[RPG] Geen Weg Meer Terug 14 - Speeltopics

Even een abootje, en de personen lijst is bijgewerkt(Y)

---

Do it scared, but do it anyway.

\

[ bericht aangepast op 9 jan 2018 - 22:11 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

Maeve
Oke, ik moest het vragen. "M-m-m-m-m" ik kwam niet uit mijn woorden. Ik deed mijn ogen dicht. ""Mag ik alsjeblieft met jullie mee? Ik vertel niks!" zo, dat was eruit. Ik zag de andere verbaasd naar me kijken, sommige met dicht geknepen ogen.

Toen herinnerde ik me de tijd. Ik moest zo gaan, naar Fjodor. Ik kon alleen niet vertellen dat ik eigenlijk een 'spion' zou moeten zijn. "H-hij, Fjodor bedoel ik, wou dat ik een Spion werd, omdat anders..." ik beet op mijn onderlip. "Ik ook weg." ik wreef over het litteken op mijn arm. Wat had dat pijn gedaan. Ik was inmiddels opgestaan. "I-ik moet naar Fjodor, maar... Ik vertel niks." ik was vastberaden. Als hij het niet wist, was er ook geen gevaar. Hij mocht er alleen niet achter komen.

Odile zag er nogal verslagen uit. Ik wou haar dolgraag troosten, maar als ik dichterbij kwam, denk ik dat ze dat niet zouden apprecieren. Ik slikte moeizaam. "Kan ik dan misschien ergens mee helpen?"

[ bericht aangepast op 10 jan 2012 - 19:34 ]

---

Tijd voor koffie.

Odile - Goede vampier.

"Mag ik alsjeblieft met jullie mee? Ik vertel niks!" hoor ik ineens de jonge vampier vragen. Mijn mond zakt een stukje open. Verdomme! Ze heeft het toch gehoord. Nu valt het hele plan in duigen. Geweldig werk, Odile. Geweldig! Ik kan mezelf wel wat aandoen. Mijn ogen flitsen kort naar Lewis, waarna ik me tot de vampier wend. Ik wil mijn mond openzetten om wat te zeggen, als blijkt dat zij me voor is.
"H-hij, Fjodor bedoel ik, wou dat ik een Spion werd, omdat anders..."
'Anders wat? Heeft hij je gezegd dat hij je leven tot een ware hel zal gaan maken? Geloof me, daar heb je Fjodor Koltsov niet voor nodig, ikzelf ben prima in staat zelf een nieuwe vampier zo bang te maken dat ze me om genade zal smeken!' Ik schrik even zelf van mijn woorden, me beseffend dat die zinnen rechtstreeks van de oude Odile af kwamen. Ik zwijg en laat me weer tegen de bankleuning aan zakken. Ze kan er ook niks aan doen. Ze is slachtoffer geworden in een spel dat niet voor haar bedoeld was.
"Ik ook weg," zegt ze met zachte stem. "I-ik moet naar Fjodor, maar... Ik vertel niks." Ik zucht. Mijn blik verzacht nu wat als ik haar kant op kijk.
'Maeve, dat is juist het probleem. Je hoeft hem niks te vertellen. Fjodor Koltsov is een machtige vampier die heel goed weet hoe hij zijn gave moet gebruiken. Als hij wil, kijkt hij in je verleden en vindt hij alle informatie die hij wil hebben. Dus als iemand hier in deze kelder goed is in geheugens wissen-' Wacht eens even! Op dat moment schieten mijn ogen naar Savoy.
'Savoy, jij kan mensen je wil opleggen. Kun je haar zeggen dat ze de afgelopen momenten hier moet vergeten, zodat het van haar geheugen wordt gewist? Dat is onze enige kans dat dit plan niet ontdekt wordt.' Ik kijk even van Savoy naar Maeve. Ik vraag me af hoe sterk Savoys gave is. Ik heb erover gelezen in het boek in de villa, wat inmiddels als een eeuwigheid terug voelt.

---

No growth of the heart is ever a waste

Bah, ik had hetzelfde =-= Net een heel stuk getypt, sluit ik per ongeluk het venster. D'oh.

Yue
Bezorgd luister ik naar Lew en Odile. Lew heeft gelijk. Er zitten ontzettend veel gaten in het plan. Er is een enorme kans dat Odile hier voor altijd vast zal zitten. Maar wat moeten we anders? Ik slik en om mezelf af te leiden richt ik me weer op het vlees. Wonder boven wonder is er maar een heel klein randje zwart geworden, en het ruikt nog best oké. Daarom draai ik het vuur uit en kijk of de rest van het eten al klaar is. Door al dit gedoe zou ik bijna vergeten dat Quinten er ook nog is. Hij zal ondertussen wel vergaan van de honger.

