[RPG] New Kingdom [één] - Speeltopics

Ver weg, in een ander decennium, is er een koninkrijk met een koning die nooit de steun van zijn volk had gekregen, was het niet dat ze bang voor hem waren. Deze koning heeft namelijk de echte, oorspronkelijke koningin van dit land vermoord.

Er zijn in dit koninkrijk tegenwoordig twee volken: het ene is trouw aan de nieuwe koning en leeft op het land in de buurt van het paleis.
Maar diep in de bossen, ver weg van de bewoonde wereld, leeft er nog een groep mensen: mensen die allemaal hun eigen reden hebben om de nieuwe koning te haten, allemaal op de één of andere manier in aanraking zijn geweest met de gruwelijke daden van deze nieuwe koning. De mensen strijden, vechten, trainen, wachtend tot het moment dat ze de strijd aan kunnen gaan met de koning.

[ bericht aangepast op 15 juni 2012 - 21:49 ]

Keep your head up, keep your heart strong

Amelia Elizabeth Wright

"Het was al goed toen je sorry zei." zegt June als we het café uitlopen. Twijfelend kijk ik haar aan, maar uiteindelijk komt dan toch het hoge woord eruit. "Nou ja, het leek me gewoon een keer gezellig af te spreken. Ik heb zou maar zeggen niet zoveel vrienden en ik zou je graag leren kennen."
Twijfelend kijk ik achterom. Normaal had ik niet zo'n moeite om met mensen om te gaan, maar misschien was ik dit gewoon niet gewend. Ik hield nooit zo van veranderingen, al snakte ik er nu wel naar één. Met een lichte glimlach kijk ik terug naar June, die nog steeds tegenover me staat.

It's never gonna happen, Guys.

Xamen Kennedy Peyton

Ik keek naar de lucht die wat donker begon te worden en knikte uiteindelijk.
"Goed plan," Ik stond op van de grond en klopte mijn achterste af. "Moet je mijn vest hebben?"
Ik had zo'n voorgevoel dat ze het koud had en glimlachte enigszins beleefd.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Ivan Daniël Newton.

Ik geniet van het moment dat ik met Noera over het zanderige pad galoppeer richting het dorp. De tijd gaat snel voor bij, aangezien het dorp nu nog maar tweehonderd meter verderop ligt. Het dorp heeft sowieso al nooit zo ver van ons huis af gelegen, maar met Noera was ik er altijd binnen een paar minuten.
Eenmaal bij het dorp aangekomen, zorg ik dat Noera vaart mindert en dat ik haar ogen goed de kost geef, want ondanks dat ze hier al vaker is geweest, is ze nog steeds erg schichtig en schrikt ze bij iedere onverwachte beweging die een mens kan maken. Voorzichtig rij ik in stap verder door de straatjes totdat de geur van vers brood mijn neus binnendringt.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Lynnette Charlene Livingston
Ik liep een beetje rond overal en nergens. Ik zocht namelijk iemand. Iemand waar ik vrij onaardig tegen was. 'Xamen, ga je weer mee naar de grot?' Ik hoorde opeens een bekende stem. Ik liep naar haar toe.'Goed plan, moet je mijn vest hebben?'Zei Xamen. 'Hey , Maria. Ik zocht je,' Zei ik met een totaal andere toon. Meer lief, aardig en beleefd.
'Sorry, nog dat ik zo deed. Er schijnen mensen die voor de koning waren in de groep te zitten en ik moest uitvinden wie. Ik moest iedereen checken. Jij begon over die ring en moest gewoon kijken hoe ver je kwam.' Vertelde ik haar. 'Zo harteloos ben ik echt niet.' Zei ik met een kleine glimlach

[ bericht aangepast op 12 juni 2012 - 19:14 ]

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Maria Ciara Maunier
'Nee, dank je' zei ik glimlachend terwijl ik m'n hoofd schudde. 'Heel lief van je, maar ik trek als we binnen zijn wel gewoon mijn eigen vest aan. Ik wil niet dat jij het koud krijgt doordat ik zo dom was om te vergeten een vest mee te nemen' Zoiezo had ik het ook nog niet heel koud, het ging nog wel. Tegen de tijd dat het echt koud was geworden had ik waarschijnlijk al mijn eigen vest aangedaan. 'Het geeft niet' zei ik glimlachend toen Lynette zich bij ons voegde en sorry tegen me zei. Ik snapte haar ergens wel, dat ze mij verdacht. Ik was namelijk één van de enigen hier die nooit aan iemand haar verhaal zou kunnen vertellen, nooit iemand kon laten weten waarom ik hier was. Iets wat een aardige reden was om mij te verdenken...

[ bericht aangepast op 12 juni 2012 - 19:17 ]

Keep your head up, keep your heart strong

June Rose Richmond.

