[RPG] Geen Weg Meer Terug 14 - Speeltopics

Met moed, samenwerking en wilskracht is het de bewoners van de villa gelukt de grens te doen breken. Er zijn bijzondere vriendschappen ontstaan in moeilijke tijden. Maar dat betekent niet dat de groep nu veilig is. Een duistere vampier, Fjodor, uit het verleden van Odile besluit om terug te keren en hetgeen terug te nemen wat hij het zijne acht: Odiles leven en haar vrijheid, in de vorm van een huwelijk. Opnieuw wordt de groep in een onmogelijke positie geduwd om zich hun zojuist herwonnen vrijheid terug te krijgen, aangezien Fjodor hen gebruikt om Odile te manipuleren. Zal het ze lukken te ontsnappen, voor de eeuwige verbintenis wordt afgesloten?



Huidige rollen

- Quinten, mens
- Yue, goede vampier
- Savoy, soort van goede, maar eigenlijk ook slechte vampier Alternatieve versie van Savoy
- Odile, goede vampier
- Lewis, goede vampier

All drawing credit goes to C18. Alternate Savoy belongs to Vluuv

Kerkhof

- Dewi, mens -> ontsnapt
- Aimée, mens -> ontsnapt
- Candy, Timothy, Jamie -> dode mensen
- Elif ,Gawyn -> dode vampiers
- Damiën (Ash), Chase (James) -> weggegaan (vampierjagers)


Kijk hier voor meer informatie over RPG's!

Inspringen is altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting en ik we helpen je wel met inspringen (;

Rollen die je kan aannemen

- Fjodor zelf (if you dare... Mail dan naar C18, die de basis voor dit personage al heeft gelegd c: )
- clanleden van Fjodor
- Voedsel voor Fjodors clan. Mensen dus.
- Goede vampiers kunnen we er ook altijd nog in droppen.
- Andere gevangenen van Fjodor. We fixen wel wat om je er in te krijgen

Lijstje for join - mag je gewoon in het topic droppen

- Volledige naam:
- Leeftijd (ev in vampierjaren):
- Uiterlijk (beschreven):
- Foto (hoeft niet):
- Karakter:
- Verleden:
- Gave(voor vampiers):
- Extra:

Weetjes over vampiers

- Kunnen in het daglicht, maar niet lang. Zonlicht op lange termijn is dodelijk.
- Een vampier kan verder door vuur gedood worden
- Een mens wordt een vampier enkel als de vampier die hem bijt hem gif inspuit
- Als een vampier een mens veranderd, wordt die vampier een mentor
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Elke vampier heeft een soort kleine gave. Overdrijf ook niet hiermee.



- Lange posts!! (hoeven geen 1000 woorden te zijn, gewoon niet dat je twee zinnetjes zet en dat het dan gefixt is...)
- 16+ scenes zijn hier toegelaten (zowel seks als gore), u bent dus gewaarschuwd
- Spelling en grammatica, guys. Kleine foutjes vinden we niet erg, maar niet dat er om de twee woorden een klopper van een spelfout staat.
- Geen godmoding (= met de personages van anderen spelen) en powerplay (= je personage zo ontzettend sterk en prachtig maken dat de rest er niet tegenop kan), keep it real!
- Ruzies leg je bij, buiten dit RPG. Er wordt ook niet geruziet over bepaalde wendingen die het RPG maakt. Als je wat te zeggen hebt, moet je dat vriendelijk en beleefd doen.

HAVE FUN :'D

[ bericht aangepast op 14 dec 2011 - 21:30 ]

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

C18 schreef:
(...)
Het is nu avond, dan nog één dag .

Yeaah Heb er echt zin in, lol.

Vluuv schreef:
(...)

Yeaah Heb er echt zin in, lol.

Same here Ben echt benieuwd wat dat gaat geven ;x

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Maeve
Ineens trekt ze me aan mijn arm mee naar binnen en duwt me op de bank naast het mens. "Kap eens met zo te ruiken.." scheld ik in mijn gedachte. "...Ik geef je 10 seconden." een vlaag van woede komt mijn brein binnen. Wie denkt ze wel niet dat ze is? Een klein stom vampiertje dat niks kan? Ineens schaam ik me. Zo voel ik me nu wel. Ik ben een marionet in de handen van Fjodor. Ik wil terug. Ik heb dit al zo vaak gedacht, maar ik wil terug. Het bos in. Weg van vampieren en van de beschaafde wereld. Ik wordt me bewust van het mens dat naast me zit, en me raar aan staat te staren. Nu ik weer bij zinnen ben, wordt het moeilijker. Ik knijp mijn lippen op elkaar en denk aan de bloedzak. Ik denk aan dingen die ik at toen ik nog mens was. Toen ik nog mens was. Als ik niet gebeten was, was dit niet gebeurd. Wie had ooit gedacht dat ik in een Vampier zou veranderen. Ik voel haat voor de vampier die mij ooit gebeten heeft. Odile kijkt nog steeds verwachtend. Moet ik hem soms bijten? Als ze nog langer wacht, gebeurd het straks nog. Ik word bang.

