dat iedereen bij het appartement aankomt. Iedereen heeft een eigen sleutel dus kan gewoon naar binnen en een eigen slaapkamer. De badkamer, keuken, woonkamer en toilet delen ze. Men kent elkaar natuurlijk wel maar het is jaren geleden dat ze elkaar zagen.

    [ bericht aangepast op 16 juni 2012 - 19:52 ]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Adrianne Florence Hamilton
    Ik luister met een halfoor naar het gesprek tussen Adain en Damiën.
    'En wat doen jullie nu?' vraagt Adain dan.
    'Oh eh, ik heb eerst een wereldreis gemaakt en nu studeer ik geneeskunde,' antwoord ik op haar vraag waarna ik even naar Alex kijkt die er nogal afwezig uitziet. Ik geef hem een zachte por en kijk weer naar Adain en Damiën.
    'Zei je nou net dat je geschiedenis studeert?' vraag ik dan op een licht verbaasde toon. Ik vind het niet echt bij haar passen, maar waarschijnlijk is ze, zoals de meeste mensen hier, wel veranderd en past het nu wel bij haar.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Damiën Noach Grange.
    "Ik heb een jaar lang een opleiding mediavormgeving gedaan, maar dat vond ik vreselijk en ben gestopt. Ik heb een jaartje vrij genomen en ben naar India geweest met Unicef, wat gewerkt hier en daar en daarna begonnen aan een opleiding als lerares geschiedenis." Vertelt ze.
    Die reis naar India past wel bij haar, maar een opleiding mediavormgeving en lerares geschiedenis? Dat had ik echt niet achter haar gezocht.
    "Klinkt saai, ik weet het."
    Ik lach zachtjes en kijk van haar naar Adrianne, die Alex een por in zijn zij geeft.
    "Oh eh, ik heb eerst een wereldreis gemaakt en nu studeer ik geneeskunde."
    Dat had ik ook niet achter Arianne gezocht..
    "Zei je nou net dat je geschiedenis studeert?" Vraagt ze verbaasd.
    "Raad eens wat mijn beroep is." Zeg ik uitdagend tegen Adain.

    Memphis

    "Nee, dank je. Anders loop ik straks te stuiteren en slaap ik dagen niet meer. Zo goed kan ik niet tegen cafeïne."
    Ik schenk dus enkel voor mezelf nog een kopje in en ga terug op de barkruk zitten terwijl ik nog even over haar eerdere woorden peins. Een kleine lach verschijnt op mijn gelaat.
    "Ik moet je teleurstellen, geen prinsen. We zijn allemaal kikkers," grinnik ik. "Slijmerig en uit op iemand die dwaas genoeg is ons te kussen."
    Iedereen heeft zo wel zijn minpunten, alleen lijken die bij jongens inderdaad sterker aanwezig dan bij de meeste meisjes. Of ze blijven gewoon langer hangen, dat is het eerder.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Victoria

