[RPG] New Kingdom [één] - Speeltopics

Ver weg, in een ander decennium, is er een koninkrijk met een koning die nooit de steun van zijn volk had gekregen, was het niet dat ze bang voor hem waren. Deze koning heeft namelijk de echte, oorspronkelijke koningin van dit land vermoord.

Er zijn in dit koninkrijk tegenwoordig twee volken: het ene is trouw aan de nieuwe koning en leeft op het land in de buurt van het paleis.
Maar diep in de bossen, ver weg van de bewoonde wereld, leeft er nog een groep mensen: mensen die allemaal hun eigen reden hebben om de nieuwe koning te haten, allemaal op de één of andere manier in aanraking zijn geweest met de gruwelijke daden van deze nieuwe koning. De mensen strijden, vechten, trainen, wachtend tot het moment dat ze de strijd aan kunnen gaan met de koning.

[ bericht aangepast op 15 juni 2012 - 21:49 ]

Keep your head up, keep your heart strong

[Oeh dan kan ik weer meedoen! Sorry dat ik er gister niet was, maar ik ben gisteren gezakt.. Dus ik was niet echt in de stemming.. Nou ja Nl herkansen en dan slaag ik alsnog;)]

It's never gonna happen, Guys.

[Is goed voor mij ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[hehe, dan kom ik je lastig vallen(A)Oh trouwens Thosewords, Leon kwam vroeger veel op het kasteel, aangezien zijn ouders goede vrienden waren van de koningin, is het erg als Leon Maria kent of niet? Dan denkt hij natuurlijk wel dat ze dood is;)]

Leon James Smith
Ik word vroeg gewekt door de zon, die door mijn ruit schijnt. Met een zucht sta ik op en ga ik mezelf aankleden. Mijn ontbijt schuif ik snel naar binnen, voordat ik achter me de deur sluit. Mijn tas sla ik over mijn schouder heen en ik zet richting het kasteel. Ik doe rustig aan, aangezien ik nog niet verwacht dat Marilyn wakker is. Waarschijnlijk moet ik nog twee uur wachten in het paleis, voordat mevrouw haar bed uit komt. Daarna waarschijnlijk nog eens twee uur wachten, voordat ze zich heeft opgemaakt en omgekleed. Toch kan het me vrij weinig schelen, terwijl zij verder slaapt en zich opmaakt, ga ik wel trainen. Ik glimlach als ik in de verte het kasteel al zie. Ik heb zo'n zin om met mijn zwaard te zwaaien.

Amelia Elizabeth Wright
Slaperig veeg ik nog eens door mijn ogen. Ik kan maar niet wennen aan de vroege ochtenden dat mijn broertje weer eens aan mijn bed staat. Hij heeft me vanochtend natuurlijk wakker gemaakt en dat is nou niet echt bevorderlijk geweest voor mijn humeur. Chagrijnig sta ik het ontbijt van Dennis en mij te maken. De zon is nog nauwelijks op of ik ben alweer wakker. Als ik mijn broertje zijn ontbijt geef, valt hij direct aan. Ik moet toch stiekem glimlachen als ik hem zo zie. Dennis is nu ongeveer een jaar of 4, een stuk jonger dan ik. Mijn moeder was dolgelukkig geweest, toen ze uiteindelijk toch nog een keer zwanger raakte. Mijn moeder was altijd druk in de weer geweest voor ons en een derde kindje had ze altijd al gewild. Nu mijn vader dood was, was ik echter nu degene die vooral voor de opvoeding van mijn broertjes zorgde.

It's never gonna happen, Guys.

Marilyn Avellana Pendragon

"Vrouwe," Hoorde ik een zachte stem in de verte. "Vrouwe, het is tijd."
Wanneer ik traag mijn ogen opende keek ik recht in het gezicht van de dienstmeid waarvan ik gisteren had gevraagd dat ze me vroeger als anders zou wekken.
"Goedemorgen Vrouwe," Begroette ze me met een onzekere glimlach.
Ik ging wat rechter zitten en keek haar aan met een kleine glimlach. "Bedankt voor het wekken."
Langzaam liet ik me uit bed zakken terwijl ik de dienster wegstuurde.
Vervolgens maakte ik me klaar voor de kleine reis.
Ik droeg een simpele jurk met een donkere cape er overheen zodat ik niet al te veel aandacht zou trekken.
Aan de cape hing er een kap met een gouden rand, die ik over mijn hoofd trok.
Toen ik naar beneden ging voor wat te eten, voelde ik de stof van mijn jurk, zijde dus, over mijn huid strelen.
Het was misschien een simpele jurk, maar toch voelde ik me er goed in aangezien ik er goed in kon bewegen.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

June Rose Richmond.