[ bericht aangepast op 26 dec 2011 - 14:35 ]

---

Tijd voor koffie.

Quinten
Als ik klaar ben met de salade ga ik voldaan op de bank zitten. De rest is nog bezig en ik moet nog even wachten totdat ik kan eten. De rest heeft, gelukkig voor mij, al gegeten, maar ik begin ik steeds meer honger te krijgen. Achter hoor ik me Odile deze kant op komen. Ik kijk een keer om en zie dat ze een meisje, ik verwacht een vampier, mee trekt. 'Die jongeman daar voor je is een mens, zoals je al wel door hebt. Hoelang kun jij naast hem zitten zonder hem te willen leegzuigen als een roofdier? Ik geef je tien seconden, max.' hoor ik Odile zeggen. Het meisje wordt door Odile aan de andere kant van de bank zitten en Odile zet zich ertussenin. Ik kijk Odile ongemakkelijk aan. Als ik het goed begrijp word ik nu gezien als voedsel en als test persoon. Ik probeer zo rustig mogelijk te blijven zitten. En nu maar hopen dat er niks gebeurt. Ik kijk nog steeds een beetje verward naar Odile. 'Weet je zeker dat dit een goed idee is?' vraag ik voorzichtig aan Odile. Is het de bedoeling dat ze me echt bijt of zo? Ik kijk haar een beetje angstig aan. Ik kan bijna niet rustig blijven onder deze druk. Ik zit hier op het punt om gebeten te worden, of niet, en ik moet hier rustig blijven zitten? Niet mijn sterkste punt.

[ bericht aangepast op 26 dec 2011 - 16:08 ]

Odile - Goede vampier.

'Verbazingwekkend,' zeg ik als ze het warempel twintig seconden heeft volgehouden zonder Quinten aan te vallen. De jongen in kwestie voelt zich inmiddels ongemakkelijk.
'Weet je zeker dat dit een goed idee is?' hoor ik deze vragen. 'Maak je geen zorgen, ik laat het niet zover komen. Ik wilde weten in hoeverre haar bloedlust haar te pakken heeft. Ik zou haar je nooit op komen laten vreten. Dat zou de oude Odile doen. Nou ja.. de oude Odile zou je waarschijnlijk zelf om zeep h-' Op dat moment gaat de deur open, na een paar stevige kloppen.
'Jij weer,' zeg ik met mijn altijd chagrijnige stem als ik Fjodor en Zachar binnen zie stappen. 'Ik ben ook blij jou te zien,' hoor ik hem zonder enige vorm van hoorbare sarcasme zeggen. 'Ik merk dat je met Maeve kennis hebt gemaakt.'
'Ja. En je bent compleet meshogge om een nieuwe vampier die zich niet kan inhouden in de buurt van mensen bij een mens in één hok te stoppen! Wat bezielt jou in godsnaam?' 'Ssht, ik heb haar gezegd dat ze hem niet aan mag vallen, anders mag ze aan mij verantwoording leggen. Ben je gereed?' Ik sta in een spijkerbroek en een gejatte mannenblouse uit de kast. 'Ja,' zeg ik, wip in mijn schoeisel en loop richting Fjodor. Ik zie hem me onderzoekend aankijken, waarna hij even glimlachend het hoofd schudt en me voor laat gaan naar buiten.
'Ik ben vanavond weer terug. En als ik ook maar merk dat je hem met een vinger hebt aangeraakt vil ik je levend. Ik vertrouw je nog steeds niet,' zeg ik tegen haar. 'Maar goed, als je per se wat te doen wil hebben, voel je vrij om Yue en Lewis te vergezellen met het eten te maken. Neem mijn portie maar.' De laatste zinnen zeg ik wat zachtaardiger. Ik werp een glimlachje naar Lewis, waarna ik achter Fjodor aan loop. Zachar en Fjodor wisselen een paar woorden uit, waarna Zachar verdwijnt.
Al gauw lopen we de donkere straten op. Ik merk hoe Fjodor's hand naar de mijne zoekt, maar koppig hou ik de mijne in mijn zakken en loop met een stalen gezicht door.
'Hier naar rechts, we zijn er bijna,' zegt hij en gaat me voor. We komen uit bij een restaurant, dat - tot mijn oprechte verbazing - stikt van de vampiers. 'Fjodor, zijn dat allemaal vampiers?' zeg ik verbaasd. Hij knikt en glimlacht.
'Ja. Dat is toch immers wat je wou?' Ik knik. 'Ja. Om te voorkomen dat je de mensen aanvalt,' zeg ik nors.
'Geen zorgen, er is geen mens hier te bekennen.' Er staat een lange rij. 'Fjodor, ik denk dat dit nog wel even gaat duren,' zeg ik. 'Fjodor?' hoor ik ineens een paar stemmen van de vampiers voor ons zeggen. Ze draaien zich om, maar Fjodor pakt me nu wel bij de hand en loodst me door de rij heen.
'Pardon, ik heb een reservering gemaakt,' hoor ik hem zeggen tegen de man. 'Heer Fjodor, ik heb u lang niet gezien. Ja, uiteraard. Komt u binnen.' 'Dank u.' Met die woorden worden we naar binnen geloodst. Ik merk hoe een paar vrouwen me jaloers aankijken en sommigen het hoofd schudden bij het zien van mijn kleding. Alsof mij het wat kan schelen. Mijn haar is stijl en dat is het enige dat telt. We nemen plaats en Fjodor bestelt een wijntje.
'Wat wil jij, Odile?' vraagt hij. 'Water,' zeg ik en sta vervolgens weer op.
'Ik ben naar de wc,' zeg ik en pak ter demonstratie een flesje eyeliner tevoorschijn. Als ik de gang door loop op zoek naar de wc kijk ik aarzelend in het rond op zoek naar een vampier, het liefst eentje die me naar Jonah's clan kan wijzen. Alsjeblieft, laat ik iemand treffen..

