[RPG] Friends | 1 - Speeltopics

Bijna iedereen kent het wel. Aan het eind van je middelbare school beloof je elkaar om elkaar vaak te bellen en af te spreken. Toch weten we allemaal in ons hart dat dit niet gaat gebeuren, niet altijd met opzet. Deze vriendengroep beloofde dat elkaar ook maar toch ging iedereen zijn eigen weg en zagen ze elkaar nog maar weinig. Een aantal jaar later spraken ze met elkaar af om een bovenverdieping van een groot appartementencomplex af te huren in Atlanta, waar ze ook naar school gingen, en daar met zijn alle te gaan wonen. Waar ze geen rekening mee hielden was dat niemand meer het zelfde was op de Highschool. De karakters zullen tegenvallen, of juist mee. Het zal in ieder geval heel anders worden dat ze allemaal hadden gedacht.

Meisjes
1. Madeleine Reith Evans - Aragog
2. Leigh-Ann Llorally - Avenged7Fold
3. Alexys Chayenna Romano - CarrotCurls
4. Victoria Dickinson - Mebarak
5. Adrianne Florence Hamilton - Bisous
6. Adain Charlotte Mendler - Meade

Jongens
1. Memphis Blues - Gancanagh
2. Emryn Jack Sirius Leaf - Pronks
3. Justin Simon Jordan - xheart
4. Damiën Noach Grange - Blanche
5. Mitchel Damon Riviera - Colfer
6. Alex Levi Scott - Hutcher


Regels:

- Originele en uitgebreide personages.
- Minimaal 5 regels schrijven.
- Geen eendagvliegen, als je langer dan één week zonder reden niet heb gereageerd vervalt je rol.
- We beginnen met één personage p.p.
- OOC wordt aangegeven met [].
- 16+, binnen de perken, is toegestaan.
- Nieuw topics mogen in eerste instantie alleen geopend worden door Boutella, Cosette en Miam.
- Ik begin pas als alle rollen zijn ingevuld.
- Reserveringen blijven één dag staan.
- Niet te snelle posts achter elkaar, geef anderen ook de kans om te reageren.

appartement
woonkamer
badkamer
slaapkamer
keuken
Er is geen zwembad, sauna etc. want het blijven twintigers.

We beginnen op het moment dat iedereen bij het appartement aankomt. Iedereen heeft een eigen sleutel dus kan gewoon naar binnen en een eigen slaapkamer. De badkamer, keuken, woonkamer en toilet delen ze. Men kent elkaar natuurlijk wel maar het is jaren geleden dat ze elkaar zagen.

[ bericht aangepast op 16 juni 2012 - 19:52 ]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Victoria

Ik schrik op als ik mijn naam hoor. Met grote ogen kijk ik naar de jongen voor me. Hij drukt een kus op mijn wang. Heel even voel ik de druk om hem weg te duwen maar ik weerhoudt mezelf met enige moeite. Dat kan ik nu namelijk niet maken.
"Mitchel," zeg ik zachtjes om hem te begroeten en ik haal een hand door mijn rode bos. "En Madeleine? Maddy?"
Bijna zeker weten doe ik het wel maar ik zou er mijn geld niet op durven zetten. Mijn handen hebben zich inmiddels stevig rond mijn glas geklemd en ik knijp er hard in om normaal met de mensen te kunnen praten. Het verbaast me keer op keer hoe erg zo'n land je welzijn kan beïnvloeden. Verpesten, beter gezegd.
"Eentje tegelijk graag, deze jongen houdt niet van lawaai. Wie is wie?"
Ik voel de ogen van de jongen in mij prikken. Zachtjes schraap ik mijn keel.
"Victoria," zeg ik dan. "Victoria Dicksons."
Hoelang geleden is het dat ik deze naam gebruikt hen. In het leger heette ik Emma Jones, het was een schuilnaam bedoeld om je familie te beschermen.

[ bericht aangepast op 10 juni 2012 - 21:30 ]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Adrianne Florence Hamilton
Memphis glimlacht gelukkig weer en schudt zijn hoofd.
'Dat was toen. Zolang het nu niet meer gebeurt, kan ik je wel om me heen hebben,' zegt hij.
Ik glimlach zwakjes en kijk weer weg van hem. Als ik de tijd nou terug kon draaien...
Ik schrik op uit mijn gedachten als Memphis ineens hard op zijn vingers fluit.
'Eentje tegelijk graag, deze jongen houdt niet van lawaai. Wie is wie?' zegt hij en hij kijkt naar een meisje met rood haar.
'Victoria,' antwoordt zij. 'Victoria Dicksons'.
Aangezien niemand daarna iets zeg besluit ik mezelf maar voor te stellen. Dan ben ik er gelijk van af. 'Adrianne Hamilton,' zeg ik met een kleine zucht. Ik vraag me af welk van deze mensen ik heb gepest...

