[RPG] Experiments || 2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 17 juli 2012 - 15:51 ]

[Morgen krijg je een post, nu huiswerk.]

Password -> Blanche

Zachar - Onderzoeker.

'Het toilet, alsjeblieft,' zegt ze en trekt haar kleding recht. Ik knik en pak mijn dossier op. Ik haal een paar handboeien uit mijn zak en doe er een bij haar om en een bij mezelf.
'Volg mij,' zeg ik. Alsof ze een keus heeft nu. We verlaten de kamer en lopen de gang door, die nog immer stil is. Aan het einde van de gang is de wc. Ik open de deur en doe de handboeien los.
'Ik wacht buiten,' zeg ik en neem afstand zodat ze nu in privacy is. Ik gaap een keer door de slapeloosheid. Het leven is geen makkie. Met opnieuw een enorme maling aan het rookverbod, kijk ik een keer schichtig om me heen en steek dan een sigaret op terwijl ik wacht. Het is al laat en ik heb nog niet gegeten. Ik denk dat ik zo zelf maar eens langs moet gaan bij de kantine, voor ik nog een keer om kom van de honger.

No growth of the heart is ever a waste

Caroline Rosemary Davis.
"Caroline," Zegt Matthew.
Hij loopt voor me, ik loop achter hem aan.
"Wat heeft je ertoe gezet dit werk te doen?"
Ik haal mijn schouders op. Hier heb ik het nog nooit met een experiment overgehad. "Ehm.." Stamel ik. "Ik ben gedwongen om dit werk te doen," Zeg ik dan uiteindelijk en bijt op mijn lip. Ik wil er niet aan terug denken.. Niet opnieuw.. Alles komt weer boven..

Finn Keano Harrison.
"Een jaar?" Het klinkt vragend. Ik snap haar ook wel. Ze heeft hier nou niet bepaald een klok om het bij te houden..
"Ik zou het niet weten, ik heb hier geen klok, laat staan een kalender,"
Het enigste wat ik doe, ik kort knikken.
"En jammergenoeg ook geen wc en douche,"
Ik blijf stil zitten. "Als je wil mag je je wel opfrissen in de douche op de gang.." Mompel ik zacht.

Adéline Nina Roux
Hij knikte en pakte zijn dossier op. Hij haalde handboeien tevoorschijn, en deed er één bij zichzelf en mij om.
''Volg mij,'' zei hij, en ik zuchtte. Alsof ik nu weg kon lopen.
We liepen door de lege, kille gangen. Ik vond het geen leuke plek, het had een nare sfeer. Aan het einde van de gang was blijkbaar de wc. Hij deed de handboeien af en ik wreef even over mijn pols, aangezien hij net redelijk snel liep en die handboeien sneden.
''Ik wacht buiten,'' zei Zachar, en ik knikte kort. Ik liep de kleine ruimte binnen, deed de deur op slot en deed mijn behoefte. Vervolgens waste ik snel mijn handen, en keek naar mijn spiegelbeeld. Ik zag er verschrikkelijk uit. Mijn gezicht was bleek, en mijn ogen straalden angst uit. Ik plenste wat water in mijn gezicht, en zuchtte. Ik haalde even adem, en betrapte mezelf er op dat er een lichte trilling in zat. Uiteindelijk haalde ik de deur van het slot, en stapte weer naar buiten.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Demi

Nu kon ik me toch echt niet meer bedwingen hoor. Een grote ontblote glimlach kwam op mijn gezicht en ik sprong op, "Echt ?" vroeg ik. Nadat ik dit had gedaan ging ik echter al snel weer zitten en verminderde de glimlach op mijn gezicht, "Dankje, dat zou ik wel willen ja". Ik beet op mijn lip en sloeg mijn bruine ogen neer. Goed gedaan Demi, goed gedaan.

Matthew

Ik keek even achterom en keek haar met mijn bruine ogen vragend aan. Gedwongen ? Laat me niet lachen. Ik zag toch zelf wel dat er iets was dat haar kwelde als ze het zei. Haar gezicht nu stond nog altijd gekweld en ze liep gewoon rechtdoor zonder echt op de weg te letten. "Je gaat tegen een muur lopen Caroline" zei ik, maar ze liep toch tegen de muur aan. Ze ontwaakte uit haar gedachten en keek verbaasd naar de muur. "Ik neem aan dat je het echte verhaal liever niet wilt zeggen, of wel ?".