---

No growth of the heart is ever a waste

Quinten
'Maak je geen zorgen, ik laat het niet zover komen. Ik wilde weten in hoeverre haar bloedlust haar te pakken heeft. Ik zou haar je nooit op komen laten vreten. Dat zou de oude Odile doen. Nou ja.. de oude Odile zou je waarschijnlijk zelf om zeep h-' Nog voordat Odile haar zin kon afmaken stapt die blonde knaap de kamer binnen. Ik slik even als ik dat hoor. Odile geeft net toe dat ze, in haar oude zelf, mij lekker had opgepeuzeld. Dat klinkt niet echt als een goed vooruitzicht. Ik was wel blij te horen dat Odile het in zekere zin voor me opnam tegen Fjodor. Odiles laatste waarschuwing tegen het meisje, dat blijkbaar Maeve heet, doet me wel goed. Alleen heb ik wel het idee dat ik daar dan weinig van meekrijg. Odile loopt samen met Fjoder en zijn hulpje de deur uit. Nu had ik een bescherming minder. Ik slik even en kijk voorzichtig naar Maeve. Ik schuif nog een stukje verder naar de andere hoek van de bank. En nu maar hopen dat dit goed afloopt. Ik probeer me nog steeds rustig te houden. Mijn maag rammelt en ik hoop ook dat het eten snel klaar is. Dadelijk zou ik aan tafel zitten met vier vampiers, als ze allemaal mee-eten en zij vinden mij het lekkerste hapje aan tafel.