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Madeleine Reith Evans
''Adrianne Hamilton.'' stelde een meisje zich voor met een zucht, nadat Victoria zich had voorgesteld. Ah, tuurlijk, Victoria.
Ik had wel een aantal opmerkingen ontvangen van Adrianne op school, maar die heb ik altijd genegeerd. Ik was het wel gewend, meerdere mensen mochten mij blijkbaar niet toen. Maar wat had ik hen ooit misdaan? Een groot gedeelte kende ik niet eens.
Iedereen was stil hierna, en ik zuchtte onhoorbaar. ''Madeleine Evans.'' zei ik toen maar, en ik beet een beetje onzeker op mijn lip toen ik naar de mensen keek.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Adain Mendler
Ik kijk glimlachend naar Memphis en neem nog een hap van mijn appel.
"Eentje tegelijk graag, deze jongen houdt niet van lawaai. Wie is wie?" Ik kijk de groep even rond en leun dan tegen de deurpost aan. Om iedereen één voor één te bekijken.
"Victoria, Victoria Dicksons." Ik neem haar voor het kort in me op, ze is duidelijk nog te herkennen aan haar rode haren.
"Adrianne Hamilton," En haar herken ik zeker nog. Niet dat ze me gepest heeft vroeger, wel eens een kattig woord, of nare opmerking, maar meestal had ik altijd wel een antwoordje klaar staan.
"Adain Mendler." stel ik mezelf dan uiteindelijk maar voor, alsof dit onze eerste ontmoeting is.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Leigh-Ann Llorally

'Je kunt natuurlijk altijd nog komen logeren, hè. Als je vrij hebt.'
Glimlachend drukte ik me tegen zijn borst aan en snoof zijn o zo bekende geur op. Ik wist dat ik Ben-Peter zou gaan missen, mijn grote broer, maar ook dat zijn deur altijd open voor me zou staan.
Hij aaide over mijn blonde haren, die sinds jaren weer hun eigen kleur hadden. Altijd waren ze wit gemaakt met een spoeling, die mijn haar tenminste niet zou beschadigen, waardoor het er nu nog steeds vol en glanzend uitzag.
Ik vond het nu eenmaal belangrijk dat ik er goed uitzag en dat mensen mij ook zo zouden beoordelen. Dat was immers het halve werk wanneer ik een nieuw iemand zou ontmoeten.
Eigenlijk waren het ook nieuwe mensen die ik ging zien. Ik had geen van hen nog gesproken sinds ik klaar was met school en ging studeren. En omdat ik vaak nogal stil was, wist ik niet of velen mij zouden herinneren. Ik had niet in een sportteam gezeten of andere bijzondere verdiensten verricht voor de school waardoor ze me misschien zouden kunnen herkennen. Dit alles betekende niet dat ik een slechte leerlinge was. Ik was gewoon heel bescheiden en ingetogen, al had ik veel lol met de vrienden die ik had. Vrienden die ik een beetje in de steek had gelaten toen het me minder goed afging met mijn studie dan op de high school.
Ik liet mijn broer los en keek hem nog een keer even in de ogen. Eigenlijk was hij mijn beste vriend en samen met mijn vader de enige die mij echt altijd had gesteund. Ik zou hem zeker snel weer opzoeken.
Hij geaf me mijn koffer aan en ik ging de lift van het grote gebouw in. Het appartement waarin ik ging wonen, bevond zich helemaal bovenaan en het duurde nog een paar luttele minuten eer ik eenmaal boven was en naar mijn sleutel begon te grabbelen. Die bleek ik echter niet nodig te hebben, want vanachter de deur klonken al stemmen op en ik ging ervan uit dat de deur dus nog gewoon open was.
Dat bleek te kloppen toen ik er tegenaan duwde en ik zocht naar mijn kamernummer, dat op mijn sleutel stond aangegeven.
In de hal was niemand, dus ik hoefde me nog niet te verantwoorden en dat was wel even fijn, ondanks dat ik wel zin had om mijn nieuwe huisgenootjes te ontmoeten. Ik was iemand die observeerde en dus vroeg ik me af wie ik allemaal nog zou herkennen.
Ik zette mijn spullen op mijn kamer en deed de gordijnen een stukje dicht. Ik legde mijn pluche, roze eenhoorn alvast op het hoofdkussen en besloot om maar eens wat te gaan socializen.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Alexys

Ik keek wat rond, iedereen hier had zich dus al voorgesteld. Ik zucht, dan is het mijn beurt hé? 'Alexys Romano' zeg ik maar, en kijk naar de anderen. Vraag me af hoeveel mensen me kennen. Ze hebben nu vast wel eens van me gehoord nu ik model ben. Tenminste, dat denk ik dan.

[ bericht aangepast op 10 juni 2012 - 21:53 ]

---

El Diablo.

