[RPG] Camp Springwood | 12 - Speeltopics

Regels en waarschuwingen:
- Schelden en 16+ mag
- Gelieve stukjes te schrijven van drie regels of meer
- Respecteer de andere spelers
- Bestuur alleen je eigen karakters





Rollen
Begeleiders:
Patrick Hathaway – Escritura
Hailey Miller - Ludwig
Felix Patterson - Citizen
Cassia Sterling - Escritura

Zaal 1:
Noah Jay Lopez - Ry
Catherine Noah Adams - Rooba
Jade "Skyler" Bright - HurtedHeart
Elske - nikkiemalfoy
Aislyn Paige Valentina - Talisman

Zaal 2:
Sasha Anderson Ripley - Cosette
Matthew Rowan Harris - Ludwig
Alexis Ruby Avery - Ry
Ranaela Maeve Bones - Marethyu
Danny Alex Ryder - AlwaysKlaine

Zaal 3:
Jace Dream Duval - Escritura
Julian Dan Forli - Merwin
Taylor Ferris - Faberyayo
Jayden Jason Bright - HurtedHeart
Raine Yuliane Highfort - xMelodious

Zaal 4:
Maya Dahlia Myra Borisovaena - Mortenson
Bijou Rosine Virgine Mignon Deferière - Mombasa
Annabelle Codnis - xEPONINEx
Quinn del Luna - FreckledEmo

Tijd in de RPG: Dag 4 - Middag
Activiteiten:
Jongens: ??
Meisjes: ??
Therapy

[ bericht aangepast op 11 april 2012 - 18:44 ]

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Mignon

Ik werk al mijn frustraties uit op een courgette. Arme courgetten. Ik heb nog nooit met zoveel kracht een stuk groente in plakjes gehakt. De kok houdt me stevig in de gaten. Iets wat ik niet echt weet te waarderen. Soms geef ik hem een dodelijke blik waardoor hij weer op zijn eigen werk gaat letten in plaats van zich bezig te houden met mijn agressie en een scherp mes. Ik besluit heus niet op mezelf in te gaan hakken. Alhoewel verlossing klinkt niet slecht. Nee, Mignon, jouw tijd komt nog wel. Men laat je niet voor niets nog even de boel verzieken. Het heeft vast een reden. Zoals alles in je leven een reden heeft.
Tsjak. En weer een courgette heeft het loodje gelegd. Wacht maar totdat ik aan de kip begin. Ik wil hem zelf slachten. Dat heb ik altijd al een keer willen doen. Een kip vangen, zijn nek omdraaien, kaal plukken en dan in stukken schuren. Heerlijk lijkt me dat. Met veel kracht zet ik mijn mes in de laatste courgette die ik handig in kleine plakjes snij. Ik mag van die man alleen maar snijden en hakken. Hij mag bakken. Zeker bang dat ik het hele kamp in de hens zet. De kok mompelt iets in de trant van 'Ik moet boodschappen doen,' en de man verdwijnt. Ik haal mijn hand door mijn haren en pak mijn IPod. Rustig doe ik mijn oortjes in en begin mee te zingen. Als ik kon zou ik mijn leven opnieuw beginnen. Helemaal overnieuw. Vanaf het allereerste begin. Vanaf het moment dat ik mijn ogen opende en in het opgeluchte gezicht van mijn moeder keek. Mijn moeder blij dat ik de bevalling had overleefd omdat ik twee maanden te vroeg was. Het teleurgestelde gezicht van mijn 'vader'. De man die mij heeft opgevoed maar waar ik geen band mee heb. Ik ben altijd klein geweest door de vroege bevalling. Altijd was ik het pispaaltje. Ik was te klein om met mijn vriendjes te spelen. Ik was het voetbalmeisje maar ik kon niet koppen dus mocht ik niet mee doen. Schoppen kon ik wel en dat heb ik ze laten voelen. Ze hebben daar nog vaak spijt van gehad. De agressie zat al vanaf het begin in mijn lichaam maar het kwam er pas uit toen ik verkracht werd. Ik beleefde angst. Ik was nog nooit zo bang geweest. Hulpeloos, zo voelde het. Niet wetend wat ze me daarna aan zouden doen. Vermoorden? Beroven? Hierna werd ik hard voor mezelf. Het goed Katholieke meisje was verdwenen net als de vrolijke, spontane Mignon. Ik voelde me een verrader tegenover God. Ik was zijn aandacht niet meer waard en vermeed het geloof. De vrolijkheid en spontaniteit sleet met de tijd was. Ik was een rots in de zee die langzaam werd weggevaagd door het water en niet meer terug kan groeien. Nee, terug kan ik niet. Ik kan alleen maar vooruit maar ik wil niet vooruit. Ik wil terug. Mijn leven overdoen. Niet meer van Godlos maar juist dichter bij de Man die mij het leven heeft geschonken. De Man die mij nog steeds laat leven. Mijn wilde jaren laten gaan en een nieuw leven inslaan. Het leven van de kleuter die gepest werd op haar lengte maar zich eruit vocht. Dat leven, dat wil ik terug.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Felix Patterson