ow er mag best wat met Quinten gebeuren, zolang hij maar blijft leven

Jonah Kingston

Een lange, slanke man stapte met gezwinde passen door de eenzame straten. Zijn passen straalden zelfzekerheid uit, vergezeld door een charmante arrogantie. De hele stad kende hem, zélfs bepaalde mensen vreesden zijn persoon. Terecht, dacht hij met een grijns. Hij was de machtigste man in deze stad en ver buiten haar grenzen. Er was er op dit moment maar eentje die aan hem kon tippen, maar de twee hadden tegenwoordig amper contact gehad, waardoor het vrij rustig was de laatste tijd.
Met een nietsverhullend glimlachje arriveerde hij aan zijn doel, een populair restaurant dat praktisch alleen door vampiers werd bezocht. Voor de majestueuze ingang had zich een lange lijn soortgenoten gevormd. Jonah nam zelfs niet de moeite om ook maar te doen alsof hij naar de achterkant van de rij wilde lopen. ‘Jonah?’ hoorde hij iemand zeggen. De stem klonk onrustig en hij vroeg zich af wat er aan de hand was. Hij wist dat hij een imago had, maar zo erg was het ook niet. Over het algemeen keerde hij zich alleen tegen personen die hem tegenzaten. En dan hoorde hij een naam vallen. Een naam die meteen een grote grijns op zijn gezicht toverde. Fjodor. Iedereen wist dat daar vroeg of laat bonje van kwam. Dit zou nog interessant worden, bedacht hij zich, eindelijk van die vervelende sleur vanaf.
Zonder al te veel acht te slaan op de fluisterende vampiers, stapte hij met hoog opgeheven hoofd de prachtig gedecoreerde ruimte binnen. Normaal gezien zaten Phillipe en Andrea hier ergens. De Fransman en de Italiaan hadden hem in ieder geval toch laten weten dat ze hier reeds waren. ‘Goedenavond, heer Kingston,’ hoorde hij een slijmerig stemmetje in zijn oor zeggen. Onwillekeurig verscheen er kort een walgende uitdrukking op Jonah’s gezicht, voor hij zich met een geforceerde glimlach naar het kruiperige figuur en de hoofdbutler met een padachtige grijns naar hem zag staren. ‘Meneer Lavoisier en meneer Mirco hadden al laten weten dat u er aan kwam,’ Ik knikte zonder wat te zeggen. ‘Kan ik uw jas aannemen?’ Opnieuw knikte hij minzaam en draaide zich om. ‘Zeer zeker.’ Hij voelde hoe de dure, zwarte jas van zijn schouders gleed en een even duur, stijlvol kostuum onthulde. Hij hield van stijlvolle kleren en was dan ook zelden zonder driedelig pak inclusief das te vinden.
Jonah streek nonchalant door zijn haren en liet zijn blik de ruimte doorgleden. Meerdere paren ogen waren op hem gericht, ogen waarin ontzag, angst, nieuwsgierigheid of zelfs bewondering op te merken waren. Zijn lippen waren nog steeds niet bevrijd van het kleine glimlachje dat hem zijn ondeugende aanblik schonk en dat glimlachje verbreedde toen hij zijn blonde rivaal opmerkte. Zonder verdere aandacht te besteden aan de hoofdbutler die hem naar een andere kamer wilde leiden, stapte hij op de man af en merkte tot zijn grote genoegen dat ze nog een tweede persoon bij zat. ‘Odile Lavossa… Nog steeds in leven, zie ik,’ opende hij met een buiginkje, Fjodor met opzet negerend.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Oh lol, Odile stond al in de gang but nvm, nu zet ik d'r wel even in de stoel neer.