Twijfelend kijkt ze me aan, waarna de stilte die maar voor een korte tijd stand hielt word gebroken. "Nou ja, het leek me gewoon een keer gezellig af te spreken. Ik heb zou maar zeggen niet zoveel vrienden en ik zou je graag leren kennen." Legt ze dan uit. "Ach, het is niet erg. Iedereen heeft zo zijn sociale behoefte nietwaar? Thuis heb ik ook niet echt veel aan mijn oma en tante" Zeg ik en glimlach even vriendelijk naar haar. Gelukkig heb ik haar en mijn bediende. "Nou, waar heb je zin in?" Vraag ik dan aan haar.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Amelia Elizabeth Wright

"Nou, waar heb je zin in?" Ik moet moeite doen om niet een klein sprongetje van vreugde te maken! Yes! Oh wacht.. Waar had ik zin in? Morgen kon ik vast wel even weg van de winkel, mijn broertjes en zusje waren toch naar vriendjes toe, dus had ik genoeg tijd voor mezelf. "Zullen we gaan shoppen, ofzoiets?" vraag ik. Even kijk ik achterom, volgens mij ben ik alweer veels te laat thuis. Mijn moeder zou zo onderhand beginnen om de winkel te sluiten en ze had graag dat ik haar dan hielp.

It's never gonna happen, Guys.

Marilyn

Toen ik het bloemenkraampje bereikt had, rook ik aan verschillende bloemen zodat ik kon bepalen welke geur ik het liefst had.
Vanuit mijn ooghoeken zag ik iemand te paard, stapvoets door de straten gaan waardoor ik opkeek van de bloemen.
Het paard waar hij opzat was adembenemend mooi, waardoor ik alleen maar kon staren.
Ik had al veel paarden gezien in mijn leven, de één al wat mooier als de ander, maar dit paard straalde een bijzonder kracht uit.
Alsof het trots was op haar uiterlijk.
Toen ik doorhad dat ik nog steeds aan het staren was, keek ik beschaamd weg en hoopte dat de ruiter niets gemerkt had.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

--

[ bericht aangepast op 12 juni 2012 - 19:24 ]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

June Rose Richmond.

"Zullen we gaan shoppen, ofzoiets?" Stelt ze dan voor, waarna ze weer achterom kijkt. Even vraag ik me af wat er aan de hand is of wat ze voelt, maar ik besluit er niet over door te vragen. Misschien zou ze het vervelend vinden.
"Ja, ik vind het goed" Zeg ik met een glimlach. "Hoe laat en waar spreken we af?" Vraag ik dan met diezelfde glimlach aan haar. "Niet té vroeg, want ik wil ook nog even tijd voor Shadow nemen" Zeg ik er nog wel bij, "Mijn paard" Vervolg ik dan uitleggend met een glimlach.

Ivan Daniël Newton.

Ik ga met mijn hand langs de zachte hals van Noera, terwijl ik met mijn hoofd mijn ogen volg die naar links gaan waar de geur van de bakker vandaan komt. Mijn ogen staan op het bord van de bakker gericht, als ze plots afdwalen naar een meisje die tussen een paar bloemen stond, bij de bloemenwinkel. Aan haar kleren te zien was het niet iemand uit het dorp. In ieder geval, niet iemand die het heel zwaar heeft.
Ik stijg af van Noera en pak het halstertouw stevig vast, waarna ik de straat in loop richting de bakker. Het meisje begroet ik met een kleine buiging, zoals ik gewoonlijk mensen van adel begroet. Tenminste, zo komt ze over. Eenmaal bij de bakker, maar ik het halstertouw vast aan een pin die in de muur vast zit. "Rustig maar Noe, even wat brood halen en dan ben ik weer bij je terug" Fluister ik, waarna ik een kus op haar neus druk en de bakkerij binnen loop.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Amelia Elizabeth Wright

"Ik moet ook nog eerst zorgen dat iedereen ontbijt krijgt enzo, dus rond een uur of 1?" Ik glimlach even vriendelijk naar haar. "Maar ik moet er nu echt vandoor! Mijn moeder wacht op me. Tot morgen dan!"

It's never gonna happen, Guys.

Marilyn

Ik glimlachte toen ik merkte dat de ruiter me had begroet.
Wanneer ik merkte dat hij was afgestapt om naar de bakker te gaan, wandelde ik traag naar het paard toe zodat ik haar beter kon bekijken.
Op een klein afstandje bleef ik staan en lachte automatisch toen ik het paard nu volledig kon zien.
Aangezien ik het paard niet kende, waagde ik het toch niet om haar aan te raken aangezien het misschien wel een opstandig paard kon zijn.
Veel zin om op de grond te vallen had ik niet bepaald, dus bleef ik haar op een afstandje bewonderen.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Lynnette Charlene Livingston
'Het geeft niet,' Zei ze met een glimlach. Niemand wist waarom ze hier was, dat maakte haar verdacht. Ze was geen spion, totaal niet. 'Ik zou je graag iets willen laten zien.' Zei ik rustig. 'Weet je nog dat ik vertelde dat ik dingen uit het kasteel had gestolen en veilig had opgeborgen?' Ik keek haar even aan. 'Ik kan je laten zien waar het is. Het feit dat jij van de ring afwist , zegt genoeg over wat je weet.' Zei ik vriendelijk.

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

[Ik ga leren aangezien ik dat nog niet heb gedaan vandaag. ;$.]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Maria Ciara Maunier
Verbaasd keek ik haar aan. Waarom zou ze me al die dingen laten zien? Zou ze weten wie ik was? Of verdacht ze me voor een spion? Of wou ze gewoon aarig zijn? 'Waarom zou je dat willen doen?' vroeg ik haar. Natuurlijk wou ik zien had ze allemaal in haar bezit had, maar ik had er geen idee van hoe ik zou reageren als ik mijn meest dierbare spullen weer terug zag...

Keep your head up, keep your heart strong