'Bedankt voor het aanbod, maar ik sla het af. Het leven van een kampbegeleider is best druk, weet je,' glimlach ik. 'Maar mocht ik me een keertje stierlijk vervelen, dan zal ik het wel vragen.'
Ik kijk naar Patrick en knik. 'Ik geloof het wel, en anders kijk ik het straks nog wel even na.'

[Ik ga nu een stukje schrijven aan mijn story en dan weg, tschau mensen :C]

---

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Aislyn Paige Valentina
Haar tranen zijn gestopt en ik luister naar wat ze zegt. “H-Het spijt me dat ik begon te huilen. En… En… En het spijt me als ik je pijn gedaan heb. Met... Met wat ik zei.” Ik kijk haar even aan en mijn hart word weer rustiger. Ze meende het wel, want anders zou ze het niet zeggen, toch?
Op het moment vond ik alles een beetje verwarrend, echter schudde ik mijn hoofd en ik drukte mijn ogen dicht alsof het een slechte droom was.
“Amora was overleden aan leukemie.” Kwam er toen tussen mijn zachtroze lippen vandaan, en ik hoopte dat ze niet zou merken dat ik nu ook op het punt zat om te gaan huilen.
“Als je dit aan iemand door verteld of het tegen me gaat gebruiken, dan…” Dat wist ik helaas zo snel nog niet en ik bleef stil, nog steeds met mijn ogen dicht geknepen en mijn lippen waren nu een streep.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

[laat Felix dan nog even weg gaan ofzo :'), kan Sasha lekker even instorten.]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Awh, arme Sasha! <3]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Patrick Hathaway
Sasha knikt alleen en Felix gaat gewoon door met praten - over Sasha's ouders. Zonder verder iets te zeggen loop ik naar binnen, begin ik dingen weer half te controleren. Daar had ik vijf minuten voor gewacht omdat ik nerveus was langs ze te lopen. Omdat elke keer als ik er aan dacht, Mignon's woorden door mijn hoofd komen spoken.
Wees zuinig op de liefde die je hebt. Het is een gift van God. Koester het want niet iedereen krijgt het.
Ondebwust ben ik op Sasha's bed gaan zitten. Waarom trek ik me dit zo erg aan? Waarom maakt mijn maag steeds een duikeling als ik er maar aan denk? De gedachten dat ik gevoelens voor Sasha zou hebben...
Gisteravond zat ik hier nog met hem. Had hij me zelfs gemasseerd, en ik hem.

Cassia Sterling
'Amora was overleden aan leukemie. Als je dit aan iemand door verteld of het tegen me gaat gebruiken, dan…'
Ze maakt haar zin niet af. Haar ogengesloten, haar lippen stijf op elkaar gedrukt... Leukemie was een ziekte. Bloedkanker, dacht ik me te herineren.
'Dat is verschikkelijk,' zeg ik zachtjes, kleine trillingen in mijn stem. Het was geen rustige dood waarschijnlijk. Het was langzaam en pijnlijk. Geen wonder dat ze zo overstuur was...
Heel voorzichtig leg ik één arm om haar heen, als troost, als steun, als weet-ik-veel. Maar op het moment is het niet erg.

[ bericht aangepast op 10 april 2012 - 21:47 ]

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

[ben er weer ]

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Sasha

"Bedankt voor het aanbod, maar ik sla het af. Het leven van een kampbegeleider is best druk, weet je. Maar mocht ik me een keertje stierlijk vervelen, dan zal ik het wel vragen."
Ik knik lusteloos terwijl hij nog iets tegen Patje zegt die al naar binnen is. Geduldig wacht ik tot Felix mijn veranda af is en wanneer hij uit het zicht is, druk ik me nog verder in het hoekje waar ik al zat. Naar binnen kan nu even niet. Ik trek mijn knieën op en sla mijn armen om mijn benen terwijl ik mijn gezicht op mijn knieën leg. Tranen zorgen voor twee natte plekken op mijn broek maar dat is wel het minste van mijn zorgen. Cassia heeft gelijk. Ik ben een hoer. Ik ben een ordinaire, vulgaire hoer en ik verdien Patrick helemaal niet.
Sasha is verliefd.
Ja. Sasha is verliefd. Voor het eerst in zijn leven en hij verdient het niet.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Die laatste zinnetjes. My heart. I'm teary eyed. Perfect OTP is perfect. And sad.]