"June, lieverd. Shadow schreeuwt om aandacht" Hoor ik vaag naast me, terwijl mijn haar achter mijn oor word gestreken. Een glimlach kan ik niet forceren en open langzaam mijn ogen, als het felle zonlicht mijn oogleden bereikt. "Opstaan!" Hoor ik mijn tante dan zeggen, terwijl ze het andere gordijn ook op zijn plaats brengt. "Rustig maar," Mompel ik, waarna ik mijn benen langs mijn bed gooi en me even uitgebreid uitrek. "Wij hebben al ontbeten en besloten om je nog even wat langer te laten liggen, maar nu is het echt tijd" Zegt mijn oma met, zoals altijd, haar lieve en vertrouwelijke stem.
"Ik kom er zo aan" Zeg ik, waarna ik ze even een glimlach schenk. Nadat ze vertrokken zijn, trek ik een jurk aan die tot mijn knieën komt. Zo kan ik evengoed gemakkelijk paardrijden en doe ik mijn tante en oma ook een plezier.
Terwijl ik mijn laatste hap eten doorslik, kijk ik even naar buiten om te kijken of ik vanaf hier Shadow misschien kan zien. "Tot vanmiddag" Zeg ik glimlachend, waarna ik mijn cape over mijn jurk aantrek en vast maak met wat ruimte voor mijn keel. "Wees voorzichtig" Krijg ik nog mee, waarna ik via de achterdeur naar de stal van Shadow loop.
Het duurt een tijdje voordat Shadow helemaal klaar is om te rijden, maar ik voel me al fijn als ik bij hem in de buurt ben. Geborsteld en wel, zadel ik hem op. "Dit word weer een ritje die we niet snel gaan vergeten, jongen" Prevel ik tegen zijn neus aan, terwijl ik mijn hand langs zijn hals laat gaan. Zonder moeite stijger ik op en spoor ik hem aan, zodat hij stapvoets de wei verlaat. Eenmaal op het normale pad, spoor ik hem aan tot draf totdat we eenmaal bij het zanderige pad komen. Het pad wat naast het bos ligt. Ik ben altijd best nuchter over het pad geweest, aangezien ik er best vaak over heen rijd met Shadow, maar in het bos zijn niet al té lieve mensen. Tenminste, dat is wat ik heb gehoord. Zelf ben ik ze nog nooit tegen gekomen en ga ik altijd weer langs hetzelfde paatje.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

[ben ik weer]

Leon James Smith

Glimlachend kom ik aan bij het kasteel. Ik wandel een beetje door de tuin, precies zoals vroeger. NEE! Niet als vroeger, dat is een tijd waar ik niet aan wil denken! Hoewel ik het kasteel als mijn broekzak ken en werkelijk prachtig is, kom ik er de laatste niet vaak. Er liggen te pijnlijke herinneringen in het grote gebouw verborgen. Binnen dwaal ik een beetje door de gangen. Ik ga bij de eetzaal kijken of ik Marilyn zie, maar stiekem verwacht ik nog dat ze op haar kamer ligt.

It's never gonna happen, Guys.

[Staat hij in de eetzaal?]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[sorry dat ik een hele tijd iet was. Ik was druk
Kan iemand me alsjeblieft vertellen wat er is gebeurd? Dankje alvast!]

A single dream is more powerful than a thousand realities. -JRR Tolkien

[ja hij is nu in de eetzaal;)]

It's never gonna happen, Guys.

[Er is nu net een nieuwe dag. Nou ja.. Vanuit het kasteel is dus een opdracht gekomen naar twee mensen (Leon en Marilyn), die de plek moeten controleren waar een groot feest wordt gehouden. Aangezien de koning ook op dat feest moet komen, moet alles vlekkeloos verlopen. En in het dorp hebben een paar mensen elkaar al een keer ontmoet;)

En het bos is de ochtend net begonnen. Ik geloof dat Maria ruzie heeft gehad met Lynette en ze heeft samen zitten kletsen met Xamen. Lynette en Maria hebben het weer goed gemaakt en Lynette blijkt veel spullen uit het kasteel gestolen te hebben. Dit is in het kort Ik geloof dat dit het ongeveer is voor het bos, want ik heb zelf geen personages zitten. Al volg ik het wel, ik weet het niet helemaal zeker]

[ bericht aangepast op 15 juni 2012 - 20:54 ]

It's never gonna happen, Guys.

Marilyn

Wanneer ik de eetzaal inkwam, merkte ik dat hij er al was.
"U bent er al," Zei ik en stak mijn kin iets de lucht in. "Sneller dan ik had verwacht."
Ik had het hem nog steeds niet vergeven dat hij me uit lachte toen ik over de dolk was begonnen en dat zou nog lang mogen merken.
Traag stapte ik verder de eetzaal in en bleef een paar meter op afstand staan terwijl ik hem aankeek.
Mijn honger was over, dus dat zou tijd besparen.
"Heeft u al gegeten?" Vroeg ik met mijn blik strak op zijn gezicht gericht. "Of moet ik er voor zorgen dat ze u iets brengen?"

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Leon James Smith

"U bent er al" klinkt het achter me. Ik kijk verbaasd achterom en zie dat Marilyn al achter me staat. Traag stapt ze op me af, terwijl ze haar kin een klein beetje in de lucht houdt. Een beetje sceptisch kijk ik haar aan, haar arrogante houding had ik gisteren nog niet gezien. Hier had ik zo geen zin in, een vrouw met capsones was het ergste wat er bestond. "Heeft u al gegeten? of moet ik ervoor zorgen dat ze u iets brengen?" Haar blik kruist de mijne, maar ik weet niet wat ik aflees uit haar ogen.
"Nee dank u, ik heb al gegeten, Marilyn"
Ik was nog niet vergeten dat ik de hofdame bij naam mocht aanspreken. Opeens komt er een oude tang voorbij, die me keihard slaat met de handtas die ze in haar handen heeft. Verbaasd kijk ik de oude vrouw aan.
"Zo spreek je een hofdame niet aan, jongeman! Dat is zeer onbeleefd! Bied nu je excuses aan!"
Niet begrijpend kijk ik in de richting van Marilyn, maar voordat ik nog een klap krijg, stamel ik wat excuses richting Marilyn. Eigenlijk wil ze die niet hebben, maar liever dat zij het niet leuk vind dan dat ik nog een klap krijg.

It's never gonna happen, Guys.

Marilyn Avallena Pendragon

Voordat ik het wist had ik mijn koude houding laten varen en was ik in lachen uitgebarsten.
Ik schudde mijn hoofd terwijl ik mijn hoofd lachend afwendde om vervolgens naar de oudere vrouw te kijken.
"Het is ok, Mevrouw O'Donald," Zei ik tegen haar en knikte goedkeurend. "Hij had mijn toestemming en als hij die heeft, kan het niet veel kwaad. Ik denk dat u nu diegene bent die zich moet verontschuldigen."
Ik keek haar met een triomfantelijke blik aan en probeerde de grijns van mijn gezicht te halen.
Schaakmat.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[bedankt!]
Mylan Yrian Jeo
ik loop wat door het bos. Ik heb net gehoord van de ruzie tussen Maria en Lynette. Ik begrijp niet waarom ze ruzie maken, we moeten bij elkaar blijven. Het is geen goed idee om verdeeld te raken.

Nuallan Kaolin

Ik hang wat rond op het feest. Eerlijk gezegd vind ik het niets aan, maar het is belangrijk. Daarom ben ik hier ook. Nou ja, misschien ontmoet ik nog interessante mensen.

A single dream is more powerful than a thousand realities. -JRR Tolkien

Leon James Smith

"Het is ok, Mevrouw O'Donald," Zei ik tegen haar en knikte goedkeurend. "Hij had mijn toestemming en als hij die heeft, kan het niet veel kwaad. Ik denk dat u nu diegene bent die zich moet verontschuldigen." zegt Marilyn, nadat ze in lachen was uitgebarsten. Woedend kijk ik haar aan en daarna naar de oude vrouw. Die haalt arrogant haar neus op en gaat dan aan één van de ontbijttafels zitten. Argh! Hofdames.. Waarom moet ze trouwens uberhaupt haar handtas mee naar het ontbijt? Ik haal nonchalant mijn schouders op en richt me dan weer tot Marilyn. Het zou wel een vrouwentrekje zijn.
"Klaar om te gaan?" vraag ik haar. Ik laat even mijn donkergroen ogen goedkeurend over haar lichaam gaan. Nou in ieder geval was Marilyn niet lelijk om te zien en kreeg ik van haar geen handtasjes naar mijn hoofd! Dat scheelde een enorm stuk!

[ bericht aangepast op 15 juni 2012 - 21:21 ]

It's never gonna happen, Guys.