    "Ik moet je teleurstellen, geen prinsen. We zijn allemaal kikkers. Slijmerig en uit op iemand die dwaas genoeg is ons te kussen."
    Ik grinnik zachtjes en kijk hem hoofdschuddend aan.
    "Ach, ergens zal er toch wel één prins te vinden zijn die zo gek is om mij te kussen?" lach ik zachtjes. "Ergens in een ver land, in een uithoek van de wereld zal er wel een of andere verlaten, depressieve prins zijn waarvan ik zijn laatste redding is. En voor jou is er vast wel zo'n mooie prinses, hopen we dan maar," grinnik ik zachtjes.
    Of ik het echte prinsjesverhaal geloof weet ik niet, het klinkt als een mooi sprookje. Zo'n sprookje die mijn moeder me vroeger vertelde. Een land vol met mooie prinsen, single prinsen die allen opzoek waren naar een mooie prinses, ik dus. Elke avond maakte ze er een ander verhaaltje van, soms droevig, soms romantisch of gelukkig. Steeds was het weer een verrassing en nu, nu ik drieëntwintig ben kan ik mezelf er nog steeds toe zetten om er in te geloven, al is het maar voor een seconde. Het is dan wel een hele gelukkige seconde.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Adain Mendler
    "Oh eh, ik heb eerst een wereldreis gemaakt en nu studeer ik geneeskunde." Het verbaasd me dat ze dit zegt. Geneeskunde is niet iets dat ik achter Adrianne verwacht heb, maar ach. Ik denk ook niet dat veel mensen mij zullen zien als een lerares geschiedenis.
    "Zei je nou net dat je geschiedenis studeert?" Het is ook duidelijk aan de verbaasde toon te horen dat ze het niet verwacht. Ik knik enthousiast.
    "Goed verstaan," mompel ik zachtjes en grinnik even. Het gaat er immers om dat ik het leuk vind, niet wat anderen denken.
    "Raad eens wat mijn beroep is." vraagt Damiën dan. Ik bestudeer hem even en frons mijn wenkbrauwen. Vroeger was hij altijd al de opvallende jongen, een vrouwenjager bovendien. Ergens heb ik de neiging om te vragen of hij pooier is geworden, loverboy misschien, maar houd wijs mijn mond. Geen zin in ruzies op de eerste dag en zo te zien lijkt hij toch redelijk veranderd.
    "Ik heb werkelijk geen idee, Damiën. Verras me." zeg ik glimlachend en haal mijn schouders even op.


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Memphis

    "Ach, ergens zal er toch wel één prins te vinden zijn die zo gek is om mij te kussen? Ergens in een ver land, in een uithoek van de wereld zal er wel een of andere verlaten, depressieve prins zijn waarvan ik zijn laatste redding is. En voor jou is er vast wel zo'n mooie prinses, hopen we dan maar."
    Ik grinnik zachtjes. Prins, prinses, maakt mij niet zoveel uit. Ik geloof niet echt in sprookjes. Vroeger heb ik teveel de "lelijke stiefzussen" en "kwade tovenaars" op mijn kap gehad om in de goede kant te geloven.
    "Ach, wat komt dat komt," zeg ik rustig. "Ik lig er niet echt wakker van."
    Ik neem een paar slokjes van mijn koffie en kijk haar even aan.
    "Heb je ook een bepaald type?" lach ik. Dat vind ik altijd zo grappig om te horen, hoe anderen hun ideale partner zien.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Victoria

    "Ach, wat komt dat komt. Ik lig er niet echt wakker van. Heb je ook een bepaald type?"
    Zachtjes grinnik ik.
    "Ik kom zoveel mooie jongens tegen," lach ik. "Maar een echt type, ik weet het niet. Ik denk toch aan bruine haren en lichte ogen. Zoiets heeft iets betoverends, een extratje. Mooie ogen vind ik heel leuk bij een jongen. Een mengeling tussen groen en grijs bij een lichtjes getinte huid,"
    Ik grinnik zachtjes en leg mijn hand op mijn hart waarna ik dramatisch zucht. "Goddelijk. Nee, ik heb niet heel veel eisen qua uiterlijk. Tja, de bruine haren en de lichte ogen, een beetje buik vind ik helemaal niet erg en langer dan dat ik ben maar dan zal niet zo moeilijk worden. Oh, en tattoo's, die vind ik heel sexy bij mannen," zachtjes grinnik ik. "Innerlijk vind ik wel belangrijker. Betrouwbaarheid, loyaal, liefdevol, passioneel, zorgzaam en een mooi ego, niet te groot maar wel een leuk zelfvertrouwen. Verder ook wel wat intelligentie, anders wordt het zo saai."
    Ik grinnik zachtjes en herhaal de waslijst door mijn hoofd. In eerste instantie leek het nog redelijk bescheiden maar toch heb ik mijn prins weer gecreëerd, mijn perfecte prins.

