[RPG] The Reunion ~12 - Speeltopics

Celindeling:
Cel 1: Fayan & Daiyh
Cel 2: Saph
Cel 3: Cassie & Ferron
Cel 4: Dario
Cel 5: Prim & Brianna
Cel 6: Lucas & James
Cel 7: Aurora

Let's face it, these people are a danger to our safe community.
We have to lock them up, together.
Forever, so we can all live in peace.

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Dario
Cassie gaf mij en Aurora ook een stuk en stond op het punt iets aan Saph te geven, toen hij die vraag stelde. Ze verstijfde even en deed toen weer normaal, waarbij ze handig verborg dat dat haar moeite kostte. De enige reden dat ik het doorhad, was dat ik haar al ruim zeventien jaar kende. 'Negenenveertig mensen,' zei ze kortaf, en toen beende ze terug naar het kamp.
Ik volgde haar maar.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Saph Amero
Dat was dus waarom ze zo raar deed. Stilletjes liep ik achter de groep aan en viel ik weer naast fayan neer. Jem had inmiddels een dikke soep van bessen en kruiden weten te maken. Het zag er tenminste beter uit dan de dunne forelsoep van thuis....
'nog wat kunnen vinden?' vraagt Jem met een vriendelijk glimlach terwijl ik Fayan check. Hij slaapt nog en ziet er gezond uit. ik haal mijn schouders op.
'Niet veel.'

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Cassie
Ik plofte naast de tas vol medicijnen neer en begon de lege verpakkingen eruit te vissen. De morflingspuiten konden zelfs zonder het medicijn nog prima van pas komen, dus die bewaarde ik, maar aan lege plasticjes van gebruikt verband hadden we niets, dus die haalde ik eruit. Toen ik klaar was schoof ik met mijn hand alles naar één kant, waarna ik tot mijn genoegen ontdekte dat hoewel de voorraad voorlopig wel genoeg zou zijn, er genoeg ruimte was voor andere dingen. Helaas was het echter geen handige rugzak, maar een witte handtas - hoewel hij ondertussen niet echt wit meer was.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

*has no inspiration, starts writing about bags*

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Saph Amero
Ik hou me stilletjes bezig met het scherpen van de kwee stenen. Ik zou me sowieso al een stuk veiliger voelen zodra ik een fatsoenlijk wapen had. Als Cassie 49 mensen had gezien zoals ik Mama, Hayden en Fayan had gezien... Met een zucht haal ik een hand door mijn haren en schenk ik soep in de kommetjes. Ze zijn gemaakt van gewoven gras, dik genoeg dat de soep er niet uitliep. Vakwerk. Stileltjes geef ik aan iedereen die wakker is een kopje. Het is te stil, en Snow zal daar wel snel verandering in brengen.

[ bericht aangepast op 30 maart 2012 - 16:46 ]

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Teehee, het waren er maar negenenveertig hoor, je draait het om 8D *gaat schrijven*
En stiekem is er veel meer aan de hand met Cassie (wbw)

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

I suck, dat bedoelde ik. I'm switching English and dutch once again...

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Cassie
Ik pakte de soep aan en zag Dario en Aurora naast me hetzelfde doen. Het was eerlijk gezegd nogal smerig - net als thuis. Ik glimlachte naar Saph, maar een beetje afstandelijk, zoals ik naar Yentl zou glimlachen als zij de soep had gegeven. Er was iets veranderd en hoewel ik precies wist wat, merkte ik dat Saph het niet helemaal door had. En ik moest bekennen dat ik hoopte dat dat nog even zo bleef, want dat gesprek stelde ik liever nog even uit.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Saph Amero
hoewel het me sterk tegenstond en ik bezorgd was om wat er in godsnaam met cassie aan de hand was, kon ik me er erg moeilijk op concentreren. Één van de stenen messen stak ik mijn zak terwijl de andere tussen mij en Fayan in lag. die zou ik hem later geven, zodat hij zichzelf kon verdedigen.Ik drink de soep en voel mijn maag kalmeren.
'Zou er een dak zijn?' vraag ik met een blik naar de bomen. Misschien was dat een weg naar buiten.

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Cassie
'Vast wel,' bromde ik. Zodra de soep op was zette ik het kommetje naast me neer, brak een tak van een boom en trok mijn mes uit mijn riem. Ik had gezien dat Saph zijn eigen mes probeerde te maken en ik zou hem natuurlijk eigenlijk een van de mijne moeten geven, maar hij was tenslotte geen vriend van me, zoals het stemmetje in mijn hoofd me bleef herinneren. Dus hield ik ze bij me en Dario deed hetzelfde met die van hem, hoewel we er allebei twee hadden. Bij gebrek aan iets beters te doen en omdat ik een klusje nodig had om me bezig te houden, begon ik een lepel uit het hout te snijden.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Cassie bromt echt veel dingen :W

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Saph amero
Een doodstille tien minuten gaan voorbij. Mijn hand prikt weer, maar ik let er niet op. We hadden al vastgesteld dat we ondergronds waren. Dus als we een verdieping naar boven wisten te komen, was dat al een stap dichter naar de vrijheid. Waarom wist ik niet, maar het voelde als mijn verantwoording om iedereen hier levend en wel weg te krijgen. Dat eerste lukte momenteel wel goed, maar dat laatste...
'Voel je je wel goed, Cassie?' Ik ben totaal niet subtiel, maar het stoort me, ik maak me zorgen om haar. Cassie was er vanaf het begin al bijgeweest, ze had Fayan meerdere keren gered van zijn verwondingen.

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Cassie
'Ja, het gaat wel,' zei ik automatisch. 'Beetje moe.' Het was een leugen op de automatische piloot en liegen was één van de weinige dingen die ik echt goed kon. 'Het gaat wel' was de meest standaard leugen die er bestond, maar toch trapte iedereen er altijd in, en als het je niet lukte om vrolijk te doen, kon je er altijd 'beetje moe' aan toevoegen. Vreemd genoeg leek niemand ooit door te krijgen dat ik 90 procent van mijn woorden bij elkaar loog, behalve Dario misschien. Hoewel hij ook genoeg dingen miste.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Saph Amero
'Je gedraagd je raar,' zeg ik bot. De zin het gaat wel. was iets wat ik zelf dagelijks zei in de jaren na mijn spelen. Misschien was ze echt gewoon een beetje moe, maar de manier waarop ze reageerde toen ik haar over de msit vroeg of haar vreemde afstandige gedrag stprak dat tegen. Het wasniet de Cassie die ik kende.

[ bericht aangepast op 30 maart 2012 - 17:12 ]

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Cassie
Ik wilde net reageren toen Dario zijn mond al open trok. 'Ach man, laat haar met rust. Cass, kunnen we niet beter nog wat van die schors halen? Je weet maar nooit wanneer we weer iets te eten vinden.' Ik knikte lichtjes, sprong overeind en liet wat ooit een lepel zou moeten worden vallen.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.