[RPG] Experiments || 2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 17 juli 2012 - 15:51 ]

Finn Keano Harrison.

"Als je het vriendelijk kan vragen, ja, door me te slaan ga je me heus niet laten meewerken," Zegt ze en klakt met haar tong. "Heb ik nu één van je regeltjes gebroken?"
Ik schud mijn hoofd en haal m'n schouders op. "Eigenlijk wel," Mompel ik. "Demi, kan je alsjeblieft je mouw omhoog doen?" Als ze niet luistert, kan ik het altijd nog met geweld doen.
Ik zet een paar stappen naar haar toe met de spuit in mijn handen.

Demi

Hij schudde zijn hoofd en haalde zijn schouders op, "Eigenlijk wel" mompelde hij, "Demi kan je alsjeblieft je mouw omhoog doen ?" vroeg hij dan. Hij deed een paar stappen naar me toe. Ik rolde met mijn ogen, bleef rustig op mijn bed zitten en deed mijn mouw omhoog. Dat was nog het enige warme aan dit kleed. Zowat onmiddellijk ontstond kippenvel op mijn hele lichaam door de koude lucht die tegen mijn arm botste. Ik rilde even en beet op mijn tanden. Niet toegeven Demi, je zit hier al langer dan vandaag.

Matthew

Woedend keek ik terug. Met mijn vrije hand duwde ik haar pols terug naar achteren en duwde nog harder. "Ik beslis zelf wat mijn lot is, niet jij" siste ik. Ik ging staan en sleurde haar mee naar het lab. Ik wist wel dat ze het hier hadden. Ik gooide haar op een bed en klikte haar handen en benen vast in de plaatsen die daarvoor bestemt waren. "Nog een prettig leven verder" zei ik waarna ik naar de deur begon te stappen.

Caroline Rosemary Davis.

"Ik beslis zelf wat mijn lot is, niet jij," Sist hij en duwt mijn handen ruwer tegen de vloer.
Plotseling gaat hij staan en trekt me overeind, ik stribbel tegen, maar het heeft geen zin. Matthew sleurt me mee naar het lab. Hij gooit me op het stalen bed en klikt mijn armen en benen vast.
"Nog een prettig leven verder," Zegt hij en loopt naar de deur.
"Matthew!" Schreeuw ik door de kamer en zet het daarna op een gillen. Ik probeer me los te worstelen, maar het heeft geen zin.
"Matthew," Deze keer piep ik het. "Maak me los," Vervolg ik en slik even. Ik wil nog niet dood..

Finn Keano Harrison.

Demi blijft rustig op het bed zitten. Ze schuift haar mouw omhoog. Er ontstaat kippevel op haar arm en daarna trekt er een rilling over haar rug.
Ik grinnik even. "Watje," Mompel ik, stap naar haar toe en pak ruw haar arm vast. Mijn hand is koud.
Rustig zet ik de spuit in haar arm en spuit de kleurloze vloeistof in haar arm. Even kalm trek ik de spuit weer uit haar arm.
"Goed zo," Zeg ik goedkeurend en kijk haar aan.

Matthew

"Matthew !" schreeuwde ze. Koppig liep ik door. "Matthew" piepte ze nu, "Maak me los". Oh dus nu had ze me wel nodig ? "Dus nu heb je me wel nodig ?" zei ik emotieloos terwijl ik me omdraaide. Ik keek naar haar en lachte. "Je weet toch dat ik geen enkele goede reden heb om je los te maken, dan kan je me achternagaan terwijl ik een nieuw leven probeer te beginnen".

Demi

Mijn donkerbruine ogen keken woedend in de zijne. Ik beet op mijn tanden waardoor mijn kaken opspanden en sprong recht. "Ik ben geen watje, het is fucking koud dus ik zou maar opletten met wat je zegt !" siste ik tegen hem, "Ik ben misschien klein en ze er onschuldig uit, maar ik ben het niet, onthoudt dat maar goed".

Caroline Rosemary Davis.

"Dus nu heb je me wel nodig?"
Ik wil mijn hoofd schudden, maar doe dat niet. Caroline, je kan twee dingen doen. Één; Je blijft je verzetten en het wordt je dood of twee; Je helpt hem en hij maak je los.
"Je weet toch dat ik geen enkele goede reden heb om je los te maken, dan kan je me achternagaan terwijl ik een nieuw leven probeer te beginnen,"
Ik breng mijn hoofd iets omhoog, zodat ik hem aan kan kijken. "Als je me losmaakt, help ik je ontsnappen," Zeg ik kalm tegen hem.

Finn Keano Harrison.

Demi kijkt woedend. "Ik ben geen watje, het is fucking koud dus ik zou maar opletten met wat je zegt!" Sist ze tegen me.
"Misschien moet je dan meer gaan eten, misschien krijg je het dan warmer," Zeg ik nonchalant.
"Ik ben misschien klein en ze er onschuldig uit, maar ik ben het niet, onthoudt dat maar goed,"
Ik haal mijn schouders op. "Eerst zien dan geloven," Kleintje, denk ik erbij, maar hou het voor me.