Memphis

Ik kijk met een glimlach naar iedereen die zich voorstelt. Het is vreemd om te zien hoe sommigen zo veranderd zijn en anderen nog steeds hetzelfde eruit zien. Neem nou Mitchel, die hoeft zich niet eens voor te stellen, die herken je zo. De rest minder. Victoria, ze is knap geworden, dat zeker. De meesten trouwens wel. Pas nu valt Alexys me op. Ik heb haar nooit echt gemogen, vond haar nogal oppervlakkig. Heeft ze ook bewezen met haar carrière als model.
Ik knik even en bijt even op mijn onderlip met een kleine grijns. Ik laat ze nog even in spanning wat mij betreft. In feite, laat ik het wat spannender maken.
"De eerste die mij kan plaatsen krijgt een gratis kop koffie naar keuze bij de Starbucks een blok verder," grinnik ik.
Ik zet mijn handen tegen het aanrecht achter me. Ben benieuwd.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Madeleine
''De eerste die mij kan plaatsen krijgt een gratis kop koffie naar keuze bij de Starbucks een blok verder.'' grinnikte Memphis.
Ja, ik zou zijn naam kunnen noemen. Ik heb hem net horen voorstellen tegen Adrianne, maar het zou oneerlijk zijn.
Alhoewel, een kop koffie kon er wel in.. Nee, ik wachtte eerst op de rest. Als niemand hem kon plaatsen, zou ik het doen. Ik grijnsde, en leunde tegen het keukeneilandje.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Victoria

De namen vliegen rond mijn oren maar mijn ogen houd ik op de jongen gericht.
"De eerste die mij kan plaatsen krijgt een gratis kop koffie naar keuze bij de Starbucks een blok verder."
Mijn grijns wordt groter. Verkeerde opmerking.
"Ga er maar alvast heen Memphis," lach ik. "Want ik heb zin in koffie."
De jongen herkende ik al eerder maar ik was niet zeker van mijn zaak. Vroeger was hij een muurbloempje. Hoevaak is hij wel niet gepest? Ik ben in ieder geval de tel kwijt, arme jongen. Tot mijn grote spijt heb ik er zelf ook niet heel veel aan veranderd. Opgekomen voor hem ben ik zeker wel, vaker dan één keer maar steeds merk je hoe de druk in een groep is. Benauwd.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[wie wil met Emryn praten??]

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Madeleine wilt wel ^^

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Ik ga slapen. Tot morgen!

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Slaap lekker!

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Memphis Blues

"Ga er maar alvast heen Memphis. Want ik heb zin in koffie."
Ik kijk even om me heen om te kijken van wie de stem kwam. De grijns op Victoria's gezicht laat weten dat zij de schuldige is. Ik moet zachtjes lachen.
"Na-ah," grinnik ik. "Ik ga nergens heen, vandaag is mijn vrije dag. Moet je morgen maar tussen vier en zes komen, kan je meteen bij mij bestellen," zeg ik met een knipoog.
Ik kan mijn ogen moeilijk van haar af houden.
Damn it! Niet flirten, Memphis!
Victoria is zowat de enige die het wel een keer voor me opgenomen heeft. Na een tijdje hield dat op, maar dat begreep ik wel. Ik zou me nog slechter gevoeld hebben mocht ik er iemand anders in meegesleurd hebben. Het zou behoorlijk stom van me zijn om de enige persoon in deze ruimte voor wie ik vroeger ook maar enigszins wat begrip kon opbrengen in bed te proberen krijgen. Daarna zou het toch maar vreemd en ongemakkelijk voelen. Niet doen dus. Victoria is off limits wat flirten betreft.
"Het is je gegund," zeg ik met een klein glimlachje en een bijna onzichtbaar knikje.
Ik laat mijn ogen door de ruimte glijden en krijg het plots een beetje benauwd. Druktes, ik heb er nog nooit goed mee overweg gekunnen. In aula's is het anders, omdat ik me dan op de les kan concentreren.
"Volgens mij hebben we in de woonkamer meer plaats?" stel ik subtiel voor, aan iedereen.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Leigh-Ann Llorally

Ik hoorde hoe een groepje stemmen zich van de ene naar de andere plek verplaatste en ik liep de gang uit om te zien wie dat allemaal waren. De meesten leken zich te hebben verzameld in de keuken, wat ik inderdaad wel een mooie ontmoetingsplek vond.
In de woonkamer was het echter wat rustiger, dus zonder me aan de bewoners in de keuken te laten zien, liep ik naar de woonkamer, waar ik een paar stemmen herkende. De gezichten waren veranderd. De kapsels waren van heel andere stijl en de stemmen klonken ouder, maar voor mij alsnog bekend. Ja, ik herkende ze nog.
Toch laat ik dat niet direct merken. Ik wilde iedereen een eerlijke en nieuwe kans geven.
Ik noem mijn naam en kijk iedereen even aan, om hun reactie op hun gezichten te kunnen zien.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes