[RPG] New Kingdom [één] - Speeltopics

Ver weg, in een ander decennium, is er een koninkrijk met een koning die nooit de steun van zijn volk had gekregen, was het niet dat ze bang voor hem waren. Deze koning heeft namelijk de echte, oorspronkelijke koningin van dit land vermoord.

Er zijn in dit koninkrijk tegenwoordig twee volken: het ene is trouw aan de nieuwe koning en leeft op het land in de buurt van het paleis.
Maar diep in de bossen, ver weg van de bewoonde wereld, leeft er nog een groep mensen: mensen die allemaal hun eigen reden hebben om de nieuwe koning te haten, allemaal op de één of andere manier in aanraking zijn geweest met de gruwelijke daden van deze nieuwe koning. De mensen strijden, vechten, trainen, wachtend tot het moment dat ze de strijd aan kunnen gaan met de koning.

[ bericht aangepast op 15 juni 2012 - 21:49 ]

Keep your head up, keep your heart strong

Marilyn Avellana Pendragon

Zwijgend staarde ik voor me uit terwijl ik mezelf dieper in mijn mantel probeerde te steken.
Er viel een lange stilte tussen ons in, waardoor ik uit verveling weer met de manen van het paard begon te spelen.
Ze waren zo zacht en glanzend.
Ik vroeg me af hoe lang we al aan het rijden waren en hoe lang we nog moesten rijden aangezien ik het best ongemakkelijk vond om zo dicht tegen hem aan te zitten.
Met mijn gifgroene ogen nam ik de omgeving wat in me op en beet onbewust op mijn onderlip.
Mijn gedachten dwaalde weer af naar de manier waarop Leon over zijn verleden praatte waardoor ik alleen maar nieuwsgieriger was geworden.
Ik had zo'n voorgevoel dat hij alleen maar deed alsof het hem koud liet, terwijl dat eigenlijk niet zo was.
Een diepe, verveelde zucht ontsnapte uit mijn mond terwijl ik voor de zoveelste keer mijn kap weer wat beter over mijn hoofd trok.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Leon James Smith
"We zijn er.." brom ik
Een groot landhuis doemt voor ons op, het behoorde tot één van de rijkste personen van het dorp en daarbij tot de beste vriend van de koning. Een bediende staat ons al op te wachten en begroet ons vriendelijk. Ik stap als eerste van het paard af en help Marilyn met afstappen. Al snel komt er een stalknecht aanrennen, die het paard meeneemt naar de stallen. De bediende leidt ons het huis in, waar de gastheer en zijn zoon al op ons staan te wachten.
"Wees Welkom. Er is een kamer voor jullie klaar gemaakt, zodat jullie kunnen blijven, totdat het feest begint."
De man groet ons hartelijk en ik stel me netjes aan de man voor. De jongen naast hem kijkt me wat nors aan, maar toch noem ik beleefd mijn naam. Zijn ogen blijven hangen op Marilyn, die hij zonder gené van top tot teen keurt.

It's never gonna happen, Guys.

Marilyn Avellana Pendragon

Ik wilde dolgraag mijn mond open trekken aangezien ik me net een stuk vlees voelde dat gekeurd werd, maar besloot wijselijk mijn mond te houden aangezien dit absoluut niet het moment was om ruzie te maken.
Nadat ik de kap van mijn hoofd had gehaald, stelde ik mezelf beleefd voor maar was toch redelijk op mijn hoede.
"Dat is erg vriendelijk van u," Complimenteerde ik de gastheer en glimlachte beleefd.
Ik was best opgelucht dat we er eindelijk waren aangezien mijn schouders en rug wat stram aanvoelde na de lange rit op het paard in een ongemakkelijke houding.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Leon James Smith

Ik moet stiekem grinniken als ik de blik zie, die Marilyn naar de jongen werpt. Al snel excuseert de gastheer zich en worden we naar onze kamers gebracht. Gelukkig, want eigenlijk ben ik er wel aan toe om even te zitten. Eigenlijk om even alleen te zijn. De rit van net heeft me aardig van zijn stuk gebracht. Een bediende opent voor ons een kamer en glimlachend loop ik als eerst naar binnen. De bediende kijkt me nog verbaasd na. Waarschijnlijk vraagt hij zich af waarom ik Marilyn niet voor laat gaan. Eindelijk! Een kamer voor mezelf! Dan valt opeens mijn oog op het tweepersoonbed, wat er in de kamer staat. Marilyns koffers staan al bij de kast en ik wil het bijna uitschreeuwen van frustratie. DIT gingen ze niet menen. Moest ik een kamer delen met MARILYN?!

[Hihi]

[ bericht aangepast op 16 juni 2012 - 0:20 ]

It's never gonna happen, Guys.

Marilyn Avellana Pendragon

Ik wandelde na Leon de kamer in en zuchtte toen ik het tweepersoonsbed opmerkte.
"Fantastisch, geweldig gewoon." Zei ik droog waarna ik me naar Leon omdraaide.
De bediende verdween op de gang, waarschijnlijk had hij nog wat zaken af te handelen.
"En aan je kop te zien, vind je het al even fantastisch als mij." Zuchtte ik vermoeid terwijl ik mijn hand in mijn nek legde. "Luister, vergeet niet dat we te gast zijn bij een goede vriend van de koning dus mogen we ons ook niet permitteren om het preutse ding uit te hangen en te klagen over de kamer."
Met een snelle handbeweging deed ik mijn cape af en legde die voorzichtig over de koffer terwijl ik op de rand van het bed ging zitten.
"Ik vind het net zo vervelend," Gaf ik toe. "maar ik vrees zo'n beetje dat we geen andere keuze hebben."

[Moest best lachen om je stukje, lol :') ]

[ bericht aangepast op 16 juni 2012 - 0:27 ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Leon James Smith
Daar gaat mijn idee van alleen zijn. Een kamer délen? Met een hofdame? Hoe kwamen ze uberhaupt op het idee? Dit ging echt een ramp worden. Ik heb zin om naar buiten te rennen en het paard terug naar huis te pakken. Ik ben in de staat om het te doen, weg te vluchten van dit, maar Marilyn heeft gelijk. We hebben geen andere keuze. Met een zucht plof ik uitgebreid naast haar, waardoor Marilyn een stukje de lucht in vliegt. Toch kan ik niet stil zitten en kom direct weer van het bed af. Ik loop weg naar het kleine badkamertje, wat naast de slaapkamer zit. Misschien als ik me even zou opfrissen dat het dan ietsje beter ging.

[Ik moet ook wel eens lachen om jou stukjes, maar ook vooral omdat ze elkaar proberen lekker dwars te zitten Ik zag het ook helemaal voor me hoe Leon in die kamer stond!]

[ bericht aangepast op 16 juni 2012 - 0:35 ]

It's never gonna happen, Guys.

Marilyn Avellana Pendragon

Als hij wilde, kon hij ook nog altijd in de stallen slapen.
Ik grijnsde bij de gedachte, maar besloot het maar niet te roepen naar hem aangezien hij toch een kort lontje had.
Met een diepe zucht stond ik op van het bed en wandelde ik traag naar het raam, waar ik met mijn schouder tegen het raamkozijn leunde.
Mijn blik gleed naar buiten, naar de omgeving en ik meende in de verte, het kasteel te kunnen zien.
Met mijn hand in mijn nek, keek ik naar mezelf in de weerspiegeling van het raam, waardoor ik merkte dat ik er afgepeigerd uitzag.
"Wanneer wil je van start gaan?" Vroeg ik maar bleef nog altijd met mijn gezicht naar buiten gericht. "Vandaag nog? Of liever morgen?"


[Ik ga slapen, moet morgen naar een begrafenis van iemand. Je kan nu nog iets posten, dan reageer ik nog wel voordat ik vertrek.]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Ik ga ook slapen. Het is onderhand één uur.Veel sterkte morgen! en gecondoleerd! Zal zo nog even wat neerzetten;)]

It's never gonna happen, Guys.

Leon James Smith

Ik zie dat er een grote tobbe gevuld met warm water in het kamertje staat. Ik kleed me direct uit en met een zucht van verlichting laat ik me in het water zakken. "Wanneer wil je van start gaan?" hoor ik Marilyn roepen.
"Vandaag nog? Of liever morgen?"
"Ik start aan het einde van de middag! Dat lijkt me het best!"
En dan ben ik ook weer zo snel mogelijk van jou af, dacht ik erachteraan. Vreselijker dan dit kon de opdracht niet worden. Ik had totaal geen privacy, niet eens een kamertje waar ik alleen nog zijn. Misschien kon ik in de stallen gaan slapen! Nee, het idee van stinkende paarden om me heen bevalt me direct al niet. Als ik naar de deur kijk, besef ik me opeens iets.
Shit! Ik was vergeten het haakje op de deur te doen!

It's never gonna happen, Guys.

Marilyn Avellana Pendragon

Aangezien de kamer best wel wat frisse wind kon gebruiken, zette ik het raam helemaal open zodat de duffe geur zou verdwijnen.
Traag wandelde ik naar het bed en liet mezelf er weer op neer ploffen waarna ik me achteruit liet vallen.
"Mooi zo," Was mijn late antwoord. "Wat ga je dan in de tussentijd doen?"
Ik hoorde de deur kraken van het badkamertje, waardoor ik automatisch met mijn hoofd opkeek.
Eigenlijk had ik verwacht Leon de kamer in te zien stappen, maar door de wind was blijkbaar het deurtje vanzelf opengegaan.
"Mijn hemel, Sorry!" riep ik beschaamd uit wanneer ik hem in de tobbe zag zitten. "Dat was mijn bedoeling niet, ik wist niet dat je-"
Ik veerde recht van het bed, liep naar het raam en sloot onmiddellijk het raam zodat de deur niet verder open zou vliegen en ik niet meer te zien kreeg.
"Het spijt me echt zo vreselijk." Ik legde beschaamd mijn handen op mijn wangen die inmiddels rood waren gaan zien. "Ik had echt geen flauw idee dat je-."
Ik draaide me om, zodat ik hem niet langer kon zien en probeerde wat te kalmeren.
Als ik eerlijk moest zijn, moest ik toegeven dat ik helemaal van mijn stuk was gebracht en dat terwijl ik hem alleen maar deels in een tobbe had gezien.
Ergens was ik opgelucht dat ik niet alles kon zien, wie weet hoe had ik me dan gevoeld.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Als jullie straks bij pagina 20 zijn, wat al bijna is, mag de persoon die dan online is wel gewoon een nieuw forum aanmaken, maar dan moet deze persoon er wel iets als "mogelijk gemaakt door Thosewords" of "by thosewords" ofzo bijzetten...]

Keep your head up, keep your heart strong

[Oh... Oeps hihi! ]

Leon James Smith

Ja, dat was te voorspellen. De deur vloog deels open door het raam dat open stond. Ik hoor Marilyn aan de andere kant van de deur allemaal excuses mompelen en met een zucht sta ik op. Ik pak de eerste de beste handdoek, die ik kan vinden en sla die om mijn middel. Ik moet mezelf er echt aan herinneren dat ik niet alleen ben. Hoewel het me vrij weinig kan schelen dat Marilyn wat heeft gezien, kan het maar beter niet nog een keer gebeuren. Bij de deur zie ik Marilyn beschamend met haar rug naar me toestaan en zachtjes begin ik te lachen. Zij is ook niets gewend! Als ik de deur achter me gesloten heb, kleed ik me snel om. Als ik terug in de kamer kom, staat Marilyn nog steeds met haar rug naar me toe gekeerd. Puur om haar te pesten loop ik dichterbij en leg mijn armen op haar schouders. "Hoi Marilyn.." fluister ik in haar oor.

It's never gonna happen, Guys.

Lynnette Charlene Livingston
'Ze... of hij... heeft hun verlaten op het moment dat ze haar... of hem... het hardste nodig hadden. Zoiezo, Lynette, er zijn echt heel veel mensen die over zijn gestapt naar de kant van de nieuwe koning,' Ik wilde erop reageren, maar iets belangrijks kwam ertussendoor, Mijn stond er zelfs half open van. Ik rende snel naar de bosjes toe en trok Maria mee. 'Sorry,' Zei ik nog even snel. In de verte zag ik een koest aankomen net een stuk of 5 man. De beschildering op de koest was goed te zien. Het was zeker weten van de koning en zeker weten iets belangrijks. 'Wat vervoeren ze daar nou in?' Vroeg ik verbaasd.

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Marilyn Avellana Pendragon

Ik slaakte nog net geen gil toen ik hem plots in mijn oor hoorde fluisteren.
Met een ruk draaide ik me om en wist mezelf even geen houding te geven.
"Ben je nu helemaal?" Vroeg ik geschrokken terwijl mijn ademhaling gejaagd was. "Je maakt me echt nerveus."
Ik wilde een stap achteruit zetten om wat afstand tussen ons in te scheppen, maar struikelde daarbij achterwaarts over een koffer die er stond.
Uit paniek probeerde ik een houvast te zoeken en graaide naar het eerste, het beste dat ik tegenkwam.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Maria Ciara Maunier
Toen ik keek naar het logo dat op de koets stond viel mijn mond open van verbazing. Het kon toch niet... 'Ik weet het niet' antwoordde ik, waant waarschijnlijk was het toch niet waar wat ik dacht. En als dat wel zo was... dan ging dat haar nu nog niks aan.

Keep your head up, keep your heart strong