    [ bericht aangepast op 14 juni 2012 - 21:49 ]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Emryn Jack Sirius Leaf

    'Madeleine?' fluisterde ik zachtjes. Ongemakkelijk streek ik met handen, nog steeds om de stang van het balkon geklemd, heen hen weer. 'Je ziet er goed uit. Je bent wel veranderd, maar het mooie, hetgeen wat mij al die tijd zo aantrok is blijven hangen.' zei ik, ik fluisterde nog steeds. 'Ik hoop dat je dat altijd, maar dan ook altijd zal onthouden.'
    Ik dacht terug aan al die tijd dat ik gelukkig was geweest. Nu was ik dat niet. Toch? Of was het zo, zo staan met Madeleine, ook al gelukkigmakend?
    Ik wist het niet. Het was in ieder geval niet hetzelfde als toen. Ik was ook zelf veranderd.
    Waarom wist ik niet, maar ik dacht terug aan de keer dat ik spullen uit de drama zaal had gejat en me had verkleed, zodat ik Madeleine de slappe lach had gegeven door me heel vaag te gedragen.
    Kon ik haar nu maar opvrolijken. Maar was ik nog wel dezelfde, degene die kon lachen? Diegene die gestoord kon zijn, zich van niemand iets aantrekken en doen waar hij zin in had? Of was ik veranderd? Ik wist het niet meer, ik werd nogal gek van mijn eigen gedachtes. Steeds maar dezelfde vraag...

    [ bericht aangepast op 14 juni 2012 - 22:05 ]


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Memphis

    Ik luister naar haar beschrijving, en ik kan het niet helpen maar bij elke zin die ze zegt krullen mijn mondhoeken meer omhoog. Als ze stil is, besef ik dat ze haar eisen gesteld heeft.
    "Ik heb wel eens een vent gezien die daar verdacht veel op lijkt," begin ik rustig. "Alleen de ogen en de huidskleur zijn wat anders," ga ik verder. Ik trek een gezicht alsof ik diep in gedachten verzonken ben. "Waar was het nou? Ik stond voor de spiegel en- Oh ja, in de spiegel," lach ik.
    Ik moet zelf lachen om mijn grapje. Ik geloof niet dat ik Victoria's ideale man ben en dat wil ook niet zijn. Al herken ik mezelf wel in het merendeel van haar eisen.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Victoria

    "Ik heb wel eens een vent gezien die daar verdacht veel op lijkt. Alleen de ogen en de huidskleur zijn wat anders. Waar was het nou? Ik stond voor de spiegel en- Oh ja, in de spiegel."
    Lachend schud ik mijn hoofd.
    "Het zelfvertrouwen heb je," grinnik ik. "Nu de rest nog, en de tattoo's. Heb je die eigenlijk?"
    Ik ben altijd al benieuwd geweest naar tattoo's. Bij de 'normale' mens heeft elk een verhaal, ik teken mijn huid voor de plezier vol maar achter sommige tattoo's zit een verhaal zoals bij iedereen.
    "En je perfecte prinses? Hoe ziet die eruit?"