[ bericht aangepast op 11 mei 2012 - 18:16 ]

Matthew

Ze hief haar hoofd een stukje op, "Als je me loslaat help ik je ontsnappen". Ik trok een nadenkend gezegd. "Wow Caroline, ik durf te wedden dat je jezelf bijna geloofde, héél goed gespeeld, spijtig dat je hier je tijd verdoet, je zou allang beroemd kunnen geweest zijn" zei ik op dezelfde rustige manier tegen haar. Ik keek haar nog steeds onderzoekend aan, kijkend of ze het misschien toch niet echt meende.

Demi

"Geef me dan eten" zei ik sarcastisch. Ik liep naar het tafeltje toe en ging op de stoel zitten. Ik nam voor zijn neus een glasscherf en speelde ermee in mijn vingers. Nog 1 verkeerd woord en dit stukje glas zat in zijn lichaam. Wat ? Demi ? Wie ben ik. Oh help. Een misselijk gevoel overspoelde me. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond en zocht naar iets om in te spuwen. Er was niet eens iets. Ik probeerde het binnen te houden maar de lukte niet echt. Ik ontdeed mijn kussen van zijn hoes en liet daar de enige inhoud van mijn maag inglijden. "Kutpillen".

Caroline Rosemary Davis.

"Wow Caroline, ik durf te wedden dat je jezelf bijna geloofde, héél goed gespeeld, spijtig dat je hier je tijd verdoet, je zou allang beroemd kunnen geweest zijn,"
Opnieuw probeer ik mezelf los te maken, maar de klemmen zijn te sterk. Hier kom ik nooit doorheen.
Ik kijk Matthew aan, recht in zijn ogen. Dit keer is er gevoel in mijn ogen te zien.
"Ik meen het Matthew," Zeg ik kalm. "Ik ben echt niet zo klote als je denkt. Ik h-heb ook gevoel," De laatste zin kost me veel moeite, om dat ik al mijn emoties diep heb weggestopt, maar ik meen het.

Finn Keano Harrison.

"Geef me dan eten," Zegt ze, loopt naar een tafeltje en gaat daar zitten. Ze zit in elkaar gedoken. Het enige wat er nog van haar over is, is een zielig hoopje emotie.
Ik zie het glas in haar handen glinsteren. Waarom ruimt niemand die troep op?
Plotseling rent ze naar het bed toe, trekt de kussensloop van haar kussen en geeft erin over. Haar lichaam schokt en er komt me een zure, vieze geur tegemoet. Gadverdamme.
"Kutpillen," Zeg ze.
Ik haal een flesje water uit de zak van mijn vest vandaan, ik draag geen labjas, omdat ik me geen dokter voel.
"Drink dit maar op," Zeg ik tegen haar.

Demi

Ik keek naar wat hij deed. Argwanend keek ik naar het flesje maar nam het dan toch over. Ik draaide de dop voorzichtig open en rook even. Het rook normaal. Ik zette de fles aan mijn mond en liet de verfrissende vloeistof door mijn keel glijden. De zure smaak ging weg, en binnen de korste keren was het flesje helemaal leeg door het te weinig aan water en eten hier. Ik keek even rond in de kamer, draaide het dopje er weer op en liet het op de grond vallen. Er was toch geen vuilbak. "Dankje" zei ik. Ik ging weer zitten op de stoel en ging tegen de muur zitten. Mijn gezicht trok weg van de pijn waardoor ik zo snel mogelijk gewoon op de stoel ging zitten. Ik nam opnieuw een glinsterend stukje glas en liet het tussen mijn vingers spelen. Het was de enigste bezigheid die ik hier had.

Matthew

Ze boorde haar ogen weer in de mijne. Normaal had ik het daar nooit moeilijk mee, maar aangezien er deze keer wél emotie in te vinden was, maakte het me moeilijker. "Ik meen het Matthew" begon ze, "Ik ben niet zo klote als je denkt. Ik h-heb ook gevoel". Ik richtte mijn ogen naar de grond en sloot ze voor even. Haar ogen deden me zo hard denken aan mijn zusje. Ik ademde diep in en blies de lucht weer uit. "Hoe weet ik dat je me nu niet voor de gek houdt ?" begon ik, terwijl ik weer opkeek, "Dat dit niet weer 1 van je trucjes is om me terug die cel in te krijgen ?".

Finn Keano Harrison.

Ze kijkt naar het flesje water alsof ze bang is dat is haar ga vergiftigen. Voor ik het weet is het flesje leeg en smijt ze het in een hoek.
Ik pak het op en steek het weg in mijn vest.
"Dankje," Zegt ze en gaat op de stoel zitten. Van haar gezicht is pijn af te lezen en ze speelt met het stukje glas.
"Voel je je wel lekker?" Ondanks dat het een vraag over haar gezondheid is, klink ik niet bezorgd. "We moeten hier geen zieke experimenten hebben," Mompel ik.

Caroline Rosemary Davis.

"Hoe weet ik dat je me nu niet voor de gek houdt?" Hij kijkt op.
Ik schud mijn hoofd. "Dat weet ik niet, je moet me vertrouwen. En als je-," Ik slik even. "Als je me niet vertrouwd en me weg wilt hebben, mag je me direct vermoorden," Zeg ik tegen hem.
"Dat dit niet weer één van je trucjes is om me terug die cel in te krijgen,"
Ik sla mijn ogen neer. "Als ik dat wilde, had ik allang versterking in kunnen roepen," Zeg ik tegen hem.