Caroline Rosemary Davis.
"Je gaat tegen een muur lopen Caroline," Hoor ik iemand vaag zeggen, maar ik let er niet op.
Plotseling schrik ik op uit mijn gedachten, doordat ik tegen de muur aan knalde. "Fuck.." Mompel ik.
Ik probeer snel een nonchalante houding aan te nemen.
"Ik neem aan dat je het echte verhaal liever niet wilt zeggen, of wel?"
Ik haal even kort mijn schouders op. "Liever niet.." Mompel ik zachtjes.

Finn Keano Harrison.
"Echt?" Vraagt ze ongeloofwaardig.
Ik kijk haar aan. "Eigenlijk mogen de experimenten hun cel niet uit en al helemaal niet douchen, maar voor deze ene keer mag het," Zeg ik tegen haar.
"Dankje, dat zou ik wel willen ja," Mompelt ze.
Ik sta op van het stoeltje. "Oké, kom je mee?" Vraag ik dan aan haar. "Ik zal je wel even fouilleren en moeten boeien," Zeg ik rustig tegen haar.

Demi

Ik begon te lachen. "Ohja, want ik zou wapens op zak kunnen hebben, niet ?" vroeg ik op een sarcastisch toontje. Ik rolde even ongezien met mijn ogen en ging staan. Armen open en benen een stukje open. Ik herinnerde het me nog van op het vliegveld toen het machientje begon te piepen op ijzer.

Matthew

"Het geeft niets" zei ik geruststellend. Ik keek om me heen. "Hoe groot is het hier ?!" zei ik gefrustreerd. Ik had echt nooit gedacht dat het hier zo groot was, en als ze me in de maling nam, dan. Ach, dan liet ik haar hier gewoon achter en zocht ik zelf naar de uitgang. Ik had niets voor niets jaren Boksen en Zelfverdediging gedaan.

Zachar - Onderzoeker.

Als ze terug is gekomen, doe ik ons beiden de handboeien weer om en ga haar voor naar haar cel. Er wordt de hele weg geen woord gesproken. In mijn gedachten denk ik na over de gevolgen van het hier solliciteren. Ik heb gehoord van een dienst die al onze bewegingen in de gaten houdt zodat geen van ons onderzoekers dingen doet die het project in gevaar kunnen brengen.
Ik open de deur van Nina's cel en doe onze handboeien los, zodat zij naar binnen kan gaan.
'Ik zie je morgen weer. Als het erg dringend is, druk op de bel rechts naast de deur. Dan komen de bewakers. Hou er alleen rekening mee dat die bel er niet is om bestellingen op te nemen. Misbruik ervan wordt gestraft.' De bel is makkelijk aan of uit te zetten, heb ik me horen vertellen. Het kwam namelijk vaker dan eens voor dat mensen er misbruik van maakten, dat hen logischerwijs weer zwaar bestraft werd door eender de bewakers of hun onderzoekers.
'Weltrusten,' zeg ik en verlaat de kamer. Ik loop de gang door, naar de lift en open die met mijn ID. Zo kom ik uit bij de afdeling waar de onderzoekers verblijven. Elke kamer mag hij of zij naar believen inrichten. Misschien moet ik me daar eens mee bezighouden in mijn vrije tijd. Eerst slapen.

No growth of the heart is ever a waste

Caroline Rosemary Davis.
"Het geeft niets," Zegt hij tegen me. Ondanks dat ik hem niet meer zie als iemand die minderwaardig is als ik, kan hij me nog niet echt geruststellen.
"Hoe groot is het hier?" Zegt hij gefrustreerd.
"Idioot groot," Zeg ik simpel. "Zelf ken ik ook niet alles. Enkel het cellen gedeelte, het woongedeelte van de onderzoekers en de verschillende onderzoeksruimtes. Eerlijk gezegd ben ik ook al een lange tijd niet buiten geweest. Ik heb enkel daglicht gezien door de ramen," Mompel ik tegen hem.
"We zullen moeten zoeken naar een uitgang,"

Finn Keano Harrison.
"Ohja, want ik zou wapens op zak kunnen hebben, niet?" Vraagt ze sarcastisch en staat dan op.
"Je hebt stukken glas en je zou andere rommeltjes kunnen hebben om jezelf om het leven te brengen," Zeg ik tegen haar en laat mijn handen over haar lichaam glijden. Langs haar nek, over haar armen, langs haar taille en langs haar heupen. Rustig ga ik verder en glij ook even met mijn handen langs haar kruis en over haar kond. Even kalm laat ik mijn handen naar beneden glijden, over haar benen en stop bij haar voeten.
"Je hebt verder niks verstopt ín je lichaam?" Daarmee bedoel ik dat ze niks heeft verstopt in haar maag, door middel van doorslikken of in haar kond of dat andere plekje. Maar ik denk dat ze wel begrijpt dat ik dat niet zo makkelijk tolereer.

