[RPG] Geen Weg Meer Terug 14 - Speeltopics

Even een abootje, en de personen lijst is bijgewerkt(Y)

Do it scared, but do it anyway.

Maeve
Ineens trekt ze me aan mijn arm mee naar binnen en duwt me op de bank naast het mens. "Kap eens met zo te ruiken.." scheld ik in mijn gedachte. "...Ik geef je 10 seconden." een vlaag van woede komt mijn brein binnen. Wie denkt ze wel niet dat ze is? Een klein stom vampiertje dat niks kan? Ineens schaam ik me. Zo voel ik me nu wel. Ik ben een marionet in de handen van Fjodor. Ik wil terug. Ik heb dit al zo vaak gedacht, maar ik wil terug. Het bos in. Weg van vampieren en van de beschaafde wereld. Ik wordt me bewust van het mens dat naast me zit, en me raar aan staat te staren. Nu ik weer bij zinnen ben, wordt het moeilijker. Ik knijp mijn lippen op elkaar en denk aan de bloedzak. Ik denk aan dingen die ik at toen ik nog mens was. Toen ik nog mens was. Als ik niet gebeten was, was dit niet gebeurd. Wie had ooit gedacht dat ik in een Vampier zou veranderen. Ik voel haat voor de vampier die mij ooit gebeten heeft. Odile kijkt nog steeds verwachtend. Moet ik hem soms bijten? Als ze nog langer wacht, gebeurd het straks nog. Ik word bang.

[ bericht aangepast op 26 dec 2011 - 14:35 ]

Tijd voor koffie.

Quinten
Als ik klaar ben met de salade ga ik voldaan op de bank zitten. De rest is nog bezig en ik moet nog even wachten totdat ik kan eten. De rest heeft, gelukkig voor mij, al gegeten, maar ik begin ik steeds meer honger te krijgen. Achter hoor ik me Odile deze kant op komen. Ik kijk een keer om en zie dat ze een meisje, ik verwacht een vampier, mee trekt. 'Die jongeman daar voor je is een mens, zoals je al wel door hebt. Hoelang kun jij naast hem zitten zonder hem te willen leegzuigen als een roofdier? Ik geef je tien seconden, max.' hoor ik Odile zeggen. Het meisje wordt door Odile aan de andere kant van de bank zitten en Odile zet zich ertussenin. Ik kijk Odile ongemakkelijk aan. Als ik het goed begrijp word ik nu gezien als voedsel en als test persoon. Ik probeer zo rustig mogelijk te blijven zitten. En nu maar hopen dat er niks gebeurt. Ik kijk nog steeds een beetje verward naar Odile. 'Weet je zeker dat dit een goed idee is?' vraag ik voorzichtig aan Odile. Is het de bedoeling dat ze me echt bijt of zo? Ik kijk haar een beetje angstig aan. Ik kan bijna niet rustig blijven onder deze druk. Ik zit hier op het punt om gebeten te worden, of niet, en ik moet hier rustig blijven zitten? Niet mijn sterkste punt.

[ bericht aangepast op 26 dec 2011 - 16:08 ]

Do it scared, but do it anyway.

Odile - Goede vampier.

'Verbazingwekkend,' zeg ik als ze het warempel twintig seconden heeft volgehouden zonder Quinten aan te vallen. De jongen in kwestie voelt zich inmiddels ongemakkelijk.
'Weet je zeker dat dit een goed idee is?' hoor ik deze vragen. 'Maak je geen zorgen, ik laat het niet zover komen. Ik wilde weten in hoeverre haar bloedlust haar te pakken heeft. Ik zou haar je nooit op komen laten vreten. Dat zou de oude Odile doen. Nou ja.. de oude Odile zou je waarschijnlijk zelf om zeep h-' Op dat moment gaat de deur open, na een paar stevige kloppen.
'Jij weer,' zeg ik met mijn altijd chagrijnige stem als ik Fjodor en Zachar binnen zie stappen. 'Ik ben ook blij jou te zien,' hoor ik hem zonder enige vorm van hoorbare sarcasme zeggen. 'Ik merk dat je met Maeve kennis hebt gemaakt.'
'Ja. En je bent compleet meshogge om een nieuwe vampier die zich niet kan inhouden in de buurt van mensen bij een mens in één hok te stoppen! Wat bezielt jou in godsnaam?' 'Ssht, ik heb haar gezegd dat ze hem niet aan mag vallen, anders mag ze aan mij verantwoording leggen. Ben je gereed?' Ik sta in een spijkerbroek en een gejatte mannenblouse uit de kast. 'Ja,' zeg ik, wip in mijn schoeisel en loop richting Fjodor. Ik zie hem me onderzoekend aankijken, waarna hij even glimlachend het hoofd schudt en me voor laat gaan naar buiten.
'Ik ben vanavond weer terug. En als ik ook maar merk dat je hem met een vinger hebt aangeraakt vil ik je levend. Ik vertrouw je nog steeds niet,' zeg ik tegen haar. 'Maar goed, als je per se wat te doen wil hebben, voel je vrij om Yue en Lewis te vergezellen met het eten te maken. Neem mijn portie maar.' De laatste zinnen zeg ik wat zachtaardiger. Ik werp een glimlachje naar Lewis, waarna ik achter Fjodor aan loop. Zachar en Fjodor wisselen een paar woorden uit, waarna Zachar verdwijnt.
Al gauw lopen we de donkere straten op. Ik merk hoe Fjodor's hand naar de mijne zoekt, maar koppig hou ik de mijne in mijn zakken en loop met een stalen gezicht door.
'Hier naar rechts, we zijn er bijna,' zegt hij en gaat me voor. We komen uit bij een restaurant, dat - tot mijn oprechte verbazing - stikt van de vampiers. 'Fjodor, zijn dat allemaal vampiers?' zeg ik verbaasd. Hij knikt en glimlacht.
'Ja. Dat is toch immers wat je wou?' Ik knik. 'Ja. Om te voorkomen dat je de mensen aanvalt,' zeg ik nors.
'Geen zorgen, er is geen mens hier te bekennen.' Er staat een lange rij. 'Fjodor, ik denk dat dit nog wel even gaat duren,' zeg ik. 'Fjodor?' hoor ik ineens een paar stemmen van de vampiers voor ons zeggen. Ze draaien zich om, maar Fjodor pakt me nu wel bij de hand en loodst me door de rij heen.
'Pardon, ik heb een reservering gemaakt,' hoor ik hem zeggen tegen de man. 'Heer Fjodor, ik heb u lang niet gezien. Ja, uiteraard. Komt u binnen.' 'Dank u.' Met die woorden worden we naar binnen geloodst. Ik merk hoe een paar vrouwen me jaloers aankijken en sommigen het hoofd schudden bij het zien van mijn kleding. Alsof mij het wat kan schelen. Mijn haar is stijl en dat is het enige dat telt. We nemen plaats en Fjodor bestelt een wijntje.
'Wat wil jij, Odile?' vraagt hij. 'Water,' zeg ik en sta vervolgens weer op.
'Ik ben naar de wc,' zeg ik en pak ter demonstratie een flesje eyeliner tevoorschijn. Als ik de gang door loop op zoek naar de wc kijk ik aarzelend in het rond op zoek naar een vampier, het liefst eentje die me naar Jonah's clan kan wijzen. Alsjeblieft, laat ik iemand treffen..

No growth of the heart is ever a waste

Quinten
'Maak je geen zorgen, ik laat het niet zover komen. Ik wilde weten in hoeverre haar bloedlust haar te pakken heeft. Ik zou haar je nooit op komen laten vreten. Dat zou de oude Odile doen. Nou ja.. de oude Odile zou je waarschijnlijk zelf om zeep h-' Nog voordat Odile haar zin kon afmaken stapt die blonde knaap de kamer binnen. Ik slik even als ik dat hoor. Odile geeft net toe dat ze, in haar oude zelf, mij lekker had opgepeuzeld. Dat klinkt niet echt als een goed vooruitzicht. Ik was wel blij te horen dat Odile het in zekere zin voor me opnam tegen Fjodor. Odiles laatste waarschuwing tegen het meisje, dat blijkbaar Maeve heet, doet me wel goed. Alleen heb ik wel het idee dat ik daar dan weinig van meekrijg. Odile loopt samen met Fjoder en zijn hulpje de deur uit. Nu had ik een bescherming minder. Ik slik even en kijk voorzichtig naar Maeve. Ik schuif nog een stukje verder naar de andere hoek van de bank. En nu maar hopen dat dit goed afloopt. Ik probeer me nog steeds rustig te houden. Mijn maag rammelt en ik hoop ook dat het eten snel klaar is. Dadelijk zou ik aan tafel zitten met vier vampiers, als ze allemaal mee-eten en zij vinden mij het lekkerste hapje aan tafel.

ow er mag best wat met Quinten gebeuren, zolang hij maar blijft leven

Do it scared, but do it anyway.

Oh lol, Odile stond al in de gang but nvm, nu zet ik d'r wel even in de stoel neer.

Odile - Goede vampier.

Het mocht niet baten, dus heb ik met alle zorgvuldigheid een randje eyeliner op mijn ogen aangebracht en teruggelopen naar Fjodors tafel. Misschien had ik niet al te goedgelovig moeten zijn. Jonah en de zijnen hebben zich in geen jaren meer vertoond. Ik heb er al vijftig jaar niet van gehoord.
'Is er iets, lief?' vraagt Fjodor en haalt me uit mijn gedachten. 'Niks,' zeg ik. 'Ik zit me te bedenken dat ik nog een dag een vrije vampier zal zijn.' En ik neem een slok van mijn water en zak wat onderuit. Her en der nemen wat afkeurende en nieuwsgierige blikken me in zich op, maar geen clanlid van Jonah te bekennen. Oh verdomme, ik had mezelf goed overschat. Ik weet niet eens hoe Jonah zelf eruitziet en de gezichten van de clanleden vijftig jaar terug zijn in die tijd ook aardig wat verwaterd. Behalve die van de klootzak die z'n poten niet thuis kon houden, maar die heb ik om zeep geholpen.
'Leer het toch eens niet als een straf te zien, Odile. Ik heb je beloofd dat ik je zal beschermen en je trouw zal zijn en daar geloof ik heilig in. Het enige dat ik ervoor terug wil is jouw loyaliteit.' Dan wendt hij zich tot de ober. 'Pardon, zou ik de menukaart mogen?'
Wat is hij toch een ster in de schijn ophouden, denk ik bitter. Ineens krijgen we gezelschap, want een man in een sjiek pak kijkt me kort aan, waarna hij kort buigt. Verdomd, wat krijgen we nu? Heeft Fjodor zelfs in het restaurant slaafjes ingezet om me in de gaten te houden?
'Odile Lavossa... Nog steeds in leven, zie ik,' zegt hij. 'Wie mag jij wezen?' zeg ik - nog steeds mijn wat mindere humeur doorschemerend. Ik ken de man niet, maar kan niet hetzelfde zeggen van Fjodor.
'Jonah, lang geleden dat ik jou voor het laatst heb gezien. Ik nam bijna aan dat je dood was. Wat jammer dat me nu het tegendeel wordt bewezen. Zou je mij en mijn verloofde met rust willen laten? We hadden het net naar onze zin.' Mijn mond zakt open van verbazing. WAT?! Is dit Jonah Kingston?! Geschokt kijk ik naar de man die ik zo wanhopig zocht. Dus zo ziet hij eruit. Maar hoe weet hij hoe ik eruitzie als zijn clanleden me destijds gevangen hebben genomen na die mislukte veldslag en in de kerkers hebben gegooid? Natuurlijk. Hij moest vast achter de schermen de bevelen hebben uitgedeeld. De rest laten vechten en zelf de benen over elkaar slaan. Maar hoe.. ik ben in die tijd enorm veranderd. Hoe heeft hij me kunnen herkennen? Natuurlijk! De gastenlijst, waarop onze namen staan.
'Jonah Kingston, neem ik aan. Ja, nog steeds in leven. Ik ben ontsnapt uit die verrotte cellen van je, de nacht voor mijn geplande executie.' Ik was de enige van de vier vrouwelijke krijgsgevangenen die het er levend vanaf bracht. Ik noem er maar niet bij dat de drie andere vrouwen allemaal verkracht en de dag erna verbrand waren in het zonlicht. De zogenaamde 'executie'. Ja, ik mocht mezelf heel gelukkig prijzen.

[ bericht aangepast op 26 dec 2011 - 21:05 ]

No growth of the heart is ever a waste

Odile - Goede vampier.

Dus ik had gelijk! Het is Jonah!
'Ik had toch zeker een uitnodiging verwacht, beste vriend. Al was het maar voor de schijn.' Mijn blik schiet naar Fjodor. Een uitnodiging? Voor het huwelijk? 'Ik kan het me niet veroorloven dat jij en je clan herrie gaan schoppen op die dag. Neem het vooral niet persoonlijk op.' Met moeite perst Fjodor er een glimlachje uit. Jezus Christus, nu pas zie ik hoe zeer die twee elkaar moeten haten en minachten. Dan wendt deze Jonah zich weer tot mij.
'Mijn excuses daarvoor, juffrouw Lavossa. U moet begrijpen dat mijn nieuwsgierigheid gewekt was, toen het mij ten ore kwam dat mijnheer Koltsov zo onder de indruk van u was. U doden zou dan een goede aanval zijn. Gelukkig zijn we voorbij dat stadium. Is het niet, schattebout?' Mijn wenkbrauwen schieten even de lucht in, waarna ze zich samen trekken en een onheilspellende blik tevoorschijn halen. Schattebout? En ik dacht dat Fjodor en zijn eeuwige 'liefje' erg was. Ik werp een blik naar de man, bij wie de woede letterlijk in zijn ogen staat.
'Mijn naam is Odile,' zeg ik, om aan te tonen dat ik van die walgelijke koosnaampjes niet gediend ben. Lavossa, hou je in, zeg ik gauw tegen mezelf. Je hebt hem nodig. Waarom krijg ik het altijd voor elkaar om zo'n beetje de ergste klootzakken in deze wereld aan te trekken? 'Het was fijn u beiden te zien voor deze mijlpaal in uw leven.' Mijlpaal? Mijn gezicht straalt meteen walging uit. Oh alsjeblieft. Deze gast is geestelijk niet goed. Ben ik nu werkelijk de enige normale vampier hier? En waarom is het zo dat elke clanleider zo'n ellendige arrogante idioot is?
'Prettige avond verder. Juffrouw Lavossa. Fjodor.' Opnieuw buigt hij naar me, waarna hij weg stapt, Wacht! wil ik zeggen, maar hou mijn mond. Daar gaat hij, de enige vampier die me kan helpen. Hoe ironisch. Hij mag niet weggaan, maar wat moet ik doen? Maar in plaats van dat hij zich naar de uitgang begeeft, verdwijnt hij in een privéruimte in het restaurant.
'Kan ik u de menukaart aanbieden?' vraagt een ober dan en geeft ons de kaarten in handen. 'Het spijt me voor dat onverwachte gezelschap. Laten we dit incidentje maar gauw vergeten.' Ik moet naar Jonah. Maar hoe? Mijn blik glijdt naar twee vampiers die vlak bij ons staan en vervolgens naar mijn water. Fjodor bladert de menukaart door. Ik grijp gauw de kans aan om het glas om te stoten op de jas van de vampier.
'Wel godverdomme, je hebt m'n Armani gemold. Wat is dat voor troep?' 'Water, idioot. Ben je blind, stuk stront? Het was een ongeluk?' Hij wendt zich tot me. 'Zo praat je niet tegen Bronson, dame.' Dan staat Fjodor op en mengt zich met de ruzie.
'Bronson, of wie je ook mag wezen, verlaat deze plek onmiddellijk. Mijn geduld zal vanavond niet nog eens getart worden. Wegwezen.' 'En wie mag jij wezen?' Duidelijk een nieuwe vampier. Nog beter! Mijn blik schiet gauw naar de deur waarachter Jonah verdween.
'Fjodor Koltsov, aangenaam.' 'Koltsov? Een Rus zeker? Stelletje achterlijke communisten. Het Rode Leger was vroeger al een stel onbeholpen zuiplappen en van jou verwacht ik niks beters.' Hij begint te lachen.
'Onbeholpen zuiplappen? Hmm. Heer Bronson, dit getuigt alleen maar van uw eigen incompetentie. Dus laten we de sfeer niet verpesten he? En beledig mijn verloofde niet.' Het restaurant kijkt angstvallig toe. Ik maak meteen van de gelegenheid gebruik, meld Fjodor dat ik mijn nat geworden kleding ga drogen in de wc en glip weg. In de gang vlieg ik meteen naar de deur waarachter Jonah zit en trek die open. Als ik eenmaal binnen ben gooi ik de deur dicht en draai me om naar het gezelschap. Jonah is in gezelschap van twee vampiers, die me minachtend aankijken vanwege mijn kledingkeus.
'Ik moet je spreken, Jonah Kingston. Het is belangrijk.'

[ bericht aangepast op 26 dec 2011 - 22:55 ]

No growth of the heart is ever a waste

Maeve
Blijven volhouden. Bijt hem niet! Ik probeer ergens anders aan te denken, om mijn honger te verbergen.

Odile Lavossa en ik zijn verloofd. snauwde Fjodor mij toe, vastgehouden door boeien. "Wat mankeert die vrouw? dacht ik, kijkend naar mijn boeien.
"Als je haar ook maar een klein beetje pijn doet, zorg ik persoonlijk dat je aan stukjes wordt gescheurd." een frons vormde zich over Fjodors' gezicht. "Huwelijk niet zoals verwacht?" hoonde ik sarcastisch. Een flits van licht, en verbazing, tot ik besefte dat Fjodor me een klap in mijn gezicht had gegeven. "Bek dicht." snauwde hij. Normaal zou ik nu juist uit het veld geslagen moeten zijn, maar dat was ik niet. Tot ik iets opmerkte. Waarom veranderde ik niet? Normaal zou ik nu in een of ander verwoestend monster moeten veranderen. Dat is 2 keer eerder gebeurd. Een keer toen er een stel politiemensen mij op de hielen zaten, en de 2e keer in het bos.

En nu dan? Nu verander ik ook niet! Mijn gepieker word verstoord doordat Fjodor binnenkomt. Snel spring ik op, maar als ik zie dat niemand dat doet ga ik met een rood hoofd weer zitten. Fjodor en Odile hebben een kort verwoed gesprek, en ik besef dat het over mij gaat. Daarna lopen ze de deur uit. Langzaam sta ik op. "Ehm.. Wat kan ik doen?"

[ bericht aangepast op 27 dec 2011 - 14:21 ]

Tijd voor koffie.

Haha, Jonah is een boss :'D
Hoe hij dat bloed op z'n lip aflikte

Yep, Jonah is sowieso een baas :]. Letterlijk, lol.

Odile - Goede vampier.

Ik gooi de twee vampiers aan de tafel van Jonah een van mijn hatelijke blikken toe bij hun afkeurende blikken, waarna ik me weer tot Jonah wend. Deze is verbazingwekkend beleefd en vriendelijk, hetzelfde nette gedrag wat hij zojuist had laten zien.
'Wel, toe dan, juffrouw Lavossa. Spreek. U heeft mijn nieuwsgierigheid gewekt... Komt u toch zitten.' 'Eh..' Dat heeft me wat uit het veld geslagen. Ik had op z'n minst een pissige opmerking verwacht over het feit dat ik hem niet met 'u' aansprak, iets waar ik me overigens pas bewust van was nadat ik mijn bede op tafel had gegooid.
Dus neem ik plaats bij de drie vampiers. Ineens besef ik me dat ik niet alle tijd heb voor Fjodor argwaan gaat krijgen, dus ik zal meteen to the point moeten zijn. God wat haat ik het om te komen smeken bij iemand waarvan ik al kan raden dat hij zijn macht zal misbruiken. Goed, Lavossa. Here goes nothing.
'Goed, het zit zo: Dat huwelijk tussen Fjodor en mij is er maar om een enkele reden en dat is niet omdat ik zo verliefd op dat stuk stront ben. Hij houdt enkelen die mij dierbaar zijn vast met de garantie ze te vermoorden als ik niet met hem trouw. Ik heb in de tijd dat we vastzaten niet echt met een concreet plan kunnen komen om onszelf te bevrijden, ook uit angst dat Fjodor mijn geschiedenis zal lezen. Maar nu moet ik wel risico's nemen. De kelder waar ze vastzitten is vrijwel continue bewaakt. Ik kan er in en uit, maar de rest niet. Maar ik ken de flat waar ze zitten van binnenuit. En bovendien zal de clan op z'n zwakst zijn tijdens het huwelijk. Dat zal geheid de reden zijn dat hij jullie niet heeft uitgenodigd; omdat hij niet wil dat jullie weten wanneer het huwelijk plaatsvindt.' Mijn blik schiet even nerveus naar de deur. Goed Odile, opschieten.
'Mijn vraag is dus of je mij en de personen die vastzitten wil helpen daar uit te breken. In ruil daarvoor krijgen jullie mijn informatie over de binnenkant van de flat. En bovendien zal op die dag Fjodor's aandacht meer op het huwelijk gevestigd zijn dan op een clanoorlog. Het zal het laatste zijn wat hij verwacht. Ik heb geen heiligenleven geleid, maar een vampierleven lang met die idioot getrouwd zijn is lang. Heel lang.'
Het is moeilijk Jonah's gezichtsuitdrukking te raden. Niet te geloven hoe in feite mijn leven en dat van de man waar ik om geef afhangen van deze man voor me. Maar dat gaat hem niks aan. Misschien wat extra overtuigingskracht, Odile. Ik slaak een innerlijke zucht. Wat heb ik hier een hekel aan. God, wat heb ik hier een hekel aan.
'Alsjeblieft?' zeg ik zacht terwijl ik hem in de ogen kijk, met mijn beste puppyblik. Een wapen dat ik absoluut niet graag in de strijd gooi. Maar afijn, als het werkt. Niet geschoten is altijd mis.

[ bericht aangepast op 29 dec 2011 - 20:08 ]

No growth of the heart is ever a waste

ik ben benieuwd of Johan het leuk gaat vinden dat er ook een mens is :'D

Do it scared, but do it anyway.

Nah, we understand, tis vakantie ^^.

No growth of the heart is ever a waste

Odile - Goede vampier.

Jonah Kingston is inmiddels gaan staan en vertelt me dat mijn plan in feite waardeloos is. Goh, alsof ik dat zelf nog niet wist Einstein. Hij weet er op wonderbaarlijke wijze voor te zorgen dat mijn humeur naar nog een dieptepunt zakt.
‘Bovendien zou u dan alsnog met hem in het huwelijk moeten treden. Als afleiding. En daar kan u enkel uitraken als Fjodor sterft…’ Wat? Mijn ogen sperren zich open. Met hem trouwen? Als afleiding? Dat meent hij toch niet serieus? Ik was hier juist heen gekomen om dat te voorkomen! Volgens mij heeft hij er wel schik in. Niets zo mooi als leedvermaak. Het is dat die twee elkaar haten, maar anders zouden ze de beste maatjes kunnen zijn, zo niet broers van elkaar.
Nu is het mijn beurt om op te staan, omdat ik door het omhoog kijken haast scheel word.
'Hoe zou ik hem in vredesnaam moeten afleiden? Ik ben nu niet bepaald sterk genoeg om iemand als Fjodor aan te kunnen. De tijden zijn veranderd in die clan. Die vampiers zijn harder en sterker dan ik ooit ben geweest.' Dat is een feitje dat hij zelf ook wel zou kunnen bedenken, want ik heb het idee dat deze man voor me een geniepige opportunist is die pas zijn slag slaat als er wat uit te halen valt.
'Vertel me niks over offers. Ik doe niks anders,' zeg ik met een zwarte ondertoon terwijl een mondhoek spottend omhoog trekt. Het tragische is dat het nog waar is ook.
Dan begint Jonah over Zachar. Goh, nog iets om mijn humeur mee naar de knoppen te helpen. Mijn blik schiet kort van Jonah naar de man die hij aanwees als degene die Zachar uit kon schakelen. 'Niet alleen hij, maar ook een aantal anderen. Ik meen dat ze Boris en Elias heten. En iemand waarvan ik de naam niet kan plaatsen. Ik heb zelfs het idee dat het grootste deel van de clan niet eens van hun bestaan weet.' Ik leg een lok achter mijn oor, besef dat de babykrul alweer tot leven is gekomen. Wat een ellende.
Als iemand de kracht heeft om Fjodor uit te schakelen, is het deze man in zijn driedelige pak wel. Ik durf te wedden dat hij zich vast en zeker afvraagt wat er voor persoonlijk voordeel uit te halen valt. Behalve de dood van Fjodor kan ik niks bedenken. En nu ik het me bedenk, ik moet opschieten. Voor hij echt argwaan krijgt.
'Het huwelijk is overmorgen.'

[ bericht aangepast op 31 dec 2011 - 13:05 ]

No growth of the heart is ever a waste

Odile - Goede vampier.

Met de armen over elkaar geslagen kijk ik toe hoe Jonah langs me heen wandelt. Vreemd genoeg gooit dit moment me weer terug naar mijn kinderjaren, waar Ryan in de voetbalkooi op exact dezelfde manier langs me heen liep. De elfjarige ik had de armen over elkaar geslagen en hem uitdagend aangekeken. Maar diep van binnen was ik bang, dat herinnerde ik me nog goed.
‘Denkt u niet dat hij lichtjes aangebrand zal zijn als hij merkt dat zijn bruid weg is? Als u met hem trouwt, heeft u meer kans dat hij hen niet zal laten opsporen. Bovendien heb ik een ideetje…’ Ik til kort de wenkbrauw in de lucht, terwijl ik roerloos blijf staan. Fjodor zou zeer waarschijnlijk met represailles aankomen. Mijn ogen volgen de man voor me. Jonah Kingston hoeft niet de kleinste moeite te doen om boven mij uit te torenen. De man is erg lang en statig en ik vraag me af of zijn sterke geur nu van zijn lichaam af komt, of dat hij een soort parfum bij zich heeft. Oh verdomme Odile, waar maak je je ook druk om?
'Wat voor ideetje?' vraag ik, niet al the enthousiast.
‘Maar u begrijpt wel dat dat meer zal kosten dan wat informatie,' gaat Jonah verder. Mijn gezichtsuitdrukking verandert niet, hoewel ik diep van binnen grip op de situatie probeer te krijgen. Wat viel er van mij te halen? Ik heb geen geld, noch recente inlichtingen over de clan. Maa wacht eens even.. misschien bestaat er wel een kans dat ik die krijg als ik met Fjodor getrouwd ben. Misschien is dat hetgeen waar Jonah achter zit; via mijn nieuwverworven machtspositie informatie krijgen. Maar hij zei toch net dat hij geen informatie wou? Wat dan? Misschien wil hij.. mij. Ik mag hopen van niet. Ik hoop dat ik niet interessant genoeg voor hem ben.
'Maar dat bespreken we later wel. U trouwt gewoon met heer Kolstov en ik zorg ervoor dat uw liefje uit zijn kerker weet te ontsnappen. Tot we u er ook uit krijgen kan hij in mijn complex verblijven. Fjodor haalt het niet in zijn stomme kop om daar in te breken.’
'Mijn liefje,' herhaal ik. 'Nu wordt ie helemaal mooi. Mijn enige 'liefje' zit daar aan die tafel. Goed, het gaat in totaal over vier personen, waarvan eentje een mens. Ik zou het op prijs stellen dat ze allevier door jullie bevrijd kunnen worden en het ook allevier overleven.'
Dan geeft Jonah aan om het stel er tijdens het huwelijk uit te vissen. Dan zijn zij in elk geval veilig. Ik hou mijn gezicht nog even strak, maar diep van binnen kan ik wel janken van geluk.
‘Uw bruidegom wacht, juffrouw Lavossa, u wekt beter geen argwaan,' zegt Jonah Kingston dan. ‘En alvast gefeliciteerd met uw... aanwinst.’
Ik onderdruk de enorme neiging om hem een pissige blik toe te gooien, draai me zonder een woord te zeggen om en verlaat de kamer.
Eenmaal terug in het restaurant is de orde hersteld. Fjodor zit rustig aan tafel met een sigaar tussen de vingers en zijn spaghetti op een bord.
'Het is bijna koud, waar bleef je?' 'Ongesteld,' lieg ik. Godverdomme! Vampiers worden helemaal niet ongesteld! Wat een slechte leugen. Heeft die idioot Jonah me zo te pakken gekregen dat ik niet eens een fatsoenlijke leugen op kan hangen? Dit gaat niet goed. Helemaal niet goed. Ik vertrouw die gast voor geen cent en het aller- allerergste is, we weten beiden dat ik geen keus heb.
'Vampiers worden niet ongesteld,' zegt Fjodor. Ik slaak een zucht, alsof ik me betrapt voel. 'Een klein lichamelijk probleempje, oké?' zeg ik quasi-beschaamd en zeg de ober dan wat ik te eten wil.
'Al goed, al goed, ik vraag niks meer,' zegt hij met een ingehouden lach. Wacht eens even. Ik neem Fjodor even in me op. Bloost hij nu? Op het moment dat ik hem goed in me op weet te nemen, staat de ober er al voor.

[ bericht aangepast op 5 jan 2012 - 16:57 ]

No growth of the heart is ever a waste

Btw, ik vind het op zich ook wel prima om dat huwelijk morgen te laten plaatsvinden, komt hier wat schot in enzo.

No growth of the heart is ever a waste

Is mij ook goed, Quinten zal vast niet super belangrijk zijn tijdens het huwelijk

Do it scared, but do it anyway.