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Memphis

    "Het zelfvertrouwen heb je. Nu de rest nog, en de tattoo's. Heb je die eigenlijk? En je perfecte prinses? Hoe ziet die eruit?"
    Ik steek mijn arm naar haar uit en draai mijn handpalm naar boven zodat ze het kompas op mijn pols kan zien. Ik geef haar rustig de tijd het te bekijken. Wat het betekent lijkt me eerder duidelijk. Waarvoor gebruik je namelijk een kompas?
    "Mijn droompartner?" lach ik. "Goh. Roodharig," zeg ik eerlijk met een lachje. Dit is puur toeval. "Van nature, maar dat spreekt voor zich. Lang. Slank of licht gespierd, dat ligt eraan. Bruine ogen, alsof je in een bos verdwaalt," voeg ik er aan toe. "Zachte, volle lippen. Iemand die ik kan en durf vertrouwen, die zelfzeker in het leven staat en niet alleen handelt vanuit eigen belang," denk ik luidop verder. "Interesse voor reizen zou leuk zijn. "En iemand die net zo'n hekel heeft aan extravagantie als ik dat heb."
    Dat is het wel zo'n beetje. Natuurlijk zou ik me wel flexibel opstellen mocht ik verliefd worden aan iemand die niet aan die eisen voldoet. Als ik ooit verliefd word dan. Maar er moeten wel enkele raakvlakken zijn, daar ben ik heilig van overtuigd. Je kan elkaar nog zo graag zien, maar als het botst dan blijft het botsen.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Madeleine
    ''Madeleine?'' fluisterde hij zachtjes, en ik keek hem weer aan. ''Je ziet er goed uit. Je bent wel veranderd, maar het mooie, hetgeen wat mij al die tijd zo aantrok is blijven hangen.'' zei hij op de zelfde toon, en verrast keek ik hem aan. Ik voelde dat er blosjes op mijn wangen verschenen, en ik wendde mijn blik af. ''Ik hoop dat je dat altijd, maar dan ook altijd zal onthouden.'' voegde hij er aan toe, en ik streek wat plukjes haar uit mijn zichtveld voordat ik hem weer aankeek.
    ''En jij bent nog altijd die maffe kerel van vroeger.'' zei ik, en glimlachte flauwtjes. ''Dat was altijd hetgene wat ik zo leuk aan je vond.'' ging ik verder. ''Je durfde jezelf te zijn, je maakte me altijd aan het lachen.'' ik keek voor me uit, en had uitzicht over bijna de hele stad.
    ''Ik heb je gemist.''


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Victoria

    Lachend kijk ik naar hem terwijl hij zijn arm naar me toe draait. Een kompas. Mooi.
    "Mijn droompartner?"? Goh. Roodharig."
    Ik grinnik zachtjes en rol met mijn ogen. Of ik dit echt moet geloven? Geen idee.
    "Van nature, maar dat spreekt voor zich. Lang. Slank of licht gespierd, dat ligt eraan. Bruine ogen, alsof je in een bos verdwaalt. Zachte, volle lippen. Iemand die ik kan en durf vertrouwen, die zelfzeker in het leven staat en niet alleen handelt vanuit eigen belang. Interesse voor reizen zou leuk zijn. En iemand die net zo'n hekel heeft aan extravagantie als ik dat heb."
    Ik grinnik zachtjes.
    "Klinkt als een goede prinses."
    Uit de kast pak ik een glas en ik zet de kraan naast me open. Geduldig wacht ik totdat hij helemaal gevuld is waarna ik hem aan mijn lippen zucht en het doorzichtige goedje me kleine slokjes opdrink. Eerlijk gezegd smaakt dit altijd nog beter dan koffie, hier word ik weer rustig van terwijl koffie het hele andere deel activeerd.
    "Als ik ooit een roodhaige, slanke vrouw tegenkom zal ik haar doorverwijzen, de rest moet je zelf bepalen want daar ben ik niet zo goed in."


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Emryn Jack Sirius Leaf.
    "Ik heb je gemist." zei ze en keek uit over de stad.
    Had ze me gemist? Zij had mij gemist? Was dat mogelijk?
    "Ik jou ook." zei ik zacht en legde mijn hand op die van haar. Ik keek ook uit over de stad, "Dit is wel mooi maar ik vind natuur toch beter." zei ik na minuten stilte. Dit was een stad met hoge gebouwen met drukke straten en smalle, vieze steegjes. Dat soort dingen trokken mij vroeger niet aan en nu ook niet. "Maar hier een soort reünie hebben is wel leuk en daarom kwam ik hier, anders was ik nooit gekomen." Ik wist niet waarom ik dit vertelde. Het was een ander onderwerp en misschien wilde ik wel over iets anders praten dan vroeger, dat wist ik niet. Waarover ik wel wilde praten, ook niet.

    [ bericht aangepast op 15 juni 2012 - 8:35 ]


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Pronks -> PeregrinTook


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel