[RPG] Experiments || 2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 17 juli 2012 - 15:51 ]

Demi

"Nee ik voel me niet goed, maar dat is het niet" antwoord ik maar direct. Ik stond op en trok zonder enige schaamte mijn shirt uit. Mijn ribben waren goed te zien en ik was letterlijk vel over been. Ik draaide me om zodat hij kon zien welke littekens en open wondes er op mijn rug zaten. "De bewakers hier moeten maar eens op agressiecursus" zei ik terwijl ik me omdraaide, "En dat is niet het enige wat ze bij me hebben gedaan, als ze me blijven gebruiken dan wil ik er geld voor".

[Matthew lukt niet meer -- DIt is het laatste berichtje !
Bij deze meld ik me ook afwezig voor zeker een week of meer]

Aragog schreef:
Adéline Nuina Roux
Hij keek op. ''Waarom ben je gestopt met school?'' vroeg hij, en ik zuchtte even. Daar gaat 'ie dan.
''Omdat.. Mijn moeder hulp nodig had bij het opvoeden van mijn zusje.'' mompelde ik zacht, maar nog hoorbaar. Ik wendde mijn blik even af, en staarde naar een bepaald punt op de witte muur.
Doordat mijn vader er niet meer was, werd mijn moeder steeds sneller moe, had nergens zin in en niks boeide haar nog. Mijn zusje was toen vier. Ze was autistisch, wat het opvoeden alleen maar moeilijker maakte. Ik frunnikte wat aan de zoom van mijn shirt.
Waarom wou hij dit allemaal weten? Zo belangrijk was die informatie toch niet voor hem? Toch?

[ bericht aangepast op 11 mei 2012 - 22:40 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

LEADERLOUIS schreef:
[Matthew lukt niet meer -- DIt is het laatste berichtje !
Bij deze meld ik me ook afwezig voor zeker een week of meer]

Finn Keano Harrison.

Demi staat op en ik volg haar bewegingen. Ze trekt haar shirt uit. Ze draagt een zwarte bh, maar daar gaat het niet om. Mijn ogen glijden naar haar zichtbare ribben.
Ze draait zich om en laat haar littekens en wonden op haar rug zien.
Ik blijf even rustig staan. Het deert me niks, dit heb ik wel vaker gezien, alleen niet zo erg..
"De bewakers hier moeten maar eens op agressie-cursus,"
Ik haal mijn schouders op. Ik ga hier niet op reageren, zelf ben ik net als de rest. Ik deel ook straffen uit.
"En dat is niet het enige wat ze bij me hebben gedaan, als ze me blijven gebruiken dan wil ik er geld voor,"
Ik weet precies wat ze bedoelt. Vooral de vrouwelijke experimenten worden gebruikt door de onderzoekers. Als ik eerlijk toegeef, ik heb ook wel eens mijn zelfbeheersing verloren en een experiment misbruikt. Hoewel.. het is twee keer gebeurt.
"Mmm." Brom ik en kijk haar aan. "Wat moet ik hier mee?"

Zachar - Onderzoeker.

Ik knik, op een manier alsof de informatie nieuw voor me is.
'Goed, ik zal geen geheim maken van de reden waarom je hier bent. De reden is vrij simpel: je bent hierheen gebracht om te dienen als experiment, ofwel een proefpersoon. Je zal gewoon te eten en drinken krijgen, voorzien worden in alle basisbehoeften die een mens nodig heeft, maar daarnaast zullen wij je geneesmiddelen toedienen. Zij het in vaste of vloeibare vorm,' informeer ik haar, alsof ik een doodnormale lezing hou. Ik haal het doosje pillen tevoorschijn en laat deze tussen duim en wijsvinger aan haar zien.
'Neem deze bijvoorbeeld. De perfecte persoon die hiermee getest kan worden is jong en gezond, heeft geen hartklachten. De ontwikkeling van dit geneesmiddel is al in een ver stadium, maar risico's kunnen niet uitgesloten worden.' Ik tover een sigaret tevoorschijn en leg die alvast op tafel. Ik heb verhalen gehoord van specialisten in dit instituut die veel ergere dingen deden dan louter medicijnen op mensen testen. Zij botvierden hun medische lusten op hun experimenten a la Josef Mengele in Auschwitz. Overbodig om te zeggen dat die mensen het niet na kunnen vertellen. Maar zo ben ik niet, om de simpele reden dat ik geen medische experimenten in gedachten heb. Het enige wat ik wil is een aantal geneesmiddelen uittesten die in de toekomst veel levens zullen redden. Dat maakt het sterven van een paar mensen voor een goede zaak gerechtvaardigd.
'Zou je zo vrij willen zijn om je uit te kleden? Dit is een kort lichamelijk onderzoek, als laatste controle voor we met de procedure beginnen.'

No growth of the heart is ever a waste

Adéline Nina Roux
Halverwege was ik al gestopt met luisteren, ik werd er alleen maar nerveus van. Ik voelde me lichtelijk ongemakkelijk, en wiebelde heen en weer op de stoel om me warm te houden.
Ik zag dat hij een doosje pillen tevoorschijn haalde. ''..Neem deze bijvoorbeeld. De perfecte persoon die hiermee getest kan worden is jong en gezond, en heeft geen hartklachten. De ontwikkeling van dit geneesmiddel is er al in een ver stadium, maar risico's kunnen niet uitgesloten worden.'' zei hij, en ik knikte enkel. Hij pakte een sigaret, en legde die op de tafel neer.
''Zou je zo vrij willen zijn om je uit te kleden? Dit is een kort lichamelijk onderzoek, als laatste controle voor we met de procedure beginnen.'' zei hij, en ik keek hem even kort, maar zwijgend aan. Ik had een hekel aan mijn lichaam. Ik stond op, en trok mijn shirtje over mijn hoofd. Ik voelde me kwetsbaar. Zo.. zo klein.
Ik legde mijn shirtje netjes over de rugleuning van de stoel, en ook mijn broek moest er nu aan geloven.
Hier stond ik dan, halfnaakt in een koude, kleine ruimte en een kerel voor me.
Ik besloot mijn ongemakkelijkheid maar niet te laten merken, en ik keek hem afwachtend aan.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Zachar - Onderzoeker.

Zwijgend neem ik haar in me op als ze zich uitkleedt. Ze heeft een erg tenger lichaam; dat wordt oppassen met de dosis van de medicatie.
Ik ga achter haar staan en pak haar kort bij de schouders beet. Mijn handen zijn koud. Er mag wel wat gedaan worden aan de verwarming hier. Ik onderzoek verschillende spiergroepen bij haar rug, armen, buik en benen, knik zo nu en dan goedkeurend.
'Prima, je mag je weer aankleden,' zeg ik en neem weer plaats. Ik haal een pil uit het blauwe doosje. 'Ns zien hoe ze hier op reageert, voor we verder gaan met de volgende set medicatie.
'Gelieve deze in te nemen. Ik zal wat water voor je halen.' Ik verlaat de kamer, vul op de gang een bekertje en keer weer terug.
'Hier.' Ik neem weer plaats.
'Nog vragen van jouw kant?' Het verbaast me eerlijk gezegd dat ze zo gedwee doet wat ik zeg. Ik heb verhalen gehoord over onhandelbare experimenten. Misschien heb ik geluk deze keer. En zo niet: dan haal ik mijn inspiratie voor een geschikte straf gewoon uit de Sovjet-geschiedenis. Wat voor kwaads er ook over het regime te zeggen valt, ze zijn meesters in martelen.

No growth of the heart is ever a waste

Adéline Nina Roux
''Prima, je mag je weer aankleden.'' zei hij, en zwijgend deed ik wat me gezegd werd.
''Gelieve deze in te nemen. Ik zal wat water voor je halen.'' zei hij, en hij verliet de kamer. Ik bekeek de pil. Hij was redelijk groot, ik hoopte niet dat dat ding rare bijwerkingen had ofzo.
''Hier.'' zei hij, en ik zuchtte onhoorbaar. Ik nam het glas water aan, en slikte de pil door. Ik trok even een grimas.
''Nog vragen van jouw kant?'' vroeg hij, en ik dacht even na. Er was niks speciaals wat ik wou weten, eigenlijk.
''Eh- Niet echt, denk ik.'' zei ik, één van de weinige dingen die ik vandaag heb gezegt. Waarom ik zo stil was, wist ik eigenlijk niet.
Dit was nieuw voor me; de omgeving, de mensen, de manier waarop men met elkaar om gaat..