Odile - Goede vampier.

Het mocht niet baten, dus heb ik met alle zorgvuldigheid een randje eyeliner op mijn ogen aangebracht en teruggelopen naar Fjodors tafel. Misschien had ik niet al te goedgelovig moeten zijn. Jonah en de zijnen hebben zich in geen jaren meer vertoond. Ik heb er al vijftig jaar niet van gehoord.
'Is er iets, lief?' vraagt Fjodor en haalt me uit mijn gedachten. 'Niks,' zeg ik. 'Ik zit me te bedenken dat ik nog een dag een vrije vampier zal zijn.' En ik neem een slok van mijn water en zak wat onderuit. Her en der nemen wat afkeurende en nieuwsgierige blikken me in zich op, maar geen clanlid van Jonah te bekennen. Oh verdomme, ik had mezelf goed overschat. Ik weet niet eens hoe Jonah zelf eruitziet en de gezichten van de clanleden vijftig jaar terug zijn in die tijd ook aardig wat verwaterd. Behalve die van de klootzak die z'n poten niet thuis kon houden, maar die heb ik om zeep geholpen.
'Leer het toch eens niet als een straf te zien, Odile. Ik heb je beloofd dat ik je zal beschermen en je trouw zal zijn en daar geloof ik heilig in. Het enige dat ik ervoor terug wil is jouw loyaliteit.' Dan wendt hij zich tot de ober. 'Pardon, zou ik de menukaart mogen?'
Wat is hij toch een ster in de schijn ophouden, denk ik bitter. Ineens krijgen we gezelschap, want een man in een sjiek pak kijkt me kort aan, waarna hij kort buigt. Verdomd, wat krijgen we nu? Heeft Fjodor zelfs in het restaurant slaafjes ingezet om me in de gaten te houden?
'Odile Lavossa... Nog steeds in leven, zie ik,' zegt hij. 'Wie mag jij wezen?' zeg ik - nog steeds mijn wat mindere humeur doorschemerend. Ik ken de man niet, maar kan niet hetzelfde zeggen van Fjodor.
'Jonah, lang geleden dat ik jou voor het laatst heb gezien. Ik nam bijna aan dat je dood was. Wat jammer dat me nu het tegendeel wordt bewezen. Zou je mij en mijn verloofde met rust willen laten? We hadden het net naar onze zin.' Mijn mond zakt open van verbazing. WAT?! Is dit Jonah Kingston?! Geschokt kijk ik naar de man die ik zo wanhopig zocht. Dus zo ziet hij eruit. Maar hoe weet hij hoe ik eruitzie als zijn clanleden me destijds gevangen hebben genomen na die mislukte veldslag en in de kerkers hebben gegooid? Natuurlijk. Hij moest vast achter de schermen de bevelen hebben uitgedeeld. De rest laten vechten en zelf de benen over elkaar slaan. Maar hoe.. ik ben in die tijd enorm veranderd. Hoe heeft hij me kunnen herkennen? Natuurlijk! De gastenlijst, waarop onze namen staan.
'Jonah Kingston, neem ik aan. Ja, nog steeds in leven. Ik ben ontsnapt uit die verrotte cellen van je, de nacht voor mijn geplande executie.' Ik was de enige van de vier vrouwelijke krijgsgevangenen die het er levend vanaf bracht. Ik noem er maar niet bij dat de drie andere vrouwen allemaal verkracht en de dag erna verbrand waren in het zonlicht. De zogenaamde 'executie'. Ja, ik mocht mezelf heel gelukkig prijzen.

[ bericht aangepast op 26 dec 2011 - 21:05 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

Jonah Kingston

'Ik vergeet nooit een gezicht, juffrouw Lavossa,' zei hij met een vergoelijkende glimlach. 'Zeker niet als mijn goeie vriend zoveel goeds over u te vertellen heeft. Ik merk dat dat in de afgelopen vijftig jaar nog niet is veranderd...' Zijn hoofd boog zich even gemoedelijk naar de knappe, blonde vampier toe. 'Ik had toch zeker een uitnodiging verwacht, beste vriend. Al was het maar voor de schijn,' Snel liet hij Fjodor opnieuw voor wat hij was en zijn ogen verschoven opnieuw naar de roodharige schone die hem vergezelde. Het leek hem onwaarschijnlijk dat ze hier zat omdat ze het wilde. Haar afgekeerde houding en haar kleding verrieden anders. Maar zelfs Fjodor zou zo laag niet vallen om een vrouw te dwingen bij hem te blijven, dus hij ging er vanuit dat ze op zijn minst een soort vriendschap voor haar clanleider moest koesteren.
'Jonah Kingston, neem ik aan. Ja, nog steeds in leven. Ik ben ontsnapt uit die verrotte cellen van je, de nacht voor mijn geplande executie.' Zijn mondhoeken trokken zich even verontschuldigend naar beneden. 'Mijn excuses daarvoor, juffrouw Lavossa. U moet begrijpen dat mijn nieuwsgierigheid gewekt was, toen het mij ten ore kwam dat mijnheer Koltsov zo onder de indruk van u was. U doden zou dan een goede aanval zijn. Gelukkig zijn we voorbij dat stadium. Is het niet, schattebout?' knipoogde hij geamuseerd tegen Fjodor. Hij wist dat Fjodor geen scène zou maken, maar waarschijnlijk zou het hem ergeren, wat op dit moment al vermaak genoeg bood. 'Het was fijn u beiden te zien voor deze mijlpaal in uw leven,' ging hij verder toen er een korte stilte viel. 'Prettige avond verder. Juffrouw Lavossa. Fjodor,' Met datzelfde glimlachje boog hij kort oor Odile, draaide dan op zijn hielen en begaf zich naar de ruimte waar Phillipe en Andrea gezeten waren.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Dus ik had gelijk! Het is Jonah!
'Ik had toch zeker een uitnodiging verwacht, beste vriend. Al was het maar voor de schijn.' Mijn blik schiet naar Fjodor. Een uitnodiging? Voor het huwelijk? 'Ik kan het me niet veroorloven dat jij en je clan herrie gaan schoppen op die dag. Neem het vooral niet persoonlijk op.' Met moeite perst Fjodor er een glimlachje uit. Jezus Christus, nu pas zie ik hoe zeer die twee elkaar moeten haten en minachten. Dan wendt deze Jonah zich weer tot mij.
'Mijn excuses daarvoor, juffrouw Lavossa. U moet begrijpen dat mijn nieuwsgierigheid gewekt was, toen het mij ten ore kwam dat mijnheer Koltsov zo onder de indruk van u was. U doden zou dan een goede aanval zijn. Gelukkig zijn we voorbij dat stadium. Is het niet, schattebout?' Mijn wenkbrauwen schieten even de lucht in, waarna ze zich samen trekken en een onheilspellende blik tevoorschijn halen. Schattebout? En ik dacht dat Fjodor en zijn eeuwige 'liefje' erg was. Ik werp een blik naar de man, bij wie de woede letterlijk in zijn ogen staat.
'Mijn naam is Odile,' zeg ik, om aan te tonen dat ik van die walgelijke koosnaampjes niet gediend ben. Lavossa, hou je in, zeg ik gauw tegen mezelf. Je hebt hem nodig. Waarom krijg ik het altijd voor elkaar om zo'n beetje de ergste klootzakken in deze wereld aan te trekken? 'Het was fijn u beiden te zien voor deze mijlpaal in uw leven.' Mijlpaal? Mijn gezicht straalt meteen walging uit. Oh alsjeblieft. Deze gast is geestelijk niet goed. Ben ik nu werkelijk de enige normale vampier hier? En waarom is het zo dat elke clanleider zo'n ellendige arrogante idioot is?
'Prettige avond verder. Juffrouw Lavossa. Fjodor.' Opnieuw buigt hij naar me, waarna hij weg stapt, Wacht! wil ik zeggen, maar hou mijn mond. Daar gaat hij, de enige vampier die me kan helpen. Hoe ironisch. Hij mag niet weggaan, maar wat moet ik doen? Maar in plaats van dat hij zich naar de uitgang begeeft, verdwijnt hij in een privéruimte in het restaurant.
'Kan ik u de menukaart aanbieden?' vraagt een ober dan en geeft ons de kaarten in handen. 'Het spijt me voor dat onverwachte gezelschap. Laten we dit incidentje maar gauw vergeten.' Ik moet naar Jonah. Maar hoe? Mijn blik glijdt naar twee vampiers die vlak bij ons staan en vervolgens naar mijn water. Fjodor bladert de menukaart door. Ik grijp gauw de kans aan om het glas om te stoten op de jas van de vampier.
'Wel godverdomme, je hebt m'n Armani gemold. Wat is dat voor troep?' 'Water, idioot. Ben je blind, stuk stront? Het was een ongeluk?' Hij wendt zich tot me. 'Zo praat je niet tegen Bronson, dame.' Dan staat Fjodor op en mengt zich met de ruzie.
'Bronson, of wie je ook mag wezen, verlaat deze plek onmiddellijk. Mijn geduld zal vanavond niet nog eens getart worden. Wegwezen.' 'En wie mag jij wezen?' Duidelijk een nieuwe vampier. Nog beter! Mijn blik schiet gauw naar de deur waarachter Jonah verdween.
'Fjodor Koltsov, aangenaam.' 'Koltsov? Een Rus zeker? Stelletje achterlijke communisten. Het Rode Leger was vroeger al een stel onbeholpen zuiplappen en van jou verwacht ik niks beters.' Hij begint te lachen.
'Onbeholpen zuiplappen? Hmm. Heer Bronson, dit getuigt alleen maar van uw eigen incompetentie. Dus laten we de sfeer niet verpesten he? En beledig mijn verloofde niet.' Het restaurant kijkt angstvallig toe. Ik maak meteen van de gelegenheid gebruik, meld Fjodor dat ik mijn nat geworden kleding ga drogen in de wc en glip weg. In de gang vlieg ik meteen naar de deur waarachter Jonah zit en trek die open. Als ik eenmaal binnen ben gooi ik de deur dicht en draai me om naar het gezelschap. Jonah is in gezelschap van twee vampiers, die me minachtend aankijken vanwege mijn kledingkeus.
'Ik moet je spreken, Jonah Kingston. Het is belangrijk.'

[ bericht aangepast op 26 dec 2011 - 22:55 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

Maeve
Blijven volhouden. Bijt hem niet! Ik probeer ergens anders aan te denken, om mijn honger te verbergen.

Odile Lavossa en ik zijn verloofd. snauwde Fjodor mij toe, vastgehouden door boeien. "Wat mankeert die vrouw? dacht ik, kijkend naar mijn boeien.
"Als je haar ook maar een klein beetje pijn doet, zorg ik persoonlijk dat je aan stukjes wordt gescheurd." een frons vormde zich over Fjodors' gezicht. "Huwelijk niet zoals verwacht?" hoonde ik sarcastisch. Een flits van licht, en verbazing, tot ik besefte dat Fjodor me een klap in mijn gezicht had gegeven. "Bek dicht." snauwde hij. Normaal zou ik nu juist uit het veld geslagen moeten zijn, maar dat was ik niet. Tot ik iets opmerkte. Waarom veranderde ik niet? Normaal zou ik nu in een of ander verwoestend monster moeten veranderen. Dat is 2 keer eerder gebeurd. Een keer toen er een stel politiemensen mij op de hielen zaten, en de 2e keer in het bos.

En nu dan? Nu verander ik ook niet! Mijn gepieker word verstoord doordat Fjodor binnenkomt. Snel spring ik op, maar als ik zie dat niemand dat doet ga ik met een rood hoofd weer zitten. Fjodor en Odile hebben een kort verwoed gesprek, en ik besef dat het over mij gaat. Daarna lopen ze de deur uit. Langzaam sta ik op. "Ehm.. Wat kan ik doen?"

[ bericht aangepast op 27 dec 2011 - 14:21 ]

---

Tijd voor koffie.

Jonah Kingston

'Bloedgroep AB alstublieft,' bestelde ik met een beleefde glimlach. 'Als het kan uit het jaar 1982. Dat was een goed jaar.' De ober knikte. 'Ik zal kijken wat ik voor u kan doen, Heer Kingston,' beloofde hij me, waarna hij zich naar de keuken repte om mijn AB, Andrea's O+ en Phillipe's O- te gaan halen. 'Verwacht u mij vanavond in uw kamer?' informeerde de jonge Italiaan toen de ober verdwenen was en hij mijn blik had gevangen. Ik glimlachte opnieuw en speelde met de rand van een kristallen glas. 'Nee, Andrea. Niet vanavond. Ik heb andere plannen.' Zijn gezicht verstrakte kort, maar herstelde zich dan. Reeds een tijdje was ik er me van bewust dat Andrea's gevoelens voor mij dieper waren geworden dan de oppervlakkige, seksuele lust die we eerder hadden. Langs mijn kant waren ze onveranderd gebleven, maar toch. Ik kon niet ontkennen dat ik het leuk vond om met hem men zijn gevoelens te spelen, om uit te vissen hoever zijn loyaliteit ging.
Niet lang daarna verscheen de ober opnieuw met onze drankjes. Mijn tanden groeiden van de lust toen ik het glas aan mijn lippen zette en het bloed naar binnen goot, waardoor ik met een bloedsnor achterbleef. Met een verleidelijke blik naar Andrea likte ik de restjes van mijn lippen, waardoor ik zijn adamsappel op en neer zag wippen en ik me zelfvernoegd opnieuw afwendde. 'Andrea. Ga even kijken wat de dagspecialiteit is,' hoorde ik Philippe de jonge Italiaan commanderen. Ik voelde zijn vragende blik praktisch branden, waardoor ik opkeek en hem streng toesprak. 'Waar wacht je op jongen? Philippe is je meerdere, je hoort hem te gehoorzamen.' Mijn stem klonk snauwend. 'Ja, heer,' mompelde hij beschaamd, waarna hij gauw wegglipte en de kamer verliet. 'Ik neem aan dat je niet echt wil weten wat het dagmenu is,' fluisterde ik terwijl ik het kristallen glas waarin het bloed was uitgeschonken door mijn handen liet cirkelen. 'U zou niet zo met die jongen moeten spelen,' zei hij nogal geërgerd en bezorgd. Phillipe was mijn dichtste onderdaan en werkte al zo lang voor me dat ik hem als een soort vriend was gaan beschouwen. Hij dacht er hetzelfde over als ik. 'Waarom niet ? Jaloers?' grijnsde ik dan, goed beseffend dat Phillipe zich uitsluitend tot vrouwen richtte. Ik hoorde hem grinniken. 'Nee, heer. Hij is gewoon helemaal vol van u en nog zo-'
'Hou op,' snauwde ik. 'Je irriteert me.'
Hij zuchtte. 'Ja, heer.' Het bleef even stil, tot Andrea opnieuw binnenstapte en aarzelend begon op te noemen wat er op het menu stond. Hij was uit het veld geslagen door mijn geërgerde uitdrukking. 'Ga toch zitten, jongen,' gebaarde ik opnieuw, waarna ik het laatste bodempje bloed naar binnen goot.
Net op dat moment ging de deur opnieuw open en dreef een geur die niet aan de ober toebehoorde naar binnen. Nieuwsgierig draaide ik me om en stond oog in oog met niemand minder dan Odile Lavossa. Opnieuw verscheen mijn glimlach op mijn mond terwijl ik opstond van de rijkelijke gedekte tafel waaraan Phillipe en Andrea juffrouw Lavossa met een walgend gezicht aanstaarden. Waarschijnlijk door haar charmante outfit.
'Ik moet je spreken, Jonah Kingston. Het is belangrijk.' Mijn wenkbrauw wipte even de lucht in terwijl ik naar haar toe stapte. 'Wel, toe dan, juffrouw Lavossa. Spreek. U heeft mijn nieuwsgierigheid gewekt... Komt u toch zitten.' Beleefd leidde ik haar naar de laatste lege stoel aan onze tafel. 'Wat heeft u te vertellen?' vroeg ik haar nog eens terwijl ik naar voor leunde in ongeveinsde interesse. Wat kon Odile Lavossa in godsnaam van me willen?

