Odile - Goede vampier.
'Dus geen antwoord he? Je tart mijn geduld. En laat dat nou net iets zijn wat ik niet in overvloed heb.' Ik staar haar nog steeds fel in de ogen. Ondertussen lijkt ze haast te bang te zijn om ook maar iets te zeggen. Of dit is echte angst, of dit is gewoon een tactiek om ons te manipuleren. Maar aan de andere kant.. ik zou - out of all people - wel in staat moeten zijn echte angst te herkennen. Ik moet haar nageven dat als ze het speelt, ze het behoorlijk goed doet. 'Oké. Ik vraag me af hoe Fjodor het ooit in z'n achterlijke kop heeft kunnen halen een onervaren vampier bij ons in huis te zetten. Om de volgende simpele reden.' Zonder waarschuwing trek ik haar aan een arm mee richting de bank, waar Quinten op zit.
'Die jongeman daar voor je is een mens, zoals je al wel door hebt. Hoelang kun jij naast hem zitten zonder hem te willen leegzuigen als een roofdier? Ik geef je tien seconden, max.' Ik sla de armen over elkaar heen en ga tussen haar en Quinten zitten. Ik merk dat Quinten me wat ongemakkelijk aankijkt, waarschijnlijk om het feit dat hij nu als voedsel wordt gezien. Oh god, je zou eens moeten weten. Met een schuin oog staar ik naar zijn hals, met daarin een zalig ruikende kloppende slagader. Ik slik even en wend me weer richting het meisje.
Dan hoor ik ineens voetstappen in de gang. Verdomme, dat zal Fjodor wezen.
No growth of the heart is ever a waste