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Aislyn Paige Valentina
“Dat is verschrikkelijk,” hoor ik zachtjes, ze had kleine trillingen in haar stem en ik hoorde dat ze het echt meende. Ik had mijn ogen nog steeds dicht en ik probeerde de tranen zo goed mogelijk terug te dwingen, maar het lukte niet echt en er ontglipte een traan die langzaam over mijn wang gleed.
Ik voelde een arm om me heen van Cassia, maar ik wist niet zeker hoe ik dit op moest vatten. Als troost, en op de een of andere manier hielp het iets.
“Ze vertelde me een keer dat ze eigenlijk helemaal niet van me hield,” Weer drukte ik mijn lippen stevig op elkaar en ik was even stil, ik balde mijn handen tot vuisten. “Maar ik kwam er te laat pas achter dat ze het niet meende. Ze zei het tegen me omdat ze niet wilde dat ik me zorgen om haar ging maken… ze wist precies hoe ik was…”

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Poor Sasha]
Mignon

Tot mijn grote genoegen komt de kok terug met een kip. En niet zomaar een kip. Het is een witte levende kip. Dit kan niets anders betekenen dan slachting.
"Mag ik?" vraag ik met een klein lachje.
De man schiet in de lach.
"Ga je gang," grinnikt hij. "Ik heb nog nooit iemand gezien die dit wilde doen."
Dit laat ik me niet twee keer zeggen. Ik grijp de kip vast. Het beestje schopt wild in het rond maar mij krijgt hij niet klein. De kip noem ik Jean, naar mijn 'vader'. Nou ja, de man die zich vader noemt. Ik knijp nog wat harder in de keel van de kip zodat hij alleen nog maar een hoog piepend geluid kan maken. Dan pak ik met mijn andere hand zijn kop en draai hem naar links. Zo ver mogelijk totdat ik een knakje hoor. Gebroken. Ik heb hem vermoord. Mijn ogen worden groot en zwart. Ik had nooit gedacht dat deze actie zo'n heerlijk gevoel zou geven. Ik heb mijn vader vermoord. Ik heb hem van de aarde verbannen. Met een klein lachje kijk ik naar de dode kip in mijn handen. Ik pak het kopje en draai hem naar rechts zodat het er allemaal weer redelijk heel uitziet. Met beleid leg ik het op het aanrecht en ik begin hem kaal te plukken. Elke veer die ik eruit trek geef ik een naam. De eerste is Jean, dan komt Cassia, Meriam - mijn moeder, Loïs - mijn stiefzus. Elke veer krijgt een naam van iemand die ik ken. Ik pluk alle mensen één voor één mijn hoofd uit. Patrick, Aislyn, Sasha, Matthew. Allemaal gaan ze weg.

[Ik ga haar helemaal gek maken ]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Patrick Hathaway
De slaapzaal is doodstil en ik zit - half lig - op Sasha's bed. Hij zit waarschijnlijk nog butien bij Patrick. Al dat geflirt op de eerste dag, had dat enige betekenis? Hij deed dat toen tegen velen, maar gister had hij zelf nog gezegd dat hij niet meer zo wilde zijn. en daar geloofde ik nog in.
Doe een beetje lief tegen Sasha. Hij heeft het moeilijk. Waarmee? Met de veranderingen die hij ondergaan is? Want ik vond ze alleen maar positief.
Hij was aardiger, het was leuk om bij hem te zijn, hij liet die leuke glimlach vaak zien..
De manier waarop ik aan Sasha dacht was zeker niet hoe ik over een kampeerder hoorde te denken. Maar verliefdheid... En wat zou Sasha met een oudere man als ik willen?
Met een zucht schud ik de gedachten weg en loop ik naar het raam. Niemand te zien op het deel van de veranda dat zichtbaar is.. Langzaam loop ik naar het andere raam. zou hij weg gegaan zijn? Waarom niet, het was niet dat ik dacht dat hij zelf naar me toe zou komen...
Mijn oog viel op de pluk gitzwarte haren in de hoek. Hij was alleen.

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Rooba schreef:
Catherine

Ik grijnsde toen hij mijn naam kreunde. Ik had de touwtjes in handen, bevestigde ik mezelf. Uiteindelijk kwam ik bij zijn lid aan, en gaf zachte kusjes bij zijn ballen [men, dat klinkt zo grof :'D] Ik keek hem aan, tussen mijn wimpers door, en glimlachte even.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Mijn bed ziet er heel aanlokkelijk uit dus ik denk dat ik hem eens een bezoekje ga brengen. Good night my dears.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."