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Haha, Jonah is een boss :'D
Hoe hij dat bloed op z'n lip aflikte

Yep, Jonah is sowieso een baas :]. Letterlijk, lol.

Odile - Goede vampier.

Ik gooi de twee vampiers aan de tafel van Jonah een van mijn hatelijke blikken toe bij hun afkeurende blikken, waarna ik me weer tot Jonah wend. Deze is verbazingwekkend beleefd en vriendelijk, hetzelfde nette gedrag wat hij zojuist had laten zien.
'Wel, toe dan, juffrouw Lavossa. Spreek. U heeft mijn nieuwsgierigheid gewekt... Komt u toch zitten.' 'Eh..' Dat heeft me wat uit het veld geslagen. Ik had op z'n minst een pissige opmerking verwacht over het feit dat ik hem niet met 'u' aansprak, iets waar ik me overigens pas bewust van was nadat ik mijn bede op tafel had gegooid.
Dus neem ik plaats bij de drie vampiers. Ineens besef ik me dat ik niet alle tijd heb voor Fjodor argwaan gaat krijgen, dus ik zal meteen to the point moeten zijn. God wat haat ik het om te komen smeken bij iemand waarvan ik al kan raden dat hij zijn macht zal misbruiken. Goed, Lavossa. Here goes nothing.
'Goed, het zit zo: Dat huwelijk tussen Fjodor en mij is er maar om een enkele reden en dat is niet omdat ik zo verliefd op dat stuk stront ben. Hij houdt enkelen die mij dierbaar zijn vast met de garantie ze te vermoorden als ik niet met hem trouw. Ik heb in de tijd dat we vastzaten niet echt met een concreet plan kunnen komen om onszelf te bevrijden, ook uit angst dat Fjodor mijn geschiedenis zal lezen. Maar nu moet ik wel risico's nemen. De kelder waar ze vastzitten is vrijwel continue bewaakt. Ik kan er in en uit, maar de rest niet. Maar ik ken de flat waar ze zitten van binnenuit. En bovendien zal de clan op z'n zwakst zijn tijdens het huwelijk. Dat zal geheid de reden zijn dat hij jullie niet heeft uitgenodigd; omdat hij niet wil dat jullie weten wanneer het huwelijk plaatsvindt.' Mijn blik schiet even nerveus naar de deur. Goed Odile, opschieten.
'Mijn vraag is dus of je mij en de personen die vastzitten wil helpen daar uit te breken. In ruil daarvoor krijgen jullie mijn informatie over de binnenkant van de flat. En bovendien zal op die dag Fjodor's aandacht meer op het huwelijk gevestigd zijn dan op een clanoorlog. Het zal het laatste zijn wat hij verwacht. Ik heb geen heiligenleven geleid, maar een vampierleven lang met die idioot getrouwd zijn is lang. Heel lang.'
Het is moeilijk Jonah's gezichtsuitdrukking te raden. Niet te geloven hoe in feite mijn leven en dat van de man waar ik om geef afhangen van deze man voor me. Maar dat gaat hem niks aan. Misschien wat extra overtuigingskracht, Odile. Ik slaak een innerlijke zucht. Wat heb ik hier een hekel aan. God, wat heb ik hier een hekel aan.
'Alsjeblieft?' zeg ik zacht terwijl ik hem in de ogen kijk, met mijn beste puppyblik. Een wapen dat ik absoluut niet graag in de strijd gooi. Maar afijn, als het werkt. Niet geschoten is altijd mis.

[ bericht aangepast op 29 dec 2011 - 20:08 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

ik ben benieuwd of Johan het leuk gaat vinden dat er ook een mens is :'D