[ bericht aangepast op 29 mei 2012 - 17:02 ]

Nina
''Ik zie je morgen weer. Als het erg dringend is, druk op de bel rechts naast de deur. Dan komen de bewakers. Hou er alleen rekening mee dat die bel er niet is om bestellingen op te nemen. Misbruik ervan wordt gestraft.'' zei hij, en ik knikte kleintjes. Wat als ik nou honger had?
''Weltrusten.'' zei hij, en liep richting de deur. Ik volgde zijn bewegingen.
''Wel-'' ik kon mijn zin niet afmaken, want de deur was al met een harde klap dicht gevallen. Ik liet me op mijn bed vallen, en om de één of andere reden hield ik het niet meer. De tranen rolden over mijn wangen, en hevige snikken verlieten mijn mond.
Ik wou naar huis..

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Demi

Mijn gezicht vertrok even toen hij op een nogal persoonlijk plaatjes kwam, dus wou ik in de eerste plaats zeggen, "Gast, persoonlijke ruimte !", maar dat deed ik toch maar niet. "Nou volgens mij niet, maar als je dat ook nog eens wilt controleren". Ik keek hem zo emotieloos aan, maar hoopte ergens dat hij me gewoon geloofde.

Matthew

Ik knikte en keek naar de verschillende gangen. Ik keek even naar boven en begon hard te lachen. "Ik ben een kalf" grinnikte ik. Ik wees naar de pijlen bovenaan op het plafond, als zeg maar wegwijzer.

Caroline Rosemary Davis.
Matthew knikt kort en kijkt om zich heen. Wanneer hij naar boven kijkt, begint hij hard te lachen.
Ik kijk hem verbaasd aan.
"Ik ben een kalf," Grinnikt hij en wijst naar de pijlen op het plafond.
"Hangen die hier?" Mompel ik verbaasd. "Ik kijk nooit naar het plafond," Zeg ik dan tegen hem.

Finn Keano Harrison.
"Nou volgens mij niet, maar als je dat ook nog eens wilt controleren,"
Ik schud mijn hoofd. "Ik geloof je wel," Mompel ik dan.Waarschijnlijk zal ik mijn zelfbeheersing verliezen en ik wil haar liever niet verkrachten. Dat verdient ze niet.
Uit mijn broekzak haal ik boeien en klik deze vast om haar armen. "Waag het om te ontsnappen," Zeg ik tegen haar en trek d'r mee naar de deur van de cel en daarna lopen we over de gang, richting de toiletten.

Demi

"Ach, ik kan toch geen kant uit als ik weg ben" zei ik wat luchtig. Ergens vanbinnen deed het me pijn, véél pijn. "Ik weet niet waar ik ben, mijn familie en vrienden zijn me vergeten en ohja, ik ben geldloos". Ik liep de eindeloze gangen door met Finn die stevig doorliep. Af en toe had ik echt het gevoel dat mijn arm er ging uitgetrokken worden. "Ik ben een klein meisje met kleine benen, kan je misschien iets trager stappen Alsjeblieft ?".

Matthew

Ik keek haar een beetje dom-lachend aan en volgde de pijlen naar de uitgang. "Had jij dan, uhm, geen vriendje ofzo ?" vroeg ik een beetje twijfelend. Misschien wou ze het er helemaal niet over hebben ! Dan had ik het nu wel mooi verpest. Daar gingen de hamsters weer.

Caroline Rosemary Davis.
"Had jij dan, uhm, geen vriendje of zo?" Vraagt hij twijfelend.
Ik haal mijn schouders op. "Ik heb een vriendje gehad, maar die heeft me pijnlijk laten zakken.." Zeg ik tegen hem. "Maar daar wil ik het niet over hebben," Mompel ik. "Ik heb mijn hele leven verpest," Zeg ik zonder enige emotie te tonen.