[Haha, wacht maar hoor, ze wordt nog wel wat moeilijker
Vooral als het op naalden aankomt ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Demi

"Mmm" bromde hij, "Wat moet ik hier mee ?" vroeg hij erachter. Ik beet op mijn tanden waardoor mijn kaken zich verstrakken. Mijn chocoladebruine ogen kregen een woedende uitdrukking. "Wat je hier mee moet ?" siste ik woedend, "Niks" vervolgde ik, "Jij vroeg of ik me goed voelde, dat doe ik niet, achter je is de deur, gebruik die en loop lekker weg, je hebt me toch alleen nodig voor die pillen !" schreeuwde ik half. De woede in me laaide op. Ik deed mijn shirt terug aan, ging terug aan de tafel zitten en liet de scherf weer in mijn hand spelen. Af en toe klemde ik die tussen mijn slanke vingers. "Waar wacht je nog op ?" vroeg ik zonder op te kijken. Mijn stem klonk nog een tikkeltje boos, maar nu meer koud en kil dan iets anders, "Niets houdt je hier nog tegen om te blijven, ga maar naar je kamertje kijk naar de camerabeelden of ik niets verkeerd doe en kom terug als je me weer nodig hebt, tot die tijd, blijf lekker weg".

[Je bent er weer!
Hoe was je reis?]

Finn Keano Harrison.

"Wat je hier mee moet?" Herhaalt ze.
Ja, dat vraag ik je! Moet ze nou echt alles herhalen?
"Niks," Zegt ze. "Jij vroeg of ik me goed voelde, dat doe ik niet, achter je is de deur, gebruik die en loop lekker weg, je hebt me toch alleen nodig voor die pillen!"
Ze kleedt zich weer aan gaat aan tafel zitten. "Waar wacht je nog op?"
Ik haal mijn schouders op en kijk haar strak aan.
"Niets houdt je hier nog tegen om te blijven, ga maar naar je kamertje kijk naar de camerabeelden of ik niets verkeerd doe en kom terug als je me weer nodig hebt, tot die tijd, blijf lekker weg," Zegt ze boos.
Ik loop naar haar toe en knal ze stoel, waarop ze zit met één zet naar de muur. Mijn hand leg ik bij haar keel. "Hou je mond, ik ben slechts een slaafje van deze hele organisatie. Jij bent een experiment. Slechts een speeltje van me. Je mag blij wezen dat ik je nog normaal behandel. Ik had je allang kunnen verkrachten," Zeg ik tegen haar.

Trololo, met die informatie kan ik wel wat .

Zachar - Onderzoeker.

Ik knik dan. De manier waarop ze zo gedwee is verbaast me nog steeds.
'Goed, ik zal over een half uur terug komen om te kijken hoe je reageert op de medicatie.' Ik haal de sigaret van het bureau af en open de deur.
'Tot zo.' Met die woorden verlaat ik het vertrek, op zoek naar een ruimte waar je mag roken. De eerste werkdag hier is zoals verwacht: koud, kil en alleen. Ik heb tot op heden weinig collega's gesproken. Als ik een trap op loop, kom ik uit bij een deur en na mijn kaart er doorheen te hebben gehaald, loop ik de ruimte door die voor iedereen toegankelijk is, behalve de experimenten. Ik ben benieuwd hoe ze op deze pillen zal reageren. Als ze er slecht op reageert dan merken we dat binnen het half uur.
Eenmaal buiten steek ik mijn sigaret op. Eindelijk. Tevreden inhaleer ik de rook en blaas uit. Dan kom ik tot het besef dat ik die ruimte ben binnengekomen zonder mezelf te beschermen. Het is in het verleden nogal eens voorgekomen dat experimenten hun onderzoeker probeerden aan te vallen, dat kan ik me niet riskeren nu. Ik rook het laatste stukje sigaret op en deponeer het overgebleven deel in de vuilnisbak. Zwijgend staar ik voor me uit, verzonken in gedachten over lang vergane tijden, tot de tijd om is. Ik loop terug naar waar ik heen moet en haal een nieuwe set medicijnen tevoorschijn, afhankelijk van haar resultaat.

@ Leave: Komt er nog een post van Nelay?

No growth of the heart is ever a waste

Sorry guys. Mijn toetsen vraten aan me en ik ben sommige rpg's ontschoten. Ik beloof dat ik zo meteen ga posten! :].

Feel the fire, but do not succumb to it.

Leave schreef:
Sorry guys. Mijn toetsen vraten aan me en ik ben sommige rpg's ontschoten. Ik beloof dat ik zo meteen ga posten! :].

No growth of the heart is ever a waste