Savoy
Mijn aandacht voor het gesprek tussen de rest verslapt al snel. Verveeld en lusteloos staar ik voor me uit, en ik merk dat mijn oogleden langzaam dicht zakken. Ik dacht dat het in de villa saai was, maar deze kelder slaat werkelijk alles. Met half dichte ogen sta ik onderuitgezakt tegen de muur aan als Odile plotseling mijn naam zegt. Terwijl ik traag mijn ogen weer open en recht ga staan luister ik naar haar voorstel. "Hm. Ik weet niet, ik heb zoiets nooit geprobeerd. Maar het is een interessant idee, wie weet werkt het." Ik werp een blik op het vampiertje, dat me met grote bange ogen aankijkt. Ik glimlach vals en wrijf even in mijn handen. "Vooruit dan maar, I'll give it a try." Het zou best kunnen dat het me niet lukt. Ik weet niet eens of mijn gave überhaupt wel zoiets zou kunnen. En als het al kan ben ik hier misschien wel niet sterk genoeg voor. En zelfs als ik sterk genoeg ben zou het best kunnen dat dit onschuldig en breekbaar uitziende meisje een ijzeren wil heeft die ik, zelfs met mijn gave, niet of nauwelijks kan buigen. Ik kijk haar diep in de ogen, en tot mijn genoegen lukt het me vrijwel meteen de touwtjes in handen te nemen. Ik laat haar stil staan en me aankijken, en probeer dan uit alle macht te zorgen dat haar geheugen gewist wordt. Maar ik heb dit nooit eerder gedaan en bovendien zou het me niet verbazen als ze vroeg of laat zal proberen terug te vechten. Het vergt me meer inspanning dan ik had verwacht en ik merk dat ik een diepe frons op mijn gezicht krijg.

[Zeg, is Fjodor geweldadig?]

Maeve
"maar, beloof me dan, dat je me meeneemt als jullie ontsnappen en dat jullie me alles weer vertellen als ik terugben." ik slikte. Het idee dat iemand in mijn gedachtes ging morren vond ik niet zo fijn. Sterker nog, ik wou het helemaal niet. Als hij mijn gedachte maar niet kon lezen. 'Savoy' keek me diep geconcentreerd aan. Hij begint te fronsen. Ik kijk terug, zonder te knipperen. "Beloof me dat jullie me meenemen en me alles laten herinneren!" zei ik ineens, ik onderbrak Savoy en hij keek me geirriteerd aan. "Doe nou maar," zei Odile, en ik wist dat als ik echt mee wou, ik nu ook echt mee zou moeten werken. Savoy keek me weer aan en begon weer. Na een tijdje gebeurde er wat. Ik voelde leegte in mijn hoofd die steeds groter was. Ik zag stukken van wat er net gebeurd was aan me voorbij vliegen. Mijn hoofd voelde onprettig leeg. "Stop!" zei ik. "Stop! Hou op!" hij ging door natuurlijk. Ik voelde de paniek door mijn lichaam gieren, en ik was er zeker van dat tranen over mijn wangen rolden.

Ik stond in de keuken. Dat was Odile, die daar was Yue, en die andere kende ik niet. Ik had een naar gevoel, alsof ik wat vergeten was. Ik zag ze gespannen naar me kijken. Wat was er? Was er iets aan de hand? Ik keek naar mezelf. Nope, gewoon nog hetzelfde lichaam. "Is er wat?" zei ik. De jongen die naar me had zitten staren kneep zijn ogen dicht, en kreeg een tevreden glimlach op zijn gezicht. Toen zag ik de klok. "Shit, ik moet even weg." zei ik. En ik liep de kamer uit.

[ bericht aangepast op 13 jan 2012 - 16:40 ]

---

Tijd voor koffie.

Quinten
Ik zat nog steeds op de bank. De etens geur die zich ondertussen door de kamer had verspreid dringt nu geheel door mijn neus. Ik hoor mijn maag voorzichtig knorren. Van al het vampieren gedoe krijg ik maar weinig mee. Er was een of ander plan dat ons hieruit zou helpen, maar het was nog niet goed geloof ik. Hongerig loop ik maar naar de keuken om te kijken of het eten bijna klaar is. Ik zie Yue bij het fornuis staan en snel kijk ik in de pan. Het vlees ruikt lekker en ziet er goed eetbaar uit. Mijn maag knort nog ene keer als ik bij het eten ben. De sla stond al klaar op het aanrecht. Om mezelf een beetje nuttig te houden begin ik wat in de kastjes te rommelen. Al snel vind ik een bord en bestek en zet het op tafel. Als er iemand zo vriendelijk zou zijn om bij me te komen zitten zou ik het vanzelf wel merken. Voor hun was ik dan wel het lekkerste hapje aan tafel en niet het eten dat voor mij klaar gemaakt was. De kom met sla zet ik er bij en ga vast zitten, afwachtend op het eten.

---

Do it scared, but do it anyway.

Aimeé is ook ontsnapt en Quinten ook (alleen die was eenzaam en kwam terug) dus Dewi was niet de enige toch??

---

Do it scared, but do it anyway.

Maar Dewi is de enige van die drie om wie Lew echt geeft, en dus de enige die noemenswaardig is c: Denk ik :')

Oh ja, en de enige die het huis ook heeft overleefd c:

[ bericht aangepast op 15 jan 2012 - 20:25 ]

Vluuv schreef:
Maar Dewi is de enige van die drie om wie Lew echt geeft, en dus de enige die noemenswaardig is c: Denk ik :')

Oh ja, en de enige die het huis ook heeft overleefd c:

ik ken het gedeelte uit het huis niet, maar ik vond het er staan alsof hij echt alleen Dewi bedoelde (dus zonder achterliggende gedachten)

---

Do it scared, but do it anyway.

{@Archer, Maeve is al weg hoor }

---

Tijd voor koffie.

Sorry for not posting in a while, but here's the post anyways.
@ 4Everdeen: Zie Fjodor meer als een sluw iemand :]. En ja, soms deinst hij er inderdaad niet voor terug om zijn handjes te laten wapperen.

Odile - Goede vampier.

Nog steeds is Lewis sceptisch, iets wat mijn eigen wantrouwen nog eens versterkt. Hij heeft gelijk, er is geen enkele reden om Jonah te vetrouwen.
'Wat kan hij nou van jou willen? Ben je er zeker van dat hij jou niet wil? Dat hij ook niet met je wil trouwen?' Ik kijk hem even verbaasd aan, waarna ik een klein spottend geluidje laat ontsnappen.
'Met mij trouwen? Lewis, ik denk dat ik niet echt op zijn menukaart sta. Volgens mij is die vent niet eens hetero.' Het is eruit voor ik er erg in heb. En het klinkt belachelijk, maar die man is zo.. verfijnd soms dat het haast vrouwelijk lijkt. Of misschien ben ik het gewoon niet gewend met zulke mannen om te gaan.
Tot mijn verbazing stemt Savoy dan toe om zijn gave te gebruiken en er verschijnt toch een zuinig glimlachje rond mijn lippen. Met een afwachtende blik volg ik het schouwspel. Het lijkt hem te lukken en alles lijkt voorspoedig te gaan, tot Maeve ineens begint te schreeuwen dat hij op moet houden. De schreeuwen worden steeds smekender en even aarzel ik. Wat moet ik nu doen? Ik krijg ineens met haar te doen, maar als we dit plan ooit willen laten slagen, is dit de enige manier. Die gedachte helpt me op afstand te blijven en af te wachten tot het Savoy gelukt is. Ze moet in een enorme tweestrijd met zichzelf zijn, net als het moment dat mijn geest in beslag werd genomen door Savoy. Onwillekeurig glijdt mijn blik naar de vampier. Hij moest eens weten hoe blij ik was dat hij me destijds een flinke duw heeft gegeven.
Dan vertrekt Maeve, haast struikelend over een van de tassen die ik heb gestolen uit het warenhuis en ik blijf met een gepuzzeld gevoel achter.
Ik snap het niet. Waarom heeft Fjodor zo iemand als zij gestuurd om bij ons te komen spioneren terwijl hij nu even heel goed buiten spel is gezet? Ik draai me om en glimlach dankbaar naar Savoy. Fjodor heeft dit vast niet aan zien komen.
Dan merk ik een knorrende maag op, die van Quinten. Ik lach even, waarna ik opsta en weer richting de keuken loop om al het eten te controleren. Gelukkig is er nog niks aangebrand.
'Nog een paar minuten geduld, dan is het etenstijd.'

---

No growth of the heart is ever a waste

Maeve
Peinzend loop ik door de gangen. Ik heb het gevoel dat ik iets vergeten ben. Nee, ik weet zeker dat ik iets vergeten ben. Ik besloot er geen aandacht aan te besteden. Langzaam klop ik op de deur waar Fjodor achter zou moeten zitten. Ik klop heel langzaam. Hopelijk hoef ik Odile niet te verraden denk ik nog, maar dan gaat de deur open. Ik zie Fjodor op een stoel zitten. "Maeve!" roept hij. Hij glimlacht. "Hoe gaat het met je?" wat zei hij nou? "Is alles een beetje naar wens?", hij deed raar, heel raar. Ik zie een trek op zijn gezicht als ik geen antwoord geef. "Maargoed, terzake, hoe gaat het met Odile? Hoe gaat het volgens hun met de bruiloft? Hebben ze nog wat..." ik schud mijn hoofd. Ik wist van niks. Er verschijnt weer een trek op zijn gezicht, maar dit keer blijft hij. "Helemaal niks?" vraagt hij nog een keer. "Nee, echt niks..." hij fronst. Hij kijkt me ineens doordringend aan. Na een tijdje houd hij ermee op. Hij geeft me een klap in zijn gezicht. Ik voel de nagels over mijn gezicht snijden. "Ze weet echt niks! Hoe hebben ze dat verdomme gedaan?" roept hij uit, en hij draait zich om. Ik voel wat over mijn gezicht vloeien. Waarom heeft hij zulke scherpe nagels? vraag ik mezelf af. Ik word de kamer uitgeduwt, en weer teruggeduwt in de kamer waar ik eerst in zat.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

---

Tijd voor koffie.